STEPHEN JOHNSON: We willen allemaal onze kinderen beschermen tegen vuiligheid op sociale media. Maar politieke insiders vertellen me dat dit verbod onder de 16 jaar een veel sinistere agenda heeft

Kinderen beschermen tegen online pesten en vuiligheid op sociale media klinkt als een nobel doel.

Het is tenslotte moeilijk te beargumenteren dat kinderen niet uit de duistere hoeken van Facebook en X moeten worden weggehouden – of dat nu seksueel expliciete inhoud is of politieke en religieuze extremisten die haat uiten en aanzetten tot geweld.

Om nog maar te zwijgen van de dreiging dat pestkoppen op het schoolplein hen na sluitingstijd op sociale media stalken.

De oppositie wilde de Labour-partij van Anthony Albanese zo graag steunen dat ze verder ging en voorstelde om de mazen in de wet te dichten, zodat de voorgestelde nieuwe wet van toepassing zou zijn op TikTok, Snapchat en Instagram.

Minister van Communicatie Michelle Rowland vertelde het parlement donderdag over haar plan om jongeren onder de 16 te verbieden sociale media te gebruiken – met het argument dat dit ging over ‘het beschermen van jonge Australiërs in een kritieke fase van hun ontwikkeling’.

Maar blijkbaar kunnen goede bedoelingen ook leiden tot aanzienlijke overmacht van de overheid en onze privacy aantasten.

Een slechte wet die onze vrijheid bedreigt, wordt er doorheen gejaagd met steun van de Liberale Partij – die beweert de partij van het individu te zijn.

One Nation-leider Pauline Hanson vreest iedereen zal gedwongen worden om een ​​digitaal identiteitsbewijs van de overheid te krijgen, of ze dat nu leuk vinden of niet, alleen maar om te bewijzen dat ze ouder zijn dan 16.

Het beschermen van kinderen tegen intimidatie en vuiligheid op sociale media klinkt als een nobele zaak, maar het nieuwe wetsvoorstel van Labour, gesteund door de oppositie, zou een hoge prijs kunnen hebben (stockbeeld)

Degenen die weigeren, kunnen hun vermogen om contact te maken met familie en vrienden op Facebook verliezen, wat leidt tot een situatie waarin de overheid zelfs ons sociale leven controleert.

‘Dit alles leidt tot controle over de mensen’, vertelt ze me.

‘Overheden raken te veel betrokken bij ons leven en dicteren ons hoe we ons leven moeten leiden.

‘We hebben onze regeringen toegestaan ​​ons te vertellen wat we moeten doen.

‘Waarom komen we steeds meer wetten in die feitelijk neerkomen op toezicht en overreiking van de overheid?’

Het Wetsvoorstel Online Veiligheid (Minimumleeftijd voor sociale media) uit 2024 wordt met weinig aandacht doorgedrukt, net nu op 1 december een vrijwillige digitale ID van kracht wordt.

De indieningen over het wetsvoorstel om een ​​minimumleeftijdsbeperking op te leggen voor het gebruik van sociale media zijn vrijdag gesloten – slechts een dag nadat de minister haar plannen in een tweede lezing aan de Tweede Kamer had uiteengezet.

Dat komt omdat de coalitie zich van stemming onthield, omdat Labour haar cijfers in de Senaat gebruikte om dit wetsvoorstel erdoor te krijgen.

De oppositie wilde de Labour-partij zo graag steunen dat ze verder ging en voorstelde om mazen in de wet te dichten, zodat de voorgestelde nieuwe wet van toepassing zou zijn op TikTok, Snapchat en Instagram.

In een schrijnende ontwikkeling heeft de Senaatscommissie voor Milieu- en Communicatiewetgeving slechts vier dagen de tijd om een ​​rapport op te stellen met als deadline volgende week dinsdag. Hiermee wordt de gebruikelijke praktijk achterwege gelaten waarbij wetgevers maandenlang experts aan een kruisverhoor onderwerpen.

