Elk jaar in augustus, nadat de NBA het speelschema voor het komende seizoen heeft bekendgemaakt, denkt Michael McCullough, Chief Marketing Officer van Miami Heat, na over de volgende 82 wedstrijden. Hij houdt zich niet alleen bezig met de kaartverkoop en promoties, maar plant ook een afspraak met de materiaalmanager van het team en concentreert zich op een essentieel onderdeel van zijn werk: uniformen.

Het uitdelen van de juiste truien was vroeger in de NBA een gemakkelijke oefening. Er waren slechts twee keuzes. Toen Rob Pimental, de uitrustingsmanager en reiscoördinator van de Heat, in de jaren tachtig zijn carrière begon bij de Sacramento Kings, was het alleen maar wit en blauw: witte truien thuis, donkere onderweg. Wat je moest dragen vereiste geen gesprek.

Tegenwoordig zijn er veel vergaderingen nodig. Het is een van de belangrijkste keuzes geworden die een franchise elk seizoen kan maken. In de afgelopen zes jaar zijn truien niet alleen uitgegroeid tot merchandise, maar ook tot onderdeel van een heel marketingensemble, een diadeem van de commerciële onderneming van dat jaar.

Jerseys waren ooit gebonden aan conventies – niet altijd constant, maar op zijn minst consistent in kleur en plaats – maar ze veranderen nu voortdurend. Esthetisch gezien ziet de NBA er van jaar tot jaar anders uit, omdat ze elk seizoen nieuwe uniformen introduceert. Het is opwindend of vermoeiend, afhankelijk van aan wie je het vraagt. De competitie stuit op grootse ideeën achter de creativiteit van haar teams, of ze vlucht voor de conventies en verwatert haar legendarische merken.

Het verhaal van de omschakeling van de competitie kan verteld worden aan de hand van de erosie van één oude steunpilaar: de witte thuistrui. Decennia lang was dit een NBA-hoofdbestanddeel. Nu wordt het steeds zeldzamer.

---

Het proces om truien te kiezen voor elk van de 1.230 NBA-wedstrijden per seizoen lijkt eenvoudig: de thuisploeg kiest eerst zijn uniform en de wegploeg kiest daarna. Maar het is verschrikkelijk ingewikkeld. Wat vroeger vooral een binaire beslissingsboom was, is nu complex.

In zekere zin begint het jaren van tevoren. Teams beginnen twee seizoenen vóór hun debuut met het ontwerpen van hun nieuwste City Edition-truien met Nike.

“Het lijkt in veel opzichten op een legpuzzel”, zei McCullough.

De make-over begon in het seizoen 2017-2018, toen Nike de uniform- en kledingactiviteiten van de NBA overnam. Teams hadden de competitie af en toe gevraagd om af te stappen van de gebruikelijke uniformsplitsing om nieuwe alternatieve truien te introduceren of onder de aandacht te brengen. Deze trend begon eind jaren negentig en is sindsdien stapsgewijs toegenomen.

Toch hadden teams hiervoor toestemming van de competitie nodig. Nike introduceerde een systeem met vier uniformen: de Association, een witte trui; de Icon, een donkere trui; de Verklaring, een alternatieve trui; en de City Edition, die jaarlijks verandert en geen vast kleurenschema heeft. Sommige teams hebben een Klassieke jersey ook.

De NBA stroomlijnde het proces. Christopher Arena, hoofd van on-court en brand partnerships voor de NBA, hield een Excel-spreadsheet bij van de uniforme beslissing van elk team voor elke wedstrijd, waarbij hij af en toe op jacht ging naar hun keuze of een ander team belde om zijn keuze aan te passen om een ​​beslissing te voorkomen. kleur botsing. Toen moderniseerde de NBA. Het debuteerde NBA LockerVisioneen digitale database waarin teams hun uniformen inloggen weken nadat het speelschema is vrijgegeven.

