‘Menselijke vuurbal’ soldaat Karl Hinett die een benzinebom in Irak overleefde, onthult zijn verbazingwekkende twintig jaar durende transformatie naar gezondheid

Hij was een van de onbezongen helden die aan de rand van de dood ontsnapte nadat hij in 2005 met een benzinebom werd gebombardeerd toen hij in 2005 het Britse leger in Irak diende.

Soldaat Karl Hinett, 37, was pas 18 toen hij tijdens een operatie vastzat in een brandend voertuig.

Maar liefst 37 procent van de huid van zijn lichaam raakte beschadigd door extreme brandwonden, waardoor hij levenslange, verwoestende verwondingen opliep waarvoor twintig jaar aan operaties nodig waren om te herstellen.

De meest recente procedure, alweer een huidtransplantatie, gebeurde pas een jaar geleden.

Nu heeft hij MailOnline verteld over zijn verbazingwekkende en onverwachte herstel – dat heeft geresulteerd in een aanstaande race van 500 km door het noordpoolgebied in samenwerking met een militaire liefdadigheidsinstelling SSAFA.

De slopende cursus kan wel twee weken in beslag nemen, te voet of op ski’s, en velen halen het niet.

Het is een test van extreem uithoudingsvermogen tegen de ruwe schoonheid van met sneeuw bedekte bossen en ijskoude meren.

De eindeloze medische procedures die nodig zijn om dit punt te bereiken zijn ‘wreed’ gebleken, zei hij. ‘Maar het is iets dat ik accepteer. Uiteindelijk heb ik nog steeds een leven dat ik kan leiden en waar ik het beste van kan maken, en als ik een langdurige operatie moet ondergaan, dan is dat maar zo.’

Hij was een van de onbezongen helden die aan de rand van de dood ontsnapte en de met benzine gebombardeerde Warrior-pantserwagen in Irak in 2005 overleefde (foto: collega-teamgenoot sergeant George Long die uit het geschut voor hem ontsnapte)

Soldaat Karl Hinett, 37, was nog maar 18 (foto) toen hij vastzat in het voertuig en 37 procent van de brandwonden aan zijn lichaam overhield nadat hij levend brandend vastzat in het voertuig

En hoewel hij zich in een ‘levenslange vicieuze herstelcyclus’ bevindt, is zijn transformatie (afgebeeld in de training) inspirerend ondanks zijn slopende verwondingen, waardoor hij levenslange verwoestende gevolgen heeft.

Sommige lezers zullen bekend zijn met het hartverscheurende beeld van Private Hinett dat twintig jaar geleden de krantenkoppen haalde.

Hij werd afgebeeld terwijl hij, bedekt met vlammen, langs de voorkant van zijn tank rolde na de dodelijke aanval door relschoppers.

Hinett en zijn medesoldaten waren aan een missie begonnen om twee undercoversoldaten te bevrijden uit een gevangenis in Basra toen zijn tank met benzine werd gebombardeerd.

Nadat hij vijftien seconden lang van pure paniek binnen was bevroren, werd hij gedwongen de scherpe randen van de koepel vast te pakken en zijn brandende lichaam over het hete metaal van de drager te dragen.

Terwijl de andere vier soldaten in de tank aan ernstig letsel ontsnapten, bleef soldaat Hinett achter derdegraads brandwonden.

De heer Hinett, die onlangs heeft samengewerkt met militaire liefdadigheidsinstellingen SSAFAexclusief tegen MailOnline: ‘Helaas zal mijn herstel levenslang zijn.

‘Ik ben nog maar twaalf maanden geleden geopereerd en dat ligt aan de aard van mijn blessure.

‘Mijn brandwonden betekent de huid trekt samen en wordt strakker als de littekens volwassen worden, en dat manipuleert je gewrichten.

‘En dan moet ik een operatie ondergaan voor verse huidtransplantaties. Het is gewoon een vicieuze cirkel.’

De zwaarst getroffen delen van zijn lichaam zijn zijn gezicht en handen, waarvoor meerdere transplantaten nodig zijn.

Na bijna te zijn vermoord door relschoppers tijdens de inval in een gevangenis in Basra – in een poging om twee undercoversoldaten te bevrijden – liet de bom hem met derdegraads brandwonden achter toen het op een tank lijkende voertuig in brand stak en de buitenste metalen behuizing verhitte (foto uitstappen terwijl Hinett nog binnen was)

Om Karl zijn eigen leven te laten redden, nadat hij vijftien seconden lang van pure paniek binnen was bevroren, werd hij gedwongen de randen van de koepel vast te pakken en zijn brandende lichaam over het hete metaal van de drager te dragen.

En na twintig jaar van voortdurende operaties en herstel, vertelde Hinett over de ‘vicieuze cirkel’ die hij doormaakt tijdens zijn levenslange herstelproces.