‘Vanwege het korte tijdsbestek van dit onderzoek zou de commissie het op prijs stellen als de inzendingen beperkt blijven tot één tot twee pagina’s’, zegt een overheidswebsite.

Malcolm Roberts, running mate van senator Hanson, vreest dat Australiërs gedwongen zullen worden om een ​​digitale ID te verkrijgen via gezichtsherkenningssoftware om sociale media te kunnen gebruiken, met het argument dat alleen gezichtsherkenningssoftware kan garanderen dat een Facebook-gebruiker ouder is dan 16.

‘Je wordt mogelijk bepaald wat je wel en niet kunt zeggen op sociale media – dit raakt elk aspect van ons leven’, vertelt hij mij.

‘Als een 16-jarige inlogt en de stoel thuis aan zijn 14-jarige broer achterlaat, zullen ze dat niet weten, tenzij de camera permanent aanstaat.’

Dit zou er ook toe kunnen leiden dat hackers toegang krijgen tot overheidsdatabases van onze gezichten.

‘Dit is een paradijs voor hackers’, zegt senator Roberts.

‘De instellingen ter wereld die het meest vatbaar zijn voor hacking zijn de grote overheden en de grote technologiebedrijven. Zij zijn degenen die het meeste hacken en de minste beveiliging hebben.’

One Nation-leider Pauline Hanson vreest dat iedereen gedwongen zal worden een digitale identiteitskaart van de overheid te krijgen, of ze dat nu leuk vinden of niet, alleen maar om te bewijzen dat ze ouder zijn dan 16

Labour heeft eerder, zonder succes, geprobeerd controle te krijgen over wat we op internet zien.

Eind 2009 schetste Stephen Conroy als minister van breedband, communicatie en de digitale economie zijn plan voor een door de overheid beheerd filter, zodat internetproviders geen toegang meer zouden krijgen tot geweigerd classificatiemateriaal.

Net als mevrouw Rowland in 2024 drong de toenmalige Labour-senator aan op de vraag: ‘Zou iemand aan de kinderen denken?’ lijn.

‘Vandaag kondig ik nieuwe maatregelen aan om Australische gezinnen te helpen veiliger te blijven wanneer ze online zijn’, zei hij.

Het idee was om kinderporno te stoppen tijdens het tumultueuze tijdperk van Kevin Rudd en Julia Gillard.

Maar het plan werd in 2012 gedumpt nadat Malcolm Turnbull, de toenmalige communicatiewoordvoerder van de Coalitie, erop had gewezen dat criminele netwerken die materiaal op het dark web plaatsen manieren zouden vinden om een ​​filter te omzeilen dat naar bepaalde woorden zoekt.

Een door de staat beheerd filter zou echter kunnen worden misbruikt en ingezet om websites te censureren die standpunten uiten die de overheid niet bevalt, en om bloggers op te sporen die minder geavanceerd zijn in het publiceren van hun meningen.

De heer Conroy was ook de minister die probeerde de overheid kranten en online websites te laten reguleren.

Het dwingen van iedereen om een ​​digitale ID te krijgen om toegang te krijgen tot sociale media kan er ook toe leiden dat hackers toegang krijgen tot overheidsdatabases van onze gezichten. (Afgebeeld is een stockfoto)

Pogingen van Labour om onze vrijheden en privacy te beteugelen zijn zeker niets nieuws.

De regering van Bob Hawke stelde in 1985 een Australia Card voor die de gegevens van een individu van alle andere overheidsinstanties zou bevatten in een poging belastingontduiking uit te bannen.

Labour was zo vastbesloten om deze wet aan te nemen dat het in 1987 een verkiezing met dubbele ontbinding van alle zetels in het parlement uitriep, nadat de coalitie haar wetgeving tweemaal in de Senaat had geblokkeerd.

Maar het idee werd laten vallen nadat Labour was herkozen, maar opnieuw zonder een meerderheid in de Senaat.

Nu is het spook van een Australia Card in de 21e eeuw een reële mogelijkheid met de introductie van leeftijdsgrenzen op sociale media.

