Table of Contents
Er is een video opgedoken waarin de jonge GroenLinks-parlementslid Max Chandler-Mather uitlegt hoe de partij van plan is om tegen 2040 de macht in Australië te grijpen.
De 32-jarige, die bekendstaat om zijn vermogen om premier Anthony Albanese op de kast te jagen, wordt door insiders in Canberra gezien als een rijzende ster die weleens de leider van de toekomstige regering van de Groenen zou kunnen worden.
‘Hij is een echte bedreiging,’ zei een politieke insider. ‘Briljant in wat hij doet.’
Er is een clip opgedoken waarin te zien is hoe Chandler-Mather partijleden informeert over hoe zij de komende 15 jaar de macht kunnen grijpen. En nu al loopt zijn plan voor op schema.
In een video die hij in 2021 maakte, nog voordat hij de zetel van Griffith had gewonnen (die hij bij de verkiezingen van 2022 had afgepikt van Terri Butler van de Labor-partij), erkende hij dat zijn plan ‘een beetje gek’ was.
Er is een video opgedoken waarin het wonderkind van de Groenen, Max Chandler-Mather, zijn plan uitlegt voor hoe de partij in 2040 de macht in Australië zou kunnen grijpen
De heer Chandler-Mather zei dat zijn verkiezingsplan voortkwam uit wat hij had geleerd tijdens de verkiezingen: je krijgt één stem voor elke drie zinvolle, oprechte gesprekken die je met kiezers voert.
Als we dat berekenen, zouden de Groenen genoeg stemmen krijgen om de macht te grijpen als ze 1.866.216 zinvolle gesprekken met Australische kiezers zouden kunnen voeren.
Volgens zijn strategie op de lange termijn hadden de Groenen bij de verkiezingen van 2022 slechts één extra zetel moeten winnen. In plaats daarvan wonnen ze er drie, waaronder zijn eigen zetel, waarmee ze ruim voorliepen op de doelstelling.
Bij de verkiezingen van 2025 willen we met 1.633 extra vrijwilligers 130.635 kiezers bereiken. Dat levert naar verwachting drie extra zetels in het Lagerhuis op, waardoor ze er in totaal zes krijgen.
Bij de volgende vijf verkiezingen zou dat aantal oplopen tot 6.998 vrijwilligers bij de verkiezingen van 2040, waarmee 559.865 huishoudens bereikt worden.
Meneer Chandler-Mather heeft zijn geld waar zijn mond is gezet met dit plan. Hij runt een gratis maaltijdprogramma in zijn gemeenschap in Brisbane, wat hem tot $ 24.000 per jaar kost
Volgens het plan van Chandler-Mather zouden de Groenen in 2028 negen zetels hebben. Bij de daaropvolgende verkiezingen zouden dat er respectievelijk 15, 23 en 32 zijn. In 2040 zouden ze bovendien de 45 zetels hebben die nodig zijn om een minderheidsregering te vormen.
Volgens zijn berekening zouden de Groenen met 45 zetels de grootste partij worden in een coalitie met de Arbeiderspartij, die er 44 zou hebben.
Hieruit bleek de strategie van de Groenen om zich te richten op kiesdistricten in de binnenstad die op de Labour-partij stemmen en een groot deel uit huurders bestaan. Zij zouden verleid kunnen worden om te stemmen voor beleidsmaatregelen zoals het bevriezen van de huurprijzen en het aanbieden van meer gratis sociale huurwoningen.
Het schijnt dat zetels als Sydney en Grayndler, die nu worden bezet door minister van Milieu Tanya Plibersek en premier Albanese, al zijn aangemerkt als toekomstige zetels voor de Groenen zodra de huidige grote namen van de zittende Partij van de Arbeid met pensioen gaan.
Ervan uitgaande dat hij zijn zetel in Griffith in Brisbane weet te behouden, zal hij in 2040 een gevestigde politicus zijn in de bloei van zijn leven, op slechts 45-jarige leeftijd.
Tegen die tijd zou hij wel eens partijleider kunnen worden, aangezien de huidige GroenLinks-leider Adam Bandt dan 65 jaar oud is.
Daily Mail Australia benaderde de heer Chandler-Mather met de vraag of zijn ambtsperiode zijn visie voor een Groenen-regering in 2040 heeft veranderd of versterkt.