Er zijn regels over hoe vaak een franchise elke trui moet dragen: Association en Icon moeten minstens 10 keer per seizoen worden gedragen, Statement zes keer, City Edition en Classic drie keer. Er zijn vangrails tegen kleuren die te nauw bij elkaar passen, hoewel niet alle incidenten zijn vermeden. Nadat Oklahoma City Thunder en Atlanta Hawks tegen elkaar speelden bijna bijpassende rood/oranje tinten in 2021verbood de competitie teams verder om truien te kiezen die te veel op elkaar leken.

Dat zette de reguliere volgorde op zijn kop. Waar vroeger thuis regelmatig witte truien werden gedragen, zie je ze nu vaker op de weg. Die marketingbijeenkomsten in augustus zijn een gelegenheid om de beste tijden vast te leggen om te pronken met de nieuwste City Edition-trui.

Er zijn maar weinig teams die zoveel naar voren hebben geleund als de Miami Heat. In sommige opzichten worden ze nog steeds door de traditie overgenomen. De rood-zwarte trui van Miami is al tientallen jaren vrijwel onveranderd. Elk voorjaar brengt Miami zijn jaarlijkse “White Hot-campagnedat bestaat sinds 2006. De organisatie draagt ​​thuis tijdens de play-offs haar witte uniformen en vraagt ​​fans om ook wit te dragen.

“Dat maakt deel uit van de hele sportgeschiedenis, die traditie”, zei McCullough. “Ik denk dat er in de sport ruimte is om nieuwe tradities te creëren. Ik denk graag dat dat is wat we doen: andere mogelijkheden creëren voor mensen om een ​​andere relatie met hun team te hebben, rond wat de spelers dragen. En natuurlijk worden voor ons hele merchandise-lijnen uitgebreid om deze uniformen en deze tweede identiteit te ondersteunen. Het wordt gewoon een beetje wie je bent.”

Hoe veel die witte truien ook voor de organisatie betekenen, de Heat heeft de afgelopen jaren kunnen experimenteren en nieuwe ontwerpen en kleurenschema's kunnen introduceren. Wanneer McCullough elke zomer het nieuwe schema krijgt, begint hij zich de uitrolcampagne voor de nieuwste trui van dat jaar voor te stellen.

The Heat heeft een aantal van de meest levendige City Edition-truien van het afgelopen decennium gemaakt. Hun ‘Vice City’-truien waren een groot succes. De originelen waren wit; daaropvolgende edities zijn verschenen in blauwgal, fuchsia en zwart. Dit seizoen dragen ze zwarte truien met ‘HEAT Culture’ op de borst.

Het nieuwste HEAT City Edition-uniform is er

Gisteravond – exclusief om @KaseyaCenter — kaarthouders behoorden tot de eerste fans die het volledige exemplaar kochten #HEATCultuur verzameling.@MiamiHEAT // @AmericanAir pic.twitter.com/nbH08RmMlT

— Miami HEAT (@MiamiHEAT) 2 november 2023

Meestal dragen ze ze thuis. The Heat heeft deze City Edition-truien geprogrammeerd om 19 keer in Miami te dragen en slechts één keer onderweg. Hun verenigingsuniformen – of wat vroeger bekend stond als de thuisblanken – zullen 24 keer op de weg worden gedragen.

McCullough wil ervoor zorgen dat de City Edition-uniformen genoeg optredens krijgen in Miami om onder de Heat-fans te belanden. Hij wil dat de Heat ze rond de feestdagen draagt, als fans gaan winkelen. Hij wil een gunstige omgeving creëren om ermee te pronken en affiniteit voor hen op te bouwen.

'Je hebt een heel verhaal rond dit speciale uniform geweven dat je alleen thuis kunt doen,' zei hij. “Dat kun je onderweg niet doen.”

The Heat kan een hele campagne rond hun nieuwste truien bouwen door ze thuis te dragen. Ze onthulden in 2018/2019 een alternatief veld dat paste bij hun Vice City-truien en hebben er sindsdien elk seizoen één gehad. De franchise kan kiezen wanneer de truien worden gedragen als de wedstrijd in Miami plaatsvindt, zodat ze de juiste dagen kunnen prioriteren.

