Lichamen in de tuin en een geheim dat de natie schokte… hoe de moordpartij van Fred en Rose West dertig jaar geleden eindigde
Stralend voor het nep-herfstgebladerte, de hand liefdevol op de schouder van zijn vrouw rustend, zagen Fred en Rose West eruit als ieder normaal stel.
Maar onder hun opgeplakte glimlach schuilde een puur kwaad dat de natie nog steeds met afschuw vervult.
11
11
Dertig jaar geleden, Fred En Roos West werden gearresteerd, waarmee een einde kwam aan een gruwelijke gebeurtenis misdaad uitbarsting die tientallen jaren onopgemerkt bleef.
Maar zelfs toen het paar in hechtenis zat, was niemand zich bewust van de waarheid verschrikking begraven onder de tuin en in de muren op Cromwell Street 25.
Samen hebben Fred en Rose West tussen 1967 en 1987 twaalf vrouwen en meisjes verkracht, gemarteld en vermoord.
De moordpartij kwam aan het licht nadat de kinderen van het echtpaar met maatschappelijk werkers hadden besproken dat hun zus Heather ‘onder de patio’ zat.
Aanvankelijk werden de opmerkingen afgedaan als terloopse opmerkingen, maar in februari 1994 was er geen spoor meer van Heather en werd er een bevel verkregen om het ouderlijk huis in Gloucestershire te doorzoeken.
Fred vertelde de agenten op huiveringwekkende wijze dat zijn dochter in de tuin was, maar dat ze op de verkeerde plek aan het zoeken waren.
Hij en Rose werden gearresteerd op verdenking van moord en politie begon aan de griezelige taak om de achtertuin op te graven.
Agenten vonden eerst een dijbeen en daarna de rest van Heather’s skeletresten.
Maar de opgraving leidde tot de ontdekking van een tweede menselijk bot waarvan onderzoekers bevestigden dat het niet van het oudste kind van het echtpaar was.
Gedwongen om het kwaad zelf onder ogen te zien, spraken ze met Fred, die toegaf dat hij de 18-jarige huurder Shirley Robinson had vermoord en begraven.
De moordenaar nam vervolgens de politie mee naar de plek in de tuin waar hij ook het lichaam van de weggelopen 16-jarige Alison Chambers had gedumpt.
De politie had nu drie lichamen, maar omdat er geen bewijs was dat Rose met elkaar in verband bracht, werden agenten gedwongen haar terug te brengen naar het huis van verschrikkingen.
Haar man had de drie moorden inmiddels bekend – en er is nu een vierde lichaam ontdekt.
Op 4 maart 1994 gaf Fred een handgeschreven briefje door aan hoofdinspecteur Bennett met de tekst: ‘Ik, Frederick West, machtig mijn advocaat, Howard Ogden, om hoofdinspecteur Bennett te adviseren dat ik nog eens (ongeveer) negen moorden wil toegeven, uitdrukkelijk Charmaine , Rena, Lynda Gough en anderen die nog geïdentificeerd moeten worden.”
Het was duidelijk dat de politie te maken had met een verdorven maniak, maar ze hadden nog niet eens inzicht gekregen in wat zich werkelijk achter de deuren van Cromwell Street 25 afspeelde.
Gedood door verdorvenheid – de bekende slachtoffers van Fred en Rose West
Anna McFall
McFall, de oppas van de kinderen van Fred en Rena West, werd vermoedelijk in 1967 vermoord.
Ze was zwanger toen ze stierf, waarbij West vermoedelijk de vader was. Haar lichaam werd in juni 1994 gevonden in een ondiep graf.
Fred West ontkende de moord op McFall, maar hij zou na zijn arrestatie een bezoeker hebben toevertrouwd dat hij haar na een ruzie had neergestoken.
Dit gebeurde voordat Rose West hem ontmoette.
Charmaine West
Nu Fred in de gevangenis zit wegens diefstal van autobanden en een motorrijtuigenbelastingschijf, moet Rose voor Charmaine en Anne Marie zorgen.
De eerstgenoemde, slechts acht jaar oud, was de stiefdochter van Fred West uit zijn vorige huwelijk.
Een buurvrouw Tracey zou Charmaine hebben gevonden, vastgebonden aan een houten stoel met haar handen op haar rug, terwijl Rose stond met een grote houten lepel.
Rose beweerde dat ze door haar moeder was meegenomen, maar haar skelet werd gevonden op het terrein van Midland Road, verborgen en ontbrekende botten.
René West
Fred’s eerste vrouw Rena wordt verondersteld te zijn vermoord door wurging.
