Drie jaar nadat een bende van zijn aanhangers het Capitool bestormde, zal voormalig president Donald J. Trump de komende week zijn nieuwste en potentieel meest consequente argument naar voren brengen waarom hij niet verantwoordelijk moet worden gehouden voor zijn pogingen om de verkiezingen van 2020 ongedaan te maken.

Impeachment-procedures, het onderzoek van de commissie van het Huis van Afgevaardigden op 6 januari en twee afzonderlijke strafrechtelijke onderzoeken hebben een alomvattende reeks feiten opgeleverd over de diepe betrokkenheid van Trump bij overlappende pogingen om aan de macht te blijven, ondanks dat hij bij de verkiezingen werd verslagen.

Maar wanneer – en zelfs of – hij uiteindelijk terecht zal staan ​​op beschuldiging van deze inspanningen, blijft onduidelijk. Een van de meest beslissende factoren bij het krijgen van een antwoord op die vragen zal het succes of het falen zijn van de argumenten die zijn juridische team dinsdag wil aanvoeren in een federaal hof van beroep in Washington.

De advocaten van Trump rekenen op een gok, in de hoop een panel van drie rechters van het Amerikaanse Hof van Beroep voor het District of Columbia Circuit ervan te overtuigen dat de Grondwet hem volledige immuniteit biedt tegen de acties die hij als president heeft ondernomen. Hoewel deze bewering nog niet in de rechtbank is getest, heeft het voor de voormalige president het voordeel dat hij tijd verspilt aan zijn strategie om te proberen elk proces uit te stellen tot na de verkiezingsdag.

Mocht Trump verkozen worden, dan zou hij kunnen proberen de federale aanklachten tegen hem in te trekken. Het tempo en de uitkomst van de beroepszaken die voortkomen uit zijn immuniteitsclaim kunnen ook van invloed zijn op de timing van de drie andere strafzaken waarmee hij wordt geconfronteerd.

Het juridische manoeuvreren speelt zich af tegen een achtergrond waarin president Biden de campagne van 2024 beschouwt als een test of democratische normen en instellingen stand kunnen houden tegen de heer Trump en zijn pogingen om de kiezers ervan te overtuigen dat hij geen dader is van de chaos van Jan. 6 maar een slachtoffer van een poging om hem en zijn aanhangers het zwijgen op te leggen.

De heer Trump heeft plannen gemaakt om de hoorzitting van het hof van beroep bij te wonen, ook al is hij niet verplicht daar aanwezig te zijn, een verdere indicatie van hoe centraal het bestrijden van zijn vervolgingen is geworden in zijn politieke strategie op weg naar de Republikeinse voorverkiezingen.

Toen de heer Trump werd afgezet wegens het aanzetten tot de gebeurtenissen van 6 januari 2021, was zijn verdediging dat het Eerste Amendement zijn ongefundeerde beweringen van kiezersfraude beschermde, dat het Huis zijn onderzoek had overhaast en dat de Senaat hem niet kon veroordelen omdat hij geen toestemming meer had. kantoor tegen de tijd dat het een proces hield.

Maar zijn plan om de drie rechters in het federale gerechtsgebouw, drie blokken van het Capitool, te vertellen dat hij immuun is voor vervolging, roept bredere constitutionele kwesties op.

Omdat geen enkele voormalige president ooit eerder is vervolgd – net zoals geen enkele president vóór de heer Trump ooit heeft geprobeerd aan de macht te blijven na het verliezen van een verkiezing – zijn er weinig definitieve precedenten die rechters kunnen helpen bij het overwegen van zijn immuniteitsverdediging.

Zijn immuniteitsclaim circuleert al bijna drie maanden bij verschillende rechtbanken, waardoor de rechter de grotere zaak moet opschorten totdat de kwestie is opgelost. De vraag zal waarschijnlijk bij het Hooggerechtshof terechtkomen, maar zelfs als de rechters uiteindelijk een immuniteitsverdediging afwijzen, zou de tijd die de argumenten vergen de klok voldoende kunnen vertragen om te voorkomen dat de zaak vóór de verkiezingen van dit najaar voor de rechter komt.

Vrijdag stemde het Hooggerechtshof ermee in een andere zaak te behandelen die geworteld was in de gebeurtenissen van 6 januari. Het zei dat het volgende maand argumenten zou horen over de vraag of de heer Trump niet in aanmerking komt voor de Republikeinse voorverkiezingen in Colorado omdat hij betrokken was bij een opstand.

