Mysterieus Amerikaans eiland waar huizen slechts $ 5.000 kosten en de lokale bevolking dreigende gevaren negeert om een ​​ontspannen leven te leiden

Een fascinerende documentaire werpt licht op het leven op een afgelegen eiland in de VS, waar het vredig en grotendeels onveranderd is gebleven sinds de eerste kolonisten er meer dan 400 jaar geleden arriveerden.

Vanwege de geïsoleerde, archaïsche staat en de zorgen over de stijgende zeespiegel, leven er nog maar zo’n 200 inwoners op Smith Island in Maryland.

In een poging meer te weten te komen over de mysterieuze plek met extreem goedkoop onroerend goed, YouTube-maker Peter Santenello bracht er een dag door met bewoner Jerry Smith als zijn gids.

Jerry’s familie woont al sinds de 17e eeuw op Smith Island. De belangrijkste industrie is de krabbenvisserij.

Nadat Peter de boot vanaf het vasteland heeft genomen, komt hij aan in een klein stadje genaamd Ewell, dat wordt beschouwd als de ‘hoofdstad’.

Het afgelegen Smith Island in Maryland heeft een vredige levensstijl en extreem goedkoop onroerend goed

Faciliteiten daar zijn onder andere een postkantoor, methodistische kerk, brandweerkazerne en gemeenschapscentrum. Mobiele telefoonverbinding is ‘onregelmatig of helemaal niet’, maar een nieuwe snelle internetverbinding is onderweg

YouTuber Peter Santenello bracht een dag door op Smith Island in Maryland. Inwoner Jerry Smith (op de foto) gaf hem een ​​uitgebreide rondleiding door de rotsformatie

Tot de faciliteiten behoren onder meer een postkantoor, een methodistische kerk, een brandweerkazerne en een gemeenschapscentrum.

Een website van Smith Island waarschuwt potentiële bezoekers dat ze contant geld mee moeten nemen, omdat er geen geldautomaten zijn.

Het merkt ook op dat de ceDe telefoonverbinding is ‘onregelmatig of helemaal niet’, maar er komt een nieuwe snelle internetverbinding met bijna 2 miljoen dollar aan overheidssteun.

Om te beginnen neemt Jerry Peter mee voor een ritje over het eiland.

Op de vraag wat voor soort mensen daar wonen, antwoordt Jerry: ‘Mensen die al een fortuin hebben verdiend en op een rustige plek met pensioen willen gaan.’

Veel van de huizen waar ze langs rijden, lijken in vervallen staat te zijn. Jerry wijst naar een huis waar hij nog nooit iemand heeft zien wonen sinds hij er is geweest.

Jerry vertelt dat de bevolking van Smith Island in de loop der jaren gestaag is afgenomen. Halverwege de jaren 90 vertrokken er in één jaar tijd 100 mensen, omdat de krabbenvangst ‘heel erg werd’ en er op het vasteland een gevangenis werd geopend, waardoor er nieuwe banen ontstonden.

‘Ik neem het ze niet kwalijk… het was de gezondheidszorg, een vaste baan en een vast inkomen.’

Jerry zegt dat de stijgende waterstanden, naast de slechte werkgelegenheid, er ook voor hebben gezorgd dat mensen hun huizen hebben verlaten, omdat delen van het eiland onbewoonbaar zijn geworden.

Slechte werkgelegenheid en stijgende waterstanden hebben ertoe geleid dat sommigen hun huizen hebben verlaten

In de introductie van zijn film legt Peter uit dat Jerry’s familie al sinds de jaren 1600 op Smith Island woont en dat de belangrijkste industrie daar de krabbenvisserij is.

Tijdens de film bezoeken Jerry en Peter de plaatselijke winkel waar merkhoodies te koop zijn

Nadat hij vanaf het vasteland een boot heeft genomen, komt Peter aan in een klein stadje genaamd Ewell, dat wordt beschouwd als de ‘hoofdstad’

Terwijl het duo langs een strook moerassig land rijdt, legt hij uit: ‘Er was veel zout water.

‘Weet je, de zeespiegel steeg en steeg, en al dit land dat vroeger landbouwgrond was, veranderde in moeras.’

Wat het nog erger maakte, was dat er twee jaar geleden een hevige tornado over Smith Island raasde en een aantal eigendommen werd weggevaagd, waaronder het huis van Jerry’s tante.

Wonder boven wonder overleefde ze de natuurramp ongedeerd.

Als ze terugkomen bij Jerry’s huis, legt hij uit dat het huis dateert uit ongeveer 1880 en dat er delen van het dak ontbreken als gevolg van de verwoesting die orkaan Sandy heeft aangericht.

Na de superstorm van categorie 3 verhuisde hij voor een aantal jaren, maar keerde terug naar Smith Island om zijn huis te redden van volledige verwaarlozing.

Het lekkende dak is zo erg dat hij nu gedwongen is om in één deel van het huis te wonen.

Hij vervolgt de rondleiding en neemt Peter mee naar een bijgebouw, waar hij zijn vangst van schaaldieren van de krabben naartoe brengt.