Het Vice City-ontwerp werd een eigen soort merk voor de franchise. Het kenteken van de Heat in de kleuren van Vice City is het op een na best verkochte kenteken in de staat, zei McCullough, en staat bovenaan onder alle professionele sportteams van Florida.

Het 5e en laatste VICE-uniform. #Vice versa @MiamiHEAT // @AmericanAir pic.twitter.com/cMju7UEtV3

— Miami HEAT (@MiamiHEAT) 1 december 2020

“Als je naar elke stoere auto in Zuid-Florida kijkt – en je weet dat er veel stoere auto's zijn – en ze hebben allemaal de Heat plate erop”, zei hij. “Het is gewoon een cool ogend bord. Ik weet zeker dat veel van die platen geen warmteventilatoren zijn. Het is gewoon een stoere kentekenplaat voor op je auto.”

Het is een symbool van de succesvolle inspanning van de Heat. De planning gaat organisatiebreed. McCullough onderzoekt Pimental en beschouwt hem als een onofficieel lid van de marketingstaf. Alle uniforme beslissingen worden door hem genomen.

De taak van Pimental is enorm. Telkens wanneer de Heat hun wegtruien kiest, moeten ze bedenken welke invloed dit op reizen zal hebben. Hij moest leren hoe hij opnieuw moest inpakken voor reizen nadat Nike het in 2017 overnam vanwege de nieuwe mogelijkheden.

Voor elke roadtrip brengt de Heat een spelset van elk uniform en een back-upset mee, evenals een paar losse onderdelen; dat zijn 40-45 uniformen in elke kleur. Als ze van plan zijn op reis twee verschillende uniformen te dragen, kunnen ze bijna 90 verschillende sets meenemen.

Dan is er al het andere: de warming-ups, de sneakers, de panty's, de sokken, de oefenuitrusting. In totaal zegt Pimental dat zijn team en het trainingspersoneel ongeveer 3.000 pond aan uitrusting meenemen op roadtrips.

Hij noemt het ‘een reizend circus’. Het is ver verwijderd van zijn begindagen in Sacramento, maar hij mist de eenvoud niet.

“Natuurlijk, misschien (er zijn) momenten dat je gefrustreerd raakt, maar ik denk dat het cool is om wat meer identiteit te hebben,” zei hij. “Ik denk niet dat er iets mis mee is. Modes veranderen, dingen veranderen. Je weet nooit of je thuis weer teruggaat naar witte uniformen. Het is leuk om verschillende dingen te zien.

“Vroeger zag je thuis alleen de witte uniformen. Nu krijg je de kans om alle uniformen te zien die we hebben.

---

De NBA is niet de enige competitie die de witte thuistrui als kernprincipe heeft verlaten. NHL-franchises zijn in de geschiedenis van de competitie omgeslagen en zijn tijdens het seizoen 2003-2004 thuis weer hun donkere truien gaan dragen. De NFL laat het thuisteam zijn uniformen bepalen, en welke teams kies zelden meer voor wit. Zelfs de Los Angeles Lakers droegen thuis pas begin jaren 2000 wit.

NBA-teams begonnen thuis vaker alternatieve truien te verkopen in de tien jaar voordat Nike het overnam. Arena gelooft dat teams in 2017 hun witte truien thuis ongeveer 75 procent van de tijd droegen.

Nu is dat veel minder. De oude uniforme regels en verwachtingen gelden niet meer. Arena beschouwt dit niet als een algehele afstand doen van de competitienormen.

‘Het was al aan het eroderen’, zei hij. “We hebben er gewoon een paradigma omheen gezet. En nogmaals, eroderen gaat ervan uit dat wat het was enigszins perfect was, zoals een standbeeld, en dat het aan het eroderen was tot iets onvolmaakts. Ik zou zeggen dat het op weg was gebrekkig te worden, en we hebben het nu perfect gemaakt.

Het Association-shirt wordt dit seizoen met dezelfde frequentie gedragen als tijdens het seizoen 2017-2018, Nike's eerste jaar als kledingdistributeur, maar de kloof tussen thuis en op de weg is groot. Teams droegen hun Association-truien ongeveer 29 keer per seizoen in dat eerste seizoen onder Nike, en gemiddeld 17 thuiswedstrijden. Dit seizoen speelde het bondsshirt gemiddeld 29 wedstrijden per team, maar slechts ongeveer negen keer thuis.

