Pas nadat Lee Ann Galante het vlees van haar schedel had gescheurd, kreeg ze haar zogenaamde moordenaar in de ogen.
De 55-jarige Pennsylvanian slaagde er op de een of andere manier in om een zwarte mama beer te overleven die de botten in haar gezicht verplettert en zijn tanden in haar hoofdhuid zinkt terwijl ze hulpeloos in haar achtertuin lag.
'Toen, alsof God mijn gebeden hoorde, leidde iets haar af en ik slaagde erin om op mijn rug te rollen,' herinnerde Galante zich aan de gruwelijke aanval.
Maar haar uitstel was van korte duur. Binnen enkele seconden was de beer terug – dit keer vergrendelde zijn kaak op haar bovenarm.
Ze voelde ondraaglijke pijnras door haar lichaam terwijl ze merkte dat ze in het gezicht van het bloeddorstige beest staarde.
Maar Galante zou op wonderbaarlijke wijze ontsnappen en leven om haar bijna -dood verhaal te vertellen – de wildste hoop van haar artsen tarten.
De tandartsassistent van Butler, Pennsylvania – die ook de Donald Trump -bijeenkomst in 2024 bijwoonde waar een schutter probeerde de voormalige president te vermoorden – stond erop dat ze werd vrijgesproken om slechts een maand na de berenaanval naar Europa te vliegen.
En hoewel haar medische team sceptisch was dat ze de reis zou kunnen maken, waren ze het met tegenzin eens.
'Ik hoorde de botten in mijn gezicht verpletteren,' vertelde ze de Daily Mail. 'En ik voelde de brandende pijn. Smokie was de trap opgelopen en pootte aan de deur, probeerde binnen te komen, maar ik kon niet bewegen, omdat de beer me had vastgemaakt '
Lee Ann en haar zoon Marc stonden vooraan en in het midden toen geweerschoten belden bij een Donlad Trump -bijeenkomst in Butler, Pennsylvania. Ze stonden op slechts 15 voet van waar de vermoorde brandweerman Corey Comperatore zat
'Ik vertelde de artsen dat ik op mijn droomvakantie van mijn leven zou vertrekken slechts een maand later,' vertelde Galante, nu 56, aan The Daily Mail.
'Dertig leden van onze familie planden een twee weken durende reis van twee weken naar Italië, naar het dorp Orsara in Puglia, waar het gezin vandaan kwam.
'Ik was nog nooit het land uit geweest en mijn zoon Marc zou met mij reizen. Ik vertelde hen dat ik die reis moest maken.
'Geloof me, ik wilde het volledig verliezen en een groot dikke medelijden feest hebben en weken in bed blijven! Maar ik kon dat niet doen met mijn jongen die zich zorgen maakte over mij. Dus ik dacht: “Ik kan hierover komen”. '
Galante zei dat haar gezicht, mond, lippen en hoofd allemaal gevoelloos waren na de aanval, wat bijdroeg aan de twijfels van de artsen.
'Maar ze beloofden hun best te doen om het mogelijk te maken. De rest was aan mij, 'zei ze. 'En vier weken later, op 8 april, konden Marc en ik de reis maken!'
De berenaanval speelde zich af op de avond van 5 maart 2024, toen Galante haar kleine negen-pond Pomeranische roker in haar tuin had gebracht.
Normaal bleef ze buiten bij hem toen hij zijn zaken deed, maar de telefoon ging en ze rende naar binnen om te antwoorden.
Lee Ann Galante, een tandheelkundige assistent van Butler, Pennsylvania, stond erop dat ze werd vrijgesproken om slechts een maand naar Europa te vliegen nadat een mama -beer haar welpen beschermde.
Lee Ann zou op een reis van twee weken gaan met 30 neven naar Orsara, Italië. In een zieke wending ontdekte ze bij haar aankomst dat de naam van de stad 'plaats van beren' betekende en borden zag overal het dier afbeelden dat haar bijna had gedood
'Mijn man en onze zoon waren allebei die avond uit, dus ik wilde geen telefoontje missen,' zei Galante.
