Binnen in het Amerikaanse spookstadje met nul inwoners – waar toeristen massaal selfies maken met het iconische bord – terwijl een eenzame man vecht om de erfenis te redden nadat hij deze van zijn vader heeft geërfd

Dit spookstadje midden in de Mojavewoestijn heeft meer beroemde borden dan inwoners, maar de eigenaar doet er alles aan om het gebied weer in zijn oude glorie te herstellen.

Kyle Okura, 31, erfde vorig jaar alle bedrijven en bezittingen in Amboy, Californië – dat officieel nul inwoners heeft – van zijn overleden vader, de Los Angeles Times gerapporteerd.

De stad ligt direct aan de beroemde Route 66 en toeristen maken graag foto’s met het iconische Route 66-embleem dat op de geasfalteerde weg is geschilderd.

Bovendien is een 15 meter hoog neonbord voor Roy’s Motel & Café, het enige operationele bedrijf in Amboy, het middelpunt geworden van de revitaliseringsinspanningen van de stad.

‘Het ligt in de middle of nowhere in de woestijn, maar je ziet een groot aantal verschillende soorten mensen in Amboy’, zegt Okura, eigenaar van Roy’s. ‘Dat is zo geweldig. Je hoort verhalen uit alle delen van de wereld.’

Roy’s werd oorspronkelijk geopend door Roy Crowl om te dienen als een rustplaats voor automobilisten die over de voormalige belangrijkste oost-west snelweg in de VS reden, Route 66

Dit gebied is al lang een stop voor reizigers, vanaf het moment dat het in 1858 werd opgericht als mijnkamp. Het terrein groeide geleidelijk uit tot een echte stad met een Atlantic and Pacific Railroad-station dat Amboy heette.

Tegenwoordig is Amboy bezaaid met lege huizen en gebouwen, een postkantoor met luiken, een kerk zonder gemeenteleden en een school zonder studenten.

Het laatst overgebleven teken van leven in de stad is Roy’s, waar koude drankjes, snacks en souvenirs verkrijgbaar zijn. Buiten de winkelpui staan ​​drie mechanische pompen waarvoor een begeleider nodig is om de benzine te tappen, die de laatste tijd $ 6,49 per gallon kost.

Maar voor sommigen is Roy’s veel meer dan alleen een tankstation.

Voor Jan Kuzelka, een reisgids die al 12 jaar toeristen uit Tsjechië en Slowakije rondleidt op reizen naar nationale parken, is Roy’s een attractie die net zo belangrijk is als andere grote hoogtepunten van de Amerikaanse cultuur, zoals de Grand Canyon.

Assistent-manager Nicole Rachel opent de kleine historische kerk voor toeristen

Op de foto: Amboy’s oude school, nu dichtgetimmerd en verlaten

‘Je zinkt hier weg in de jaren zestig’, zei Kuzelka, 49, tegen de LA Times. ‘Het is net een levend museum.’

Assistent-manager Nicole Rachel, 48, zei dat Roy’s het populairst lijkt bij Duitsers, hoewel klanten uit Brazilië, België, Canada, Frankrijk en vele andere landen het doo-wop schetterende etablissement regelmatig bezoeken.

‘Ze zijn erg geïnteresseerd in het Amerikaanse leven: de Route 66, de oude eethuisjes,’ zei Rachel.

‘Ze komen binnen, kijken en zeggen: “Wat zijn dat?” En ik zeg: “Dat zijn hotdogs.”‘

Okura stak in november 2019 het beroemde neonlicht van Roy opnieuw aan, een evenement dat 500 mensen trok en minstens 50 vliegtuigen naar de landingsbaan van Amboy stuurde.

‘Ik weet nog dat toen mijn vader Amboy kocht, iedereen het afschreef als een slechte beslissing. Veertien jaar worstelen om de eens zo beroemde boomtown te herstellen en we zijn eindelijk begonnen om dit tij te keren’, schreef Okura in een Instagram na.

Amboy was ooit een levendige gemeenschap. Nadat Route 66 in de jaren twintig werd geasfalteerd, woonden er een paar honderd inwoners.