Ongeveer 22 procent van alle wedstrijden dit seizoen zal bestaan ​​uit een match tussen twee teams, elk in een kleurentrui. Het is de bedoeling dat teams dit seizoen hun City Edition-truien ongeveer 14 keer zullen dragen, waarvan 11 thuis.

De regels die de competitie heeft opgesteld, maken sommige truien tot een skeletsleutel. De gouden Icon-trui van de Lakers kan met alles worden gecombineerd, zei Arena. Andere truien – zoals het geel van de Indiana Pacers, het oranje van de Thunder en het lichtblauw van de Memphis Grizzlies – zijn ook veelzijdig en hoeven niet alleen als contrapunt tegen wit te worden gedragen.

De NBA, zei Arena, is “hier meer door geobsedeerd dan je je kunt voorstellen.” Uniformen maken deel uit van zijn levenswerk en hij is al 26 jaar verbonden aan de competitie.

In die tijd heeft de competitie drastische veranderingen ondergaan, verschillende keren van uniformaanbieder gewisseld en een nieuwe reeks logo's en kleurenschema's zien verschijnen. Gedurende het grootste deel van die periode zijn sommige basisprincipes nooit veranderd, maar het dragen van witte truien thuis maakt geen deel meer uit van die basis.

“Ik weet niet dat we ooit zo standvastig willen zijn in regels en voorschriften, tradities en vooroordelen dat we niet naar buiten kunnen treden en naar onze teams en onze fans kunnen luisteren”, zei Arena. “Ik denk dat wat onze teams ons vertelden was dat onze fans deze verschillende tenues thuis wilden zien, en dat ze het misschien beu waren om hun team 41 wedstrijden lang elke wedstrijd in het wit te zien.

“Het voordeel, zou je kunnen zeggen, is dat ze de prachtige kleuren van de 29 andere teams zien binnenkomen. Ze kunnen het paars van de Lakers en het groen van de Celtics zien, enzovoort. Maar ze hebben hun team thuis nooit in hun kleuren zien dragen, wat een ongelooflijke dynamiek is om te zien.”

(Bovenste foto van Jimmy Butler: Isaac Baldizon / NBAE via Getty Images)

Brittany Higgins stelde een boze brief op aan Lisa Wilkinson waarin ze haar waarschuwde om zich terug te trekken, slechts vijf dagen nadat haar geweldige interview op The Project op 15 februari 2021 werd uitgezonden.

De brief werd veel geciteerd op tv en kranten in de nasleep van Bruce Lehrmann die eindelijk zijn openbare stilzwijgen verbrak in een interview op Seven’s Spotlight op 4 juni.

Maar de advocaten van Wilkinson weerlegden het bestaan ​​ervan en stuurden vorige week juridische brieven naar mediakanalen, waaronder Seven’s Sunrise, waarin ze beweerden dat de voormalige gastheer er ‘geen verslag’ van had.

Nu kan Daily Mail Australia onthullen dat de brief een concept lijkt te zijn dat op 20 februari 2021 om 18.48 uur in een sms naar haar partner David Sharaz is gestuurd.

Het lijkt te zijn doorgestuurd naar de heer Sharaz voor zijn feedback.

De brief vertelt Wilkinson dat mevrouw Higgins ‘echt gestoord en teleurgesteld’ was dat de show out-takes van hun eerste interview had hergebruikt voor een tweede show.

En mevrouw Higgins waarschuwde dat ze naar de pers zou gaan om te klagen over haar behandeling door The Project als ze het opnieuw zouden doen.

De brief is het eerste teken van een breuk tussen Wilkinson en mevrouw Higgins, die gelukkig samen in het openbaar hadden geposeerd en de schijn van een verenigd front hadden gewekt.

Mevrouw Higgins zei dat ze The Project-producer Angus Llewellyn had verteld dat ze geen tweede interview wilde doen, maar woedend: ‘Je bent toch doorgegaan en hebt er toch een samengesteld.’

