Top 10 populaire voedingsmiddelen die niet zijn wat u denkt

Zoals veel dingen in de moderne wereld worden we vaak overweldigd door keuzes als we in het openbaar dingen gaan kopen. Vooral als je in de Verenigde Staten woont, zul je merken dat je zoveel keuze hebt dat het eigenlijk een beetje te veel kan zijn. In dit gigantische moeras van verwerkt voedsel raken we gemakkelijk in de war en beseffen we de helft van de tijd niet wat er aan de hand is met wat we kopen, tenzij we veel onderzoek doen.

Omdat de meesten van ons drukke mensen zijn, hebben we meestal niet veel tijd om letterlijk elk product dat we kopen te onderzoeken, dus sommige dingen sluipen langs ons heen, ongeacht hoe slim we zijn. En helaas ligt de supermarkt vol met producten die nep zijn, waarvoor misleidende reclame wordt gemaakt, of die gewoon niet zijn wat je dacht dat ze waren.

Verwant: Top 10 bizarre geannuleerde voedingsproducten

10 Honing

Honing is een van de meest populaire zoetwarensmaken, en we kennen en houden allemaal van de smaak. Het is een wereldwijd product en wordt niet alleen gewaardeerd vanwege zijn smaak, maar ook vanwege het feit dat het laag op de glycemische index staat en natuurlijke antibiotische eigenschappen heeft. De meeste mensen hebben honing in de schappen staan, en velen kiezen voor het goedkopere spul, in de veronderstelling dat het misschien geen honing van bijzonder hoge kwaliteit is, en dat het misschien zelfs verwerkt is, maar het is tenminste nog steeds echte honing.

De ongelukkige realiteit is echter dat tenzij je de bron heel goed kent en er waarschijnlijk een premie voor betaalt, je misschien helemaal geen echte honing krijgt. Het blijkt dat vervalste of zelfs gewoon namaakhoning ongelooflijk vaak voorkomt, en dit wordt door de jaren heen ondersteund door onderzoeken. Uit onderzoek blijkt dat een derde van de wereldwijd verkochte honing namaak is. Bovendien hebben ze in Europa een nog groter probleem: slechts 50% bestaat uit het echte artikel. Je kunt het beste op zoek gaan naar rauwe honing van een lokale leverancier, zoals een boerenmarkt.^[1]

9 Olijfolie

Olijfolie is gemakkelijk een van de meest voorkomende basisproducten ter wereld, en de meesten van ons hebben er momenteel een paar in onze keukens staan. Het staat bekend als ongelooflijk gezond, heeft een milde smaak en wordt sterk geassocieerd met koken in Italiaanse stijl, dat wereldwijd populair is geworden. En zoals we allemaal weten, is er natuurlijk een enorme variatie als we naar de supermarkt gaan. We zullen tientallen merken vinden die allemaal beweren extra vierge olijfolie van hoge kwaliteit te zijn, en het kan verwarrend zijn wat je moet kopen.

Dit wordt nog verwarrender omdat de Italiaanse maffia al jaren achter valse olijfolie zit en u verleidt om gesneden, namaakproducten of producten van lage kwaliteit te kopen. Dit probleem is moeilijk met zekerheid te definiëren, omdat de maffia ons niet gaat vertellen hoeveel nagemaakte olijfolie ze maken, maar sommige experts denken dat de hoeveelheid wel 80% van de olijfolie in de winkelschappen wereldwijd bedraagt. Sommige experts zijn van mening dat dit een overschatting is als het gaat om een ​​product dat eigenlijk nep is of grotendeels versneden, maar zij geven toe dat dit getal waarschijnlijk accuraat is als je meetelt dat producten van lage kwaliteit als extra vierge worden verkocht.^[2]

8 Alles “chocolade”

Nu chocolade over de hele wereld duurder wordt, proberen bedrijven nieuwe en interessante manieren te vinden om ons de chocoladesmaak te bieden waar we van houden, tegen een prijs die we ons kunnen veroorloven, zonder al te veel op smaak in te leveren. Dit heeft geleid tot mislukte producten zoals luchtige chocolade, die ons snoep probeerden te geven met lucht erin, zodat we niet zouden beseffen dat er niet zoveel chocolade in zat. Ze hebben ook meer geëxperimenteerd met het nemen van kleine hoeveelheden echte chocolade, samen met chocoladesmaak, om de kloof tussen smaak en prijs te overbruggen.

