Een blanke nationalist aan de Universiteit van Florida schreef een papier dat racistische uitzichten bevorderde. Het won hem een ​​prijs.

Preston Damsky is rechtenstudent aan de Universiteit van Florida. Hij is ook een blanke nationalist en antisemite. Afgelopen herfst nam hij een seminar onderwezen door een federale rechter over ‘originalisme’, de juridische theorie die de voorkeur heeft door veel conservatieven die de grondwet wil interpreteren op basis van de betekenis ervan toen deze werd aangenomen.

In zijn sluitsteenpapier voor de klas betoogde de heer Damsky dat de framers van plan waren geweest voor de uitdrukking ‘wij de mensen’, in de preambule van de Grondwet, om uitsluitend naar blanke mensen te verwijzen. Van daaruit pleitte hij voor de verwijdering van de beschermingsrechtenbescherming voor niet-whites en voor de uitgifte van bevelen van scheut-tot-kill tegen ‘criminele infiltrators aan de grens’.

Het land overdragen naar ‘een niet -witte meerderheid’, schreef de heer Damsky, zou een ‘vreselijke misdaad’ vormen. Witte mensen, waarschuwden hij, “kan niet worden verwacht dat ze deze demografische aanval op hun soevereiniteit zachtaardig doorslikken.”

Aan het einde van het semester kreeg de heer Damsky, 29, de ‘Book Award’, die hem aangeeft als de beste student in de klas. Volgens de syllabus telde de sluitsteen het meest in de richting van de eindcijfers.

De door Trump genomineerde rechter die de klas onderwees, John L. Badalamenti, weigerde commentaar te geven op dit artikel en lijkt niet publiekelijk te hebben besproken waarom hij de heer Damsky koos voor de prijs.

Dat liet sommige studenten en faculteitsleden op de rechtenschool, beschouwd als de meest prestigieuze van Florida, zich af te vragen en zich zorgen te maken: welke verdienste had de rechter erin kunnen hebben gezien?

De toekenning van de toekenning ontstond maanden van onrust op de campus van de rechtenstudie. De interim -decaan, Merritt McAlister, verdedigde de beslissing eerder dit jaar, onder verwijzing naar de vrijheid van meningsuiting van de heer Damsky en beweerde dat professoren niet mogen deelnemen aan ‘visie -discriminatie’.

Mevrouw McAlister riep in een e -mail aan de Law School -gemeenschap ook een riep ‘institutionele neutraliteit’ in, een steeds vaker populair Beleid onder universiteitsbeheerders. Het instrueert scholen om geen openbare functies in te nemen over hot-button-problemen.

Maar de vraag hoe ambtenaren moeten reageren op de heer Damsky – die in een interview zei dat het verwijzen naar hem als een nazi “niet duidelijk verkeerd zou zijn” – is niet alleen academisch.

Verder dan het klaslokaal, zijn onverdraagzame en extremistische opvattingen in opkomst en strijdend om mainstream acceptatie, het oproepen van vragen over de vraag of principes van neutraliteit en rechten in de vrije spraak de juiste en voldoende antwoorden op de bedreigingen zijn.

X, het sociale media -platform dat eigendom is van Elon Musk, is onlangs toegestaan miljoenen mensen Om Kanye West’s te bekijken nieuw nummer Hitler groeten toen andere platforms het verwijderden. Vice -president JD Vance bekritiseerd De inspanningen van Europese regeringen om extreemrechtse politieke partijen te verbannen, op grond van het feit dat dit de principes van vrije meningsuiting schendt.

Aan de Universiteit van Florida nam het verhaal van de Book Award een dramatische wending kort nadat mevrouw McAlister de beslissing verdedigde om de heer Damsky ermee te eren. Het was toen in februari dat de heer Damsky een account op X opende en racistische en antisemitische berichten begon te plaatsen. Nadat hij eind maart had geschreven dat Joden moeten worden afgeschaft op alle mogelijke manieren “, heeft de universiteit hem geschorst, hem uit de campus geblokkeerd en politiepatrouilles rond de rechtenschool opgevoerd. Hij daagt nu de straf uit, wat zou kunnen leiden tot zijn verwijdering.

De hatelijke posten van de heer Damsky trokken schok en angst in sommige uithoeken van de universiteit. Volgens Voor Hillel International heeft de universiteit het grootste aantal Joodse studenten in het land. Het studentenlichaam is 48 procent wit, 22 procent Spaans, 10 procent Aziatisch en 5 procent zwart, volgens naar schoolgegevens.

Een woordvoerder van de universiteit weigerde vragen te beantwoorden met betrekking tot dit artikel of om beheerders beschikbaar te stellen voor interviews. Maar in e -mails aan de heer Damsky, verkregen door de New York Times, schreven universitaire functionarissen dat zijn posten talloze studenten vrees hadden gemaakt voor hun veiligheid. De ambtenaren noemden ook de bewering van een andere student dat de heer Damsky zijn paper had beschreven als concluderend “op een oproep tot extralegaal geweld”, wat de heer Damsky ontkent.

