De ongebruikelijke juridische overeenkomst achter ‘The Blind Side’

In augustus 2004 woonde Michael Oher bij Sean en Leigh Anne Tuohy en hun twee kinderen in Memphis. Oher, die in verschillende pleeggezinnen had rondgewandeld, was een topkandidaat om groot universiteitsvoetbal te spelen en leek op weg naar de NFL toen de Tuohys hem in huis namen.

Maar er waren complicaties. Omdat de Tuohys niet de ouders van Oher waren, had het verlenen van steun aan hem gezien kunnen worden als het overtreden van de NCAA-regels tegen het verstrekken van voordelen aan rekruten. Als belangrijke donoren van de Universiteit van Mississippi, een van de hogescholen die Oher rekruteerde, zouden de Tuohys zichzelf en de school kunnen onderwerpen aan sancties in geval van overtreding.

Daarom stelden ze een plan op. Ze vroegen een rechtbank om hen ruime zeggenschap te geven over de zaken van Oher, inclusief volmacht, controle over zijn medische beslissingen en het recht om namens hem financiële contracten goed te keuren. Zij geloofden dat de regeling de NCAA Oher, toen 18 jaar oud en juridisch gezien volwassen, tevreden zou stellen.

Iedereen die de film ‘The Blind Side’ uit 2009 heeft gezien, weet wat er daarna gebeurde: Oher ging naar Mississippi, de alma mater van de Tuohys, en ging door naar de NFL. Sandra Bullock won een Academy Award voor haar vertolking van Leigh Anne Tuohy, ondanks kritiek dat de film bestendigde stijlfiguren over zwarte atleten zoals Oher die geen intelligentie hadden en hulp nodig hadden van blanke mensen zoals de Tuohys.

Nu worden de juridische relatie, bekend als een conservatorship, en de motieven van de Tuohy’s onder de loep genomen. Oher, 37, heeft een petitie ingediend waarin hij vraagt ​​om het bijna 20 jaar durende conservatorship te beëindigen. Hij beweert dat de Tuohy’s het hebben gebruikt om te profiteren van zijn verhaal, inclusief via de filmdeal, op manieren waarvan hij niet op de hoogte was.

De Tuohys, die miljoenen verdienden in de restaurantwereld, hebben ermee ingestemd het conservatorschap te beëindigen, maar hebben het bedrog van Oher ontkend en noemden zijn petitie in een verklaring een ‘shakedown’.

Dit is duidelijk: het conservatorschap week op verschillende manieren af ​​van de wettelijke normen van Tennessee. Volgens het dossier heeft een rechtbank het verzoek van de Tuohy’s ingewilligd, ook al voldeed Oher niet aan de criteria voor een persoon die een conservator nodig heeft. Ook heeft de rechtbank de Tuohy’s niet, zoals gewoonlijk vereist is, gedwongen om bekend te maken hoe ze Ohers zaken hadden afgehandeld, ook al had hij de potentie om een ​​lucratief NFL-contract te tekenen.

De ongebruikelijke regeling – en de oplossing die de Tuohys bedachten om Oher te helpen zich academisch te kwalificeren om op de universiteit te spelen – weerspiegelen de voetbalgekke cultuur van de Universiteit van Mississippi, de diepe banden van de Tuohys met de universiteit en het voetbalprogramma, en de moeite die ze deden om binnen de NCAA-regels te blijven.

“Het is allemaal gewoon bizar”, zei Susan Mee, een advocaat in Tennessee die zich richt op curatele, over de juridische regeling. Ze voegde eraan toe dat de Tuohy’s de rechtbank op de hoogte hadden moeten stellen toen Oher een miljonair werd als profsporter.

De Tuohys en hun advocaten wezen interviewverzoeken van The New York Times af, net als Oher en zijn advocaten.

Een ongebruikelijke juridische regeling

Veel mensen zijn bekend met curatele vanwege het verhaal van Britney Spears, wiens zaken bijna 14 jaar lang onder een dergelijke regeling in Californië werden geregeld.

