ADHD-kaart van Groot-Brittannië: onze data-analyse laat zien in welke gebieden de hoogste en laagste percentages voorkomen… met verbijsterende verschillen tussen regio’s

Uit een analyse van MailOnline blijkt dat in sommige delen van Engeland tien keer zoveel medicijnen tegen ADHD worden voorgeschreven. Deskundigen waarschuwen dat het land mogelijk in een nieuw gezondheidsschandaal terechtkomt.

Uit analyse van NHS-gegevens door deze website blijkt dat in sommige delen van Engeland meer dan één op de honderd mensen ADHD-medicijnen voorgeschreven heeft gekregen.

In andere gebieden gebruikt echter minder dan één op de duizend mensen drugs.

Volgens vooraanstaande experts is de meest waarschijnlijke reden voor dit onderzoek de enorme variatie in ADHD-diagnoses tussen verschillende clinici.

Dit draagt ​​bij aan de groeiende bezorgdheid dat Britten te vaak ADHD krijgen van privéklinieken die honderden ponden voor een diagnose vragen. Vervolgens willen ze met belastinggeld gefinancierde stimulerende middelen om de veelvoorkomende problemen van het volwassen leven te behandelen.

Uit de analyse van MailOnline blijkt dat Wirral, vlak bij Liverpool in het noordoosten, bovenaan de lijst staat als het gebied in Engeland waar mensen het vaakst ADHD-medicijnen gebruiken.

Volgens gegevens van de NHS kreeg meer dan één op de 100 mensen (1,3 per 100) in de NHS-regio Wirral in april van dit jaar ADHD-medicatie voorgeschreven (de meest recente gegevens).

Dit was tien keer hoger dan in andere delen van het land, zoals de subregio Rotherham NHS in Yorkshire, waar slechts één ADHD-medicijn per 1.000 inwoners werd voorgeschreven.

Ook in gebieden als Brighton en Hove werden hoge percentages geregistreerd, waar zeven op de 1.000 mensen ADHD-medicijnen gebruikten. Ook in de NHS-regio Noordoost-Essex werden hoge percentages geregistreerd, waar drie op de 500 inwoners stimulerende middelen gebruikten.

Veelgebruikte ADHD-medicijnen zijn methylfenidaat (Ritalin), lisdexamfetamine (Elvanse) en dexamfetamine (Amfexa).

De analyse van MailOnline maakte gebruik van het aantal ADHD-voorschriften dat in april van dit jaar in elke NHS-subregio van Engeland werd geregistreerd, en van de patiëntenpopulatiegegevens van de gezondheidsdienst voor dat gebied.

Volgens Joanna Moncrieff, een wereldberoemde psychiater aan het University College London, laten de gegevens zien dat sommige artsen eerder geneigd zijn om ADHD te diagnosticeren dan anderen.

‘Dit bevestigt hoe ongelooflijk subjectief de diagnose ADHD is,’ zei ze.

‘De ene psychiater op de ene dienst denkt dat bijna iedereen het heeft, terwijl een andere psychiater op een andere dienst denkt dat maar heel weinig mensen het hebben.

‘De criteria voor ADHD zijn subjectief en we hebben allemaal in meer of mindere mate last van ADHD-symptomen.’

Ze zei dat sommige psychiaters, vooral in de zelfstandige sector, heel snel de diagnose ADHD stelden, terwijl anderen veel voorzichtiger waren.

‘De kans dat je een diagnose krijgt, is groter als je naar een privékliniek gaat dan wanneer je naar de NHS gaat,’ zei ze.

ADHD wordt gedefinieerd als een aanhoudend patroon van onoplettendheid en/of hyperactiviteit-impulsiviteit dat een directe negatieve impact heeft op het academische, beroepsmatige of sociale functioneren.

Er zijn echter geen duidelijke definities over wat dit precies inhoudt. Dat betekent dat een patiënt met dezelfde symptomen door twee psychiaters een verschillende diagnose kan krijgen.

Professor Moncrieff zei echter dat patiënten steeds vaker een ADHD-diagnose eisen als ‘antwoord’ op de problemen die zij ervaren op gebieden zoals hun werk.

‘Het concept ADHD is bekend geworden en iedereen herinterpreteert zijn problemen in het licht van dit nieuwe idee: “Ik verveel me niet en vind mijn baan niet leuk, ik heb ADHD”,’ zei ze.

