Table of Contents
'Maar je bent een sekstherapeut!' Mijn vriend Betty gilde.
Nadat ze me bijna 20 jaar kende, was ze verbluft om te horen dat mijn partner en ik dat hele jaar maar één keer seks hadden gehad. Om eerlijk te zijn, ik ook.
Het was zo erg geworden, ik was klaar om hem te verlaten om opnieuw contact te maken met mezelf en verlangen.
Ik hield van seks – de studie ervan, de geluiden, de geur, het gevoel en, natuurlijk, het plezier.
Maar na verloop van tijd zou ik op de een of andere manier mijn connectie met fysieke intimiteit verloren. Het gebeurde vanwege alles en niets. Er was niets om op te wijzen omdat er veel schijnbaar kleine of onbeduidende redenen waren.
Ik vroeg me af of ik begon met de perimenopauze?
Brooke Shields, Halle Berry en Naomi Watts hebben allemaal openlijk gesproken over hoe de menopauze hun seksleven heeft beïnvloed.
Misschien was het omdat ik wat gewicht had gewonnen? Misschien verveelde ik me?
De laatste keer dat mijn partner en ik intiem waren, was al zes maanden eerder
Het is niet alsof we ons eens hete-nu-touwe seksleven niet hadden besproken. Het was een gesprek dat we regelmatig hadden
Misschien begon ik met de perimenopauze? Misschien was het omdat ik wat gewicht had gewonnen? Misschien verveelde ik me?
Het was alsof seks een oude vriend was en we waren uit contact gevallen, alleen om elkaar nauwelijks meer te herkennen. Ik miste het, dacht er liefdevol aan, vroeg me af hoe het zou voelen om weer verbonden te worden, maar had er geen prioriteit aan gegeven.
De laatste keer dat mijn partner en ik intiem waren, was al zes maanden eerder. Daarvoor was het tien maanden geleden.
Het is niet alsof we ons eens hete-nu-touwe seksleven niet hadden besproken. Het was een gesprek dat we regelmatig hadden, en hoewel er niemand de schuld was, leek er geen antwoord of oplossing te zijn en we waren allebei ontevreden – emotioneel en fysiek.
In de dagen en weken die na mijn gesprek met Betty volgden, begon ik er met meer vrienden over te praten. Mijn vriendengroep is niet verlegen en we praten met gemak over seks, maar het was al lang geen regelmatig gesprek.
Een paar waren ongelukkig getrouwd en men maakte zich op voor echtscheiding. Een andere was op een vruchtbaarheidsreis om een alleenstaande moeder te worden. Een paar van mijn andere vrienden waren gestopt met daten om me te concentreren op werk of omdat ze de dating -apps beu waren en een pauze namen.
De meesten van ons waren, in een onbewust pact van solidariteit, in een seksloze funk.
We maakten deel uit van een veel groter beeld dat een wereldwijde seksrecessie vormt.
Er is nooit een jongere generatie geweest die minder geïnteresseerd is in seks dan deze.
Maar het zijn niet alleen jongere mensen die seks vermijden.
Meer dan 30 procent van de paren die meer dan twee jaar samen zijn geweest, is in seksloze relaties – zes of minder keer per jaar seks hebben.
Geen seks hebben is de nieuwe seks.
Halle Berry (links) en Naomi Watts (rechts) hebben openlijk gesproken over hoe de menopauze hun seksleven heeft beïnvloed
Brooke Shields heeft 'pijnlijke' seks na de menopauze beschreven
Maar dat was niet goed genoeg voor mij. Ik besloot dat ik zou gaan zoeken naar een weg door die leegte en opnieuw contact maakte met mijn seksualiteit.
Wat was er met mij aan de hand? Wat was er aan de hand in mijn relatie? Het bleek veel.
Wat is er bij mij?
Een sekstherapeut zijn is eigenlijk een tweede carrière voor mij. Mijn oorspronkelijke graad is in marketing en ik werkte aanvankelijk in verzekerings- en werknemersvoordelen.
Maar als een oude fan van echte misdaadshows, fascineerde de forensische psychologie me. En dus werd het vroege deel van mijn therapiecarrière besteed aan het werken in gevangenissen met risicovolle zedendelinquenten, voordat hij in privépraktijk ging, gespecialiseerd in seksverslaving en seksueel trauma, samen met andere relatieproblemen.