Om het conservatorschap van Oher te regelen, wendden de Tuohys zich tot Debbie Branan, een advocaat en familievriend die, net als Leigh Anne, lid was geweest van de studentenvereniging Kappa Delta in Mississippi. Ze was later de penningmeester van hun stichting en haar dochter, Whitney, kreeg een ondergeschikte rol in de film ‘The Blind Side’.

Branan, wiens juridische praktijk onder meer familierechtelijke zaken en commerciële vastgoedtransacties omvat, vertegenwoordigde de Tuohys in het conservatorium. Oher had geen onafhankelijke vertegenwoordiging. Branan reageerde niet op verzoeken om een ​​interview.

Onder Wet van Tennesseestellen rechtbanken curatele in om een ​​persoon te beschermen “met een beperking die niet in staat is om beslissingen te nemen op een of meer belangrijke gebieden.” Curatoren zijn vaak familieleden of verzorgers.

“De rechter moet een handicap of onvermogen vaststellen waardoor ze niet in staat zijn zelf beslissingen te nemen”, zegt Amy Bryant, directeur conservatorship management van Davidson County, waartoe ook Nashville behoort.

Maar de Tuohys hebben nooit gezegd dat Oher gehandicapt was en niet zijn eigen beslissingen kon nemen. In hun verzoekschrift stond zelfs dat hij door een arts was onderzocht en dat hij “geen bekende lichamelijke of psychische handicaps” had. Ze gaven geen reden voor de curatorschap op, alleen dat Oher geen bezittingen had en bij hen wilde wonen, en dat ze de middelen hadden om voor hem te zorgen.

Oher en de Tuohy’s hadden “al jarenlang een hechte en familiaire relatie”, aldus de petitie.

In zijn beschikking van december 2004 waarin de regeling werd goedgekeurd, herhaalde rechter Robert Benham dat Oher er fysiek en mentaal goed uitzag. Deze bevinding voldeed niet aan de algemene juridische norm voor iemand die een bewindvoerder nodig heeft.

Verschillende andere typische stappen werden ook overgeslagen, waaronder de aanstelling van een onderzoeker die de behoefte van Oher aan een conservator zou hebben beoordeeld en zou hebben overwogen of de Tuohys die rol moesten vervullen. Benham heeft ook geen jaarlijkse statusrapporten besteld, wat vereist is voor conservatoren in Tennessee.

Benham, 85, ging in 2013 met pensioen en woont in Santa Barbara, Californië. In een interview zei hij dat hij de Tuohys niet kende en dat hij op dat moment niet wist dat Oher football speelde. Maar hij zei dat het hem niet zou hebben verbaasd als hij had vernomen dat Oher een atleet was.

“Ik had nog nooit iemand gezien die zo groot was,” zei Benham. “En ik draag schoenen maat 14, en zijn schoenen waren een stuk groter dan de mijne.”

Benham zei dat hij het conservatorium goedkeurde omdat niemand ertegen was. Oher en zijn moeder, Denise, waren aanwezig en tekenden op de stippellijn. Benham zei dat hij het er niet mee eens was dat het bewijzen van een handicap of arbeidsongeschiktheid volgens de wet een voorwaarde was voor conservatorschap.

Hij zei dat hij afstand deed van de onderzoeker omdat alle partijen curatorschap wilden en zei dat de jaarlijkse statusrapporten de bevoegdheid waren van de griffier, niet van de rechter.

Chris Thomas, die ten tijde van het verzoekschrift griffier was bij de rechtbank, zei dat het systeem voor de handhaving van jaarlijkse statusrapporten in 2004 niet bijzonder robuust was en dat curatele over een persoon minder streng werd gecontroleerd dan curatele over een nalatenschap, waarbij geld betrokken was.

Benham zei dat zijn ‘vurige hoop’ destijds was dat de familie Tuohy, met hun kennis van zaken, Oher ooit zou kunnen helpen.