De zaak in de wacht zetten

In gerechtelijke dossiers in de federale verkiezingszaak heeft het juridische team van de heer Trump betoogd dat de Grondwet rechtbanken geen jurisdictie geeft om de officiële handelingen van presidenten te herzien, tenzij het Congres hen al heeft afgezet en veroordeeld voor hetzelfde gedrag.

Zijn advocaten hebben ook beweerd dat alle stappen die Trump heeft ondernomen om de verkiezingsresultaten terug te draaien een uitoefening waren van zijn bevoegdheden en verantwoordelijkheden als president, ondernomen om de integriteit van de stemming te beschermen tegen de mogelijkheid van fraude zoals hij die zag.

Het vervolgingsteam onder leiding van de speciale aanklager, Jack Smith, is het daar niet mee eens. Het heeft betoogd dat voormalige presidenten niet immuun zijn voor vervolging wegens strafrechtelijk misbruik van hun officiële bevoegdheden en dat afzetting niet relevant is voor kwesties van het strafrecht.

Hoe dan ook beweren zij dat de heer Trump willens en wetens leugens over fraude verspreidde en handelde in zijn privérol als kandidaat die herverkiezing wilde winnen, en niet als onderdeel van zijn formele taken als president.

Rechter Tanya S. Chutkan, die de zaak op procesniveau behandelt bij de Federal District Court in Washington, heeft de immuniteitsclaim van Trump in december afgewezen. Zij regeerde dat “voormalige presidenten geen absolute federale strafrechtelijke immuniteit bezitten voor daden die tijdens hun ambtsperiode zijn gepleegd.”

Omdat die platte conclusie het onderscheid tussen privé- en officiële handelingen irrelevant maakte, verdiepte ze zich niet in hoe ze moest nadenken over de vraag of de heer Trump in zijn gedrag na de verkiezingen optrad als president of als kandidaat. Maar Trump heeft die vraag opnieuw opgeworpen als onderdeel van het aanvechten van haar besluit bij het federale hof van beroep.

Nadat het beroep was ingediend, stopte rechter Chutkan alle procedures in de zaak, waardoor de geplande startdatum van het proces op 4 maart in gevaar kwam. Bezorgd dat een langdurige betwisting het proces aanzienlijk zou kunnen vertragen, probeerde de heer Smith het hof van beroep volledig te omzeilen en rechtstreeks naar het Hooggerechtshof te gaan.

Maar de rechters wezen zijn verzoek af en stuurden de kwestie terug naar het panel van drie rechters dat de zaak nu behandelt. Het panel zal niet alleen de kwestie van de immuniteit onderzoeken, maar ook andere kwesties die daarmee samenhangen, waaronder een kwestie van immuniteit argument dat het beroep van de heer Trump voorbarig is en dat de immuniteitskwestie alleen in overweging mag worden genomen als hij tijdens de rechtszaak wordt veroordeeld.

In het panel zit rechter Karen L. Henderson, een Republikeinse kandidaat die soms – maar niet altijd – in andere politiek geladen zaken in het voordeel van Trump heeft gestemd. Het omvat ook twee Democratische aangestelden, rechters J. Michelle Childs en Florence Y. Pan, die niet lang genoeg in de rechtbank hebben gezeten om een ​​belangrijke rol te hebben gespeeld in eerdere Trump-gerelateerde zaken.

Immuniteit voor officiële handelingen

Er zijn geen directe precedenten over de brede vraag of presidenten strafrechtelijke immuniteit hebben voor hun officiële daden.

Het Hooggerechtshof heeft geoordeeld dat presidenten dat wel zijn absoluut immuun voor civiele rechtszaken die verband houden met hun officiële handelingen, deels om hen te beschermen tegen onophoudelijke intimidatie en rechterlijke toetsing van hun dagelijkse beslissingen. Het Hof heeft ook geoordeeld dat presidenten kunnen worden vervolgd over hun persoonlijke daden.

De Hoge Raad heeft nog meer gevonden dat hoewel presidenten soms immuun zijn voor gerechtelijke dagvaardingen waarin om informatie van de interne uitvoerende macht wordt gevraagd, dat voorrecht niet absoluut is. Zelfs presidenten, zo heeft de rechtbank besloten, kunnen in een strafzaak worden gedwongen een dagvaarding te gehoorzamen als de behoefte aan informatie groot genoeg is.

Maar totdat de heer Trump voor de rechtbank belandde, heeft het Hooggerechtshof nooit een reden gehad om te beslissen of voormalige presidenten beschermd zijn tegen vervolging wegens officiële handelingen. Het ministerie van Justitie heeft lang volgehouden dat zittende presidenten tijdelijk immuun zijn voor vervolging, omdat strafrechtelijke vervolging hen zou afleiden van hun constitutionele functies. Maar aangezien de heer Trump niet in functie is, is dat geen probleem.

