Ernest Shackleton’s ‘last ship’ is FOUND after 60 years: Wreck of Quest vessel on which the famous explorer made his final voyage is located on the seafloor off the coast of Newfoundland

Het ‘laatste schip’ van Ernest Shackleton is eindelijk gevonden, ruim zestig jaar nadat het zonk.

Het schip, genaamd Quest, bevond zich op de zeebodem voor de kust van Newfoundland.

Shackleton, die drie Britse expedities naar Antarctica leidde, stierf in 1922 aan boord van Quest terwijl hij onderweg was naar Antarctica, hoewel het schip tot de jaren zestig in gebruik bleef.

‘Finding Quest is een van de laatste hoofdstukken in het buitengewone verhaal van Sir Ernest Shackleton’, zegt expeditieleider John Geiger, CEO van de Royal Canadian Geographical Society (RCGS).

‘Shackleton stond bekend om zijn moed en genialiteit als leider in tijden van crisis. De tragische ironie is dat hij de enige dood was die plaatsvond op een van de schepen onder zijn direct bevel.’

Het ‘laatste schip’ van Ernest Shackleton is eindelijk gevonden, ruim zestig jaar nadat het zonk. Het schip, genaamd Quest, bevond zich op de zeebodem voor de kust van Newfoundland

Onderzoekers vonden de overblijfselen van de Quest rechtop op de zeebodem in een gebied van de Labradorzee. Deze kaart toont de geschatte laatste reis van Quest tijdens een zeehondenexpeditie in 1962

De heer Geiger leidde een internationaal team van experts, waaronder de wereldberoemde scheepswrakkenjager David Mearns, in een zoektocht naar de overblijfselen van Shackletons laatste schip.

Met behulp van sonarapparatuur ontdekte het team de overblijfselen van het 38 meter lange met schoeners getuigde stoomschip, 390 meter onder de Labradorzee.

Opmerkelijk is dat het wrak nog steeds grotendeels intact is en rechtop op de zeebodem ligt, ondanks dat het gebied eerder werd afgeschuurd door passerende ijsbergen.

Behalve een kapotte mast, die over bakboord hangt, ontdekten de ontdekkingsreizigers dat het schip er bijna precies zo uitzag als voordat het zonk.

Hoewel Shackleton aan boord van de Quest stierf, was hij niet degene die verantwoordelijk was voor het zinken ervan.

Na de dood van Shackleton aan boord van het schip werd Quest verkocht aan de familie Schjelderup in Noorwegen, waar het werd ingezet als jachtschip voor zeehonden.

Hoewel Shackleton aan boord van het schip stierf, was hij niet verantwoordelijk voor het zinken ervan en was hij in feite de enige persoon die ooit stierf aan boord van een schip onder zijn directe bevel.

Sir Earnest Shackleton (foto) stierf vier maanden tijdens een expeditie op Quest terwijl hij voor anker lag bij South Georgia Island in de Zuid-Atlantische Oceaan

Gedurende de 40 jaar dat Quest zonder Shackleton bleef varen, werd het gebruikt bij reddingsoperaties in het Noordpoolgebied en diende het tijdens de Tweede Wereldoorlog bij de Royal Canadian Navy.

Op een gegeven moment werd Quest zelfs geselecteerd om Noorse troepen naar Spitsbergen te brengen, maar kreeg onderweg een motorstoring – het schip dat het verving werd tijdens de missie gebombardeerd en tot zinken gebracht.

Het was echter tijdens een zeehondenjacht in 1962 dat Quest uiteindelijk zonk nadat hij verpletterd was door dik zee-ijs.

De romp van Quest werd met zo’n druk doorboord dat de cabinedeuren kromgetrokken waren en de dekschroeven in de machinekamer braken.

Ironisch genoeg was dit precies hetzelfde lot dat Shackleton’s Endurance trof tijdens zijn noodlottige imperiale trans-Antarctische expeditie tussen 1914 en 1917.

Shackletons eigen laatste reis aan boord van Quest begon in september 1921 toen hij voor de allerlaatste keer vanuit Londen vertrok.

Zijn oorspronkelijke plan was geweest om de Arctische gebieden van Canada, ten noorden van Alaska, te verkennen, maar hij moest zijn doel wijzigen toen de Canadese regering de financiële steun introk.

In plaats daarvan vestigde Shackleton zijn locaties opnieuw op Antarctica, met het plan om monsters van de eilanden van het continent in kaart te brengen en te verzamelen.

Een team van onderzoekers onder leiding van John Geiger, CEO van de Royal Canadian Geographical Society, gebruikte sonarapparatuur en historische gegevens om de laatste rustplaats van de Quest op te sporen.

Voordat hij vertrok, vertelde Shackleton, nu 47, aan verslaggevers dat de expeditie zijn ‘zwanenzang’ zou worden.

Helaas bleken de opmerkingen van de beroemde ontdekkingsreiziger profetisch en stierf hij vier maanden na de reis in zijn hut nadat hij een hartaanval had gehad als gevolg van extreme stress.

Om het laatste schip van Shackleton te vinden, combineerden de onderzoekers geavanceerde technologie met de informatie die in de historische archieven te vinden was.

Het team raadpleegde scheepslogboeken, krantenknipsels en juridische documenten; door deze te vergelijken met historische weer- en ijsgegevens.

