Uw inhalatoren en EpiPens zijn niet erg gezond voor het milieu

Insulinepennen voor eenmalig gebruik veranderden het leven van Brian Brandell.

Toen hij in de jaren zeventig opgroeide met type 1-diabetes, moest hij overal waar hij ging glazen injectiespuiten en flesjes insuline met zich meedragen. Dus toen Novo Nordisk in 1985 een voorgevulde wegwerppen op de markt bracht die verschillende doses medicatie combineerde met een injectiespuit, adopteerde Dr. Brandell het nieuwe apparaat meteen.

‘Ze waren een geschenk uit de hemel,’ herinnerde hij zich.

Maar recenter begon hij de gevolgen af ​​te wegen van al het plastic in de hokken die hij in de loop der jaren had weggegooid, en de mogelijke schade voor mensen en zijn omgeving.

“Ik gebruik dit levensreddende product,” zei hij gefrustreerd, “maar om het te kunnen gebruiken, moet ik bereid zijn het milieu te schaden.”

Het is geen geheim dat de wereld een plasticprobleem heeft. Het veelzijdige, duurzame en goedkope materiaal verstopt de oceanen van de wereld, loost gifstoffen in de biomen en draagt ​​bij aan de klimaatverandering. Sommige landen hebben een verdragsvoorstel opgesteld dat bepaalde producten voor eenmalig gebruik zou kunnen verbieden en doelen zou kunnen stellen om de plasticproductie wereldwijd te verminderen. Maar onderhandelingen hebben zich over de oppositie heen gebogen uit de fossiele brandstoffen- en chemische industrie.

Wereldwijd heeft de gezondheidszorgsector in 2023 meer dan 24 miljard pond plastic gebruikt, en volgens de voorspelling zal BCC Research, een mondiaal marktonderzoeksbureau, in 2028 jaarlijks 38 miljard pond genereren.

Plastic, dat doorgaans wordt vervaardigd uit fossiele brandstoffen, is ook een belangrijke bron van de uitstoot van broeikasgassen. In de Verenigde Staten is de gezondheidszorgsector verantwoordelijk voor acht procent van de ecologische voetafdruk van het land.

Fabrikanten van medische apparatuur zeggen dat ze het afval proberen te verminderen, door producten terug te winnen en te recyclen, de hoeveelheid plastic in apparaten en de verpakking te verminderen, of door artikelen opnieuw te ontwerpen met materialen die niet op aardolie zijn gebaseerd.

Voor de gemiddelde persoon is het meest zichtbare afval in de gezondheidszorg de wegwerpapparaten die thuis worden gebruikt, van ademhalingsinhalatoren tot injectiespuiten, tamponapplicators, zuurstofmaskers en slangen.

Mitch Ratcliffe, de uitgever van Earth911, een website met een enorme database van Amerikaanse recyclingfaciliteiten, zei dat er op dit moment weinig hoop is om deze items te recyclen. Dat komt deels door hun onregelmatige afmetingen, de bezorgdheid over de veiligheid dat niet-steriele elementen ziekten kunnen verspreiden, en omdat ze vaak zijn samengesteld uit materialen die niet samen kunnen worden verwerkt. “We hebben een ongelooflijk complexe economie vol ingewikkeld ontworpen dingen. We hebben er gewoon nooit aan gedacht om het weer uit elkaar te halen.”

Er zijn maar weinig apparaten die zo alomtegenwoordig zijn als insulinepennen. Ongeveer een derde van de 37 miljoen Amerikanen met diabetes beheert de ziekte met insuline, volgens de Centers for Disease Control and Prevention.

Alleen al Novo Nordisk produceerde in 2021 750 miljoen insulinepennen, gemaakt van meer dan 28 miljoen kilo plastic. De pennen bevatten een glazen injectieflacon in een plastic frame en zijn niet ontworpen om in onderdelen te worden gedemonteerd met het oog op recycling. Er wordt aangenomen dat ze bijna allemaal bij het huishoudelijk afval belanden.

Dr. Brandell uit Oregon City probeert iets aan de afgedankte apparaten te doen. Als biomedisch ingenieur bracht hij zijn carrière door met het ontwikkelen van pacemakers, defibrillatoren en katheters. Toen hij in 2021 half met pensioen ging, werkte hij samen met een partner aan het ontwerpen van een draagbare gadget die de insulinepennen netjes doorsnijdt, zodat ze uit elkaar kunnen worden gehaald. Het werkt ook op de plastic dispensers voor Ozempic, het diabetesmedicijn dat miljoenen mensen nu gebruiken om af te vallen.

Maar Dr. Brandell gaf toe dat het ontmantelen van de hokken slechts de eerste stap was. Het plastic in de hokken is van hoge kwaliteit, maar niet van het type dat gemakkelijk door gemeentelijke recyclingbedrijven kan worden verwerkt. Het zou waarschijnlijk gebundeld raken met andere kunststoffen en zou nog steeds op een stortplaats of verbrandingsoven terecht kunnen komen.