Hij beschrijft gedetailleerd hoe het leven is als krabvisser – of als ‘waterman’ zoals Jerry liever genoemd wordt – en zegt: ‘Het is hard werken. Het zit allemaal in je rug, en in je handen en armen.

‘Soms ga je van links naar rechts… je stopt de hele dag niet totdat je thuis bent.’

Vanwege de geïsoleerde en archaïsche staat zijn er nu nog maar zo’n 200 bewoners over op Smith Island in Maryland

Ze passeren het piepkleine postkantoor waar Jerry’s zus vroeger werkte

Naast de slechte werkgelegenheid, zegt Jerry dat de stijgende waterstanden er ook voor hebben gezorgd dat sommigen hun huizen hebben verlaten, omdat sommige delen van het eiland onbewoonbaar zijn geworden.

Jerry leidt Peter naar een bijgebouw, waar hij zijn vangst van schaaldieren van de krabbenvisserij binnenbrengt.

De volgende haven die het duo aandoet, is het dorp Tylerton, dat ze bereiken met de boot van een buurman.

Terwijl ze ronddwalen, ontmoeten ze een plaatselijk echtpaar dat medicijnen bezorgt bij mensen en ze passeren het kleine postkantoor waar Jerry’s zus vroeger werkte.

Filmmaker Peter lijkt onder de indruk van de omgeving en denkt: ‘Voor jou is dit normaal, Jerry, maar het is superinteressant.

‘Deze smalle straatjes, deze oude huizen… [It] ‘Alles voelt zo klein.’

Het duo gaat naar een kleine winkel waar ze onder andere truien met het merk Smith Island en keukenkruiden verkopen.

Een bijzonderheid van het eiland is dat er geen alcohol wordt verkocht. Bezoekers mogen echter wel hun eigen alcohol meenemen om ‘met mate te genieten’.

Jerry legt uit dat er in de zomer wel 100 toeristen per dag kunnen komen.

Hij vertelt Peter: ‘Het is ongeveer drie uur lang een nachtmerrie en dan is het ineens voorbij.’

Een populair gerecht dat mensen graag proberen tijdens hun verblijf op de rotsformatie is de beroemde Smith Island Cake, die bestaat uit meerdere lagen bedekt met een chocoladefudge-glazuur.

Jerry vertelt in een deel van de documentaire over de oorsprong van de taart: ‘Het verhaal van deze taart speelt zich waarschijnlijk af eind 19e eeuw, begin 20e eeuw.

‘De vrouwen maakten deze taart voor hun echtgenoten op de slavenboten. [The men] in oktober vertrokken en in december terugkwamen. Hun vrouwen stuurden hen dan met deze taarten, omdat ze zo smeuïg waren en de fudge-glazuur erop het vocht vasthield.

‘Op die manier konden ze [the cake] op de boot… een paar weken lang en zo is de taart ontstaan.’

Een populair gerecht dat mensen graag proberen is de beroemde Smith Island Cake, die bestaat uit meerdere lagen bedekt met een chocolade fudge glazuur

Hij beschrijft gedetailleerd hoe het leven is als krabvisser – of als ‘waterman’ zoals Jerry liever genoemd wordt – en zegt: ‘Het is hard werken. Het zit allemaal in je rug, en in je handen en je armen’

Toen Jerry begon, waren er 100 ‘watermannen’ op Smith Island, maar nu zegt hij dat er ongeveer 20 zijn

Eenmaal buiten vertelt Jerry dat onroerend goed op Smith Island uitzonderlijk goedkoop is, met prijzen vanaf slechts $ 5.000.

Hij geeft toe dat veel huizen in slechte staat zijn en ‘onderhoud nodig hebben’, maar hij benadrukt ook dat ‘het land nergens heen gaat’.

Met het oog op de toekomst van Smith Island geeft Jerry aan dat het eiland bedreigd wordt door het stijgende waterpeil en een gebrek aan banen.

Hij benadrukt dat de krabbenindustrie geleidelijk aan het uitsterven is, omdat de jongere generatie geen interesse meer heeft in werken op het water en verschillende regelgevingen het steeds moeilijker maken om in hun levensonderhoud te voorzien.

Toen hij begon, waren er 100 ‘watermannen’ op Smith Island, maar nu zijn het er volgens hem nog maar zo’n 20.

Ook op Smith Island vergrijst de bevolking en er zijn slechts drie kinderen die per boot naar school op het vasteland kunnen.

Voordat hij Jerry vaarwel zegt om zelf het eiland te verlaten, zegt Peter: ‘Heel erg bedankt dat je ons in jouw wereld hebt meegenomen. Het was erg interessant.

‘Je weet heel veel over het eiland.’

Veel kijkers bedankten Peter voor het delen van Jerry’s verhaal en het laten zien van de schoonheid van Smith Island.

Een fan schreef: ‘Meneer Smith is een vrolijke kerel. Hij laat zich niet uit het veld slaan door een overstroming. Het lijkt erop dat hij erg blij is met het leven, en dat is iets heel bijzonders. Bedankt Peter, dat je me hebt blootgesteld aan een grotere wereld vol interessante mensen.’

Een andere kijker mijmerde: ‘Deze video’s vernieuwen mijn vertrouwen in Amerika. Echte mensen, goede mensen, die hun leven leiden.’