In tegenstelling tot ander slecht Labour-beleid dat een bedreiging vormde voor onze vrijheid, krijgt dit beleid de steun van de Coalitie – zelfs als het zich verzet tegen de zeer gebrekkige wet ter bestrijding van misinformatie en desinformatie van Labour.

Het plan om een ​​leeftijdsgrens van 16 jaar en ouder in te voeren op sociale media combineert de ergste aspecten van Labour’s afgebroken netfilter en Australia Card – dit keer met steun van beide partijen.

‘Dit is absoluut erger, veel, veel erger. De anderen speelden alleen maar in de marge’, zegt senator Roberts.

‘In Australië zijn de Liberale Partij en de Labour Party gebonden aan een bedrijfsagenda: ze willen toegang tot ons krijgen en controle over ons krijgen.’

Malcolm Roberts, running mate van senator Hanson, vreest dat Australiërs gedwongen zullen worden om een ​​digitale ID te verkrijgen via gezichtsherkenningssoftware om sociale media te kunnen gebruiken, met het argument dat alleen gezichtsherkenningssoftware kan garanderen dat een Facebook-gebruiker ouder is dan 16 jaar.

In de jaren 2020 gaven Australiërs hun vrijheden op aan de lockdowns van Covid en moesten ze QR-codes scannen om winkels binnen te gaan, zodat de overheid al onze bewegingen kon volgen.

Nu zijn deze voorgestelde regels voor sociale media een nieuwe stap in die onderwerping, nu beide kanten van de politiek strijden om te zien wie meer controle over ons leven kan uitoefenen.

Als ouders zich zorgen maken dat hun kinderen toegang krijgen tot sociale media of websites voor volwassenen bezoeken, kunnen ze een app krijgen die hen vertelt wanneer hun kinderen online zijn, of eenvoudigweg vertellen tot welke websites ze toegang hebben.

‘Er zijn apps die ouders kunnen kopen om op de telefoons van hun kinderen te zetten, zodat als het kind een nieuwe app wil downloaden, ze eerst toestemming van de ouder moeten krijgen’, zegt senator Roberts.

Of technologiebedrijven kunnen op verzoek van de ouders simpelweg software ontwikkelen die sites als Facebook of X of pornosites van smartphones blokkeert.

Senator Hanson zegt dat het vereisen van een digitale ID het zelfs moeilijk kan maken voor kinderen onder de 16 jaar om hun huiswerk online te maken.

‘Hoe gaan de kinderen hun onderzoek doen? Ze gebruiken computers om hun onderzoek te doen voor hun schoolwerk’, vertelt ze. ‘Wat gaat er dan gebeuren?’

Ze beweert dat de overheid haar toevlucht heeft genomen tot het controleren van onze levens, omdat ouders te lui zijn om hun kinderen te disciplineren.

‘Ouders zijn lui geworden. Voor veel mensen die hard proberen te werken is de tijd beperkt, dus het is voor veel ouders gemakkelijk om ze op een stoel te laten zitten en ze een computer te geven om mee te spelen, omdat ze dan uit hun hoofd worden gehaald’, zegt ze.

Omdat zij de telefoonrekeningen van hun kinderen betalen, zou het aan de ouders moeten zijn om de verantwoordelijkheid te nemen voor wanneer hun kinderen toegang krijgen tot internet, in plaats van onze vrijheid over te geven aan een Big Brother-regering.

‘Het wetsvoorstel ondermijnt de rechten, plichten en verantwoordelijkheden van ouders’, zegt senator Roberts.

‘Als regeringen pesten in het echte leven niet kunnen oplossen, hoe gaan ze dat dan op internet doen?’

Senator Hanson zegt dat kinderen gewoon veerkrachtiger moeten worden.

‘Kinderen zijn tegenwoordig niet veerkrachtig; we stoppen ze in watten en we verzinnen voortdurend excuses voor ze’, zegt ze.

‘We blijven er voortdurend pleisters op plakken, zonder de verdomde pleister eraf te trekken.’

De les is: wanneer de overheid een probleem probeert op te lossen, creëert zij alleen maar een probleem dat veel erger is.