Dacht je dat de gouden eeuw van het treinverkeer in Groot-Brittannië voorbij was? Denk nog eens na! In de GWR-slaaptrein van Londen naar Cornwall – en het is prachtig, met prachtige uitzichten, comfortabele hutten… en een bar die de hele nacht geopend is

Sommigen beweren dat de Gouden Eeuw van het treinreizen in Groot-Brittannië al jaren geleden voorbij is.

Ik zou zeggen dat het nog steeds bij ons is. Gewoon.

Voornamelijk dankzij de twee slaapdiensten van het land – de Caledonian Sleeper van London Euston naar de Highlands (een dienst die ik heb besproken en aangeprezen als de Britse kanshebber voor de grootste treinreis ter wereld) en GWR’s Nacht Rivièra van London Paddington naar Penzance via Taunton, dat ik ontdek tijdens een reis naar het einde van Cornwall, wat romantiek en spanning biedt door de (Mark III) koetslading.

Deze reis voert u over een van de mooiste routes van het land, waarbij u enkele van de mooiste bouwwerken van Isambard Kingdom Brunel passeert, waaronder een bijzonder adembenemende brug. De bedden zijn heerlijk comfortabel, het personeel is ronduit vrolijk en er is een bar die de hele nacht geopend is.

De trein met diesellocomotief vertrekt laat op de dag – om 23.45 uur – vanaf London Paddington, maar passagiers kunnen al vanaf 22.30 uur instappen en, als ze een slaapplaats hebben, rondhangen in de eersteklaslounge op perron één.

Ted Thornhill van MailOnline Travel nam de GWR Night Riviera van London Paddington naar Penzance. Hierboven ziet u een publiciteitsfoto van een stapelbedcabine

De kooien kunnen worden omgebouwd tot een mini-woonkamer (promotiefoto)

Het is vrij basic en niet veel om over naar huis te schrijven, maar de trein is dat zeker wel. Vandaar deze feature.

Ik reis met mijn partner en zesjarige dochter, die net als haar vader, die vroeger treinspotter was, helemaal opgewonden is.

In rijtuig F worden we begroet door Heidi van GWR, die oprecht blij lijkt dat we aan boord zijn.

Terwijl ze ons incheckt, vertelt ze ons dat premier Rishi Sunak een paar dagen eerder gebruik heeft gemaakt van de service tijdens een campagnebezoek aan Cornwall.

Heidi onthult dat de politie ‘plotseling verscheen’ aan het begin van haar dienst en aankondigde dat ze het rijtuig moesten vegen.

Ze vervolgde opgewonden: ‘Ik zei: ‘Waarvoor?’ En ze vertelden me dat de premier aan boord was.’

Ik weet zeker dat Rishi het ermee eens is dat het een prachtige operatie is.

Ted onthult dat hij niet rechtop kan zitten op zijn onderste bed. Het bovenste bed kan echter worden weggeklapt voor soloreizigers (promofoto)

De kamers hebben geen douches of toiletten, maar wel wastafels die onder deksels verborgen zitten (publiciteitsfoto)

Heidi neemt onze gratis roomserviceontbijtbestelling op – croissants voor de meisjes, een worstbroodje met ketchup voor mij, plus koffie en sinaasappelsap – en dan verkennen we onze kamers.

Welke zijn het meest uitnodigend.

Zeker niet de Pullman-standaard, maar wel gezellig en comfortabel.

We hebben twee onderling verbonden stapelbedden, elk met een wastafel verborgen onder een deksel, een flinterdunne kledingkast met hangars en flessen mineraalwater in houders onderaan, plus lichtschakelaars, stopcontacten en oplaadpunten aan het kussenuiteinde van de kamer. bed.

Toegang tot de bovenste stapelbedden is ondertussen via een slimme ruimtebesparende opvouwbare ladder die zich ontvouwt vanaf de muren. Het voordeel is onbelemmerde toegang tot het onderste stapelbed (de ladders op de Caledonian Sleeper zijn vastgeschroefd aan de bedden).

Ik ben ook onder de indruk van de sfeer: het decor is een rustgevende mix van bruin en grijs en de lichten kunnen worden aangepast om een ​​hygge-achtige sfeer te creëren.

De Night Riviera vertrekt vanaf perron één in London Paddington en wordt getrokken door een diesellocomotief van klasse 57 met een topsnelheid van 155 km/u. De reis naar Penzance duurt iets meer dan acht uur

Passagiers met slaapplaatsen kunnen gebruikmaken van de eersteklaslounge op London Paddington

De Nacht Riviera vertrekt om 23.45 uur, maar het instappen begint rond 22.30 uur

Voordat we naar bed gaan, gaan we naar de lounge-auto, wat fantastisch is.