Op 1 februari 2005, minder dan twee maanden nadat de regeling was verleend, committeerde Oher, die veelvuldig was gerekruteerd als footballspeler, zich aan Mississippi. De Tuohy’s hebben gezegd dat Oher zijn eigen collegebeslissing nam.

Oher zou uiteindelijk miljoenen verdienen in de NFL nadat hij in 2009 werd gedraft door de Baltimore Ravens. Zijn relatie met de Tuohys genereerde ook inkomsten via de film, boeken en andere mogelijkheden. Gedurende dit alles bleven de Tuohys zijn conservators, verantwoordelijk voor het toezicht op zijn contracten. Maar de rechtbank beval hen niet om jaarlijkse updates te geven, zoals de wet vereist, en dat deden ze ook niet. Bijna 20 jaar nadat het conservatorschap was verleend, waren er geen nieuwe indieningen in de zaak.

Het verhaal verkopen

Door de jaren heen hebben de Tuohys Oher vaak hun geadopteerde zoon genoemd. En hun stichting heeft dat idee prominent op de markt gebracht en zijn verhaal gebruikt om adopties te promoten.

In een boek dat Leigh Anne Tuohy in 2010 samen met Sally Jenkins, een columnist van de Washington Post, schreef, zei ze dat “onze adoptie van Michael” “slechts een formaliteit was, de wettelijke voltooiing van een emotioneel proces dat lang daarvoor was begonnen.”

Maar Oher is nooit daadwerkelijk geadopteerd. Sean Tuohy vertelde The Daily Memphian dat advocaten hen hadden verteld dat ze niemand ouder dan 18 konden adopteren. (Dat was niet het geval: het is legaal om een ​​volwassene te adopteren in Tennessee.) De Tuohy’s zeiden dat ze het conservatorschap aan Oher hadden uitgelegd.

Ohers petitie stelt dat hij pas dit jaar begreep dat hij niet was geadopteerd en dat de Tuohy’s de juridische controle over zijn zaken hadden. Zijn petitie vraagt ​​om een ​​overzicht van alle manieren waarop de Tuohy’s hebben geprofiteerd van zijn verhaal en van wat het noemt “de leugen van Michaels adoptie.”

Het is duidelijk dat het succes van “The Blind Side” de Tuohys heeft geholpen miljoenen dollars op te halen voor zichzelf of hun doelen. Volgens Michael Lewis, de auteur van het boek waarop de film is gebaseerd, verdienden hij en de Tuohys elk ongeveer $350.000 aan de film. Oher heeft gezegd dat hij niets heeft gekregen voor het afstaan ​​van de rechten op zijn levensverhaal.

Bovendien heeft Leigh Anne Tuohy haar bekendheid gebruikt om een ​​motiverende spreker te worden, waarbij ze volgens beschikbare online schattingen tussen de 30.000 en 50.000 dollar per optreden vraagt.

De Tuohys’ Making It Happen Foundation, die belooft kinderen te helpen die “door de mazen van het net van de maatschappij vallen”, heeft sinds 2010 meer dan $ 1 miljoen binnengehaald, inclusief enkele donaties van Sean Tuohy’s bedrijven, volgens de financiële openbaarmakingen. De stichting heeft minder dan 20 procent van de totale ontvangen donaties besteed aan liefdadigheidsinspanningen, volgens een Times-onderzoek van gegevens die teruggaan tot 2010.

In het verzoekschrift van Oher wordt beweerd dat Sean Tuohy de overeenkomst voor Ohers levensverhaal in 2010 zonder zijn medeweten heeft gewijzigd, waarna de stichting $ 200.000 ontving van Alcon Entertainment, het productiebedrijf van “The Blind Side”. Uit de gegevens van de stichting blijkt dat een donatie van $ 200.000 afkomstig was van een donateur met hetzelfde adres als dat van Alcon. Donderdag gaf het bedrijf een verklaring uit waarin stond dat het aanbood om “een gelijk bedrag” te doneren aan een goed doel naar keuze van Oher, maar dat hij dit had afgewezen.