In een interview zei de heer Damsky dat hij tot geen enkele organisatie of groep behoorde en dat hij voor niemand een fysieke bedreiging vormde. Hij zei dat hij oneerlijk was gericht op het delen van zijn ideeën en schouden de kritiek uit. De disciplinaire maatregelen waarmee hij wordt geconfronteerd, kunnen leiden tot uitwijzing. Hij zei dat hij van plan was om krachtig te vechten.

“Weet je,” zei hij, “ik ben geen psychopathische bijlmoordenaar.”

De heer Damsky zei dat zijn ideeën goed werden gevormd voordat hij begon met rechtenstudie, gevormd door het lezen van auteurs zoals Sam Franciseen blanke nationalist, en Richard Lynn, die pleitte voor blanke raciale superioriteit en eugenetica.

Hij groeide op in Los Angeles en studeerde geschiedenis aan de Universiteit van Californië, Santa Barbara; Hij wilde officier van justitie worden, zei hij, na het kijken naar progressief-minded California officieren van justitie beleid dat hij geloofde dat het zacht was voor criminaliteit.

Veel rechtenstudenten leerden afgelopen herfst over zijn extremisme, toen een ontwerp van een paper die hij schreef voor een andere klas werd doorgegeven onder studenten en faculteitsleden. De heer Damsky, die net zijn tweede jaar van de rechtenstudie heeft voltooid, gaat ervan uit dat een medestudent het met anderen heeft gedeeld. Net als zijn paper voor het seminar van het originele, beweerde het ook dat de grondwet exclusief voor blanken was geschreven. Het suggereerde verder dat niet -blanken moesten worden ontdaan van stemrechten en 10 jaar de gegeven om naar een ander land te verhuizen.

In januari begon Carliss Chatman, professor aan de medewerker aan de Southern Methodist University, een stint als bezoekende geleerde op de school. Het was niet lang, zei ze, voordat een aantal zwarte en joodse studenten naar haar toe kwamen met bezorgdheid over de heer Damsky.

Mevrouw Chatman werd gedeeltelijk getroffen door haar eigen ervaringen op de school in tegenstelling tot de prijs van Mr. Damsky. Ze had voorgesteld om een ​​klas te onderwijzen tijdens haar tijd daar genaamd “Race, Ondernemerschap en ongelijkheid.” Maar beheerders van de rechtenschool veranderden de naam in ‘ondernemerschap’, zei ze, voordat ze het vermeldde in de cursuscatalogus.

Ze schreef de verandering toe aan het optreden van de wetgevers van Florida tegen diversiteitsgerichte taal en thema’s in het openbaar onderwijs, een duwtje die voorafging aan de bredere oorlog tegen progressieve ideologie van de Trump-regering.

“Ik vind het gewoon fascinerend dat deze student een artikel kan schrijven, een reeks artikelen die in wezen manifesteren, en dat is vrije meningsuiting,” zei mevrouw Chatman, verwijzend naar de heer Damsky, “maar mijn klas kan niet worden genoemd ‘race, ondernemerschap en ongelijkheid.'”

Naarmate het voorjaarssemester van start ging, verspreidde het woord dat de heer Damsky de boekprijs had gewonnen in het originele seminar van rechter Badalamenti.

De paper van de heer Damsky bevat argumenten vergelijkbaar aan die onlangs aangenomen door de Trump-regering, inclusief een oproep om het burgerschap van het geboorterecht te “heroverwegen”, en een bewering dat “aliens tweedeklasse personen blijven onder de grondwet.”

Het betoogt ook dat rechtbanken de grondwettigheid van het 14e amendement moeten betwisten, dat zorgt voor het burgerschap van het geboorterecht, het juiste proces en gelijke bescherming onder de wet, en het 15e amendement, dat het recht beschermt om te stemmen voor niet -witte burgers.

De heer Damsky concludeerde de krant door het spook van revolutionaire actie te verhogen als de stappen die hij aanbeveelde om een ​​blanke ethno-toestand te smeden niet werden genomen. “Van de mensen kan niet worden verwacht dat ze deze demografische aanval op hun soevereiniteit zachtaardig doorslikken,” schreef hij, en voegde eraan toe dat als de rechtbanken niet handelden om een ​​blank land te verzekeren, de zaak zou worden beslist “niet door de zorgvuldige balans van de weegschaal van Justitia, maar door het gruwelijke scharnier van haar zwaard.”

Mevrouw Chatman noemde de argumenten van de heer Damsky “anti-intellectueel” en absurd: “We vochten een hele burgeroorlog die slaven bevrijdde en zeiden:” Wij de mensen “betekent nu iedereen.”

Maar het was de toekenning van de prijs die haar het meest uitkwam.

“We moeten geen prijzen geven aan dingen die pleiten voor blanke suprematie en witte macht,” zei ze, eraan toevoegend dat ze geloofde dat de prijs “Mr. Damsky had aangemoedigd” om de racistische en antisemitische opmerkingen op sociale media te plaatsen.

