Hoe de kwaadaardige Apartheidsmoordenaar op gruwelijke wijze tekeerging en 39 zwarte slachtoffers doodschoot, soms wel 12 jaar oud, terwijl hij door de misleide lokale bevolking als een ‘held’ werd geprezen – terwijl hij volhoudt dat hij ‘trots’ is op de ‘burgerwacht’-moorden in Zuid-Afrika

Een veroordeelde moordenaar die tientallen zwarte mannen en jongens heeft vermoord, beschrijft hoe hij geen berouw voelt en dat hij ervan overtuigd is dat zijn daden werden goedgekeurd door de politie in het Zuid-Afrika van de Apartheid.

Louis Van Schoor pleegde in de jaren 80 een moordpartij die drie jaar duurde. Hij gebruikte zijn rol als beveiliger voor blanke bedrijven in de kuststad Oost-Londen om indringers met ‘maximaal geweld’ op te sporen en uit te schakelen.

De voormalige politieagent ging op blote voeten te werk terwijl hij zijn slachtoffers, waaronder ook kinderen, met zijn reukvermogen onderschepte, waarna hij ze neerschoot met een pistool dat geladen was met kogels die ‘ontworpen waren om te doden’.

Minstens 39 mensen werden door Van Schoor vermoord en hij werd veroordeeld tot meer dan 90 jaar cel. Maar tot groot verdriet van zijn overlevende slachtoffers en hun families is de kwaadaardige moordenaar al twee decennia op vrije voeten, nadat hij slechts 12 jaar achter de tralies heeft gezeten.

Nu heeft de zogenaamde Apartheidsmoordenaar in een reeks verbazingwekkende interviews met BBC Africa Eye, opgenomen in de afgelopen vier jaar, gruwelijke details onthuld over zijn misdaden. Deze details roepen nieuwe vragen op over zijn vervroegde vrijlating en wijzen op de medeplichtigheid van de politie bij de koelbloedige moorden.

De 73-jarige is nu een dubbele amputatie en leeft vrij ondanks zijn misdaden

Van Schoor was 12 jaar politieagent voordat hij beveiliger werd en werkte als handler voor ‘aanvalshonden’ – een hond

De 73-jarige grootvader was ooit een gespierde en imposante figuur, maar zit nu in een rolstoel nadat zijn benen na een hartaanval zijn geamputeerd.

Als teken van zijn verdorvenheid vertelde de moordenaar in detail hoe hij algehele narcose had geweigerd toen een van zijn benen werd afgehakt. Hij lachte en zei dat hij ‘nieuwsgierig’ was om de procedure te zien.

‘Ik kon voelen wanneer ze door het bot zaagden,’ zei hij. ‘Ik kon de schokken voelen toen ze aan het snijden waren, maar daarvoor pakten ze een elektrische soldeerbout en brandden ze de hoofdslagaders door, om het bloeden te stoppen en je kon het verbrande vlees ruiken.’

Hij weigert zichzelf in de documentaire te zien als een crimineel of seriemoordenaar en houdt vol dat hij zijn slachtoffers ‘vanwege de misdaad’ neerschoot.

‘Ik was een misdaadbestrijder, en als je succesvol bent, word je monsters en seriemoordenaar genoemd, en wat je maar wilt. Waar ik het niet mee eens ben,’ zei hij.

‘Het waren gerechtvaardigde moorden, en dat is de kern van de zaak,’ vervolgde hij. Deze mening was niet alleen die van Van Schoor, maar ook die van de autoriteiten in de meeste van zijn zaken.

Hoewel hij minstens 39 mensen vermoordde, werd hij slechts voor zeven moorden veroordeeld. De overige 32 geregistreerde moorden werden door de politie nog steeds geclassificeerd als ‘gerechtvaardigde doodslag’.

De wetten uit de tijd van de apartheid gaven mensen het recht om dodelijk geweld te gebruiken tegen indringers als deze zich verzetten bij hun arrestatie of vluchtten nadat ze waren gepakt. Van Schoor gebruikte dit verweer om zijn onschuld te bewijzen toen hij beweerde dat zijn slachtoffers wegrenden toen hij ze doodde.