‘Het feit dat Labour en de coalitie er volstrekt niet in slagen om gewone burgers te vertegenwoordigen ten opzichte van grote bedrijven, maakt het heel goed mogelijk dat de Groenen in 2040 een regering kunnen vormen,’ zei hij.
De heer Chandler-Mather verwacht zelfs dat de Partij van de Arbeid en de Coalitie in de komende 16 jaar ‘een alliantie’ zullen vormen ‘in een poging te voorkomen dat de Groenen een regering vormen’.
‘Tijdens mijn tijd in het parlement is duidelijk geworden dat wanneer de politieke elite zich bedreigd voelt, zij zich zullen verenigen om hun belangen te verdedigen,’ zei hij.
‘Uiteindelijk zal dat de Groenen niet tegenhouden.
‘Zolang de Partij van de Arbeid de oproepen van de Groenen om de huren te beperken, de tandartsverzekering op te nemen in Medicare, grote bedrijven te belasten, de macht van de banken en projectontwikkelaars over te nemen en daadwerkelijk te beginnen met de bouw van betaalbare woningen, en stopt met het dienen van de belangen van de kolen- en gasbedrijven, negeert, zullen de Groenen blijven groeien en uiteindelijk een regering vormen.’
De heer Chandler-Mather reduceerde een groot deel van de strategie tot een politieke vergelijking, gebaseerd op zijn eigen ervaringen met de verkiezingen.
Vierdaagse werkweek
Eén van de Groene beleidsmaatregelen waarvan hij denkt dat die stemmen zullen opleveren, is de invoering van een vierdaagse werkweek.
Het plan van de heer Chandler-Mather houdt in dat de radicale vakbonden het plan moeten steunen en er gedurende meerdere jaren op lokaal niveau voor moeten pleiten, in plaats van het plan simpelweg via het parlement op te leggen.
‘Elke keer dat het gewonnen is, is het door machtige vakbonden gewonnen,’ zegt hij. ‘Overal ter wereld.’
‘Iets wat partijen in het verleden hebben gedaan [around the world] is het opzetten van grootschalige gemeenschapsondersteuningsnetwerken waar werknemers naartoe kunnen gaan, gratis eten kunnen krijgen en waar ze kunnen leren.
‘Bieden we gratis ontbijt en lunch aan in gebieden waar werknemers strijden voor een vierdaagse werkweek, om te laten zien dat we achter hen staan?’
De heer Chandler-Mather heeft dat initiatief genomen en een gratis maaltijdprogramma georganiseerd in zijn gemeenschap in Brisbane, wat hem elk jaar zo’n $ 24.000 kost.
Dit omvat een wekelijks diner voor daklozen en ontbijt op lokale scholen. Hij werkt samen met liefdadigheidsinstelling Foodbank, die ook in staat is om een aantal basisbehoeften te verstrekken.
Dit omvat een wekelijks diner voor daklozen en ontbijt op lokale scholen. Hij werkt samen met liefdadigheidsinstelling Foodbank, die ook in staat is om een aantal basisbehoeften te bieden
Meer sociale huurwoningen
Net zoals de heer Chandler-Mather pleitte voor een langzame opbouw van steun voor een vierdaagse werkweek, gelooft hij dat hetzelfde moet gebeuren met de voorziening van meer door de overheid gefinancierde huisvesting.
‘We kunnen wel bedenken dat er één groot obstakel is dat dit kan belemmeren,’ zegt hij, terwijl hij de ‘enorme bedragen’ noemt die met particuliere ontwikkeling te verdienen zijn.
‘De Groenen hebben soms niet zulke goede relaties met de bouwvakbonden. Je kunt je voorstellen wat er zou gebeuren als wij zouden zeggen: ‘Oké, we hebben gewonnen, we gaan 100.000 sociale woningen bouwen’.
‘Na twee langdurige, bittere jaren van strijd met gemeenten, bouwvakbonden, banken en projectontwikkelaars, hebben we uiteindelijk de volgende verkiezingen verloren en dat maakt eigenlijk niet zoveel uit,’ zei hij.
Volgens de heer Chandler-Mather is de eerste praktische stap om meer sociale huurwoningen te bouwen, het verkrijgen van toestemming van het publiek.