Ik weet dat seks ingewikkeld is; Dat verlangen is vloeiend en dynamisch en dat het in de loop van de tijd fluctueert.
Lichaamsbeeld, eerdere trauma, angst, depressie, medische factoren, grote levensgebeurtenissen of stress kunnen allemaal een impact hebben.
Conflicten, impervruchten in communicatie, emotionele afstand of vragen over vertrouwen kunnen ook de wens van een partner tijdelijk verminderen. Als je met je partner vecht om dingen groot of klein en er is onvoldoende reparatie, kan dat leiden tot malaise.
Ik zeg dit om geen schuld toe te wijzen. Maar naar binnen kijken kan je in staat stellen om wat controle te vinden terwijl je verder gaat en diepe vragen stellen als: wie ben ik? Ben ik opgebrand? Ben ik gevoelloos? Ben ik boos of bitter?
Deze kwesties waren mijn verantwoordelijkheid om aan te pakken, althans in eerste instantie. We hebben geen controle over onze partners. Wat we kunnen doen, is naar onze kant kijken.
Zoveel als ik van mijn partner hield, ik was gestopt met hem te zien als een seksueel wezen
Romantiek en seksualiteit waren vervangen door logistiek, Netflix binges en gesprekken over de vraag of de hond had gepoept
Dus, zoveel als ik van mijn partner hield, ik zou niet meer zien als een seksueel wezen. Onze relatie was op een punt gekomen waarop hij was als een vriend, kamergenoot of familielid, geen minnaar.
Dat was op ons beiden. Wonen en samenwerken vanuit huis liet ons in het behang gaan opgaan – we stopten echt met elkaar te zien. Romantiek en seksualiteit waren vervangen door logistiek, Netflix -binges en gesprekken over de vraag of de hond had gepoepen. Of dat we hadden gepoepen. Niet sexy.
Wat is er met onze relatie?
Elke relatie heeft ups en downs, en zelfs gezonde partners gaan door groeipijnen en hoofdstukken die niet aanvoelen, maar het hebben van onopgeloste of terugkerende breuken (conflicten die afstand tussen u creëren) kunnen het moeilijk maken om emotioneel of seksueel verbonden te blijven.
Zoveel van wat mijn seksleven vasthield, was een onzekerheid over hoeveel van wat verschoof was 'mijn' dingen, en hoeveel was 'onze' dingen.
We hadden allebei persoonlijke bagage die we naar onze dynamiek brachten, en we navigeerden allebei afzonderlijk onbekend territorium in onze groei. Maar hoewel ons individuele werk echter van ons was, had het onvermijdelijk een impact op onze relatie.
We begrepen onze dynamiek anders en voelden verschillende niveaus van urgentie om het aan te pakken, wat ons afnemende verlangen verder gecompliceerde.
I Diep een hekel aan het gevoel dat zijn inspanningen om aan onze relatie te werken ook aan het nemen waren lang.
Solo -seks was beschikbaar en ik gaf mezelf toestemming om de tijd te nemen om mezelf opnieuw te leren kennen met oude fantasieën
Dus een verlies van libido is niet altijd een teken van relatieroestellen, maar relatieproblemen kunnen libido vaak in de weg staan.
Stel jezelf (en elkaar) vragen als: ben ik veilig? Moet ik ja zeggen? Voel ik me gewenst of geobjectiveerd? Zijn we compatibel? Ben ik partner of ouder? Zijn we ons zelfs tot elkaar aangetrokken?
Relaties evolueren in de tijd en profiteren periodiek van herevaluatie. Na een paar maanden van Ik heb geen interesse in seks met mijn partner en voelde ook geen verlangen of pogingen om van hem te initiëren, ik vroeg hem: 'voel je je zelfs nog meer tot mij aangetrokken?'
Toen we voor het eerst contact maakten, hebben we allebei gretig opgestart met seks. We hebben genoten van hoe geweldig ons seksleven samen was – de meest synergetische seksuele paren die we allemaal hadden meegemaakt.
Maar toen de lockdown begon, woonden we plotseling samen en begon hij steeds meer seks te initiëren.
Nadat ik mijn bombshell -vragen had laten vallenMijn partner verzekerde me meteen dat hij zich tot mij aangetrokken voelde, maar dat hij zich niet sexy voelde. We zouden een beetje te comfortabel worden bestellen tijdens het diner en tv kijken na het werk.