‘Stimulanten zorgen ervoor dat mensen zich goed voelen, ze geven ze zelfvertrouwen, ze zorgen ervoor dat mensen zich een beetje euforisch en energiek voelen. Het is dan ook logisch dat mensen zichzelf dan beter beoordelen.’

Fascinerende grafieken laten zien hoe ADHD-voorschriften in de loop van de tijd zijn gestegen, waarbij de patiëntenpopulatie is verschoven van kinderen naar volwassenen, waarbij vrouwen in het bijzonder nu de oorzaak zijn van de stijging

Ze voegde toe dat er geen medische reden is waarom ADHD-percentages zo sterk verschillen per land. Het is juist een bewijs van hoe uiteenlopend de diagnose is.

‘Er is geen bewijs dat er een medische reden is voor de variatie in ADHD-percentages, dat wil zeggen dat er een biologische reden is waarom mensen in het ene gebied meer kans hebben op ADHD dan in het andere gebied,’ zei ze.

Professor Moncrieff voegde daaraan toe dat de cijfers deels ook verklaard kunnen worden door demografische factoren.

Ze benadrukte dat mensen in achterstandswijken vaker te maken krijgen met psychische problemen in het algemeen en dat jongere groepen over het algemeen vaker een ADHD-diagnose nastreven dan oudere Britten.

Ze zei echter dat de risico’s die het slikken van ADHD-medicijnen met zich meebrengt, reëel zijn.

‘ADHD-medicijnen zijn stimulerende middelen, waaronder amfetamine, een bekende recreatieve substantie,’ zei ze.

Ze zei dat ze in verband worden gebracht met een verhoogd risico op ernstige gezondheidsproblemen, zoals hartaanvallen en beroertes. Er zijn ook aanwijzingen dat ze het risico op aandoeningen als de ziekte van Parkinson en mogelijk zelfs psychoses vergroten.

Professor Moncrieff zei dat de meeste gegevens over deze risico’s afkomstig zijn van het sporadisch of incidenteel gebruik van stimulerende middelen en dat artsen nog steeds grotendeels onwetend zijn over de gevolgen van het levenslang innemen ervan, zoals ADHD-patiënten wordt geadviseerd.

‘Het is angstaanjagend dat we niet weten wat de gevolgen hiervan op de lange termijn zijn,’ zei ze.

‘We zijn begonnen met het massaal voorschrijven van medicijnen zonder dat we echt goed bewijs hadden voor de gevolgen op de lange termijn.’

Ze riep NHS England op om ADHD-diagnoses en de variatie in voorschrijfgedrag in het hele land te onderzoeken, om te voorkomen dat Britten met mogelijk ernstige gevolgen te maken krijgen.

‘Er moet een grondig onderzoek komen naar wat er op dit moment gaande is, anders stevenen we af op een schandaal,’ zei ze.

‘Er zal een groot deel van de algemene bevolking stimulerende middelen gebruiken, we zullen steeds meer bijwerkingen zien, cardiovasculaire effecten, psychose, verhoogd risico op Parkinson. Hier moet een evaluatie van komen.’

Er werd contact opgenomen met NHS England voor commentaar.

Er wordt gedacht dat de toenemende interesse in ADHD-diagnoses deels wordt aangewakkerd door beroemdheden als model Katie Price, Love Island-ster Olivia Attwood en actrice Sheridan Smith, die vertellen over hun eigen ADHD-ervaring.

Attwood legde eerder uit dat de aandoening ‘veel stress veroorzaakte voor mij en de mensen om mij heen’ toen ze tiener was en begin twintig, ‘toen het niet onder controle was’.

Price vertelde ook dat haar ADHD-diagnose als volwassene verklaart waarom ze nooit het gevoel heeft gehad dat haar acties ‘gevolgen’ zouden hebben.

Sue Perkins, voormalig presentatrice van Bake Off, vertelde vorig jaar dat bij haar ADHD was vastgesteld en dat ‘alles opeens duidelijk werd – voor mij en degenen die van mij hielden’.

Ook de sociale media worden ervan beschuldigd mensen aan te moedigen om ADHD-medicijnen te zoeken, met video’s van gebruikers die opscheppen over hoe het nemen ervan hen heeft geholpen. hen kalmeren, hun gefriemel onder controle houden en hun concentratie vergroten.

