Australia

Wat er zou zijn gebeurd als MI5 Diana had gewaarschuwd en ze nooit die noodlottige reis naar Parijs had gemaakt: QUENTIN LETTS stelt zich haar idyllische leven voor

Diana, hertogin van Ulster, liet de iPad zakken waarop ze zojuist een rapport had gelezen over de wandaden van wijlen Mohamed Al Fayed. Ze merkte dat haar handen trilden. Woede? Of een uitgestelde schok over het gedrag van een weerzinwekkende man die ooit haar schoonvader probeerde te worden?

Voor de 63-jarige hertogin strekte zich, achter deze schaduwrijke veranda, een vergezicht uit van zonovergoten wijnstokken die tot de mooiste van zuidelijk Afrika behoorden. De oogst van 2024 beloofde een goede te worden.

Diana’s slimme, vriendelijke echtgenoot – de 14e hertog van Ulster, hoewel hij de titel zelden gebruikte – had de Cape View-wijngaard aangeplant kort nadat hij als jonge man hierheen was geëmigreerd.

Een kwart eeuw lang had Diana het als haar thuis beschouwd.

De naam Fayed riep ongewenste herinneringen op. Hoeveel minder gelukkig zou haar leven zijn geweest zonder dat last-minute telefoontje van MI5 in juli 1997.

Een geschilderd beeld van een 63-jarige prinses Diana, zittend aan een tafel met een glas wijn onder een schaduwrijke veranda terwijl ze een rapport leest over de wandaden van wijlen Mohamed Al Fayed

Een geschilderd beeld van een 63-jarige prinses Diana, zittend aan een tafel met een glas wijn onder een schaduwrijke veranda terwijl ze een rapport leest over de wandaden van wijlen Mohamed Al Fayed

Ze was aan het inpakken voor een zeilvakantie in St. Tropez toen Paul, haar butler, zei dat er een telefoontje in de studeerkamer was. Diana zuchtte. Elk moment kon een limousine van Harrods haar en haar 15-jarige zoon William naar het vliegveld brengen voor hun Gulfstream-vlucht naar Frankrijk.

Toen ze de hoorn met een veiligheidscertificaat oppakte, zag ze de ingelijste foto van haar nieuwe vriend, Dodi. Ze mocht hem niet echt, maar het irriteerde Charles dat ze de jongere Fayed zag. Kleine spelletjes: die twee waren toen zo.

De stem aan de lijn was de adjunct-directeur van MI5. Ze was kalm maar serieus: ‘Er heeft zich een ernstige ontwikkeling voorgedaan met betrekking tot de heer Fayed senior en ik zou mijn plicht niet nakomen als ik het u niet vertelde.’

Diana luisterde zwijgend naar een litanie van groteske beschuldigingen over de verkrachting door Dodi’s vader van vrouwelijke werknemers. Diana had de oudere Fayed nooit gemogen – ze noemde hem Yoda, naar het personage uit Star Wars. Hij had haar zelfs een keer een voorstel gedaan, maar dat had ze naïef toegeschreven aan gedateerd chauvinisme. Beschuldigingen van verkrachting waren van een andere orde.

Wat als, zoals MI5 nu speculeerde, het beveiligingspersoneel van Fayed insecten en verborgen camera’s op het jacht had geplaatst? Zou ze in een chantageval kunnen lopen?

Het was te laat om de reis naar Frankrijk te annuleren, maar de baas van MI5 vertelde Diana dat er een hotelsuite voor haar was geboekt in het beste hotel van St. Tropez. Ze stemde er naar behoren mee in om daar te blijven.

De volgende dag, onder een brandende zon aan de Cote d’Azur, vond ze de paparazzi op de kade en legde uit dat haar relatie met Dodi louter platonisch was en dat ze alleen de lunch zou nuttigen op het Fayed-jacht.

Dodi smeekte haar om met hem mee te reizen naar Parijs, maar ze weigerde. Er klopte iets niet helemaal aan de Fayeds. Ze probeerden haar in de val te lokken.

Eind september 1997 kwam de toenmalige minister van Buitenlandse Zaken van Labour, Robin Cook, lunchen in Kensington Palace. Hij had altijd een twinkeling in zijn ogen.

‘Tony Blair stelde voor dat ik handelsgezant zou kunnen worden,’ zei Diana terughoudend.

Cook antwoordde: ‘Ik ben geen monarchist, maar uit wat ik lees, ben jij er misschien ook niet zo’n voorstander van. Op voorwaarde dat je een handelsrol serieus neemt, zou het inderdaad kunnen werken. Je weet dat we je niet kunnen betalen.’

Diana zei dat haar scheidingsregeling haar waarschijnlijk zou moeten behoeden voor de hongerdood.

