Het was en overblijft, de slechtste buiscrash van Groot -Brittannië.
Precies 50 jaar geleden werd een noordelijke lijntrein die 40 mph reed in de dikke betonnen wand die het einde van het spoor op Moorgate station markeerde.
Het was een ramp die 43 mensen doodde en 74 gewond liet.
Precies waarom chauffeur Leslie Newson niet stopte, blijft een mysterie – en sommigen geloven dat hij opzettelijk de remmen niet heeft toegepast.
Nu heeft een van de brandweerlieden die werkte om gevangen passagiers op de dag te redden, herinnerd aan het 'absolute bloedbad' van wat hij tegenkwam.
Frank Daniell, 78, vertelde MailOnline in gruwelijke details wat hij 'het slechtste incident van mijn carrière' noemde.
Hij herinnert zich dat hij op de lichamen van dode pendelaars moest staan om in het verwrongen wrak van trein 272 te komen.
De heer Daniell en zijn collega's werkten om passagiers te redden, waaronder nieuw gekwalificeerde politieagenten Margaret Liles en zakenman Jeff Benton.
Kort voor 9 uur precies 50 jaar geleden ploegde een snel rijdende noordelijke lijntrein in de dikke betonnen muur die het uiteinde van het spoor op Moorgate Station markeerde. Het was een ramp die 43 mensen doodde en 74 gewond liet
Redders helpen een geschokt vrouwelijk slachtoffer uit de scène na de Moorgate -buiscrash
Mevrouw Liles, toen 19, moest haar voet laten amputeren zodat ze kon worden gered maar kon herstellen; De heer Benton stierf tragisch kort nadat hij was gered. Beide zaten urenlang gevangen.
De heer Daniell was een van de redders die voor het eerst op het toneel waren nadat de trein om 8.46 uur in de ochtend van 28 februari neerstortte.
De locomotief van Newson had een rood waarschuwingslampje omgeslagen, door een zandbank geploegd en botste met een hydraulische buffer aan het einde van het platform.
De bestuurder werd gezien door getuigen die rechtop in zijn taxi zaten en deed geen moeite om te stoppen.
Het eerste rijtuig werd van zijn wielchassis gedwongen en in de bovenkant van de 5ft dikke betonnen wand die de tunnel blokkeerde.
Wat een 52ft lange rij-koets was gekruimd in slechts 20 ft. Daarachter werd het tweede rijtuig naar voren gereden onder zijn achterkant.
De wielen van het eerste sneed door het dak van de tweede en doden enkele passagiers.
Wat betreft de derde rijtuig, het ploegde in de achterkant van de tweede en verpletterde het.
Trein 272 werd aangedreven door Leslie Newson. Mysterie blijft over of hij al dan niet opzettelijk zijn locomotief stopte, of dat hij een soort medische aflevering had
In schril contrast met dit bloedbad waren de laatste drie rijtuigen grotendeels onbeschadigd.
De heer Daniell, die uit Lambeth Fire Station werkte, zei: 'Het was absoluut bloedbad.
'De gruwelijke details zijn dat het naar beneden gaat [of the carriages] Er waren mensen die waren verminkt, onthoofd.
'Om in de koets te komen, stond je gewoon op dode lichamen.'
Hij voegde eraan toe: 'Het was gewoon absoluut verschrikkelijk. Het was het slechtste incident van mijn carrière. '
Eenmaal in het wrak vond de heer Daniell een man en vrouw waarvan hij zei dat die 'gevangen zaten in een zittende positie'.
Gelukkig werd het paar relatief gemakkelijk gered.
De aandacht wendde zich toen tot mevrouw Liles en de heer Benton, die allebei bewust waren en praten.
Brandweerman Frank Daniell in 1982. Hij was een van de eerste op het toneel na de Moorgate -crash
Met roet bedekte overlevenden worden afgebeeld in een ambulance voordat ze naar het ziekenhuis worden gebracht na de Moorgate-buiscrash
Policevrouw Margaret Liles wordt op een brancard gezien nadat hij is vrijgesproken van het wrak, 12 uur na de crash
Brandweerlieden persen langs de zijkant van het wrak na de ramp in Moorgate
De heer Daniell herinnert zich hoe de zakenman effectief op zijn collega -passagier zat, maar het was gemakkelijker om haar eerst te redden.