Als een product niet ten minste 10% chocolade bevat, mag het in de Verenigde Staten geen chocolade worden genoemd. Er zijn zelfs nog strengere regels voor snoep of producten die worden geadverteerd als melk-, witte of pure chocolade. Als je een product echter ‘chocolade’ noemt, kun je het voor consumenten die niet goed opletten klinken alsof je een product hebt dat meer op chocolade is gebaseerd, terwijl je maar een heel kleine hoeveelheid echte chocolade en veel kunstmatige chocolade hebt. of natuurlijke smaakstoffen.^[3]

7 Appels

Samen met bananen en sinaasappels zijn appels een van de vruchten die een hoofdbestanddeel vormen van de meeste Amerikaanse diëten en iets dat we allemaal heel goed kennen. Er zijn tientallen soorten appels; ze zijn geweldig voor taarten of zelfs voor het maken van drank, en vrijwel iedereen heeft een favoriete variant. De meesten van ons besteden nooit tijd aan het nadenken over waar al deze variëteiten vandaan komen, maar de meesten zouden waarschijnlijk een beetje verbaasd zijn als ze erachter zouden komen.

De waarheid is dat alle Red Delicious-appels die je eet klonen zijn van andere Red Delicious-appels, enzovoort voor andere variëteiten. Dit betekent dat de meeste appelvariëteiten niet zijn gemaakt met behulp van vreemde laboratoriumtechnieken, maar door appelbomen regelmatig te laten groeien, waardoor er nieuwe variëteit na nieuwe variëteit ontstond om mee te experimenteren. Zodra een teler een nieuwe variëteit heeft gevonden die hij leuk vindt, ent hij een tak van de goede boom op een nieuw jong boompje, waarbij hij dezelfde appels keer op keer kloneert. Dit betekent dat het eigenlijk gemakkelijker is om nieuwe appelvariëteiten te creëren dan om oude te behouden, omdat je een boom alleen maar normaal hoeft te laten groeien.^[4]

6 De meeste bosbessenproducten

Bosbes is een ontzettend populaire bes en ook een ontzettend populaire smaak in allerlei zoetwaren, van muffins tot donuts en alles daartussenin. Een van de dingen die deze producten waarschijnlijk zo aantrekkelijk maakt voor de consument, is dat ze nog steeds worden gefactureerd als ‘bosbes’ en toch niet veel kosten. Dit is nogal belangrijk omdat bosbessen een van de duurste bessen op de markt zijn en er nogal wat nodig zijn om een ​​sterke bosbessensmaak te geven.

Op veel bosbessenproducten staan ​​afbeeldingen van wat lijkt op kleine bosbessenstukjes, en ook al staat dat niet op de verpakking, toch gaan consumenten er vaak van uit dat dit kleine stukjes echte bosbessen zijn. Sommige mensen accepteren zelfs dat de meeste smaakstoffen kunstmatig zijn, maar ze denken nog steeds dat deze stukjes echt zijn.

