Toen de verdovingseigenschappen in 1884 werden gedemonstreerd, begroette een Amerikaanse neuroloog ademloos een ontdekking 'bijna net zo geweldig en belangrijk' als elektriciteit.
In het VK werd een 'nieuw tijdperk' aangekondigd door een senior arts in de British Medical Association.
Cocaïne was, zoals één rapport, het 'Magic Drug' – een substantie die allerlei kwalen kon genezen, van hoest en verkoudheid tot kiespijn en 'nerveuze debility'.
Zelfs Sherlock Holmes, 's werelds beroemdste fictieve detective, was een fervent gebruiker – zij het met enige stevige afkeuring van zijn vertrouwde sidekick dr. Watson.
Zoals historicus Dr. Douglas Small uitlegt, zagen de Victorianen cocaïne als een 'hightech oplossing voor allerlei medische problemen'.
'Er werd aan een wonderdrug beschouwd en beschreven als een wonder van het tijdperk,' vertelde hij MailOnline.
Eén aanvraag voor het gebruik ervan als verdoving was in cosmetische chirurgie, inclusief vroege versies van de procedure waar beroemdheden van zijn gaan houden: de neusjob.
Dit alles is nu moeilijk te geloven, meer dan een eeuw na het moment dat cocaïne – die geliefd is om de uitbarstingen van hoge energie -euforie die het bij gebruikers induceert – werd voor het eerst gereguleerd in Groot -Brittannië.
De obsessie van de wereld met cocaïne begon in de late 19e eeuw. Boven: een advertentie uit 1899 voor Coca-Cola, die vervolgens sporenbedragen bevatte cocaïne
Zelfs Sherlock Holmes, 's werelds beroemdste fictieve detective, was een fervent gebruiker – zij het met enige stevige afkeuring van zijn vertrouwde sidekick dr. Watson. BOVEN: Acteur William Gillette als Sherlock Holmes met zijn hypodermische spuit in een podiumaanpassing van de roman van Arthur Conan Doyle uit 1890 The Sign of Four, waar de detective werd afgebeeld met behulp van cocaïne
Ongeveer 1 op de 40 mensen van 15 tot 64 jaar in het VK gebruiken de stof die bekend is bij bijnamen, waaronder Charlie, White Lady, Bolivian Marching Powder en Foo-Foo Dust, ook al is het een 'klasse A' met een maximale straf voor het bezit van zeven jaar in de gevangenis.
Cocaïne – zoals het bekend werd vanaf 1860 – werd voor het eerst geëxtraheerd uit de bladeren van de Coca -fabriek in 1855.
Zoals Dr. Small in zijn gepubliceerde onderzoek heeft geschetst, kwam het medicijn in 1884 onder de aandacht van medici, toen de Oostenrijkse oftalmoloog Karl Koller ontdekte dat het toepassen van de stof op het oppervlak van het oog volledig verdoofde het gebied.
Tot die tijd was chloroform bijna vier decennia de anesthetiek van keuze geweest, ondanks het aanzienlijke risico dat het tot de gezondheid vormde.
Nu was er een medicijn dat pijn weg kon houden van patiënten zonder ze uit te slaan – wat betekent dat oogoperaties en andere procedures gemakkelijker konden worden uitgevoerd.
Nieuws over de ontdekking verspreidde zich snel. In hetzelfde jaar werd het Royal London Ophthalmic Hospital de eerste instelling in het VK die het nieuwe medicijn gebruikte.
Walter G Smith, die in 1885 in het Dublin Journal of Medical Science schreef, vertelde over de 'prachtige' effecten van cocaïne als een lokale verdoving.
'Met zo'n personage zo plotseling verworven, lijkt cocaïne praktisch te zijn ontstaan in het bestaan volledig gewapend voor een grote hoeveelheid toekomstige goed in de kunst van de geneeskunde,' ging hij verder.
Ongeveer 1 op de 40 mensen van 15 tot 64 jaar in het VK gebruiken cocaïne
Een advertentie voor 'menthol en cocaïne Pastilles' wordt verkocht bij een chemicus in Clifton, Bristol
Een advertentie die de schittering van 'neurogene' begroet, gemaakt van een 'samengestelde siroop van cocaïne'. Beschikbaar in 'All Chemists', werd het op de markt gebracht aan 'sprekers, zangers, atleten, zakenmensen en iedereen die lijdt aan hersenflits of nerveuze zwakte'
In 1886 verklaarde een andere schrijver het een 'wonder van de tijd'.