'Ze was wanhopig en riep: “Snijd mijn been af”, “zei de heer Daniell.
Een chirurg werd opgeroepen uit het ziekenhuis van St. Bartholomew. De heer Benton moest kijken terwijl de voet van zijn medepassagier onder verdoving werd afgezaagd.
De amputatie was om 20.55 uur geëindigd en mevrouw Liles werd uit de trein uitgevoerd. Haar redding liet de heer Benton toe om te worden bevrijd.
Tot zijn periode van de operatie halverwege de middag eindigde, bleef de heer Daniell bij het gevangen paar.
Hij zei over de heer Benton: 'Hij zei: “Houd mijn hand vast, ik ben niet bang”, maar de man was eigenlijk doodsbang. ”
Tragisch genoeg stierf hij een maand later aan zijn verwondingen.
De heer Daniell voegde eraan toe: 'Ik had nog nooit zoiets eerder meegemaakt en dat zeker niet sindsdien.'
Brandweerlieden schijnen een fakkel in de overblijfselen van de eerste rijtuig na de crash
De brandweerman, die zijn carrière begon in de vroege jaren zestig, ging tot 1992 werken, toen hij met pensioen moest gaan vanwege een ernstige verwonding die hij opliep in de lijn van dienst.
Het was pas weken geleden dat hij voor het eerst terugging naar Moorgate en daar vandaag jubileum herdenkt.
'Dat is de eerste keer dat ik het station heb meegemaakt sinds, in 50 jaar. Het gaf me een heel vreemd gevoel, 'zei de heer Daniell.
Newson, een veteraan van Duinkerken, trad in 1969 in dienst bij de London Underground. Hij werd zes jaar later bestuurder.
Op de ochtend van de ramp kuste hij zijn vrouw afscheid en verliet vervolgens hun flat in het nieuwe kruis, Zuidoost-Londen.
Hij arriveerde kort na 6 uur op Drayton Park Station voor de start van zijn dienst. Wachtend op hem op platform drie was een noordelijke lijntrein met zes kragen.
Het woog 151 ton en kon maximaal 600 passagiers dragen.
Zijn eerste reis van de dag was slechts twee mijl naar Moorgate.
In zijn zak was £ 270 om na zijn dienst een nieuwe auto voor zijn dochter te kopen. Eenmaal in Moorgate had Newson een kopje thee met Signalman Walter Wade.
Hij liep toen terug naar zijn trein met zijn 18-jarige collega, bewaker Robert Harris.
Tegen 8.39 uur waren Newson en zijn trein terug in Drayton Park, waar passagiers meestal op de eerste drie rijtuigen klauteren om dicht bij de uitgang in Moorgate te zijn.
Op het station Highbury en Islington wachtte journalist Peter Paterson op een trein om hem naar een interview met industriële secretaris Tony Benn te brengen.
Brandweerlieden in een van de rijtuigen van de verwoeste trein in Moorgate
Hij stapte in de tweede wagen en vond de ruimte rechtop.
Tegen 8.45 was de trein van Newson in Old Street, de voorlaatste stop. In overeenstemming met het protocol controleerde Newson de remmen.
De trein lag toen op slechts 500 meter verwijderd van Moorgate, maar vertraagde niet zoals het zou moeten. In plaats daarvan versnelde het.
Paterson merkte de 'angst en verbazing' op op forensen gezichten.
Guard Harris had geen tijd om zijn eigen noodrem te bereiken, omdat hij naar de achterkant van de trein was verhuisd om een krant te vinden.
Passagiers op het platform 9 van Moorgate konden de trein naar hen toe zien rennen. Newson werd gezien bij de bedieningselementen, rechtop zittend.
Getuige Caroline Board zei: 'Ik bleef naar de bestuurder staren omdat hij niet bewoog … het was als een inter-city express die erdoorheen kwam.
