De bal, zei de Amerikaanse staatssecretaris Marco Rubio eerder deze week, was nu in het Russische rechtbank na de 'doorbraak' van Oekraïne 'acceptatie' van een notionele staakt-het-vuren van 30 dagen op alle fronten.
Gisteren zagen we de terugkeer van Vladimir Poetin. In plaats van een volbloedige forehand-terugkeer te bonzen, als bewijs van de enthousiaste betrokkenheid van Moskou bij de vredesspel, klopte hij de serveer in het net.
'We zijn het eens met het voorstel om de vijandelijkheden te staken,' zei hij. Maar alleen als het 'leidde tot het doorstaan van vrede' dat 'de onderliggende oorzaken van deze crisis verwijderde'. Dus een schijnbaar 'ja' dat in de praktijk 'nee' betekent – althans voorlopig.
De prevaricatie van Poetin was volledig voorspelbaar. Geconfronteerd met een moeilijke situatie, is zijn reflex om te proberen tijd te kopen. En er is geen twijfel dat Oekraïne zich aanmeldt voor het Amerikaanse voorstel in de Saoedi -Arabische stad Jeddah hem ter plaatse heeft gezet.
Om sportieve metaforen even te veranderen, porten de bewonderaars van Poetin hem vaak af als een meesterlijke schaakspeler, altijd enkele stappen voor zijn tegenstander.
Als dat zo is, wordt hij nu geconfronteerd met de ongelukkige positie die in het spel bekend staat als 'Zugzwang'. Simpel gezegd, dit betekent dat de verplichting van Rusland om de volgende stap te zetten het in het nadeel in het spellbindende diplomatieke spel dat zich over Oekraïne afspeelt – waar Poetin zijn stuk plaatst, gevaar zal brengen.
Nadat Donald Trump Kyiv heeft gedwongen een 30-daagse stopzetting van vijandelijkheden te accepteren, wacht Donald Trump ongeduldig op een snelle en positieve reactie van Moskou.
De reactie van gisteren zal weinig doen om geloof te geven aan zijn frequente beweringen dat Poetin oprecht is over vrede.
Vladimir Poetin heeft gezegd dat hoewel Rusland het Amerikaanse voorstel voor een staakt -het -vuren in Oekraïne heeft gesteund, het 'serieuze vragen' had die hij met de Verenigde Staten moest bespreken
Donald Trump (foto) fungeert als de belangrijkste bemiddelaar tussen Oekraïne en Rusland
Volodymyr Zelensky (foto) heeft Poetin ervan beschuldigd 'erg manipulatief' te zijn en zei dat zijn woorden 'zeer voorspelbaar' waren
Zijn strijdkrachten grijpen bijna al het territorium dat ze verloren terug toen Oekraïne vorig jaar zijn verrassings grensoverschrijdende offensief lanceerde in de Russische regio Kursk. Moeten ze nu stoppen?
Wat betreft de 'onderliggende oorzaken van de crisis', de voor de hand liggende interpretatie is dat hij het bestaan van Oekraïne niet als een soevereine staat zal tolereren.
Afgezien van de overpeinzingen van Poetin, hebben we een redelijk goed idee van wat de eisen van Rusland zullen zijn voordat het akkoord gaat met iets ernstigs.
Ze zullen waarschijnlijk een veto bevatten over het NAVO -lidmaatschap voor KYIV en geen buitenlandse vredestroepen – vooral elk uit Groot -Brittannië en Frankrijk – aan de frontlinie.
De grootste vraag van allemaal is Poetin's waarschijnlijke aandringen dat de wereld officieel de Russische soevereiniteit over de Krim erkent en vier van de Oekraïense provincies die ze gedeeltelijk bezetten.
De beslissing van Poetin drie jaar geleden om de volledige invasie van Oekraïne op volledige schaal te lanceren, heeft hem persoonlijk, opmerkelijk ongeschonden, achtergelaten.
Tientallen jaren van systematische repressie heeft het leven verpletterd uit elke interne oppositie. En terwijl westerse leiders vanaf de eerste dag naar de kant van Oekraïne kwamen, hebben hun woorden nooit helemaal vertaald in acties die beslist genoeg zijn om de balans te slingeren.
Sancties bleken voldoende doorlatend voor de Russische economie om om hen heen te werken en te wankelen.