Het land dat het dichtst bij de vervolging van een voormalige president vanwege officiële acties is gekomen, kwam in 1974, toen Richard M. Nixon aftrad om te voorkomen dat hij zou worden afgezet vanwege het Watergate-schandaal. Maar een gratie van zijn opvolger, president Gerald Ford, beschermde Nixon tegen aanklacht door de speciale aanklager van Watergate.

Het team van de heer Smith heeft betoogd dat de gratie van Ford – en de aanvaarding ervan door Nixon – aantoont dat beiden begrepen dat Nixon niet al immuun was. Het team van de heer Trump heeft geprobeerd dit punt te weerleggen door – ten onrechte – te argumenteren dat Nixon alleen te maken kreeg met mogelijke strafrechtelijke vervolging wegens privé-acties, zoals belastingfraude. Maar de speciale aanklager overwoog Nixon aan te klagen misbruik maken van zijn ambt om de rechtsgang te belemmeren.

Het team van de heer Trump heeft betoogd dat het ontkennen van zijn claims het risico inhoudt dat er een routinematige praktijk ontstaat waarbij voormalige presidenten om partijdige redenen worden vervolgd. Maar het team van de heer Smith heeft betoogd dat als de rechtbanken de theorie van de heer Trump onderschrijven, toekomstige presidenten die er vertrouwen in hebben een impeachment te overleven, ongestraft een groot aantal misdaden kunnen begaan in verband met hun officiële daden.

“Een dergelijk resultaat zou het dwingende publieke belang in de rechtsstaat en de strafrechtelijke aansprakelijkheid ernstig ondermijnen”, schreven de aanklagers.

Trumps specifieke acties

Als rechters en magistraten het dispuut willen beslechten zonder definitief te beslissen of presidenten immuun zijn voor vervolging wegens officiële handelingen, zouden ze dat kunnen doen door vast te stellen dat de specifieke stappen die Trump heeft genomen om in functie te blijven en die in de federale aanklacht worden aangeklaagd waren geen officiële acties. Als dat zo is, zou de bredere immuniteitskwestie er niet toe doen en zou de vervolging kunnen doorgaan.

Tot de daden van de heer Trump die in de aanklacht worden aangehaald behoren onder meer het gebruik van bedrog om valse kiezerslijsten te organiseren en om staatsfunctionarissen zover te krijgen dat ze legitieme verkiezingsresultaten ondermijnen; proberen het ministerie van Justitie en vice-president Mike Pence zover te krijgen dat ze helpen de resultaten op frauduleuze wijze te wijzigen; hij stuurde zijn aanhangers op 6 januari 2021 naar het Capitool en exploiteerde het geweld en de chaos van de daaropvolgende rel.

In hun rechtszaken heeft het team van de heer Trump geprobeerd deze beschuldigingen niet alleen te herformuleren als officiële acties, maar ook als onschadelijke of zelfs bewonderenswaardige acties.

“Alle vijf soorten gedragingen die in de aanklacht worden genoemd, vormen officiële handelingen”, schreven ze. “Ze weerspiegelen allemaal de inspanningen en plichten van president Trump, regelrecht als CEO van de Verenigde Staten, om de integriteit van de federale verkiezingen te bepleiten en te verdedigen, in overeenstemming met zijn opvatting dat deze besmet waren door fraude en onregelmatigheden.”

Het team van de heer Smith heeft betoogd dat deze inspanningen moeten worden gezien als de inspanningen van iemand die een ambt zoekt, en niet van een ambtsdrager die overheidsverantwoordelijkheden vervult.

“Deze vermeende handelingen werden uitgevoerd door en namens de beklaagde in zijn hoedanigheid van kandidaat, en de uitgebreide betrokkenheid van particuliere advocaten en campagnepersoneel bij het verkrijgen van de frauduleuze leien zoals beweerd in de aanklacht onderstreept dat deze activiteiten niet binnen de buitenwereld lagen. perimeter van het ambt van het presidentschap”, schreven ze.

Rechter Chutkan heeft in haar uitspraak de immuniteitsclaim van Trump afgewezen zonder enige gedetailleerde analyse van de vraag of zijn daden ‘officieel’ waren.

Als het DC Circuit-panel dinsdag – of later het voltallige hof van beroep of het Hooggerechtshof – de zaak naar haar zou terugsturen om een ​​poging te wagen die vraag te beantwoorden voordat het beroepsproces opnieuw wordt opgestart, zal de heer Trump dat op een gegeven moment doen. minimaal extra waardevolle tijd hebben opgebruikt.