Uit gegevens van de NHS over het boekjaar 2022/23 blijkt dat het aantal voorgeschreven ADHD-medicijnen bij vrouwen tussen eind 20 en begin 30 jaar op jaarbasis enorm is gestegen, met een stijging van bijna 60 procent.

De totale cijfers zijn in zes jaar tijd verdubbeld. Vorig jaar gebruikten 230.000 mensen in Engeland de medicijnen.

De grootste stijging vond plaats bij jongvolwassenen, waarbij het aantal behandelingen sinds 2015 vijf keer zo hoog was bij de leeftijdsgroep van 25 tot 39 jaar.

Deze toename was voor NHS England aanleiding om eerder dit jaar een speciale taskforce op te richten die moet onderzoeken hoeveel mensen er precies door worden getroffen en hoe hun zorg kan worden verbeterd.

Deze experts gaan ‘het groeitempo binnen de zelfstandige sector en de mogelijke variatie in de gebruikte servicemodellen en drempelwaarden’ onderzoeken en gegevens verzamelen om ‘de omvang van de uitdaging volledig te begrijpen’.

De diagnose ADHD zorgt er ook voor dat het aantal kinderen en jongvolwassenen dat een arbeidsongeschiktheidsuitkering aanvraagt, toeneemt.

Ongeveer 1,6 miljoen kinderen worden als gehandicapt gemeld, een cijfer dat in iets meer dan een decennium is verdubbeld en met meer dan een derde is gestegen sinds Covid. Claims voor gedragsstoornissen zoals ADHD vormen een vijfde van alle claims.

Bovendien noemen meer dan 52.000 volwassenen die persoonlijke onafhankelijkheidsuitkeringen van de overheid ontvangen ADHD als hun hoofdaandoening, waarvan de meesten 16- tot 29-jarigen zijn die zijn overgezet van een invaliditeitsuitkering toen ze volwassen werden. Dit aantal is gestegen van 38.000 in 2022.

Voormalig Bake Off-presentatrice Sue Perkins (links) vertelde vorig jaar dat ze de diagnose had gekregen en dat ‘alles opeens logisch was – voor mij en degenen die van me houden’. Olivia Atwood (rechts) van Love Island zei dat ADHD haar ‘constant overweldigd’ maakte

Schattingen van het aantal mensen met ADHD in het Verenigd Koninkrijk variëren.

Het National Institute for Health and Care Excellence (Nice) schat bijvoorbeeld dat één op de twintig kinderen (5 procent) en één op de 29 volwassenen (3 tot 4 procent) de aandoening heeft.

Maar volgens een liefdadigheidsinstelling, de ADHD Foundation, zou maar liefst één op de twintig volwassenen in Groot-Brittannië deze aandoening kunnen hebben.

Sommige NHS-ziekenhuizen hebben ook gemeld dat de wachtlijsten voor een ADHD-beoordeling in hun regio langer dan 10 jaar bedragen. Dit kan een factor zijn die mensen ertoe aanzet om privéhulp te zoeken.

Uit een vernietigend onderzoek van de BBC eerder dit jaar bleek dat patiënten via onbetrouwbare videogesprekken met privéklinieken de diagnose ADHD konden krijgen en krachtige medicijnen konden krijgen.

Het is niet duidelijk waardoor ADHD bij sommige mensen ontstaat, maar men denkt dat het te maken heeft met genetische mutaties die de hersenfunctie en -structuur van een persoon beïnvloeden.

Er wordt gedacht dat baby’s die te vroeg geboren zijn en baby’s met epilepsie of hersenschade een groter risico lopen.

ADHD wordt ook in verband gebracht met andere aandoeningen, zoals angst, depressie, slapeloosheid, het syndroom van Gilles de la Tourette en epilepsie.

Er is geen genezing mogelijk, maar meestal wordt een combinatie van medicijnen en therapie aanbevolen om de symptomen te verlichten en het dagelijks leven gemakkelijker te maken.

De analyse van gegevens via MailOnline kent beperkingen, omdat het recepten betreft en geen patiënten. In theorie kan dit betekenen dat één patiënt voor meer dan één recept kan worden gebruikt, bijvoorbeeld als hij zijn medicatie kwijt is en een nieuw recept nodig heeft.