Het land onder dit stadion was ooit van hen. Ze willen het terug.

LOS ANGELES – Vincent Montalvo, die op een recente zaterdagmiddag op minder dan anderhalve kilometer van het Dodger Stadium stond, kon het gebrul van de menigte in het honkbalveld horen.

Het was Jackie Robinson Day en meer dan 50.000 fans nestelden zich in hun stoelen voor een wedstrijd tegen de Chicago Cubs. Maar Montalvo was niet van plan aanwezig te zijn.

Het is meer dan 30 jaar geleden dat hij het Dodger Stadium binnenstapte. Zijn vader nam hem mee naar het honkbalveld toen hij nog een kind was in de jaren tachtig tijdens ‘Fernandomania’, de rage rond de Mexicaanse sterwerper Fernando Valenzuela.

Maar de ogenschijnlijk onschuldige daad van het bijwonen van die wedstrijd verdiepte een wond die is blijven etteren in de Montalvo-familie en de Latino-gemeenschap van de stad. Rekening houden met die pijn was een uitdaging voor de Dodgers, aangezien het team heeft geprobeerd een evenwicht te bewaren tussen het erkennen ervan en het verbreden van de wijdverbreide Latino-fanbase van het team.

Lang voordat de Dodgers in 1963 hun eerste World Series in het Dodger Stadium wonnen en Sandy Koufax in 1965 de eerste perfecte wedstrijd van het team gooide, was het land waarop het honkbalveld was gebouwd de thuisbasis van honderden gezinnen die in de gemeenschappen Palo Verde, La Loma en Bishop woonden. .

Die buurten en hun bewoners werden in de jaren vijftig verdreven door de stad Los Angeles, daarbij verwijzend naar plannen om betaalbare woningen te bouwen. Maar uiteindelijk werd het land aan de Dodgers gegeven om een ​​stadion te bouwen nadat het team eind jaren ’50 vanuit Brooklyn naar de stad was verhuisd. Het gebied wordt nu algemeen Chavez Ravine genoemd, een term die synoniem is geworden met Dodger Stadium.

Montalvo’s grootvader en grootmoeder zijn geboren en getogen in Palo Verde. Ook al wist Montalvo’s vader dat niet voordat hij naar die wedstrijd in de jaren ’80 ging, Montalvo’s grootvader vond het kwalijk dat ze het honkbalveld bezochten dat zijn buurt had vervangen.

“We zijn nooit meer teruggegaan”, zei Montalvo.

Het verhaal van deze ontheemding is goed gedocumenteerd in boeken, nieuwsartikelen en video’s. Maar de afgelopen jaren hebben afstammelingen van gemarginaliseerde gemeenschappen in Californië succes gehad met het zoeken naar herstelbetalingen voor land dat van hen was afgenomen, in de vorm van geld of de teruggave van land. Aangespoord door dat momentum zien de afstammelingen van de drie gemeenschappen in Los Angeles een kans om hun eigen gerechtigheid te zoeken. Het land waarop Dodger Stadium is gebouwd, zou volgens hen aan hen moeten worden teruggegeven.

Uitgekocht of weggedrukt

De grootvader van Montalvo is al lang terughoudend om over zijn leven in Palo Verde te praten. Maar in de loop van de tijd heeft Montalvo stukjes informatie over de gemeenschap verzameld, waaronder dat veel bewoners in hun levensonderhoud voorzien door hun eigen voedsel te verbouwen.

“Het was een beetje zoals hun kleine oase daar,” zei Montalvo.

Maar in de vroege jaren 1950 begon de stad Los Angeles de inwoners van Palo Verde, La Loma en Bishop te verdrijven, door middel van vrijwillige aankopen en een eminent domein, met plannen om een ​​woningbouwproject in het gebied te bouwen.

Het werd nooit gebouwd en uiteindelijk, nadat de Dodgers naar Los Angeles waren verhuisd, verwierf het team de eigendomsakte van het land. Voorwaarde was dat het team een ​​stadion bouwde met een capaciteit van minimaal 50.000 mensen.

Het proces om 300 gezinnen uit het gebied te verdrijven was lang en voor veel bewoners pijnlijk. Terwijl velen hun land aan de stad verkochten, hielden anderen stand.

De laatste families werden in mei 1959 met geweld uitgezet door de afgevaardigden van de sheriff. Een vrouw, Aurora Vargas, die bekend stond als Lola, werd berucht gefotografeerd terwijl ze door afgevaardigden uit haar huis werd gedragen. Een artikel binnen De Los Angeles Times op 9 mei 1959, beschreef de scène als een “lange schermutseling”. Vargas schopte en schreeuwde en kinderen huilden ‘hysterisch’, meldde de krant.

Enkele jaren later hoorde Melissa Arechiga, 48, van haar moeder over de uitzetting en dat Vargas haar tante Lola was geweest. Arechiga vond het moeilijk te geloven.