Marlene, de zus van een van de slachtoffers, brak in tranen uit toen ze gedetailleerd beschreef welke verwoesting zijn moord haar familie had gebracht

Maar het bewijsmateriaal dat zijn beweringen tegenspreekt, stapelt zich op. Zo zijn er door het onderzoek van de BBC aan het licht gekomen dat slachtoffers die de schietpartij door Van Schoor overleefden, aangrijpende getuigenissen hebben opgeleverd.

Een aantal mensen zei dat Van Schoor hen had neergeschoten nadat ze zich hadden overgegeven en hun handen omhoog hadden gehouden.

Anderen zeiden dat hij met ze had gespeeld en hen ten onrechte had gevraagd of ze liever gearresteerd of doodgeschoten zouden worden, in plaats van hen in de borst te schieten.

Een ander slachtoffer vertelde hoe hij, nadat hij in de buik was geschoten, smeekte om water, waarna Van Schoor hem in zijn wond schopte.

Schokkend genoeg heeft Van Schoor zelf aangifte gedaan bij de politie voor elke moord die hij tussen 1986 en 1989 pleegde.

De getuigenis van de schaamteloze moordenaar in de documentaire is misschien wel het meest huiveringwekkende verslag van wat er heeft plaatsgevonden.

De BBC-documentaire deelt foto’s van enkele slachtoffers van Van Schoor die onscherp zijn gemaakt

Het onderzoek heeft archieven en bewijsmateriaal over de sterfgevallen doorzocht en nieuwe informatie aan het licht gebracht, die vragen oproept over de straf van Van Schoor

‘Elke nacht is een nieuw avontuur en dat was spannend,’ vertelt hij de interviewer. ‘Als het alarm afging bij een fabriek of winkel, zou ik nooit zomaar naar de winkel rijden en voor de deur stoppen.

‘Ik stopte twee of drie bedrijven verderop met een nachtkijker en liep dan naar beneden. Normaal gesproken werkte ik op blote voeten, stil. Ik vertrouwde erg op mijn neusgevoel.

‘Als iemand inbreekt, geeft zijn adrenaline een geur af en dat kun je oppikken. Je krijgt een beetje het gevoel dat je op een andere soort jaagt.’

Naarmate er meer en meer mensen verdwenen, werden zwarte burgers in Oost-Londen steeds banger. Er ging een gerucht rond over een lange, bebaarde man die ze ‘whiskers’ noemden en die zijn slachtoffers met een pistool zou besluipen om het vervolgens genadeloos te gebruiken.

Van Schoor werd in 1991 gearresteerd, ondanks dat de politie op de hoogte was van zijn misdaden tijdens zijn terreurcampagne

‘Hij was een soort burgerwachtmoordenaar. Hij was een Dirty Harry-personage,’ zegt Isa Jacobson, een Zuid-Afrikaanse journalist die 20 jaar onderzoek heeft gedaan naar de zaak van Van Schoor.

‘Dit waren indringers die, in veel gevallen, behoorlijk wanhopig waren. Ze spitten door vuilnisbakken, stalen misschien wat eten… kleine criminelen.’

Terwijl Van Schoor de verarmde zwarte gemeenschap van de stad terroriseerde, werd hij door veel blanke ondernemers die van zijn diensten gebruikmaakten, als een held gezien.

Eén man verdiende zelfs geld met de verkoop van bumperstickers met de tekst ‘I love Louis’, versierd met een hart gemaakt van kogelgaten.

Ondanks de verschrikkingen die hij over zijn slachtoffers uitstortte, pochte Van Schoor: ‘Ik heb geen slapeloze nachten. Ik word niet geplaagd door dingen uit het verleden die me achtervolgen.’

Eén van zijn slachtoffers was vader Edward Soenies, die hij in 1987 vermoordde. Zijn lichaam werd door de autoriteiten in een anoniem graf gelegd voordat zijn familie werd ingelicht.