Cruciaal was dat de onderzoekers ook toegang hadden tot twee logboeken van Kvitfjell, het schip dat een deel van de bemanningsleden van Quest redde.

Deze logboeken onthulden niet rechtstreeks de locatie van de Quest, maar ze gaven hen wel een doos die 24 vierkante zeemijl besloeg waar ze dachten dat het schip zich zou kunnen bevinden.

Met behulp van sonarapparatuur zag de bemanning (foto) het 38 meter lange stoomschip rechtop liggen, 390 meter onder de Labradorzee.

Hoewel de berekeningen van het team bijna klopten, werd hun expeditie geplaagd door mechanische problemen.

De eerste tests van het zonnebaken mislukten en er werden problemen ontdekt met de hydraulica in de sleeplier van hun schip.

Na een ongeplande stop om reparaties uit te voeren, had de expeditie nog maar 24 uur om hun zoektocht te voltooien tegen de tijd dat ze het doelgebied bereikten.

En met nog minder dan zeven uur te gaan onthulde de sonarapparatuur eindelijk de contouren van Quest die op de zeebodem lag.

Shipwreck Hunter De heer Mearns zegt: Ik kan definitief bevestigen dat we het wrak van Quest hebben gevonden.

‘Gegevens uit side-scan sonarbeelden met hoge resolutie komen exact overeen met de bekende afmetingen en structurele kenmerken van dit bijzondere schip, en komen ook overeen met gebeurtenissen ten tijde van het zinken.’

Op deze foto, gemaakt door een van haar bemanningsleden, kun je zien hoe Quest in het water zinkt nadat hij verpletterd is door zee-ijs

Voorlopig houdt de bemanning de exacte coördinaten van het wrak achter, maar is van plan volgend jaar terug te keren voor een grondiger onderzoek.

Omdat het wrak in een gebied ligt dat beschermd is voor wilde dieren, zijn ze niet van plan het wrak te verplaatsen, maar zullen ze het in plaats daarvan fotograferen met een afgelegen voertuig.

Nadat Quest werd opgemerkt, was een van de eersten die het te horen kreeg Alexandra Shackleton, de kleindochter van Earnest Shackleton en beschermheer van de RCGS-enquête.

‘Ik was opgewonden, heel opgewonden toen ik het nieuws hoorde; Ik voel opluchting en geluk en heb een enorme bewondering voor de leden van het team’, vertelde ze BBC nieuws.

Ze voegde eraan toe: ‘Voor mij vertegenwoordigt dit de laatste ontdekking in het Shackleton-verhaal. Het maakt de cirkel rond.’

Sir Ernest Shackleton: beroemde Anglo-Ierse Antarctische avonturier

Sir Ernest Shackleton tijdens de expeditie van 1908 naar Antarctica

Sir Ernest Henry Shackleton was een Anglo-Ierse ontdekkingsreiziger op Antarctica die drie expedities naar het bevroren continent leidde.

Hij bevond zich in het hart van een periode in de geschiedenis die later bekend werd als het ‘heroïsche tijdperk van de Antarctische verkenning’.

Shackleton, geboren in Ierland, verhuisde met zijn gezin naar Londen toen hij 10 was en ervoer voor het eerst het poolklimaat als officier op de ontdekkingsexpeditie van kapitein Robert Falcon Scott van 1901–1904.

Hij werd vervroegd van die expeditie naar huis gestuurd nadat hij tijdens zijn werk een slechte gezondheid had gehad die aan scheurbuik werd toegeschreven. Nieuwe studies suggereren dat hij beriberi had.

Tijdens de Nimrod-expeditie van 1907–1909 creëerden Shackleton en zijn metgezellen een nieuwe registratie van de verste zuiderbreedte op 88 graden zuiderbreedte.

Een ramp trof zijn volgende expeditie, de Imperial Trans-Antarctic Expedition, 1914–1917, toen het schip, de Endurance, vast kwam te zitten in pakijs.

De bemanning kon ontsnappen door reddingsboten te lanceren en nabijgelegen eilanden te bereiken, waarbij ze 1330 mijl door stormachtige oceanen reisden.

Hij keerde in 1921 voor de laatste keer terug naar Antarctica met de Shackleton-Rowett-expeditie, maar stierf op 5 januari 1922 aan een hartaanval, terwijl zijn schip afgemeerd lag in South Georgia.

Hoewel Shackleton vooral bekend staat om zijn verkenningen, is zijn nalatenschap er ook een die een aanzienlijke hoeveelheid wetenschappelijk onderzoek mogelijk heeft gemaakt.

Zijn expedities hielpen bij het produceren van uitgebreide wetenschappelijke en geografische onderzoeken, waaronder de eerste onderzoeken van het binnenland van Antarctica en de effectieve locatie van de magnetische zuidpool.

‘Shackleton is een iconisch figuur uit de Antarctische geschiedenis met de meest ongelooflijke erfenis van moed en inzet’, aldus de CEO van de UK Antarctic Heritage Trust, Camilla Nichol.

‘Maar soms zien we de bijdrage van zijn expedities aan de wetenschap over het hoofd.

‘Tot op de dag van vandaag is Antarctica een essentiële barometer voor klimaatverandering en vormt het hart van de klimaatwetenschap.

‘We behouden de erfenis van Shackleton om de volgende generatie baanbrekende wetenschappers en ontdekkingsreizigers te inspireren.’