Ze zei dat ze wist dat de show de ‘contractuele rechten op mijn oorspronkelijke interview’ had, maar zei dat niemand haar had verteld dat The Project een vervolgshow zou doen over de vermeende verkrachting.

‘Ik voel me gewend als er meer materiaal de lucht in gaat en meer aandacht op dit punt zal deze stress alleen maar verergeren’, zei mevrouw Higgins tegen Wilkinson.

‘Ik wil in dit stadium niet deelnemen aan verdere media-interviews… ik kan het niet aan. De druk is onmogelijk intens geweest.

‘Er zijn al ernstige gevolgen voor mijn familie, David en mijzelf.’

En ze waarschuwde: ‘Als The Project doorgaat en dit materiaal nog steeds uitzendt wetende hoe sterk ik er tegen ben, zal ik gedwongen worden om mijn eigen mediaverklaring (en deze e-mail) uit te geven waarin ik duidelijk maak dat ik je heb geschreven en je heb gevraagd om het niet te doen vanwege mijn fragiele mentale gezondheid, maar je deed het toch.

‘Ik denk niet dat dat ons beiden helpt.’

De ruzie over de concept-e-mail leidde eerder deze maand tot een spervuur ​​van juridische brieven aan mediabedrijven in de nasleep van Seven’s Spotlight-interview met Bruce Lehrmann.

Een van de mediakanalen die op de hoogte zijn gebracht, is het best beoordeelde ontbijtprogramma van Sunrise – Seven, waarmee Wilkinson tien jaar lang het tegen elkaar opnam als co-anker van Nine’s Today-show.

De voormalige Project-presentator was verontwaardigd over de berichtgeving op tv en in de krant nadat Lehrmann op 4 juni zijn stilzwijgen had verbroken over beschuldigingen dat hij Brittany Higgins in 2019 in een parlementair kantoor had verkracht.

De heer Lehrmann heeft de beschuldigingen van mevrouw Higgins altijd categorisch ontkend, en ze werden nooit bewezen in de rechtbank na een nietig geding.

Spotlight-uitzending gelekte audio van een vijf uur durende ontmoeting tussen mevrouw Higgins en haar partner David Sharaz met Wilkinson en The Project-producer Angus Llewellyn.

De explosieve audio onthulde dat de vier de beschuldigingen van mevrouw Higgins doornamen en de media en politieke blitz beraamden die zouden volgen op haar openbaarmaking in februari 2021.

De opnames waren op 20 juni 2021 in beslag genomen door de Australische federale politie op grond van een huiszoekingsbevel, maar zijn nooit als bewijsmateriaal ingediend in het proces van de heer Lehrmann.

Ze zijn ook nooit geproduceerd als bewijsstukken tijdens het onderzoek van de ACT Board of Inquiry vorige maand naar het onderzoek en de vervolging van de zaak.

Nieuw gepubliceerde gerechtelijke documenten onthullen dat de advocaten van mevrouw Wilkinson beweren ‘voor zover wij begrijpen’ dat de opnames zijn verkregen met ‘schijnbare minachting voor de rechtbank’.

De advocaten voegden eraan toe dat de uitzending van Spotlight ‘neerkwam op ongepaste druk’ op getuigen in de lopende lasteracties van de heer Lehrmann tegen Ten en het ABC ‘wat ook minachting van de rechtbank kan zijn’.

In een e-mail aan de uitvoerend producent van Spotlight, Mark Llewellyn, beschuldigden de advocaten van Wilkinson het programma ervan haar opzettelijk niet te hebben benaderd voor commentaar om juridische stappen te vermijden die de uitzending mogelijk hebben geblokkeerd.

‘De audio-opname was een document dat werd geproduceerd onder dagvaarding in een strafrechtelijke procedure en dat niet voor de rechtbank was ingediend’, aldus de e-mail van 6 juni.

‘Dit moet het Zeven Netwerk geweten hebben toen het het gebruikte.