Brandweerlieden bleven het vuur uit in een beschadigd gebouw na een Russische staking in Kostiantyynivka, de regio Donetsk, Oekraïne op 13 maart 2025
Leden van het Nationale Politie Special Purpose Battalion van de regio Zaporizhzhia schieten een D-30 Houwitser naar Russische troepen op een frontlinie, te midden van Russische aanval op Oekraïne, in de regio Zaporizhzhia, Oekraïne op 7 maart 202
Een beeld van schade in de woonwijk na een Russische beschietingen in Kherson, Oekraïne op 13 maart 2025
Oekraïense militair van Khartia Brigade Bekend bij roepnaam 'Krystal' richt de M101 Houwitser naar Russische posities in de regio Kharkiv, Oekraïne, woensdag 12 maart 2025
En Oekraïne heeft nooit geavanceerde wapens gekregen op de schaal die nodig is om Poetin kritische pijn op het slagveld te veroorzaken.
Maar eindelijk moet de Russische dictator de gevolgen van zijn Oekraïne -gok onder ogen zien.
Zijn reputatie als master -tacticus staat op het punt getest te worden – mogelijk tot vernietiging.
Zelfs autocraten kunnen niet overleven zonder een zekere mate van openbare goedkeuring, of op zijn minst berusting.
Hoewel Poetin niets te vrezen heeft van de koeienmassa, die ongetwijfeld zal verwelkomen over vrede, moet hij heel zorgvuldig treden met de Russische luidruchtige en vluchtige hypernationalisten.
Hun websites en sociale mediakanalen kloppen al van woede over de uitverkoop die ze zien aankomen.
Het beëindigen van de oorlog zonder tastbare winsten zoals grote brokken gevangen grondgebied en de militaire en politieke uitstoot van Oekraïne zullen eruit zien als verraad voor de brandweer en een belediging voor de herinnering aan de honderdduizenden die zijn gedood en verminkt in het nastreven van de imperialistische droom Poetin werd verondersteld de realiteit te maken.
Hoeveel van een bedreiging die ze vormen – of hoe het Russische leger zou kunnen reageren op wat ze als een nederlaag kunnen interpreteren – is onmogelijk te evalueren. De manier waarop Rusland werkt, blijft net zo ondoorzichtig als in de dagen van de tsaren. Niet voor niets beschreef Churchill het ooit als 'een raadsel, gewikkeld in een mysterie, in een enigma'.
De Amerikaanse staatssecretaris Marco Rubio arriveert op Quebec City Jean Lesage International Airport om een G7 -bijeenkomst bij te wonen in Quebec City, Quebec op 12 maart
Trump stelde zich af tijdens zijn ontmoeting met de NAVO -secretaris -generaal Mark Rutte in het Oval Office van het Witte Huis in Washington op 13 maart
Poetin denkt misschien dat hij de hardliners naar beneden kan onder ogen. Maar hij heeft een andere veeleisende cliënt om te voldoen bij het invoeren van onderhandelingen: zijn eigen ego.
Dit was Poetin's oorlog vanaf het begin, gelanceerd tegen de raad van veel van zijn naaste adviseurs.
Hij weet dat de naam Oekraïne op zijn grafsteen zal worden gesneden – hetzij als de held die het herstelde aan Rusland of de schurk die het voor altijd heeft verloren.
Net als Trump wil hij door de geschiedenis worden herinnerd als de leider die de status van zijn land als een grote macht heeft hersteld.
De man die Rusland weer groot maakte. In een vreemde wending van dit grote geopolitieke drama, of hij zijn wens krijgt, zal grotendeels afhangen van de man in het Witte Huis.
Tot nu toe zou Poetin er vrij zeker van kunnen zijn dat hij het nummer van Trump had, met succes spelen op zijn fatale gevoeligheid voor vleierij – hoe onoprecht ook – om de indruk te wekken dat er een speciale band tussen hen is. Maar schmoozing heeft zijn grenzen.
Trump wil nu tastbare vriendschapstokens, beginnend met een staakt -het -vuren. We horen al protesten van Rusland dat Oekraïne de pauze zal gebruiken om zich te hergroeperen en hun middelen op te bouwen.