Diana stierf op 36-jarige leeftijd na een catastrofaal auto-ongeluk in een Parijse tunnel in 1997

Diana stierf op 36-jarige leeftijd na een catastrofaal auto-ongeluk in een Parijse tunnel in 1997

Diana en Prins Charles tijdens een reis naar Toronto. Het paar kondigde hun scheiding aan in 1992 en hun scheiding werd definitief in 1996

Diana en Prins Charles tijdens een reis naar Toronto. Het paar kondigde hun scheiding aan in 1992 en hun scheiding werd definitief in 1996

Handelsgezant was een perfecte baan voor haar. Ze werd geadviseerd door ambtenaren en zij regelden alle details. Het enige wat ze hoefde te doen was buitenlandse hoogwaardigheidsbekleders charmeren.

Eindelijk had ze iets anders te doen dan over Camilla PB te praten en liefdadigheidsgala’s bij te wonen. Diana’s sterrenmacht opende deuren in kanselarijen en ministeries van Handel over de hele wereld, van de VS tot het Midden-Oosten en Japan.

Na zes maanden stuurde Tony Blair zijn nieuwe handelsgezant een handgeschreven heldengram.

Nog zoeter was dat haar schoonmoeder (zoals Diana nog steeds aan de koningin dacht) haar uitnodigde om de jongens een paar dagen naar Sandringham te brengen, een kostbare gelegenheid om de relaties te herstellen.

De twee wisselden verhalen uit over wereldleiders. Het bespreken van knoflookachtige Chirac en oude grind-ingewanden Kissinger was op de een of andere manier gemakkelijker dan praten over paarden. Diana hield van politiek; ze merkte dat ze er onverwacht goed in was.

Het is niet langer nodig dat zij en haar broer Charles, Earl Spencer – altijd loyaal aan een fout – zo lang bij haar scheiding stilstaan. De pers zag haar in een nieuw licht. In hun ogen was ze niet langer alleen maar een sluw kledingpaard. Op 36-jarige leeftijd kwam Diana eindelijk op gang.

Time Magazine publiceerde een coverstory over haar onderhandelingsvaardigheden. Ze werd zo’n prominent gezicht van de Britse diplomatie dat ze eind 1999 werd uitgenodigd in de Millennium Dome voor de oudejaarsvieringen en de handen ineen sloeg met de koningin om Auld Lang Syne te zingen.

Prins Philip vertelde haar dat ze ‘lang niet zo nutteloos bleek te zijn als mijn zonen’. Van Phil de Griek was dat een behoorlijk compliment. Hij en Diana konden het altijd veel beter met elkaar vinden dan de roddels in het Paleis deden vermoeden.

Er werd gesproken over een zetel in het House of Lords, maar ze weigerde, omdat ze niet aan al die oude vervelingen wilde worden blootgesteld.

De kanselier, Gordon Brown, gebruikte het succes van Diana om een ​​verlaging van de Civiele Lijst door te voeren.

Brown betoogde – en wie kon zeggen dat hij ongelijk had? – dat het liet zien dat andere hoge leden van het koningshuis moesten worden uitgezonden om te werken voor de kost.

Prins Andrew, die op het punt stond met pensioen te gaan bij de marine, nam deze suggestie niet met zijn gebruikelijke gelijkmoedigheid op. ‘Als de zaken er zo voor staan, eis ik dat ik ook handelsgezant wil worden’, zei de hertog van York. Dit werd met een ijzige stilte beantwoord op het ministerie van Buitenlandse Zaken.

Als onderdeel van de herschikking van de koninklijke begroting werd St James’s Palace verhuurd als commerciële kantoorruimte. Kensington Palace werd een vijfsterrenhotel en leverde het Huis van Windsor al snel een enorm inkomen op.

Toen ze in Londen was, logeerde Diana in Carlton House Terrace in een accommodatie gereserveerd voor het ministerie van Buitenlandse Zaken. Ze kocht ook een oude pastorie in Oxfordshire, dicht genoeg bij Eton om haar veel schooljongen Harry te laten zien. Haar jongste zoon profiteerde van die stabiliteit en van het feit dat Diana en Charles niet langer tegen elkaar brieften.

Tijdens een zakenreis naar een wijnexporteurconferentie in Parijs ontmoette ze Robert Ulster. Hij was daar om zijn Kaapse wijnen te promoten, zij was er om op de trommel te slaan voor Engelse mousserende witte wijnen.

Het ouderlijk huis van Robert lag in de buurt van Newry in Co Down, maar het leven daar was tijdens de Troubles onhoudbaar geworden en dat was de reden dat hij emigreerde. Hij nodigde Diana uit naar Zuid-Afrika en zij merkte dat ze het daarmee eens was.

Prinses Diana afgebeeld met Dodi Fayed aan boord van een boot op vakantie in Saint Tropez, Frankrijk, in 1997

Prinses Diana afgebeeld met Dodi Fayed aan boord van een boot op vakantie in Saint Tropez, Frankrijk, in 1997

Rob was onstuimig en verlegen, eerder een boer dan een intellectueel. Tien maanden later trouwden ze in de St George’s Cathedral, Kaapstad, in de dienst van aartsbisschop Desmond Tutu, een oude vriend van Robert.