Ook onderzoekt hij of zijn gadget, eveneens van plastic, vervaardigd kan worden met bamboe of een ander duurzaam materiaal. “Het is behoorlijk moeilijk om iemand het idee te verkopen dat ik wil dat je dit plastic apparaat koopt, zodat je wat plastic kunt besparen,” zei hij.

Mondiale biomedische reuzen worden geconfronteerd met toenemende publieke druk om de levenscyclus van hun producten te veranderen. Novo Nordisk heeft gezegd dat het van plan is zijn producten opnieuw te ontwerpen om aan de verwachtingen te voldoen een doel van een netto nuluitstoot in 2045.

Dat is een verschuiving ten opzichte van de geschiedenis van het bedrijf, toen wegwerpbaarheid een wenselijk gemak was. “Niemand dacht erover na om het circulair te ontwerpen, of na te denken over het materiaal dat we zouden moeten gebruiken, of de dikte van het plastic te beperken”, zegt Katrine DiBona, vice-president van het bedrijf.

In 2020 startte het bedrijf in drie Deense steden een programma om gebruikte insulinepennen te recyclen. Het voorzag apothekers van verzamelzakjes om aan patiënten te geven die recepten ophaalden, die de gebruikte apparaten vervolgens bij het volgende bezoek konden inleveren. Vervolgens verzamelde een extern recyclingbedrijf de pennen voor demontage, sterilisatie en verwerking.

Novo Nordisk heeft het programma sindsdien landelijk uitgebreid en opengesteld voor zijn concurrenten, en is begonnen met proefprojecten in het Verenigd Koninkrijk, Frankrijk en Brazilië. Maar publiek gedrag is moeilijk te veranderen. Eind 2023 had slechts 21 procent van de pengebruikers van het bedrijf in Denemarken apparaten geretourneerd.

GSK, dat jaarlijks meer dan 200 miljoen ademhalingsinhalatoren verkoopt, ondervond soortgelijke problemen met een terugnameprogramma voor de apparaten in het Verenigd Koninkrijk van 2011 tot 2020. De plastic onderdelen van de inhalatoren zijn recyclebaar door de meeste inzamelingsprogramma’s aan de straatkant, maar de aluminium bussen met het medicijn zijn dat niet. Daarom zamelde het bedrijf gebruikte apparaten in bij apotheken, recycleerde de mogelijke onderdelen en verbrandde de rest.

Het programma heeft echter nooit veel belangstelling van consumenten gegenereerd. In negen jaar tijd werd er slechts 24.000 kilo plastic uit de inhalatoren teruggevonden, wat Claire Lund, vice-president voor duurzaamheid van het bedrijf, “absoluut minuscuul” noemde in vergelijking met de ongeveer 5 miljoen kilo plastic die nodig is om de inhalatoren elk jaar te produceren.

Van groter belang voor milieuactivisten is het drijfgas in veel inhalatoren, meestal een gefluoreerd gas dat een krachtiger aanjager is van de opwarming van de aarde dan koolstofdioxide. In 2021 begon GSK met de ontwikkeling van een alternatief, waarvan mevrouw Lund suggereerde dat het de CO2-uitstoot aanzienlijk zou kunnen verminderen.

Maar het bedrijf voert nog steeds tests uit met de nieuwe formulering en verwacht dat het jaren zal duren voordat de vervanging goedgekeurd zal worden op de 140 markten waar de bestaande worden verkocht.

Mevrouw Lund zei dat het bedrijf had gespeeld met het maken van een herbruikbaar product. ‘Het heeft zo vaak op tafel gelegen en daarna weer teruggegooid,’ zei ze.

In tegenstelling tot de focus van Novo Nordisk op het terugwinnen van materiaal uit een specifiek product, zoekt het Amerikaanse afvalbeheerbedrijf Triumvirate Environmental naar commerciële toepassingen voor hergebruikt medisch afval.

In 2014 kocht het bedrijf machines van een plastic houthandel en plaatste deze op de achterkant van een fabriek voor medisch afval in Jeannette, Pennsylvania, met het idee een deel van het afval om te zetten in bruikbare producten.

John McQuillan, de CEO van het bedrijf, zei dat de fabriek, na 70 miljoen dollar aan investeringen, afval ontving van ziekenhuizen en farmaceutische bedrijven – “een van de meest walgelijke dingen ter wereld” – en dit verwerkte via een complex systeem. van machines.

Een groot deel van het afval wordt nog steeds verbrand, maar artikelen die uit nuttig plastic bestaan, waaronder containers gevuld met injectiespuiten en chirurgische instrumenten verpakt in verpakkingen, worden geïdentificeerd, versnipperd en omgezet in bouwmaterialen.