Dit is hoogstwaarschijnlijk performatieve houding voorafgaand aan een acceptatie die als een belangrijke concessie zal worden gepresenteerd.
De hernieuwde Russische militaire duw en Poetin's spraakmakende bezoek aan zijn troepen ontvouwde zich terwijl Trump een diplomatiek einde van de oorlog zoekt
Deze hand -outfoto gemaakt en vrijgegeven door de staat Emergency Service van Oekraïne op 12 maart 2025, toont een verwoest gebouw op de site van een staking in Kryvyi Rig
Rusland escaleert overnachtingsaanvallen op Oekraïne, waarbij bemanningsleden en havenarbeiders worden gedood en verwonding in Odesa Grain Ship Strike, huizen vernietigen in Dnipro, Kharkiv, Sumy en Krivyi rih raken
Als Poetin de tacticus is die hij doet, zal hij zien dat hij uiteindelijk geen andere keuze heeft dan het eens te zijn over dit punt.
Om de hoop van Trump op een Nobelprijs voor de vrede te laten zien, zal snelle en pijnlijke straf uitnodigen.
Poetin berekent waarschijnlijk dat hij weinig te vrezen heeft van de vage economische en financiële boetes die worden bedreigd als hij de lijn niet doet.
Rusland is al het onderwerp van ontelbare sancties en heeft het overleefd.
Een meer geloofwaardige dreiging zou het vooruitzicht zijn dat de VS zich op Saoedi -Arabië leunen om de olieproductie te verhogen, waardoor de prijs van ruwe olie deprimeert en de stroom van petrodollars de Russische oorlogsinspanning vermindert.
Om Poetin's voeten echt op het vuur te zetten, kon Trump ervoor kiezen om de bewapening te openen die Oekraïne overstromen met de meeste angsten van de wapens, zoals de Himars en ATACMS -raket- en raketsystemen.
Alle instincten van Poetin zullen hem vertellen om te blijven spelen voor tijd in de hoop dat scheuren zullen verschijnen in de fragiele vriendheid tussen Washington en Kyiv, die hij vervolgens kan exploiteren. Deze aanpak biedt mogelijk voordeel maar ook een aanzienlijk risico.
Trump is een oude man die haastig is, enthousiast om zijn beloofde regeling van de oorlog te doen. Zijn beruchte korte aandachtsspanne zou beide kanten op kunnen snijden.
Als Poetin in staat is om zijn eisen voor een langdurige vrede als redelijk te presenteren, zal de Amerikaanse druk dan nog een keer overschakelen naar Volodymyr Zelensky.
Elke serieuze weerstand van zijn kant betekent dat hij opnieuw zal worden gecast als het echte obstakel voor vrede.
Recent precedent suggereert dat Amerikaanse overtuigingsmethoden wreed zullen zijn.
Een falen om te capituleren zou kunnen betekenen dat Trump zijn vredesproject en een permanente stopzetting van militaire en inlichtingensteun aan Kiev die Oekraïne naar de wolven zou gooien.
Het openingsbod van Poetin lijkt echter belachelijk hoog.
Trump heeft het veto over het NAVO -lidmaatschap voor Oekraïne afgestaan en lauw geweest over de kwestie van Europese vredeshandhavers.
Hoewel hij heeft verklaard dat het doel van Oekraïne om terug te keren naar zijn oude grenzen onrealistisch is, is de Russische aandringen dat zijn bloedige veroveringen door de internationale gemeenschap hem zeker moeten pauzeren.
Naast onaanvaardbaar voor Oekraïne, zou het worden afgewezen door alle voormalige bondgenoten van Amerika en vrijwel elk land ter wereld.
Het diplomatieke mijnenveld dat Poetin nu in betekent dat elke stap met de grootste zorg moet worden gezet.
Of Trump het leuk vindt of niet, de waarschijnlijke strategie van Rusland zal zijn om het tempo te vertragen met een concessie hier die wordt geëvenaard door een vraag daar, veel beloven en weinig leveren.
Of een tijdelijk staakt -het -vuren wel of niet is overeengekomen, de oorlog ziet er niet snel uit als einde.
De kans is dat we een lange reeks deuce -punten hebben en Zugzwang zal plaatsmaken voor patstelling.
– Patrick Bishop is de mede-gastheer met Saul David van het slagveld: Podcast Oekraïne