“Toen ze me vertelde, klonk het meer als iets uit een film,” zei Arechiga.

Het begin van een beweging

Montalvo en Arechiga ontmoetten elkaar in 2018 en richtten Buried Under the Blue op, een non-profitorganisatie die mensen bewust wil maken van de geschiedenis van de ontheemding van de inwoners van Palo Verde, La Loma en Bishop.

Nu de zogenaamde land-back-bewegingen in een stroomversnelling zijn gekomen, hebben Montalvo en Arechiga gewerkt aan het definiëren van wat herstelbetalingen voor hen betekenen en hoe ze die kunnen krijgen.

“We weten dat we bergopwaarts gaan,” zei Montalvo. “Maar we weten dit ook: er is nu een tijd in de politiek, zowel in de staat als in de staat, over herstelbetalingen.”

Degenen die herstelbetalingen zoeken in Californië zijn aangemoedigd door het verhaal van Bruce’s Beach, een eigendom dat werd gekocht door een zwart stel, Charles en Willa Bruce, in 1912 in wat de stad Manhattan Beach, Californië zou worden. Bruces in 1924 toen stadsambtenaren het via een eminent domein veroordeelden en beweerden het nodig te hebben voor een openbaar park.

Vorig jaar stemde de raad van toezichthouders van Los Angeles County om het eigendom van het land over te dragen aan de achterkleinzonen en achterachterkleinzonen van Charles en Willa Bruce. Ze verkochten het land terug aan de provincie voor $ 20 miljoen.

Buried Under the Blue en de afstammelingen van degenen die ontheemd waren, hebben politieke steun, onder meer van Eunisses Hernandez, een lid van de gemeenteraad van Los Angeles, die zei dat ze achter hen staat.

“Vaak bevinden we ons in deze situaties omdat bedrijven, bedrijven, mensen met veel geld het gevoel hebben dat andere gemeenschappen wegwerpbaar zijn”, zei Hernandez. “We worden zelfs vandaag de dag nog steeds geconfronteerd met dergelijke momenten, en daarom moeten we eisen dat deze bedrijven, deze bedrijven, iets teruggeven aan de gemeenschappen waarvan ze hebben genomen.”

Maar Hernandez zei dat ze graag een concreet plan van de organisatoren zou zien over hoe herstelbetalingen eruit zouden zien voordat ze verder gaat.

Leiders van Buried Under the Blue hebben ook ontmoetingen gehad met afstammelingen van inheemse stammen die ooit in het Los Angeles Basin woonden. In een echte poging om land terug te krijgen, zeggen ze, zou land moeten worden teruggegeven aan de inheemse groepen die de eerste bewoners waren.

“Er kan geen echte landterugwinning zijn zonder eerst de inheemse bevolking,” zei Arechiga.

Zelfs als het land zou worden teruggegeven aan de afstammelingen van de inheemse stammen, zei Montalvo, zouden huiseigenaren en huurders die ontheemd waren, nog steeds financiële vergoedingen verdienen voor investeringen in de gemeenschap.

Buried Under the Blue moet nog bepalen wat het met het land zou doen als het ooit zou worden teruggegeven, en het is onduidelijk of dat ooit zal gebeuren en hoe lang het zal duren.

In het Dodger-stadion

Chavez Ravine is de thuisbasis van een van de meest iconische honkbalvelden, verscholen tussen de San Gabriel Mountains en het centrum van Los Angeles. In het Dodger Stadium worden jaarlijks tientallen wedstrijden, concerten en andere evenementen gehouden. Een van de rijkste teams in de Major League Baseball speelt daar.

Voor sommigen lijkt het ondenkbaar dat de Dodgers effectief worden uitgeschakeld.

“Er is veel voor nodig”, zei Hernandez. “Ze gaan niet alleen tegen een klein bedrijf in. Dit is een merk en een bedrijf dat in het hele land en de wereld bekend is, en dus denk ik dat mensen zich moeten organiseren en zoveel mogelijk mensen, macht en ondersteuning moeten krijgen om aan de eisen die ze hebben te voldoen.

Als fans tegenwoordig het Dodger Stadium binnenlopen, worden fans vrijwel onmiddellijk geconfronteerd met het geluid van Spaans in verschillende vormen.

Er zijn fans die Spaans spreken, anderen Spaans. Julio Urías, een Dodgers-werper uit Mexico, betreedt het veld voor “Soy Sinaloense” – ik ben Sinaloan – van Gerardo Ortiz. In het hele Dodger Stadium dragen fans “Los Dodgers” -truien en -shirts, en toiletten en andere delen van het honkbalveld zijn gelabeld in het Engels en Spaans.

De Dodgers bouwden hun Latino-fanbase op, een van de grootste in de Major League Baseball, deels door hun lange geschiedenis van het opstellen van Latino-spelers, waaronder Valenzuela en Adrián González.