‘Ik ben nog maar twaalf maanden geleden geopereerd en dat ligt aan de aard van mijn blessure. Als je een brandwond hebt, trekt de huid samen en wordt strakker naarmate de littekens ouder worden, maar dat manipuleert je gewrichten’, voegde hij eraan toe.

‘En dan moeten ze geopereerd worden, zodat ze nieuwe huidtransplantaties krijgen en deze uitrekken. ‘En het is gewoon een vicieuze cirkel’

Hinett’s handen kort na de aanval: zijn handen en gezicht zijn de zwaarst getroffen lichaamsdelen.

Terugkijkend op het traumatische incident – ​​dat hem littekens op de geestelijke gezondheid heeft nagelaten – zei hij dat hij zich als jonge rekruut onoverwinnelijk voelde.

Terwijl hij en zijn rekruten werden geïnformeerd over de risico’s van de operatie, dacht hij dat ‘het hem nooit zou overkomen’.

‘Voordat we naar een uitzending gaan, krijg je een pre-implementatietraining, waarin je wordt geïnformeerd en alle gevaren en risico’s worden uitgelegd’, zei hij.

‘Omdat de inzet in Irak nog zo vroeg was, was er nog niet veel ervaring om uit te putten.

‘Maar ik begrijp ook dat het vrijwel onmogelijk is om iemand volledig voor te bereiden op een echt traumatisch incident.

‘Kun jij iemand vertellen hoe hij zich moet gedragen als hij in brand staat?’

In de eerste twintig seconden na de aanval zei de heer Hinett dat hij het gevoel had dat hij ‘alle zelfbeheersing had verloren’.

‘Alle zintuigen en controle werden mij ontnomen toen ik in brand stond. Ik kon niet eens bedenken welke basishandelingen ik moest doen om te overleven.

‘Pas toen de pijn me na 15 of 20 seconden weer bij zinnen bracht, kon ik besefte dat ik eruit moest om mezelf te redden.’

‘Het is iets waarvan ik accepteer dat het moet gebeuren, want uiteindelijk heb ik nog steeds een leven.’ (Hinett afgebeeld tijdens een operatie na de aanval)

Zijn gezicht is operatief geënt, evenals zijn handen (hier afgebeeld in 2023)

En hoewel zijn handen in de loop der jaren van vorm zijn veranderd, is zijn vermogen om fysiek te trainen en van het leven te genieten niet beïnvloed, omdat hij zijn lichaam naar nieuwe grenzen blijft duwen en van een gezinsleven geniet.

Hij zei dat hij zich als jonge rekruut onoverwinnelijk voelde en dat het leger hem nooit had kunnen voorbereiden op wat er in 2005 gebeurde.

Hij onthulde dat hij mentaal nog steeds worstelt met de verwoestende, levenslange impact die de aanval op hem heeft achtergelaten. Maar alleen al door naar zijn achtjarige zoon te kijken, kan hij zijn geest ‘omschakelen’ naar positievere gedachten.

Hinett, wiens grootmoeder ook in het leger diende, sloot zich in 2004 op 17-jarige leeftijd aan bij het leger als infanteriesoldaat bij het Staffordshire Regiment.

En tot op de dag van vandaag duwt hij zijn lichaam nog steeds over zijn grenzen.

Volgend jaar zal hij zich bij hem voegen in zijn strijd tegen de elementen terwijl hij de 500 km lange arctische uitdaging probeert aan te gaan met SAS: Who Dares Wins’s Jason Fox en voormalig Royal Marines Commando Sniper Aldo Kane.

De Montane Lapland Arctic Ultra vindt plaats in Zweeds Lapland, met start en finish in het kleine stadje Överkalix.

Het team zal twee keer de poolcirkel oversteken – het land van de middernachtzon en, naar verluidt, de thuisbasis van de Kerstman.

De militairen willen £100.000 inzamelen voor het goede doel van The Armed Forces.

De heer Hinett zei dat hij nooit had gedacht dat hem zo’n ramp zou overkomen en dat hij niet had verwacht dat hij zo vroeg in zijn militaire carrière zo’n trauma zou meemaken.

‘Het kwam allemaal voort uit een toevallig gesprek met het team van SSAFA’, zei Hinett.

‘En ik ben opgewonden om hier te zijn met drie zeer gerespecteerde jongens uit het hele leger die op het punt staan ​​een avontuur in het Noordpoolgebied te beginnen.

‘Hoewel sommige van onze verhalen extremer zijn, zijn er zoveel militairen die ondersteuning nodig hebben, zowel met hun fysieke als mentale gezondheid.

‘Of het nu gaat om het aanmoedigen van anderen om hun eigen uitdaging aan te gaan, of om geld in te zamelen om militaire families in het hele land te ondersteunen, dit is groter dan alleen een poolexpeditie van 10 dagen en 500 km.’