Mississippi of failliet

De afgelopen dagen hebben de Tuohys gezegd dat ze het conservatorium zo hebben geregeld dat Oher naar Mississippi kon gaan.

“Michael woonde duidelijk al een lange tijd bij ons, en de NCAA vond dat niet leuk”, vertelde Sean Tuohy De dagelijkse Memphis. ‘Ze zeiden dat Michael alleen naar Ole Miss kon gaan als hij daadwerkelijk deel uitmaakte van de familie. Ik liet Michael zitten en zei tegen hem: ‘Als je van plan bent naar Ole Miss te gaan – of zelfs maar Ole Miss te overwegen – denken we dat je deel moet uitmaken van de familie. Dit zou dat juridisch doen. ”

De Tuohys wisten dat een rekruteringsovertreding ernstige gevolgen zou kunnen hebben. Precies zo’n scenario speelde zich jaren later in Mississippi af. In 2017 heeft de NCAA meer dan een dozijn Mississippi-boosters benoemdmaar niet de Tuohy’s, en koppelde hen aan oneigenlijke acties, waaronder het helpen bij het rekruteren van atleten en het verstrekken van “ontoelaatbare voordelen”. De overtredingen van de regels leidden tot een naseizoensban van twee jaar voor het voetbalteam.

Atletiekprogramma’s worden vaak gedwongen te breken met boosters die de rekruteringsrichtlijnen schenden. Dat zou een klap zijn geweest voor de Tuohys, die elkaar in Mississippi ontmoetten en medevoorzitters zijn van de fondsenwervingscampagne ter waarde van 1,5 miljard dollar.

De Tuohys maakten ook gebruik van hun middelen en hun connecties in Mississippi om Oher te helpen bij het voldoen aan de academische vereisten van de NCAA.

Oher moest zijn cijfers in zijn laatste jaar op de middelbare school verbeteren om in aanmerking te komen voor college football volgens de NCAA-regels. De Tuohys vormden een team van helpers dat grotendeels bestond uit Mississippi-alumni, waaronder een ander lid van Leigh Anne Tuohy’s studentenvereniging.

Die vrouw, Sue Mitchell, die in de film door Kathy Bates werd gespeeld, gaf Oher uitgebreid les en werd later door Mississippi aangenomen, waar ze bleef tot het jaar dat Oher door de Ravens werd gedraft. Mitchell reageerde niet op meerdere verzoeken voor een interview.

Volgens het boek van Lewis gebruikten de Tuohys een idee van Ed Orgeron, destijds de coach van Mississippi, om Oher in te schrijven voor een programma van 10-daagse cursussen zoals “Character Education.” Het idee was om slechte cijfers te vervangen door goede.

Volgens Lewis beseften de Tuohys dat hij extra tijd zou krijgen om die lessen te volgen als werd aangenomen dat hij een leerstoornis had. Psychologen voerden tests uit en ontdekten dat Oher’s IQ veel hoger was dan wat soortgelijke tests hadden aangetoond toen hij jonger was. Ze stelden vast dat zijn academische problemen het gevolg waren van een leerstoornis, omdat zijn prestaties niet op één lijn lagen met de nieuwe intelligentietests, schreef Lewis.

Op 1 augustus 2005, ruim acht maanden nadat het conservatorium was toegekend, vertelde de NCAA aan Oher dat hij in aanmerking kwam om in Mississippi te spelen.

Sean Tuohy vertelde Lewis dat hij zich er niet van zou laten weerhouden iemand anders als Oher te helpen.

“Voor zover ik kan zien, is er geen nadeel,” zei hij, volgens Lewis’ boek. “We kunnen niet naar een kind kijken dat nu in de problemen zit zonder ons af te vragen: ‘Als we hem hadden, zouden we hem dan kunnen omdraaien?’ Dus wat doen we als hij weggaat? Doen we het opnieuw?”

Susan C. Beachy onderzoek bijgedragen.