Ze gingen verder: 'Cocaïne flitste als een meteoor voor de ogen van de medische wereld, maar, in tegenstelling tot een meteoor, zijn de indrukken blijven bestaan; Hoewel het in de toekomst bestemd is om een hoge positie in te nemen in de schatting van degenen die plicht moeten bestrijden om de verwoestingen van de ziekte te bestrijden. '
Een rapport in de Daily Mail over de gevaren van cocaïne, december 1918
Dr. Small, de auteur van cocaïne, literatuur en cultuur, 1876-1930, zei: 'Er is veel enthousiasme, veel energie erachter omdat het lijkt alsof Victoriaanse geneeskunde erin is geslaagd een perfecte pijnstiller te creëren, een perfecte remedie voor allerlei problemen.'
Toen chemicus John Stith Pemberton in 1886 de oorspronkelijke formule voor Coca-Cola creëerde, gaf sporenhoeveelheden cocaïne in het Coca Leaf-extract van de drank het een bijzonder onderscheidende kick.
Tegen 1903 had Workaholic Methodist Asa Candler – die vóór zijn dood in 1888 door Pemberton de controle over het merk overhandigde – alle sporen van cocaïne uit de drank verwijderd.
Het werd natuurlijk het bekendste merk ter wereld, en nu consumeren bijna twee miljard mensen zijn drankjes elke dag.
Temidden van de vroege obsessie met cocaïne werd het medicijn een belangrijk ingrediënt in medicijnen die verkocht zijn om astma, dysenterie, syfilis en zelfs pijnlijke tepels te bestrijden.
Advitabele advertenties voor producten die het medicijn bevatten, omvatten één die de schittering van 'neurogene' begroet, gemaakt van een 'samengestelde siroop van cocaïne'.
Een advertentie voor Hall's Coca Wine uit 1916. Het werd uitgeroepen tot 'The Elixir of Life'
Een Amerikaanse advertentie voor 'cocaïnekandenpijndruppels' die een 'onmiddellijke remedie' biedt
Beschikbaar in 'All Chemists', werd het op de markt gebracht aan 'sprekers, zangers, atleten, zakenmensen en iedereen die lijdt aan hersenfagel of nerveuze debility'.
Een andere kennisgeving vertelde hoe je 'je stem kon vrijmaken met menthol en cocaïne -pastilles'.
Britten konden, verklaard een arts, verklaarde, 'een verkoudheid' volledig arresteren 'met een oplossing van 4 procent van het hydrochloraat van cocaïne die op de neus werd toegepast door middel van de haarborstel van een kameel'.
Ook werd aangeboden een cocaïne nasale spray voor verkoudheid en griep die in de 'vestzak' kon worden gedragen.
Wat cocaïne-zuigtabletten betreft, beloofden ze 'alle zee-lik en ziekte tijdens de zwangerschap te controleren'.
Al in 1887 bood dokter John Orlando Roe in New-York klanten de kans om een 'getil-gekantelde' neus te laten redden nadat hij was verdoofd van cocaïne, zodat ze de 'gewenste aquiline-vorm' konden krijgen.
De verdovende effecten van het medicijn maakten het op dezelfde manier nuttig bij behandelingen zoals ontharing en de tatoeërenindustrie.
De populariteit was zodanig dat zelfs Sherlock Holmes een gebruiker was.
Een advertentie met paus Leo XIII om cocaïne-geïnfuseerde wijn te verkopen
Een advertentie voor 'Coca Wine' geplaatst door een Londense outlet. Er werd gezegd dat het 'vermoeidheid van geest en lichaam' hielp
De tweede Holmes-roman van Sir Arthur Conan Doyle, 1890, werkt het teken van vier, opent met de speurhuid die zichzelf injecteert met een cocaïne van 'zeven per cent'.
In het licht van protesten van zijn trouwe assistent Dr. Watson staat Sherlock erop dat het medicijn 'transcendant stimulerend en verduidelijkt voor de geest'.
Auteur Nicholas Meyer schreef een pastiche van een roman van Holmes, waar hij de inspanningen van Dr. Watson afbeelde om de hulp van Sigmund Freud in te schakelen om zijn vriend van zijn verslaving te genezen.
Het boek, The Seven-procent oplossing, leidde tot de Oscar-genomineerde film met dezelfde naam uit 1976 met Nicol Williamson als Holmes.