Terwijl Van Schoor de zwarte gemeenschap in Oost-Londen terroriseerde, werd hij door veel misleide blanke ondernemers die van zijn diensten gebruik maakten, als een held begroet

Veel van de slachtoffers van Van Schoor waren arme mensen uit de sloppenwijken van de stad

Edwards zus, Marlene, zei: ‘Het was verwoestend voor de familie. We konden zijn stoffelijk overschot niet krijgen.

‘Wij geloven dat zijn geest hier ronddwaalt en dat hij op zoek is naar een thuis. Hij is niet bij zijn voorouders. Hij weet niet waar hij is.’

Edwards zoon, Raymond, was pas zes jaar oud toen zijn vader werd vermoord. Het duurde twee jaar voordat hij ontdekte dat hij dood was.

‘Nadat mijn vader stierf, veranderde ik compleet door de woede die ik met me meedroeg. Mijn vader hield heel veel van me, dus als ik aan die dingen terugdenk, is dat hartverscheurend,’ zei hij.

Over de dag dat zijn vader verdween, zei hij: ‘Ik zat buiten te wachten tot het donker werd. Ik wachtte tot hij thuiskwam. Mijn grootmoeder zei: maak je geen zorgen, je vader komt altijd thuis. Maar ik voelde in mijn hart dat er iets mis was. Twee jaar later ontdekte ik dat mijn vader was overleden en dat hij door Van Schoor was vermoord.’

De documentaire legt ook het emotionele moment vast waarop de familie 35 jaar lang heeft gestreden om Edward op te graven en opnieuw te begraven, en dat uiteindelijk succesvol was.

Deze langverwachte afsluiting bracht de familie een gevoel van vrede, zei Raymond. ‘Mijn vader komt in mijn dromen. Ik zie dat de geest van mijn vader daar was en dat hij gelukkig was.

‘Iedereen in de familie is nu bij hem. Hij is vrij. Nu ben ik ook vrij. Ik ben de meest trotse man ter wereld en ik heb nu vrede.’

De documentaire legt het emotionele moment vast waarop de 35 jaar durende strijd van de familie om Edward op te graven en opnieuw te begraven eindelijk succesvol was

Deze langverwachte sluiting bracht een gevoel van vrede, zoals Raymond aan de BBC vertelde

In veel families heerst nog steeds onrust, omdat Van Schoor vrijuit gaat, terwijl hun familieleden onrechtmatig zijn vermoord en vervolgd voor hun vermeende misdaden.

Van Schoor werd uiteindelijk in 1991 gearresteerd, kort nadat de vrijlating van Nelson Mandela uit de gevangenis een kentering in het Zuid-Afrika van de apartheid inluidde.

‘Door de verschuiving in de politieke situatie in ons land moest er ergens een zondebok zijn en die kozen mij,’ beweerde Van Schoor. ‘Al die jaren was het goed en toen, ineens, was het fout.’

Zijn proces was een van de grootste moordprocessen in de geschiedenis van Zuid-Afrika en hij werd veroordeeld tot meer dan 90 jaar gevangenisstraf.

Hij mocht echter beide termijnen gelijktijdig uitzitten en werd in 2004 op proefverlof vrijgelaten.

Sommigen beweren dat hij wel 100 mensen heeft neergeschoten. Hoewel Van Schoor zei dat het aantal niet zo hoog was, gaf hij toe dat hij waarschijnlijk meer dan 39 schietpartijen heeft gepleegd.

‘Ik weet eerlijk gezegd niet hoeveel ik er heb neergeschoten. Sommigen zeggen meer dan 100, anderen zeggen 40… Laten we voor het argument zeggen dat ik 50 mensen heb neergeschoten,’ zei hij.

Hij voegde toe dat hij trots is op zijn verleden en dat hij geen schuldgevoel of berouw heeft.

‘Misschien wil het publiek dat ik mijn excuses aanbied,’ zei hij. ‘Maar ik ga mijn eigen overtuigingen niet belachelijk maken, alleen om hen te plezieren… Ik heb geen spijt van binnen. Omdat ik niet het gevoel heb dat ik fout zat.’