Een hond dwaalt rond op een verlaten parkeerplaats bij Roy’s tankstation op 24 mei 2024

Okura neemt een selfie met vriendin Crysta Bree voor Roy’s terwijl de zon ondergaat

Roy Crowl opende Roy’s voor automobilisten die reisden over wat ooit de belangrijkste oost-west snelweg in de VS was. Samen met zijn schoonzoon Buster Burris breidden ze de supermarkt langs de weg uit met een café en vervolgens een motel.

Maar naarmate de tijd verstreek, was Route 66 niet het einde van alles, omdat de federale snelwegen steeds verder werden uitgebreid.

In 1972 werd Interstate 40 ongeveer 16 kilometer noordelijker aangelegd, waardoor vrijwel al het verkeer uit Amboy werd weggeleid. Daarmee werd de hele stad, en daarmee ook Roy, compleet om zeep geholpen.

Okura’s vader Albert, die vanwege de oprichting van de restaurantketen Juan Pollo ook wel ‘The Chicken Man’ werd genoemd, zag bijna 20 jaar geleden het potentieel van het verlaten spookstadje en kocht het van Burris’ weduwe voor $425.000.

Een van de voorwaarden van de verkoop was dat de stad weer zou worden zoals ze ooit was.

Okura’s vader begon met het heropenen van het tankstation van Roy en het onderhouden van de lobby in de stijl van de jaren vijftig.

Franse toeristen maken een groepsselfie op de National Trails Highway (Route 66) voor het bord van Roy op 24 mei 2024

Assistent-manager Nicole Rachel werkt achter de toonbank bij Roy’s terwijl toeristen op 24 mei 2024 langskomen voor snacks

Okura was twaalf toen zijn vader Amboy kocht, dat ingeklemd ligt tussen Los Angeles en Las Vegas, en hij herinnerde zich dat hij niet wist waarom hij besloot het te doen.

‘Het enige wat ik kon denken was: “Man, deze plek is zo ver weg. Waar gaan we eigenlijk heen?”

Dit was overigens niet geheel ongebruikelijk voor zijn vader, die op dat moment al het winkelpand in San Bernardino aan Route 66 had gekocht (vroeger de plek waar de oorspronkelijke McDonald’s zat) en er een museum had geopend dat gewijd was aan het burgerrestaurant.

Hij dacht dat Amboy publiciteit zou genereren voor de Juan Pollo-keten, maar Okura herinnert zich dat hij niet overtuigd was.

Okura kreeg geleidelijk een actievere rol bij het opstarten van Amboy. Het was voor hem een ​​manier om een ​​hechte band met zijn vader te krijgen, die al zo’n veertig jaar lang elke dag had gewerkt en de feestdagen, zijn verjaardagen en de verjaardagen van zijn kinderen had doorstaan.

En net als bij zijn kippenrestaurant werkte Okura’s vader hard aan het werk bij Amboy, vaak als eerste arriverend en als laatste vertrekkend, herinneren zijn medewerkers zich.

Albert “the Chicken Man” Okura, oprichter van de restaurantketen Juan Pollo, afgebeeld met Kyle in 1994

Okura’s vader kreeg in 2019 de relighting van Roy’s neonreclame te zien, een enorme mijlpaal voor vader en zoon, maar vorig jaar kreeg hij te maken met wat hij dacht dat een buikgriep was.

Tegen de tijd dat hij in het ziekenhuis aankwam, ontdekte de familie dat hij sepsis had opgelopen. Hij overleed vier dagen later op 71-jarige leeftijd, zo meldde de LA Times.

‘Ik dacht dat ik voor altijd met hem zou blijven samenwerken,’ zei Okura, opmerkend dat Albert zijn eigen vader regelmatig meenam naar zijn werk tot een maand voor zijn 100e verjaardag. ‘Ik dacht dat we hetzelfde zouden zijn, dat we zouden blijven samenwerken tot hij 100 was.’

Okura zei dat hij in gesprek is om een ​​deel van de National Trails Highway, de officiële naam voor Route 66, ter ere van zijn vader om te dopen tot Albert Okura Memorial Highway. Als onderdeel daarvan is Okura van plan om uiteindelijk plaquettes rond Amboy op te hangen die de geschiedenis beschrijven van de zoektocht van zijn vader om de eens zo dynamische stad te redden.