Rose werd niet aangeklaagd voor deze moord.
Lynda Gough
Lynda Gough was de eerste seksueel gemotiveerde moord gepleegd door het Westen.
Ze verhuisde in april 1973 naar Cromwell Street, nadat ze affaires had gehad met verschillende huurders. De Wests beweerden later dat haar was gevraagd te vertrekken nadat ze een van hun kinderen had aangevallen.
Wurging en verstikking waren de waarschijnlijke doodsoorzaken.
Carol-Ann Cooper
Cooper werd in november 1973 op 15-jarige leeftijd vermoord.
In de nacht van 9 november mocht ze de nacht doorbrengen bij haar grootmoeder, voordat ze de volgende ochtend een doktersafspraak had.
Ze woonde de afspraak bij en ontmoette vervolgens haar vriend, voordat ze op de een of andere manier in Cromwell Street terechtkwam.
Haar lichaam werd ruim twintig jaar later gevonden.
Lucia Partington
Lucy, een 21-jarige student middeleeuws Engels aan de Universiteit van Exeter, keerde in december 1973 met Kerstmis terug naar huis.
Ze verliet het huis van een vriendin haastig om op 27 december de laatste bus van Cheltenham naar Gretton te nemen, waarbij ze dacht dat ze bij deze bushalte was ontvoerd.
Twintig jaar later werd ze gevonden, haar uiteengereten lichaam in de kelder van Cromwell Street.
Therese Siegenthaler
Een 21-jarige Zwitserse sociologiestudent aan de Woolwich Polytechnic.
Ze was van plan om met Pasen 1974 naar Ierland te liften. Haar familie gaf haar als vermist op, omdat ze al een tijdje niets van haar had gehoord.
De aanklager denkt dat ze werd ontvoerd voordat ze werd vermoord, waarbij Fred West later een nep-schoorsteen boven haar graf bouwde.
Shirley Hubbard
Hubbard was nog maar 15 op het moment van haar overlijden en zou door het Westen zijn ontvoerd.
Haar lichaam werd gevonden na een uitgraving in het beton en plastic membraan van de keldervloer.
Juanita Mot
In de zomer van 1974 verhuisde Mott naar Cromwell Street 25, maar werd later vermist toen ze in Newent woonde.
Haar lichaam werd gevonden in maart 1994, 19 jaar later, waarbij West de vloer van de kelder had gebetonneerd.
Shirley Robinson
Robinson, het eerste slachtoffer dat buiten het huis werd begraven, had een affaire met Fred West, en in de herfst van 1977 was ze zwanger van zijn kind.
Aanvankelijk werd beweerd dat ze naar Schotland was verhuisd, maar haar lichaam werd later gevonden.
Bij ondervraging beweerde Rose West, zelf zwanger van haar dochter Tara op het moment van de moord, dat ze zich haar niet herinnerde, wat door de aanklager als “belachelijk” werd omschreven.
Alison Kamers
De laatste moord met een seksueel motief vastgesteld. Ze verdween vlak voor haar 17ee verjaardag, nadat hij de hele zomer in Cromwell Street 25 was gezien.
Haar lichaam werd begraven onder de patio.
Heide West
Het eerste kind van Fred en Rose West, er is geen bewijs dat ze op de hoogte was van de moorden.
Ze werd seksueel misbruikt door haar ouders en nadat ze het aan vrienden had verteld, werd ze in 1987 plotseling vermist, waarbij haar moeder beweerde dat ze naar Wales was gegaan om bij een lesbische partner te zijn.
Het echtpaar grapte tegen hun andere kinderen dat ze ‘net als Heather onder de patio zouden belanden’ als ze zich misdroegen. Dit, en hun wisselende verhalen, leidden tot huiszoekingsbevelen voor het pand en vervolgens tot hun arrestaties.
Fred en Rose Letts ontmoetten elkaar in 1969, kort na haar 15e verjaardag, maar de wedstrijd was vanaf het begin gedoemd nadat de ouders van de tiener haar hadden verboden de 27-jarige te zien.
Ondanks hun waarschuwingen bleef de verliefde Rose Fred ontmoeten en uiteindelijk gingen ze samenwonen.
Ze werd al snel zwanger van Heather en hielp bij het zorgen voor Fred’s andere twee kinderen van zijn vorige huwelijkCharmaine en Anne Marie.
Terwijl haar partner in de gevangenis zat wegens kleine diefstal, onderwierp Rose de meisjes aan mentale en fysieke martelingen.
Charmaine kreeg het zwaarst te verduren onder de wrede straffen van haar stiefmoeder en werd in juni 1971 door Rose vermoord toen ze nog maar acht jaar oud was.