‘We concluderen… u wist dat een gerechtelijk bevel onvermijdelijk was als onze cliënt vóór de uitzending onder de aandacht kwam dat u deze audio-opname in uw bezit had.’

Twee dagen later stuurde Gillis Delaney, het advocatenkantoor van Wilkinson, Seven opnieuw een e-mail om te zeggen dat ze geen antwoord hadden en beschuldigde de show van het maken van ‘ernstige en valse beschuldigingen over onze cliënt’.

De tweede e-mail voegt eraan toe: ‘Wij geloven dat die beschuldigingen zijn gedaan met behulp van documenten die zijn geproduceerd in het strafproces tegen R v Lehrmann.

‘Die documenten waren beschermd, in die zin dat ze niet voor andere doeleinden dan die procedures konden worden gebruikt, tenzij ze als bewijsstuk in de rechtbank werden aangeboden.

‘Misbruik van dergelijke documenten is een ernstige zaak omdat het de rechtspleging ondermijnt.

‘Dit gedrag van het Seven Network lijkt opzettelijk en berekend te zijn geweest.

‘Het is niet te geloven dat er een programma van 90 minuten is voorbereid, blijkbaar over vele weken, zo niet maanden, en dat er op geen enkel moment contact is opgenomen met onze klant of Network 10 om te proberen hun commentaar te krijgen.’

De advocaten beweerden ook dat een gemeld sms-bericht van Wilkinsons echtgenoot Peter FitzSimons aan Brittany Higgins ‘vervalst’ was.

Ze zeiden: ‘Er is geen contact opgenomen met de heer Peter FitzSimons voorafgaand aan de publicatie van wat u nu weet is een vervalst sms-bericht.

‘Je hebt hem betwist zonder ook maar de meest elementaire controles uit te voeren.

‘U weet dit al twee dagen en heeft niets gedaan om deze flagrante fout recht te zetten, noch heeft u uw excuses aangeboden aan de echtgenoot van onze cliënt.

‘The Seven Network, en zijn journalisten en u als uitvoerend producent hebben uw verplichtingen als journalisten geschonden.’

In de e-mail staat dat Network 10 een klacht heeft ingediend bij de Australian Communications and Media Authority (ACMA) over de Spotlight-show.

Het voegt eraan toe: ‘We zijn het ermee eens en onderschrijven het en zullen een afzonderlijke klacht indienen namens mevrouw Wilkinson en de heer FitzSimons.

‘We verzoeken u om in het openbaar uw excuses aan te bieden aan onze cliënt en haar echtgenoot en de valse beschuldigingen tegen hen in te trekken.’

Haar advocaten waren het ook niet eens met een rapport over Sunrise waarin werd beweerd dat Wilkinson mevrouw Higgins had ‘gecoacht’ en dat Wilkinson een ‘boze’ brief van mevrouw Higgins had ontvangen.

De voormalige gastheer van het Project ontkende boos beide beschuldigingen en hield vol: ‘Mevrouw Wilkinson heeft geen verslag van een brief in de bewoordingen die in het rapport worden beschreven.’

Het advocatenkantoor richtte zich ook op de Australische krant omdat deze kennelijk toegang had tot niet eerder vrijgegeven sms-berichten van mevrouw Higgins.

‘Het artikel dat de Australiër gisteravond publiceerde, lijkt te erkennen dat de sms-berichten “afkomstig zijn van materiaal dat is geproduceerd tijdens het onderzoek naar Bruce Lehrmann…”,’ staat in de brief van de advocaten.

Het voegt eraan toe dat de gelekte teksten ‘niet kunnen worden gebruikt’ in niet-gerelateerde procedures zonder ‘toestemming van de rechtbank’.

Het verkrachtingsproces van de heer Lehrmann werd in oktober gestaakt na wangedrag van een jurylid. Alle aanklachten werden in december ingetrokken wegens bezorgdheid over de geestelijke gezondheid van mevrouw Higgins.

Sindsdien heeft hij lasteracties gestart tegen ABC en Network 10. Een derde rechtszaak tegen News Life Media werd buitengerechtelijk beslecht.

Daily Mail Australia heeft contact opgenomen met Seven voor commentaar.