Maar veelzeggend gaf Doyle's Sherlock het medicijn op.
In 1904 Kort verhaal Het avontuur van het vermiste driekwart, Watson – over Holmes – vertelt de lezer: 'Jarenlang had ik hem geleidelijk gespeend van die drugsmanie die ooit had bedreigd om zijn opmerkelijke carrière te controleren.'
Verhalen over ernstige verslaving aan het medicijn werden wijdverbreid. Het British Medical Journal beschreef de 'bittere doorn' van 'Sweet Rose' van Cocaine.
Industrie -publicatie Druggist Circular beschreef de 'donkere kant' van het medicijn en merkte op dat het een goede dienaar is, maar een arme meester '.
Een advertentie voor Vinacoca Tonic Wine voor lastige keel
Een advertentie voor cocaïne Pastilles die te zien was in de avond Irish Times in 1885
Wereldwijde bezorgdheid over drugsgebruik leidde tot het Haagse Verdrag van 1912, waar werd besloten dat het gebruik van opium, morfine en cocaïne moet worden beperkt tot 'legitieme medische doeleinden'.
In januari 1916 vertelde 'Quex', de roddelcolumnist van een populaire dagelijkse krant, de lezers: 'Ik zie dat andere mensen hun aandacht richten op de groeiende rage voor het roken van opium … West End Bohemen hoort enkele donkere verhalen over wat er aan de hand is.
'Maar nog vaker voorkomt het gebruik van die opwindende drugscocaïne.'
De columnist voegde eraan toe: 'Het is zo gemakkelijk om te nemen – snuffelde gewoon de neus op; En niemand lijkt te weten waarom de meisjes die lijden aan deze gewoonte van het lichaam en de ziel die het medicijn rekken zo gemakkelijk te verkrijgen vinden.
'In de mantel van de dames van een bepaald etablissement werden de andere dag twee emmer met weggegooide kleine cirkelvormige kartonnen dozen ontdekt door de schoonmakers-weggegooide cocaïnedozen.'
Cocaïne werd later dat jaar voor het eerst gereguleerd in het VK onder de ingrijpende verdediging van de Realm Act.
Verordening 40B beperkt de verkoop en bezit ervan aan mensen die zijn gedefinieerd als 'geautoriseerde personen'. Gebruikers hadden nu een doktersrecept nodig om cocaïne legaal te krijgen.
De Dangerous Drugs Act van 1920 stak vervolgens de meeste bepalingen van verordening 40B.
Cocaïne wordt vaak gesneden met andere chemicaliën die nog schadelijker zijn dan de drugsgebruikers denken dat ze kopen
Tegen die tijd had de Daily Mail cocaïne A 'Vice of the Neurotic genoemd, geen gewoonte van het normale'.
En het nut ervan in medische toepassingen daalde ook naarmate nieuwe lokale anesthetica effectief bleek te zijn zonder de maatschappelijke en gezondheidsrisico's van cocaïne te dragen.
Wetgeving betekende niet dat het probleem is verdwenen, met verbod op een enorme zwarte markt.
Het was het medicijn bij uitstek voor leden van de High Society in de jaren 1920, en hoewel de populariteit in de jaren 1930 en 1940 de populariteit ebde, kwam het terug in de mode met een knal.
De disco -rage van de jaren 1970 zag het gebruik van de stad en stadswerkers in de jaren 1980 gebruikten het om regimes van extreem lange uren te overleven met heel weinig slaap.
Zijn populariteit maakte drugsheren zoals de legendarische Colombiaanse Pablo Escobar extreem rijk.
Maar voorbij de glamour van het medicijn is de verslaving, lijden en dood. Beroemdheden waaronder Whitney Houston, Amy Winehouse en Richard Pryor stierven onder de invloed.
Volgens de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (OESO) had Groot -Brittannië het hoogste percentage cocaïnegebruik ter wereld in 2023 – met alleen Australië vooraan.
Nu zijn de negatieve effecten – rusteloosheid en paranoia de minste van hen – bekend.
De grootste zichtbare schade wordt aangericht aan de neus zelf, die kan instorten met zwaar gebruik van het medicijn.
En het wordt vaak gesneden met andere chemicaliën die nog schadelijker zijn dan de drugsgebruikers denken dat ze kopen.
Het is een scherpe comedown van het 'Wonder Drug' proclamaties gemaakt aan het einde van het Victoriaanse tijdperk.