Zonder onze gebruikelijke routines in de sportschool veranderden beide lichamen. De verandering in levensstijl, energie en de ervaring van leven in lichamen die vonden, beïnvloedde echt hoe we ons allebei in onze eigen huid voelden.
Wat we eraan hebben gedaan
Alles veranderde toen ik stopte met het maken van seks zo erg en luisterde in plaats daarvan echt naar mijn lichaam.
Ik besloot te stoppen met proberen en mijn prioriteiten opnieuw te evalueren. Waar zei mijn lichaam ja tegen, in plaats van seks? Een paar dingen kwamen meteen in me op. Slaap stond bovenaan mijn lijst.
Perimenopauze had mijn vermogen om de hele nacht te slapen, en mijn energieniveaus waren uitgeput. Ik was uitgeput en mijn lichaam had niets te geven. Arousal was niet -essentieel, dus ik had geen energie voor seks.
Ik luisterde naar mijn lichaam en sliep meer, het plannen van dagen op de bank en dagen dat niemand contact met mij kon opnemen.
Nadat ik uiteindelijk hormoonvervanging had voorgeschreven, sliep ik beter, hoewel ik nog steeds geen verlangen had naar partner seks.
Maar solo -seks was beschikbaar en ik gaf mezelf toestemming om de tijd te nemen om mezelf opnieuw te leren kennen met oude fantasieën.
Mijn liefde voor mijn partner is nooit veranderd, maar ik voelde me geroepen om mezelf meer te verzorgen.
We stemden ermee in om samen te zijn toen het ons past en om ruimte te nemen wanneer we het nodig hadden om ons te concentreren op onze eigen doelen en groei. We accepteerden dat deze paar jaar misschien gewoon niet onze meest seksuele jaren zouden worden.
Prioriteit geven aan de niet-seksuele dingen in mijn leven die zinvol voelden, verminderde mijn stress en opende de kamer om een relatie te hebben met mijn lichaam en plezier
Beetje bij beetje, ons verzet tegen seksuele samen zijn maakte plaats voor intieme aanraking en innuendo
Paradoxaal genoeg gaf de beslissing om zich over te geven aan de machteloosheid die we voelden in het licht van onze frustraties, meer controle. Een stap terug te doen naar onze basis van vriendschap gaf ons ruimte om onze romantische en seksuele relatie opnieuw te definiëren.
Het gaf me ook ruimte om andere prioriteiten aan te pakken, zoals teruggaan in de gewoonte om te sporten. Ik heb me inzet voor mezelf om prioriteit te geven aan de projecten waar ik gepassioneerd over was en terug te keren naar het oefenen van dagelijkse beweging.
Het prioriteren van de niet-seksuele dingen in mijn leven die zinvol voelden, verminderde mijn stress en opende de kamer om een relatie te hebben met mijn lichaam en plezier.
Luisteren naar mijn lichaam gaf me een pad terug naar mezelf: terug naar mijn gevoelens – allemaal, zelfs de rommelige – en terug naar beweging, die voelde als vrijheid en uiteindelijk plezier.
Gedurende deze tijd hebben we veel over onze relatie gesproken, over wat er werkte en wat niet was. We begonnen effectiever samen te werken en ons minder te concentreren op wat we 'zouden' moeten doen en meer op simpelweg hoe we samen kunnen zijn.
Door deze emotionele ruimte weg te nemen van het probleem van ons seksleven konden ons anders van elkaars gezelschap genieten.
Uiteindelijk hebben we het onderwerp van seks opnieuw bekeken, maar deze keer zonder een agenda of een plan. In plaats daarvan hebben we onze fantasieën hardop onderzocht zonder te prees als een of allebei geen interesse had om ze op dit moment te entertainen.
Beetje bij beetje maakte ons verzet tegen seksueel samen plaats voor intieme aanraking en insinuaties. Deze verschuiving kwam van een plaats van gebrek – geen verplichting of verwachting. Het had werk en tijd gekost, maar uiteindelijk begonnen we allebei weer authentiek verlangen te voelen.
Uittreksel uit wat er met mijn seksleven is gebeurd?: Een gids van een sekstherapeut voor het terugwinnen van verloren verlangens, verbinding en plezier door Dr. Kate Balestrieri wordt gepubliceerd door het experiment. Dr. Balestrieri is oprichter van moderne intimiteit