Het zou een populair beleid zijn onder huurders en jongere kiezers die nog geen woning hebben gekocht. Maar het is minder populair onder mensen die al veel geld voor hun huis hebben betaald en niet willen dat de waarde ervan afneemt door een stortvloed aan gratis woningen.
Hij stelt voor om het publiek erbij te betrekken door duizenden vrijwilligers in te zetten op de plekken waar ze die huizen willen bouwen.
De 32-jarige heeft een reputatie opgebouwd door zich onder de huid van premier Anthony Albanese te kruipen en wordt door politieke insiders geprezen als een rijzende ster
‘Praat met die gemeenschappen, doe mee aan democratisch overleg. We weten dat de staats- en federale overheden echt slecht zijn in overleg, dus nemen we het heft in eigen handen om het te doen.’
De tweede stap is om ervoor te zorgen dat bewoners van nieuw gebouwde sociale woningen niet geïsoleerd raken van hun gemeenschappen. Hij komt terug op zijn beproefde methode van openbare kook-ups en gemeenschapsevenementen.
Welkomstevenementen, bijeenkomsten waarbij je je buren kunt ontmoeten, buurtvoetbalwedstrijden en potluck-diners zijn allemaal oplossingen die hij aandraagt om die kloof te dichten.
Tot slot erkent hij dat de banken en ontwikkelaars nog steeds een obstakel kunnen vormen. Om dit te bestrijden, zegt hij dat de Groenen relaties moeten ontwikkelen met werknemers op de werkvloer.
‘Het wordt tijd dat bouwvakkers zeggen: ”Nou nee, we willen sociale huurwoningen bouwen, want daar kunnen we tenminste in wonen, en niet de luxe appartementen die we nu moeten bouwen”,” zegt hij.
‘Dat is winnen van sociale huurwoningen.’
Hoe het kan gebeuren
Naast zijn formule zegt de heer Chandler-Mather dat de demografie in Australië steeds meer in het voordeel van de kleine partij verschuift.
‘Wat er in het politieke systeem gebeurt, is dat steeds meer mensen worden losgemaakt van de Conservatieve Partij of de Arbeiderspartij,’ zei hij.
‘Voor degenen die wel eens langs de deuren zijn gegaan, ervaar je dat in een heel materiële zin als je mensen vraagt wat ze van politiek vinden en ze zeggen: ”oh maat, het is s**t, ik let er niet op”. Het manifesteert zich als onthechting, wantrouwen of anti-politiek.’
Australiërs voelen zich steeds meer buitengesloten van de grote partijen, zei hij, wat leidt tot een ‘langdurige crisis zonder oplossing’.
De heer Chandler-Mather zei tegen de menigte GroenLinks-aanhangers: ‘Er is geen politieke kracht ontstaan die al die ongeorganiseerde energie in de samenleving verzamelt en organiseert in een grote politieke beweging.
‘Hopelijk kunnen wij daarbij helpen.’
De heer Chandler-Mather zegt dat de demografie in Australië verder verschuift in het voordeel van de kleine partij
Op wie hij verwacht dat ze zullen stemmen
Meneer Chandler-Mather heeft een heel duidelijk begrip van zijn achterban. Jongeren en huurders.
‘Dat is alles,’ zegt hij.
De 32-jarige heeft de opkomst van de Groenen-stem in kaart gebracht naast de toename van huurders in Australië. De twee zijn ‘opmerkelijk op elkaar afgestemd’.
In dezelfde periode is het aantal Australiërs dat een eigen huis bezit en geen hypotheek heeft, sterk afgenomen.
‘Als je die trends volgt, is er binnen een paar jaar sprake van een overlapping,’ zegt hij.
‘Het is nog nooit eerder in de Australische geschiedenis voorgekomen dat er meer huurders dan huiseigenaren zijn.’
Hoewel huiseigenaren meer reden hebben om een systeem in stand te houden dat in hun voordeel is, merkt Chandler-Mather op dat huurders en jongeren die vinden dat het systeem ‘echt heel erg kapot’ is, eerder geneigd zijn om radicale alternatieven te zoeken.
‘We hebben iets ontdekt dat maar zelden voorkomt in de politiek: een strategie die wint, en we moeten zo snel mogelijk beginnen met winnen.’