'Zodra ik antwoordde dat ik Smokie luid hoorde blaffen. Ik hing op en rende om te zien wat er aan de hand was en was geschokt om drie zwarte berenwelpen te ontdekken net buiten de drie-voet draadomheining die we voor de hond zouden opzetten.
'In de 32 jaar woonden we in ons huis, hoewel ik af en toe hoorde van een willekeurige beer die over iemands tuin trok, had ik er nog nooit een in de onze gezien.
'Ik was versteend, ze zouden misschien proberen ons hek te beklimmen en mijn geliefde hond aan te vallen,' zei ze.
'Maar zodra ik Smokie kon opscheppen en dan uit het niets, verscheen de Mama Bear! En voordat ik wist wat er aan de hand was, had ze het hek gesprongen en begon ze achter me aan te jagen. '
Galante zei dat ze naar de achterdeur rende, met Smokie in haar armen, maar voordat ze de trap van de veranda kon halen, was de beer op haar, haar neersloeg en haar gezicht in het cement sloeg.
'Ik hoorde de botten in mijn gezicht verpletteren,' zei ze. 'En ik voelde de brandende pijn. Smokie was de trap opgelopen en pootte aan de deur, probeerde binnen te komen, maar ik kon niet bewegen, omdat de beer me had vastgemaakt.
'Plots greep de enorme kaken van het dier de achterkant van mijn hoofd en ik voelde zijn tanden in mijn hoofdhuid bijten, hij scheurde het vlees weg van mijn schedel en ik was me ervan bewust dat de huid achter mijn oor terugde.
De boze moederbeer klom over de draadhek en haalde het in de achtertuin van Lee Ann, waar haar welpen de esdoornboom hadden beklommen en haar hond naar hen blafte
Lee Ann slaagde erin de pup te pakken, maar voelde de beer nauw achter haar achter haar op haar buitendek lijken
Toen Lee Ann het huis in ging rennen, voelde ze plotseling de beer op haar rug haar gezicht in het cement slaan
Een week na haar aanval onderging Lee Ann een operatie om haar wonden te repareren. Kort daarna eiste ze te reizen
'Op dat moment vreesde ik dat de beer me zou doden,' herinnerde ze zich, 'en ik bad tot God om haar te laten stoppen.'
De beer zweeg even maar kwam terug voor meer, wat leidde tot hun persoonlijke ontmoeting.
Galante zei dat ze er op de een of andere manier in slaagde om overeind te komen en de trap op te racen.
Ze pakte snel haar hond en opende de deur, net toen de beer de trap achter haar oplaadde.
'Ik heb verhalen gehoord over beren die deuren openen, en ik vreesde dat ze me in mijn keuken zou volgen,' zei ze.
'Dus ik sloeg de zware binnendeur achter me dicht.'
Galante zei dat ze onmiddellijk op de grond viel. Ze slaagde erin om naar de draadloze telefoon op tafel te kruipen en 911 te bellen.
Ze bad dat de noodsituatie -reddingsteam zou aankomen voordat haar man Mark, 64, thuiskwam vanwege haar fysieke toestand en de hoeveelheid bloed op de vloer.
Haar neven bleven in een villa in Orsara waar haar familie vandaan komt. Daar bereidde een gastronomische chef haar speciale zachte voedingsmiddelen voor om haar arts te bevredigen met geen door de arts bestelde dieet
Toen de paramedici arriveerden en haar per ambulance naar het Butler -ziekenhuis haastten, waren artsen verbaasd dat ze nog steeds bewust was. De hoofdhuid op de achterkant van haar hoofd werd uit haar schedel gescheurd en ze zetten tijdelijke nietjes in zodat ze kon worden overgebracht naar het Allegheny Hospital in Pittsburgh.
