Momenten nadat deze video is gemaakt, valt moeder van drie op haar buik in een 4,2 meter hoog zwembad en breekt haar nek

Een moeder van drie kinderen stierf bijna nadat ze haar nek brak toen ze op haar buik in het zwembad in haar tuin viel, maar ze werd op wonderbaarlijke wijze gered door haar snel denkende zoon.

Gemma Allinson gaf £ 400 uit aan een 14 voet zwembad voor haar kinderen, zodat ze in de zomer van 2022 konden spelen. Ze vermaakte hen met haar zachte buikflops.

Maar de 42-jarige uit East Riding, Yorkshire, liep een ernstige blessure op bij de speelse manoeuvre.

Bij haar laatste sprong in het zwembad brak mevrouw Allison haar nek en kreeg ze een hartstilstand. Haar kinderen waren geschokt toen ze met haar gezicht naar beneden in het water bleef liggen.

Ze waarschuwt mensen nu om voorzichtig te zijn als ze in koud en ondiep water springen.

Gemma Allinson spendeerde £400 aan een 14ft zwembad voor haar kinderen om te spelen tijdens de zomermaanden en was blij om mee te doen met spelen in het water en zachtjes op hun buik te ploffen

Bij haar laatste sprong in het zwembad brak mevrouw Allison haar nek en kreeg een hartstilstand. Haar kinderen, Cameron Todd (links), Daisy Allinson (midden) en Alfie Allinson (rechts), raakten in shock toen ze met haar gezicht naar beneden in het water bleef liggen.

Haar oudste zoon Cameron Todd, inmiddels 20, was aan het eten toen de jongste dochter van mevrouw Allinson, Daisy, binnenkwam en hem vertelde dat zijn moeder niet in het zwembad bleef liggen.

Hij rende naar de tuin en probeerde meteen zijn moeder uit het water te halen, terwijl zijn jongere broertje Alfie van 10 naar de buren rende om te helpen.

Met de hulp van de buren viste meneer Todd zijn moeder uit het water en belde een ambulance. Daarna rende hij naar het nabijgelegen buurthuis om een ​​defibrillator te halen.

Gelukkig arriveerde er binnen 10 minuten een ambulance en werd mevrouw Allison met spoed naar Hull Royal Infirmary gebracht. Daar ontdekten artsen dat ze een nekwervel had gebroken en water in haar longen had.

Na een maand in het ziekenhuis te hebben doorgebracht, onderging de huisvrouw een levensreddende operatie waarbij het gebroken bot werd verwijderd en een kooi werd geplaatst die met twee platen en twee schroeven in haar nek werd vastgezet ter ondersteuning.

Vervolgens werd ze overgebracht naar het Pinderfields ziekenhuis in Wakefield, waar ze zes maanden lang langzaam herstelde en leerde lopen, eten en zelf naar het toilet gaan.

De oudste zoon van mevrouw Allinson, Cameron Todd, nu 20, zat thee te drinken toen de jongste dochter van mevrouw Allinson, Daisy Allinson, binnenkwam om hem te vertellen dat zijn moeder niet bewoog of sprak in het zwembad. Met de hulp van buren viste meneer Todd zijn moeder uit het water en begon met reanimatie, voordat iemand het overnam zodat hij een ambulance kon bellen en snel een defibrillator kon halen bij het nabijgelegen gemeenschapscentrum.

Na een verblijf van vier weken in het ziekenhuis onderging de thuisblijfmoeder een levensreddende operatie om het gebroken bot te verwijderen en een kooi te plaatsen die met twee platen en twee schroeven in de achterkant van haar nek werd vastgezet om het te ondersteunen

‘Ik was gewoon wat aan het doen en de volgende dag werd ik wakker met een slang in mijn keel,’ aldus Allinson.

‘Ik wist niet waar ik was, wat ik deed of wat er gebeurd was. Het was verschrikkelijk. Ik weet nog dat ik wakker werd en alleen maar huilde.

‘Je moet eigenlijk niet in ondiep water springen, dat heb ik geleerd. Vooral volwassenen, voor kinderen maakt het niet uit omdat ze wat kleiner zijn.

‘Maar ik denk dat volwassen mannen en volwassen vrouwen eigenlijk niet in een zwembad moeten springen, omdat ze eronder hard zijn. Een klap op je hoofd, een klap op je lichaam, je hebt jezelf beschadigd.’

Nadat ze de aantekeningen van haar arts had gelezen, wist mevrouw Allinson dat ze geen pols meer had en dat ze al meer dan twee minuten ‘dood’ was.

Nadat ze de aantekeningen van haar dokter had gelezen, weet mevrouw Allinson nu dat ze geen pols had en meer dan twee minuten ‘dood’ was

Ze dringt er nu bij mensen op aan voorzichtig te zijn als ze deze zomer in koud en ondiep water springen

Mevrouw Allinson werd overgebracht naar het Pinderfields ziekenhuis in Wakefield, waar ze zes maanden lang langzaam herstelde en leerde hoe ze zelf kon lopen, eten en naar het toilet moest gaan.

Ze zei: ‘Ik kon niet bewegen. Er zaten slangen in mijn keel en slangen in mijn neus, zuurstof. Ik had een centrale lijn in mijn lies.