Het argument van de heer Damsky dat ten minste enkele van de framers bedoeld voor de grondwet om alleen op blanke mensen toe te passen is, is geenszins een nieuwe. Evan D. Bernick, hoogleraar rechten aan de Northern Illinois University, merkt op dat het argument te vinden is in de oprichtingsorganisatie -documenten van de Ku Klux Klan uit de late jaren 1860.

Onder originalisten is deze interpretatie echter breed afgewezen. In plaats daarvan hebben conservatieven betoogd dat veel van de tekst van de grondwet ‘voor iedereen’ naar Liberty ‘kantelt, zei Jonathan Gienapp, een universitair hoofddocent geschiedenis en rechten in Stanford. Ze merken ook op dat de wijzigingen na de burgeroorlog die rechten op niet-blanke mensen garanderen die ‘de raciale smet hadden weggespoeld’ die er in het oorspronkelijke document was.

Terwijl de papieren van de heer Damsky werden geschreven in een formele stijl die consistent is met juridische beurs, waren zijn posts op sociale media bot, grof en lelijk. Een criticus van de oorlog van Israël in Gaza, betoogde hij in één functie dat president Trump en staatssecretaris Marco Rubio werden ‘gecontroleerd door Joden’, die hij ‘de gemeenschappelijke vijand van de mensheid’ noemde. In posten over illegale immigranten van Guatemalteeknap zei hij dat ‘indringers’ ‘op alle mogelijke manieren moeten worden afgeschaft’. Hij betreurde over de “zelf-flagellatoire mentaliteit” van moderne Duitsers en merkte op dat hun falen om Hitler te vereren.

Rechter Badalamenti, die aan de Amerikaanse rechtbank voor het Midden -district van Florida zit, was een van de twee instructeurs van de klasse waarin de heer Damsky de prijs won. Een lid van de conservatieve Federalist Society, hij heeft Verdiende lof van zowel liberalen als conservatieven in de loop van zijn carrière. De klas werd mede-gegeven door Ashley Grabowski, een advocaat en federale districtsrechtbankbediende die, net als de rechter, een adjunct-professor is aan de rechtenschool.

Mevrouw Grabowski reageerde niet op een verzoek om commentaar.

De heer Damsky zei dat hij aannam dat het de rechter was die zijn krant beoordeelde. Hij zei ook dat de rechter ‘geen blanke nationalist is’.

“Begrijp me niet verkeerd,” voegde hij eraan toe. “Ik zou het liever willen als hij dat was.”

Studenten namen hun klachten over bij mevrouw McAlister, de interim -decaan. Ze sprak de toekenning van de Award aan de heer Damsky in ten minste twee bijeenkomsten in stad-hall-stijl, volgens een e-mail die ze aan studenten schreef en een artikel In de onafhankelijke Florida Alligator, de studentenkrant. In de e -mail van februari schreef de decaan dat de rechtenschool als openbare instelling gebonden was aan het eerste en 14e amendementen, wat betekent dat geen enkel faculteitslid “een paper mag beoordelen die anders succesvol is, simpelweg omdat hij of zij het niet eens is met de ideeën die de krant voortschreed.”

Institutionele neutraliteit, schreef ze in haar e -mail: “Is geen instemming of medeplichtigheid met de ideeën die een lid van de gemeenschap naar voren komt.”

“Het is gewoon dat – neutraliteit,” voegde ze eraan toe. “De overheid blijft – in dit geval onze openbare universiteit – buiten het kiezen van partijen, zodat u via de markt van ideeën kunt debatteren en tot de waarheid voor uzelf en voor de gemeenschap kunt komen.”

Sommigen op de rechtenschool zijn het eens met haar standpunt. In een interview zei John F. Stinneford, een professor aan de universiteit, dat het “academisch wangedrag” zou zijn voor een professor in de rechten die zich verzette tegen abortus om een ​​lager leerjaar te geven aan een goed begraven paper die pleiten voor abortusrechten.

Als het een goed papier was, zei hij: “Je moet je morele problemen opzij zetten en het een A. geven.”

Een aantal studenten is het daar niet mee eens, maar verschillende weigerden om op het goede werk te worden geïnterviewd uit angst dat het bekritiseren van de school, of een zittende federale rechter, hun toekomstige werkuitzichten zou schaden.

Een voormalige student, die in mei afstudeerde, had zijn banenaanbieding na het afstuderen ingetrokken door een groot advocatenkantoor toen hij vertelde dat hij voor dit artikel met de New York Times had gesproken en de krant van de heer Damsky en rechter Badalamenti bekritiseerde voor het verlenen van hem de prijs. De student vroeg om niet te worden geïdentificeerd uit angst om andere vacatures in gevaar te brengen.

Vóór zijn schorsing had de heer Damsky een zomerstage gekregen in het plaatsing van de plaatselijke officier van justitie. Maar begin april heeft de officier van justitie, Brian Kramer, de staatsprocureur van het achtste gerechtelijke circuit van Florida, het aanbod ingetrokken.

“U zou zich kunnen voorstellen,” zei de heer Kramer in een interview, dat “iemand in uw kantoor hebben die dat soort overtuigingen omarmt, aanzienlijk wantrouwen zou veroorzaken in de billijkheid van vervolgingen.”