De stoffelijke resten van de jongen werden in de kelder opgeborgen, zodat Fred deze na zijn vrijlating in de tuin kon begraven gevangenis.
Charmaine’s moeder, Catherine “Rena” West, werd kort daarna ook vermoord, waarbij haar uiteengereten lichaam in plastic zakken werd gestopt en in een veld werd gedumpt.
11
11
De gestoorde moordenaars trouwden het jaar daarop en Rose werd zwanger van hun tweede kind, Mae June West.
Geobsedeerd door seks begon de nieuwe moeder te werken als prostituee vanuit een kamer op de bovenverdieping aan Cromwell Street 25 – waarbij Fred een gewillige voyeur was van de ontmoetingen van zijn vrouw.
Drie van Rose’s acht kinderen werden verwekt door haar cliënten, die proefpersonen waren geworden in de sadistische seksuele fantasieën van de moordenaar.
Het verachtelijke echtpaar mishandelde hun kinderen seksueel in de kelder van hun martelkamer toen hun verdorvenheid nieuwe hoogten bereikte.
Anne Marie werd uitgekleed, vastgebonden aan een matras, gekneveld en verkracht door Fred toen ze nog maar acht was.
Naderhand zei Rose tegen haar: “Iedereen doet het bij elk meisje. Het is de taak van een vader. Maak je geen zorgen en zeg tegen niemand iets”.
Nadat Anne Marie van huis was weggelopen, richtte Fred zijn seksuele aandacht op Mae en Heather, waarbij hij dreigde ze “in te breken”.
11
11
Terwijl Mae het misbruik verwerkte door het weg te lachen, draaide Heather zich om alcohol en werd teruggetrokken.
Ze werd vermoord en in stukken gehakt nadat ze jarenlang door haar ouders was misbruikt en gemarteld.
Naarmate de bloeddorst van het echtpaar groeide, breidden ze hun verzameling slachtoffers uit door huurders te lokken om in hun gruwelijke huis te verblijven.
Ze lokten ook jonge vrouwen in hun auto, waarbij Rose’s aanwezigheid op de voorstoel werd gebruikt om hen een veilig gevoel te geven.
Eenmaal binnen werden ze vastgebonden, gekneveld, seksueel misbruikt en vermoord.
De kelder werd een tweede kerkhof toen Fred en Rose hun verminkte lichamen in elke beschikbare hoek van de kamer begroeven.
Lucy Partington, Juanita Mott en Shirley Hubbard werden gevonden in de met botten gevulde kelder, terwijl Therese Siegenthaler verborgen was onder beton voor een valse open haard.
De politie ontdekte ook de overblijfselen van huurder Lynda Gough, wier kaak volledig bedekt was met tape om haar geschreeuw het zwijgen op te leggen, en Carol Ann Cooper.
De 15-jarige was ontvoerd bij een bushalte, vastgebonden met chirurgische tape en opgehangen aan houten balken in de kelder voordat hij werd gewurgd.
11
De seksuele hebzucht van Fred en Rose werd hun ondergang toen dochter Louise een vriendin dapper in vertrouwen vertrouwde dat haar vader haar had verkracht.
De verrassende bekentenis leidde ertoe dat de kinderen in een pleeggezin werden geplaatst, waar ze zich een voor een openstelden voor de gruwelijke gebeurtenissen op Cromwell Street 25.
Ze onthulden hoe Fred hen tot stilte zou bedreigen door hen te vertellen dat ze “begraven zouden worden onder de patio” zoals Heather als ze hem zouden ontmaskeren.
Met een huiveringwekkende voorraad bewijsmateriaal werd het echtpaar op 30 juni 1994 aangeklaagd en kwamen ze oog in oog te staan in rechtbank waar Rose huiverde bij de aanraking van haar man.
Deze afwijzing leidde ertoe dat Fred in januari 1995 zelfmoord pleegde in de gevangenis, terwijl hij in afwachting was van zijn proces.
Rose ontkende de tien moorden waarvan ze werd beschuldigd, maar werd na een aangrijpend proces unaniem op alle punten veroordeeld.
Ze zit momenteel een levenslange gevangenisstraf uit, wat betekent dat ze achter de tralies zal sterven.
25 Cromwell Street werd in 1996 gesloopt en nam zijn duistere geheimen mee.
Maar de geesten uit het verleden in het voormalige hol van verdorvenheid van het echtpaar achtervolgt nog steeds de natie – 30 jaar nadat het eerste bot uit de aarde in de achtertuin.
11
11
11
11