Het creëren van die Latino-steun kostte echter tijd na de ontheemding van zoveel Mexicaans-Amerikaanse gezinnen eind jaren vijftig. Adrian Burgos, een professor aan de Universiteit van Illinois die lesgeeft over ras, sport en samenleving, zei dat het verdrijven van lokale bewoners “een zeer slechte relatie tussen de Mexicaans-Amerikaanse gemeenschap en de Dodgers tot stand heeft gebracht”.

“Het verandert echt niet veel tot Fernando,” zei Burgos, verwijzend naar Valenzuela. “Hij begon het OK te maken voor Mexicanen om voor de Dodgers te roeien.”

Margaret Salazar-Porzio, een curator van het National Museum of American History die heeft gewerkt aan initiatieven als “Latino’s en honkbal: in de Barrios en de Big Leagues”, zei dat Valenzuela’s komst met de Dodgers een soort “symbolische verzoening met veel Latino’s was”. in LA op dat moment.”

‘Hij lijkt een beetje op je oom of je broer,’ zei Salazar-Porzio. “Fernando Valenzuela gaf de Mexicaanse Angelenos een reden om feest te vieren en naar de spelen te komen.”

De Dodgers brachten ook de eerste fulltime Spaanstalige uitzending in MLB binnen onder omroeper René Cárdenas, die werd vergezeld door Jaime Jarrín.

“Hij werd heel snel een van de meest herkenbare stemmen in LA Latino-huishoudens”, zei Salazar-Porzio over Jarrín. “Hij bracht de Dodgers in onze huizen.”

Wijzigingen doorvoeren

Sinds de jaren tachtig hebben de Dodgers hun Latino-fanbase verder uitgebreid met de hulp van spelers als Urías, die op de heuvel stond voor de finale uit de 2020 World Series van het team winnen.

Maar het team, dat geen commentaar gaf op dit artikel, heeft nog steeds geworsteld met hoe het goed te maken met ontheemde bewoners en hun nakomelingen.

In 2000 voegden teamfunctionarissen, waaronder voormalig president Bob Graziano, zich bij voormalige bewoners en hun families voor een ceremonie in een kerk. Dat meldt de Los Angeles Times dat een voormalige bewoner Graziano zelfs omhelsde tijdens de ceremonie, en dat ze samen ter communie gingen.

De geschiedenis van de ontheemding van bewoners in Palo Verde, La Loma en Bishop komt als nieuws voor sommige Dodgers-fans, vooral jongere. Het is voor sommigen moeilijk te geloven dat een team dat zo’n grote Latino-fanbase heeft opgebouwd, speelt op land dat ooit toebehoorde aan zoveel Latino-families.

Sommige fans, zoals Manny Trujio, 23, zeggen dat ze “de basis ervan kennen”. Anderen, zoals Louie Montes, 29, zeggen dat ze niets van de geschiedenis weten.

“Het is gemakkelijker te vergeven als het niet uw familieleden waren die met geweld werden verwijderd”, zei Burgos. “De realiteit is dat de meeste Dodger-fans die we tegenwoordig op het honkbalveld zien veel jonger zijn, en het kan iets zijn waarvan hun grootouders hadden gehoord en waarvan ze wisten.”

Salazar-Porzio, bijvoorbeeld, zei dat ze het verhaal van Palo Verde, La Loma en Bishop pas kende toen ze op de universiteit zat. Die geschiedenis zette haar ertoe aan meer te leren over de lagen van de ontheemding, te beginnen met het plan van de stad om betaalbare woningen te bouwen.

“Sommige mensen begrijpen dat onderscheid,” zei Salazar-Porzio. “De Dodgers speelden wel een rol, maar het was niet zo dat de Dodgers de bewoners van Chavez Ravine eruit schopten.”

Het leren van die geschiedenis bracht Salazar-Porzio er ook toe om te worstelen met hoe ze naar het team keek, toen ze opgroeide met naar Dodgers-wedstrijden, zei ze.

“Het is erg ingewikkeld,” zei ze. “Dit is allemaal gebeurd, maar er zijn ook al die andere dingen gebeurd. Ik ben erg trots op de herinneringen die ik heb met mijn vader, met Fernando Valenzuela. Dat soort persoonlijke connectie is mijn laag in de geschiedenis waarmee ik me identificeer.”

De meeste voormalige bewoners van Palo Verde, La Loma en Bishop zijn nu in de negentig. Naarmate ze ouder worden, zeggen Arechiga en Montalvo dat hun grootouders nog steeds vaak terughoudend zijn om over die tijd van hun leven te praten.

Het corrigeren van hun ‘pijnlijke geschiedenis’, zei Montalvo, dient als een motivatie om voor herstelbetalingen te werken.

Het land terugwinnen en de Dodgers effectief verdrijven, kan bijna onmogelijk zijn. Maar Arechiga zei dat haar familie hoopvol was.

“Ze vragen zich ook af: is het mogelijk? Is het te verkrijgen?” zei Arechiga. “Wij geloven van wel.”