‘Het lijkt op een stinkende Willy Wonka,’ zei hij.

Het proces is zes tot acht keer duurder dan het dumpen van het afval in een gat in de grond, schatte de heer McQuillan, hoewel Triumvirate een deel van de kosten terugverdient uit de verkoop van de eindproducten.

Er is geen gebrek aan belangstelling van zorgbedrijven, die veel meer plastic afval leveren dan de Triumvirate-fabriek kan verwerken. De snelheidsbeperkende factor is daarentegen de vraag naar het structurele plastic hout dat ze produceren, dat nuttig is en moet concurreren met alternatieven gemaakt van goedkope plastics. “Het is verkrijgbaar in welke kleur je maar wilt, zolang het maar zwart is, en zolang je definitie van zwart maar vrij liberaal is,” zei de heer McQuillan.

Toch verkocht Triumvirate in 2022 12 miljoen pond van het spul, onder meer aan Menards en Home Depot, die het op de markt brengen voor landschapsarchitectuur en als onderlaag voor grasvelden.

Zoals de meeste recyclingprocessen is het proces energie-intensief. De fabriek ontvangt voornamelijk plasticafval van klanten in het noordoosten van de Verenigde Staten, omdat de materialen vaak los verpakt zijn en dus duur zijn om over lange afstanden te vervoeren.

Wetenschappers wijzen erop dat deze energie-uitgaven de voordelen voor het milieu vrijwel teniet doen. Volgens dr. Andrea MacNeill, oprichter van het Planetary Healthcare Lab aan de Universiteit van British Columbia, wordt door het recyclen van een product doorgaans minder dan 10 procent van de CO2-voetafdruk teruggewonnen, omdat de meeste impact op het milieu van een product ontstaat tijdens de productie ervan. “We zullen onze weg naar een gezonde planeet nooit recycleren,” zei ze.

Het was veel belangrijker dat fabrikanten producten ontwerpen die jarenlang hergebruikt kunnen worden, zei ze, en voegde eraan toe dat dit ook een transformatie van hun bedrijfsmodellen zou vergen. “Op dit moment hangt hun winstmarge af van grootschalige consumptie.”

De volgende vooruitgang op het gebied van het ontwerp van duurzame medische apparatuur zou zich kunnen voordoen in het gedrongen bakstenen en glazen hoofdkantoor van Battelle, een non-profit onderzoeks- en ontwikkelingsinstituut in Columbus, Ohio. Hoewel de organisatie voornamelijk jarenlange projecten uitvoert voor het Amerikaanse leger en het ministerie van Energie, werken honderden personeelsleden samen met medische bedrijven van bekende merken om hun producten opnieuw te ontwerpen.

Het medische apparatuurteam domineert een hele verdieping van één gebouw. Sommige wetenschappers daar proberen sojabonen om te zetten in bruikbare kunststoffen die de traditionele op aardolie gebaseerde kunststoffen kunnen vervangen. Anderen gebruiken grote roestvrijstalen reactoren om te onderzoeken hoe de stoffen afbreken.

Erik Edwards, een van de belangrijkste materiaalwetenschappers van Battelle, zei dat het beoordelingsproces van de Food and Drug Administration voor nieuwe apparaten ertoe heeft geleid dat het team bestaande producten heeft aangepast in plaats van grootschalige veranderingen voor te stellen. Ze helpen bijvoorbeeld een farmaceutisch bedrijf een insulineapparaat opnieuw te ontwerpen, waarbij één enkel plastic wegwerponderdeel moet worden verwijderd. “De aanpak die je kiest bestaat uit duizend kleine stapjes”, zei hij.

Het verbeteren van de verpakking kan laaghangend fruit zijn, zegt hij. Een aantal jaren geleden ontving het laboratorium een ​​bestelling van medische hulpmiddelen ter grootte van een handpalm, en deze arriveerden in dozen van meerdere pallets. “Er was al dat transport van lucht, alleen maar omdat de verpakking meer ruimte in beslag nam dan nodig was”, herinnert hij zich.

De heer Edwards zei dat de klanten van Battelle over het algemeen de voorkeur geven aan veranderingen die de kosten verlagen of de prestaties verbeteren, maar dat duurzaamheid steeds meer een factor wordt.

Grace Lillie, een werktuigbouwkundig ingenieur, vergeleek de evolutie met veranderingen in de manier waarop melk in de loop van de tijd werd verkocht. Ooit haalden mensen glazen flessen bij de deur en brachten ze lege terug voor hergebruik, maar door de introductie van plastic wegwerpkannen werd het beroep van de melkboer geëlimineerd. Het verminderen van de afhankelijkheid van plastic kan betekenen dat sommige processen en rollen opnieuw tot leven worden gewekt.

“Je wilt dat mensen iets anders doen, maar dan moet je erop vertrouwen dat de cultuur zich aanpast”, zei ze.