Momenteel is Okura bezig met de heropleving van Amboy en met Juan Pollo, die na de dood van zijn vader directeur werd van de kiprestaurantketen.

Emily en Joe Coombs uit Montana krijgen een exclusief kijkje in de kleine historische kerk aan de overkant van Roy’s

Gelukkig heeft hij een kleine maar toegewijde groep die Amboy weer op de kaart wil zetten, te beginnen met de heropening van het motel en café bij Roy’s, waar ooit gasten langer werden ontvangen dan alleen een korte stop voor benzine of een snack.

Tot Okura’s dreamteam behoort Rachel en Roy’s manager Ken Large, een geschiedenisliefhebber die de dagelijkse gang van zaken regelt.

Large is ook een fervent postzegelverzamelaar die hoopt ooit het Amboy-postkantoor te heropenen.

Rachel, die voorheen in de kinderopvang werkte, beheert de sociale media-accounts van de stad, de reclame en de filmlogistiek.

Amboy is ook een plek met een lange traditie als het gaat om film- en reclameopnames.

Het winderige woestijnstadje is de locatie geweest waar veel slasherfilms zijn opgenomen, waarbij Rachel klaagt dat er nog geen ‘romantische komedies’ zijn opgenomen.

Roy’s verscheen echter enkele jaren geleden op de cover van Louis Vuitton’s Route 66 Travel Book.

Okura poseert voor het klassieke Roy’s-bord op de motorkap van de Lincoln Continental

Nog recenter filmde Olivia Rodrigo een deel van haar muziekdocumentaire ‘Driving Home 2 U’ in Amboy. Een jaar later, in 2023, deed David Yarrow een fotoshoot met supermodel Cindy Crawford, die in een Ferrari Spider uit 1953 van $ 7 miljoen zat met Roy’s op de achtergrond.

‘Een van de beste herinneringen die ik heb, is dat ik hier bij zonsondergang was met Cindy Crawford,’ zei Large. ‘Ik ben oud. Dat is misschien wel het beste wat ik kan doen.’

Okura heeft zich beziggehouden met het zware werk dat nodig is om Amboy weer werkend te krijgen. De eerste stap is het vervangen van het septische systeem.

Zodra dat klaar is, kan Roy’s weer openbare toiletten hebben en de draagbare toiletten achterwege laten, waar het bij een hitte van 120 graden minder leuk is om je zaken te doen.

De grootste uitdaging voor Okura was waarschijnlijk om Roy’s weer van drinkwater te voorzien. Dat was van cruciaal belang om het café te kunnen heropenen.

Het water van de grond is blijkbaar 10 keer zo zout als de oceaan, grotendeels vanwege de nabijgelegen zoutmijnen, wat een omgekeerd osmose-filtratiesysteem vereist dat constant draait. Okura overweegt om in plaats daarvan water naar de stad te brengen.

De oude Route 66 is afgebeeld met Roy’s op de achtergrond aan de linkerkant van de historische weg

Het doel van Okura is om een ​​groot deel van dit werk gedaan te hebben vóór de 100ste verjaardag van Route 66 in 2026, waarvan toeristenfunctionarissen hopen dat dit de zegen zal zijn die nodig is om bedrijven langs de historische slagader een vliegende start te geven.

Twintig jaar geleden, toen hij nog maar net een tiener was, zag Okura Amboy als niets anders dan een zanderig overblijfsel uit vervlogen tijden. Nu beschouwt hij het als een plek die de moeite waard is om te redden, net zoals zijn vader dat deed.

‘Het is anders dan elke andere plaats die je kunt bezoeken’, zei hij. ‘Er gaat niets boven en je kunt op geen enkele manier zoiets als Amboy nabootsen.’

Okura zei dat ‘lot’ het favoriete woord van zijn vader was, wat hem ertoe aanzette zijn toekomstige dochter zo te noemen, mocht hij er een krijgen.

‘Toen Amboy op het toneel verscheen, bleef hij tegen zichzelf zeggen: “Het is mijn lot”,’ zei Okura over zijn overleden vader. ‘Dus ik geloof dat het nu, vooruitkijkend, deel uitmaakt van mijn lot om dat te eren.’