Een week later onderging ze een operatie om haar wonden te herstellen. Artsen hebben platen ingevoegd en haar gezichtshouten naait.
En toen stelde ze haar eisen om te reizen.
Galante zei dat het de moeite waard was, ondanks dat het een dieet zonder kauw had voor de hele reis. De familie verbleef in een villa waar een gastronomische chef haar zachte voedsel bereidde die ze kon eten.
Hoewel ze dingen zoals soepen, pasta en wat zeevruchten kon beheren, kon ze geen pizza eten of genieten van het heerlijke brood van Italië.
'Het kon me niet schelen,' herinnerde ze zich. 'Zolang ik de reis kon maken en de dingen zou kunnen ervaren waar ik altijd van droomde.'
In een zieke wending ontdekte Galante bij haar aankomst in Orsara dat de naam van de stad 'plaats van beren' betekende en ze zag tekenen overal het dier afgebeelden dat haar bijna had gedood.
Dat leidde tot een andere emotie voor Galante, die hatelijke terugslag ervoer toen er nieuws naar voren kwam dat de beer die haar aanviel werd gedood door dierencontrole ter plaatse.
Lee Ann zei dat het de moeite waard was om haar herstel te haasten om naar Italië te gaan, ondanks dat hij voor het hele reis op het niet-kauwdieet was
'Ik krijg nog steeds haatmail van mensen die zeggen dat ik verantwoordelijk was voor de ondergang van het arme dier,' klaagde ze. 'Maar dierencontrole zei dat zodra een wild dier weet dat het een mens kan bestrijden en winnen, er niets is dat hen zal weerhouden het opnieuw te doen.'
De aanval was niet het enige angstaanjagende incident dat Galante in 2024 had ervaren. Zij en haar zoon Marc, 22, waren ook in de menigte toen een man Donald Trump probeerde te vermoorden tijdens een rally in haar woonplaats op 13 juli.
Ze stond op slechts 15 voet van brandweerman Corey Comperatore, die werd gedood in de aanval.
'Het was alsof alles gebeurde in slow motion,' zei ze over de moordaanslag. 'Nogmaals, hetzelfde moederlijke instinct dat me deed beschermen van mijn hond in de nacht van de berenaanval schopte in en ik duwde mijn zoon op de grond en bedekte hem met mijn eigen lichaam.'
Galante zei dat na twee traumatische gebeurtenissen mensen geschokt waren dat haar fysieke en emotionele wonden zo snel konden genezen.
Maar de overlevende zei dat ze echt geen keus had.
'Mijn vader die in de Tweede Wereldoorlog diende, leerde me sterk te zijn,' zei ze. 'En ik wist dat er dingen in het leven waren die veel erger waren.
'Na de aanval kon ik mezelf niet toestaan uit elkaar te vallen. Ik moest het bij elkaar houden voor mijn zoon. '
Galante, die sinds de berenaanval 50 pond heeft verloren, is dankbaar voor vrienden en familie die naast haar stonden
Haar drie oudere zussen, een van hun echtgenoten, haar man en haar zoon verrasten haar op 5 maart met een feestdiner ter gelegenheid van de eerste verjaardag van de aanval
Galante, die sinds de berenaanval 50 pond heeft verloren, is ook dankbaar voor vrienden en familie die naast haar stonden.
Haar drie oudere zussen, een van hun echtgenoten, haar man en haar zoon verrasten haar op 5 maart met een feestdiner ter gelegenheid van de eerste verjaardag van de aanval.
'Het was zo lief van hen om me uit eten te nemen', zei ze. 'En toen het tijd was voor dessert, verrasten ze me met een cake – in de vorm van een enorme berenhoofd! In het begin was ik een beetje geschokt.
'Maar ik realiseerde me al snel dat ik het moest omarmen en proberen er humor in te vinden. Omdat je het oude gezegde kent: “Als ik niet lachte, zou ik huilen.”