Elton John speelde tijdens de ondertekening van het register. ‘Bruiloften zijn veel leuker dan begrafenissen’, zei Elton.

Net als haar moeder Frances merkte Diana dat ze naarmate ze ouder werd, steeds meer geïnteresseerd raakte in religie.

Aartsbisschop Desmond was een spirituele mentor voor haar, maar dat werd, net als veel andere dingen in Diana’s leven tegenwoordig, stil gehouden. De gekke, onophoudelijke aandacht van de jaren tachtig en negentig behoorde nu tot een andere wereld.

Diana gaf haar baan bij de overheid in 2001 op. Robin Cook was verhuisd van het ministerie van Buitenlandse Zaken en het was alleen maar eerlijk om zijn opvolger, Jack Straw, zijn eigen handelsgezanten te laten benoemen. Nu ze hertrouwd was, kon Diana haar ex-man en Camilla in een meer vergevingsgezind licht zien.

Een therapeut zou haar misschien de redenen daarvoor hebben verteld, maar omdat ze samen met Rob in Zuid-Afrika woonde, had Diana geen behoefte meer aan psychiaters. Hoeveel gelukkiger voelde ze zich zonder hen.

Nu Charles en Diana niet langer ruzie maakten, werd de publieke opinie rustiger.

Het paleis beluisterde Diana om te zien wat zij ervan vond dat Charles zou hertrouwen, en later dat Camilla koningin zou worden.

Diana besprak het met aartsbisschop Desmond. Het was tijd om aan alle kanten te vergeven. Camilla zou koningin kunnen worden.

William kwam naar Kaapstad voor een universiteitsvakantie en nam een ​​charmant meisje mee, Catherine genaamd.

Toen ze een paar jaar later trouwden, was Diana trots in Westminster Abbey en poseerde ze met de rest van de koninklijke familie op het balkon van het paleis.

In Kaapstad had Diana een minimale staf. Ze reed en kookte voor zichzelf. Ze droeg zelden juwelen. Haar nagellak werd vaak afgebroken door werk op de boerderij. In veel opzichten leek het net op haar jeugd bij Althorp.

Harry deed een periode in het leger, wat hij geweldig vond, en schreef zich vervolgens in voor een korte cursus bushmanagement aan de Universiteit van Stellenbosch, op minder dan een uur rijden. Hij runde nu een safaribedrijf in Namibië, waarbij de meeste van zijn klanten rijke Amerikanen waren.

Een van de toeristen was een actrice genaamd Meghan Markle en al snel had ze haar verslaafd aan hem. Het leek er even op dat ze zouden trouwen, maar een bezoek aan de Kaap van de jonge tortelduifjes verliep niet vlekkeloos. Meghan en Diana konden niet met elkaar overweg. Harry’s affaire eindigde definitief.

Sinds zijn eerste liefdesrelatie, met de Zimbabwaanse Chelsy Davy, had Harry begrip voor brutale, buitenmeisjes met Afrika in hun bloed. Het was dan ook geen grote verrassing toen hij trouwde met de dochter van een Namibische diamantmijnwerker.

Diana zag toen veel Harry en zijn vrouw, maar minder William en Catherine, die bezig waren met koninklijke taken in Groot-Brittannië.

Eén prinses van Wales in het koninkrijk was waarschijnlijk voldoende, besefte Diana. Catherine was het daar waarschijnlijk mee eens.

Soms, zoals bij dit vreselijke verhaal over Mohamed Al Fayed, kwam haar oude leven terug.

De BBC stuurde een officiële delegatie naar Kaapstad, onder leiding van de voorzitter, om te kruipen en compensatie aan te bieden toen ze eindelijk toegaf hoe Martin Bashir documenten had vervalst om zijn beruchte Panorama-interview met Diana al die jaren geleden veilig te stellen.

Ze was geamuseerd door het ongemak van de BBC-grootheden, maar eigenlijk was dat allemaal water onder de brug. Emily Maitlis van Newsnight benaderde later een interview. Diana aarzelde enige tijd en weigerde, nadat ze had gezien wat Maitlis de arme prins Andrew had aangedaan.

Ze wilde oude vijandigheden niet nieuw leven inblazen – ‘wat voor goeds zal daarvan voortkomen, pop?’ zoals haar nieuwe echtgenoot het uitdrukte – en hoe dan ook, het zou een hoop gedoe hebben betekend met het doen van haar haar en kledingkast.

Diana was nog steeds een knappe vrouw, maar haar dagen van föhnen en boufferen waren al lang voorbij.

Zuid-Afrika bestond uit spijkerbroeken, poloshirts, kort haar, rood stof, barbecues, zonsopgangen en safari-zonsondergangen.

Het leven was nog nooit zo goed geweest. Godzijdank had ze nee gezegd tegen die afschuwelijke Fayeds.

Related Articles

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Back to top button
situs toto toto 4d rupiahtoto toto slot