De inrichting hier doet denken aan een eersteklas coupé met toeters en bellen, een uitnodigende mix van ruime, rechtopstaande vierzitsbanken met tafels, twee Mastermind-stijl fauteuils die in vrolijke hoeken zijn geplaatst en banken.

Moet u een apparaat aansluiten? Je bent gedekt. De koets staat vol met oplaadpunten.

Aan de ene kant is een toonbank waar een vrolijke barman verfrissingen uitdeelt.

Hier staan ​​’leunende palen’ in de vorm van langwerpige paddenstoelen.

Eigenzinnig.

Gedachtegang: Ted onthult ook zijn mening over de Nacht Riviera in een korte video (zie hierboven)

Ted is hier afgebeeld terwijl hij zich in zijn koets F-stapelbed nestelt

LINKS: Ted na een nacht slapen. RECHTS: Het roomservice-ontbijt, inclusief een worstdop en koffie. Let op: het personeel kan de koffie ook in een zilveren kan bezorgen

Stopcontact voor hen: De schakelaars en oplaadpunten voor het nachtkastje

We kopen een biertje, een wijn en een sapje voor de kleintje (snacks en eenvoudige ontbijtproducten zijn ook te koop) en gaan aan een van de tafels zitten voor een spelletje GWR-trein Top Trumps (de oude zijn de beste, hè?).

De sfeer in de wagon is gezellig, met vreemden die met vreemden praten. In Londen. In een trein.

Wat nu?

Het is tijd om te gaan slapen. De lakmoesproef voor de Nachtelijke Rivièra: biedt het een goede nachtrust?

Het resultaat? Een geslaagde poging.

De kussens en dekbedden voelen luxe aan en het matras is ondersteunend.

Hierboven ziet u de lounge, die Ted omschrijft als ‘superieur’

Aan het ene uiteinde van de lounge is een bar die de hele nacht open is en drankjes en lichte versnaperingen serveert. Hier staan ​​eigenzinnige leunende palen in de stijl van een paddenstoel

De goedkoopste slaaptickets zijn voor eersteklas zitplaatsen (hierboven)

Ted wordt rond 05.00 uur wakker, net op het moment dat de trein over de adembenemende 30 meter hoge Royal Albert Bridge van Isambard Kingdom Brunel rijdt (boven)

Hierboven ziet u een Night Riviera-dienst die aankomt in Penzance

Het bed is een beetje aan de smalle kant, maar ja, het is een trein. Ik had geen kingsize verwacht.

De slaap wordt verder bevorderd door het ontwerp van de Mark III-rijtuigen die door de Night Riviera worden gebruikt.

Ze waren baanbrekend toen ze in de jaren zeventig werden geïntroduceerd – en bieden nog steeds een van de soepelste en stilste ritten waar dan ook in Europa.

Ik heb geen moeite met in slaap vallen.

Ik word rond 05.00 uur wakker om een ​​van de twee toiletten aan het einde van het rijtuig te gebruiken, net op het moment dat de trein over de adembenemende 30 meter hoge Royal Albert Bridge van Isambard Kingdom Brunel rijdt, ten westen van Plymouth, die de rivier de Tamar oversteekt.

Het wordt terecht beschouwd als een nationale schat – en biedt passagiers prachtige uitzichten terwijl de trein er met een snelheid van 24 km/uur overheen rijdt.

Achter deze brug slingert de trein door het prachtige landschap van Cornwall, langs weelderige weilanden, oude ruïnes en bij Hayle, een pittoresk zanderig estuarium.

Om 7.00 uur wordt ons ontbijt bezorgd door de (nog steeds vrolijke) Heidi.

Het is niet echt een typisch reisontbijt, maar de koffie is goed en de worstjes zijn warm.

Vervelend genoeg kan ik niet op bed zitten om het op te eten omdat het bovenste bed te laag is, dus dineer ik staand.

Voor alleenreizigers is dit niet per se een probleem, aangezien het onderste bed omgebouwd kan worden tot een bank.

En er is altijd de mogelijkheid om naar de lounge te gaan.

Vanaf hier bekijk ik het laatste zicht: St Michael’s Mount, die de baai domineert waar Penzance aan ligt.

We komen aan in de brandende zon, frissen ons op met een douche in de lounge voor de eerste klas (u kunt deze vooraf reserveren bij het instappen in de trein) en denken na over een service die, zoals de premier ongetwijfeld zal beamen, een uitstekende, stressvrije manier is om het westen van het land te bereiken.

Rijd je liever? Je bent van het padje af…