‘Zij [doctors] Ze dachten niet dat ik nog zou leven, en ze dachten niet dat ik ooit nog zou kunnen lopen.

‘Het was een kwestie van geluk, want ik voelde me heel slecht vanwege de blessure aan mijn ruggengraat en nek.

‘Ik moest alles opnieuw leren. Ik moest leren eten, lopen, voor mezelf zorgen, mezelf aankleden, mezelf wassen.

‘Ik kreeg een neussonde om te voeden, omdat ik niet kon eten.

‘Ik heb een goede vijf maanden een katheter gehad, dus ik moest leren om zelf naar het toilet te gaan, zelf te douchen, zelf mijn haar te wassen en zelf mijn tanden te poetsen.

‘Iedereen moest dat voor mij doen, omdat ik mijn handen niet kon gebruiken.’

Nu, twee jaar na het vreselijke ongeluk op 19 juli 2022, draagt ​​ze een beenbrace en gebruikt ze een scootmobiel om zich te verplaatsen

Ze heeft nu last van zwakte aan de rechterkant van haar lichaam en omdat ze rechtshandig is, moest ze leren alles met haar linkerhand te doen.

Nu, twee jaar na het vreselijke ongeluk, draagt ​​ze een beenbrace en verplaatst ze zich met een scootmobiel.

Ze heeft last van zwakte aan de rechterkant van haar lichaam en heeft moeten leren alles met haar linkerhand te doen.

Haar rechtervoet beweegt nog steeds niet zo goed als haar linkervoet, waardoor mevrouw Allinson moeite heeft met lopen.

Ze heeft ook voortdurend last van een branderig, tintelend en gevoelloos gevoel in haar benen.

Hoewel het zwaar was, zegt ze dat haar kinderen haar hebben geholpen positief te blijven tijdens haar herstel. Haar oudste zoon, de heer Todd, is nu haar wettelijke verzorger.

Het duurde een jaar voordat haar familie het zwembad weggooide, omdat niemand er nog in de buurt wilde komen na het bijna-dodelijke ongeluk.

Haar rechtervoet beweegt nog steeds niet zo goed als haar linkervoet, waardoor het voor mevrouw Allinson lastig is om goed te lopen en ze is afhankelijk van krukken om de trap op en af ​​te kunnen gaan.

Ze ervaart ook voortdurend brandende, tintelende en gevoelloze benen en gebruikt een scootmobiel als ze op pad is

Ze zei: ‘Voor mijn ongeluk had ik geen gezondheidsproblemen, ik was kerngezond.

‘Ik rende rond in mijn auto en deed de schoolrun. Noem maar op, ik deed alles.

‘Ik heb net opnieuw geleerd hoe ik dat moet doen, maar dan op een andere manier. Ik loop nu namelijk op krukken en heb een spalk om mijn been die ik elke dag moet dragen.

‘Het is echt moeilijker om te leven, ik ga gewoon door. Het is niet leuk.

‘Mijn kinderen hebben mij enorm geholpen tijdens mijn herstel en hebben ervoor gezorgd dat ik door kon gaan met mijn leven.’

Onlangs kon ze haar kinderen alleen meenemen op vakantie naar Butlins en zelfs met ze gaan zwemmen. Ook al kan ze niet in diep water zwemmen en heeft ze hulp nodig om in het zwembad te komen, dit is iets wat ze twee jaar geleden nooit had kunnen bedenken.

Hoewel het moeilijk is geweest, zegt ze dat haar kinderen haar hebben geholpen positief te blijven tijdens het herstel en dat haar oudste zoon, de heer Todd, nu haar wettelijke verzorger is.

Mevrouw Allinson zegt dat ze heel graag weer wil kunnen autorijden. Onlangs deed ze opnieuw haar rijexamen in een rolstoel en slaagde.

Ze kon haar kinderen zelfstandig meenemen op vakantie naar Butlins en zelfs met ze gaan zwemmen.

Ook al kan ze niet zwemmen in diep water en heeft ze hulp nodig om het zwembad in te komen, toch had ze zich dit twee jaar geleden nooit kunnen voorstellen.

Ze zei: ‘Het is geweldig, want ik ben van niemand afhankelijk.

‘Als ik het kan zoals ik ben, dan kan iedereen het in principe. Het is zwaar, maar ik heb geleerd om zo te leven.

‘Ik kan niet de helft meer doen van wat ik vroeger kon, maar ik doe mijn best.’

‘Je moet gewoon positief blijven. Je moet gewoon doorgaan en je mindset zo positief mogelijk houden en gewoon doorgaan.

‘Toen ik in het ziekenhuis lag, kwamen er mensen binnen met verwondingen door het zwembad. Ik was niet de enige.

‘Je ziet deze mensen zwembaden opzetten en ze springen erin en hebben plezier. Ik kan dat niet afkeuren, want dat is precies hoe ik was, plezier hebben.

‘Maar als ik het nu zie, denk ik: doe dat niet, spring er niet zomaar in.

‘Het is slechts een herinnering aan wat ik heb gedaan, maar het enige wat je kunt zeggen is: wees voorzichtig.’