'Ik keek om te zien wat hij in vredesnaam zou doen en hij deed de hele tijd niets. Hij staarde gewoon vooruit. '
Brandweergeleerden tijdens de reddingsoperatie in Moorgate na de ramp
Brandweerlanden staan bovenop het wrak van trein 272 na de crash
Tube bewaker Brian Fryer zag Newson en wist dat hij niet zou stoppen.
Barry Coppock, die in de vierde koets was geweest, was een van de passagiers die ongedeerd wegliepen.
Hij realiseerde zich alleen de schaal van de ramp toen hij die avond de krant las.
Een tijdelijk operatietheater werd zelfs geopend op het platform 11 van Moorgate om overlevenden te behandelen.
Don Pye, de officiële fotograaf van het London Fire Brigate, die foto's nam om de reddingsoperatie op te nemen, zou zich later herinneren hoe een deel van de doden nog steeds vasthield aan een plafondriem.
'In één deuropening was er een rij zakenmensen, sommigen nog steeds met hun aktetassen, die stonden zoals ze zouden zijn geweest, wachtend op de trein om te stoppen, maar allemaal dood,' zei hij.
Over het algemeen omvatte de reddings- en hersteloperatie 16 artsen, 240 politieagenten, 80 ambulancearbeiders en 1.324 brandweerlieden.
Een onderzoek ontdekte later dat er niets mis was met de trein, baan of signalering.
Brandweermannen en andere hulpdiensten die na de crash op het platform in Moorgate werden gezien
Reddingsteams ter plaatse na de Moorgate -ramp 50 jaar geleden vandaag
De oorzaak 'lag daarom volledig in het gedrag van Motorman Newson gedurende de laatste minuut voordat het ongeval plaatsvond'.
De bestuurder had geen poging gedaan om zijn gezicht te bedekken en stierf met zijn handen nog steeds op de bedieningselementen.
Dit back -up van de door sommigen voorgestelde theorie dat hij een soort medische aflevering had in de momenten voor de crash.
Journalist Laurence Marks waren verzonden om de ramp op de dag te dekken.
Hij zou de volgende dag ontdekken dat zijn vader, Bernard, een van de passagiers was die stierven.
In 2010 schreef de heer Marks over zijn geloof in de Daily Mail dat Newson opzettelijk zijn trein had gecrasht.
Hij vertelde over de openbaring van Guard Harris dat Newson het platform slechts enkele dagen voor de crash had overschreden.
Mr Marks schreef: 'Mijn hart klopte snel. Dit leek buitengewoon. Wat deed de bestuurder in vredesnaam? Wat dacht hij?
Reddingsteams op de plaats van de Moorgate -ramp
Ambulances, politie- en brandweerauto's gezien buiten Moorgate Station
'Die specifieke overschrijding in een open tunnel was de afstand van een hele koets.
'Dr. Paul [the coronor] benadrukte de betekenis van die overschrijding – gezien hoe nauwgezet en pedant Newson was.
'Hij was een man die langs het rulebook was gegaan (inderdaad, een open rulebook werd gevonden in de cabine van de bestuurder), wat me vrij duidelijk maakte dat dit geen ongeluk was geweest.'
Hoewel alcohol werd gevonden in het systeem van Newson, zou dit kunnen zijn geweest door de ontleding van zijn lichaam, dat niet werd bevrijd van het wrak van zijn cabine tot 4 maart.
Maar de heer Marks citeerde ook leidende toxicoloog Dr. Anne Robinson, die het bewijs had gegeven bij het onderzoek naar de aanwezigheid van alcohol in het bloed van Newson.
Dr. Robinson vertelde de heer Marks over haar overtuiging dat Newson 'alcohol alcohol had genomen op de ochtend van de crash' voor 'Nederlandse moed'.
'Misschien wist hij wat hij ging doen – en wilde hij zijn zenuw stabiel,' voegde ze eraan toe.
Anderen waren het daar niet mee eens. Newson was geen drinker. Dus de reden waarom Newson niet stopte, kan voor altijd een mysterie zijn.