Helaas zijn die kleine stukjes bosbessen eigenlijk een samensmelting van suiker, meel, conserveermiddelen, kleurstoffen voor levensmiddelen en smaakstoffen. Dit is een vorm van juridisch liegen, of op zijn minst juridisch bedrog, omdat bedrijven technisch gezien niet zeggen dat hun producten echte blauwe bessen bevatten. Toch misleiden de verpakking en afbeeldingen mensen vaak om anders te denken.^[5]

5 Kunstmatige bananensmaakstof

Bananen zijn veruit het populairste product in de fruitsector en het meest gegeten fruit wereldwijd. We weten allemaal precies hoe een banaan smaakt, en we denken allemaal dat we gemakkelijk een smaaktest zouden kunnen doorstaan ​​om te bepalen of iets een banaan is of niet. Om deze reden is het voor sommige mensen een raadsel hoe onderzoekers die kunstmatige smaakstoffen maken het zo slecht hebben gedaan als het gaat om bananensmaakstoffen. Voedingswetenschappers zijn er meestal redelijk goed in om op zijn minst enigszins de smaak te benaderen van het product dat ze nabootsen. Toch lijkt het, als het om bananen gaat, ongelooflijk verkeerd.

De meesten gaan ervan uit dat bananen gewoon moeilijk na te bootsen zijn als het gaat om nep-smaakstoffen, maar de waarheid is eigenlijk een beetje vreemder. In de jaren dertig begonnen bananen voor het eerst populair te worden, en voedingswetenschappers hadden een andere banaan om mee te werken, bekend als de Gros Michel. Deze banaan is nu grotendeels uitgestorven en in onze smaakpapillen vervangen door de nu alomtegenwoordige Cavendish-banaan. Dit betekent dat kunstmatige banaan eigenlijk een behoorlijk goede dubbelganger is, alleen niet voor het type banaan dat we vandaag de dag eten.^[6]

4 Sandwichkoekjes

Oreo en andere generieke sandwichkoekjes zijn veruit de populairste koekjes in Amerika in het winkelschap, naast alle soorten chocoladekoekjes. Ze worden verkocht in talloze smaakvarianten, maar de crèmevulling is het belangrijkste in elk Oreo- of sandwichkoekje. Die crèmevulling is zo populair dat sommige mensen toegeven dat ze het koekje eigenlijk niet eens zo lekker vinden en gewoon de vulling willen. En of ze nu allergieën of dieetredenen hebben om zich er zorgen over te maken of niet, de meeste mensen gaan ervan uit dat sandwichkoekjes zuivel bevatten.

Hoewel ze niet bijzonder gezond voor je zijn, zijn sandwichkoekjes eigenlijk veganistisch. De reden hiervoor is dezelfde reden dat we de vulling van de sandwichkoekjes zorgvuldig als ‘creme’ hebben geschreven, en zo staan ​​ze ook op de verpakking van de sandwichkoekjes vermeld. Zie je, de vulling in sandwichkoekjes wordt crèmevulling genoemd omdat er helemaal geen zuivel in zit. Hoewel er ook veel conserveermiddelen en smaakstoffen zijn, bestaat de basis van de vulling meestal uit plantaardig bakvet en suiker.^[7]

3 Saffraan

Saffraan is een specerij die de meesten van ons niet eten, omdat het ongelooflijk duur is in de supermarkt. Je zou verwachten dat je voor één gram minstens tien dollar moet betalen. Soms zie je bij de goedkopere supermarkten saffraan voor een lagere prijs verkocht worden en ga je ervan uit dat het van een iets lagere kwaliteit is, of dat het misschien niet zo goed gedroogd is, of iets dergelijks. Je denkt misschien zelfs dat dit nu je kans is om het eens te proberen en erachter te komen dat alles zo nu en dan in de uitverkoop moet.

Maar helaas, als je goedkope saffraan in een discountwinkel of op de markt kocht, was het misschien niet echt, of had het op zijn minst vervalst kunnen zijn. Hoewel gegevens over veel landen moeilijk te vinden zijn, bleek uit een onderzoek naar saffraan in India, ‘s werelds specerijencentrum, dat slechts ongeveer 52% van de saffraan echt was en werd geadverteerd volgens het etiket. De rest was nep, van lage kwaliteit of vervalst. Het is wereldwijd veruit het meest vervalste kruid, en dit komt door de moeilijkheidsgraad bij de productie. Saffraan moet handmatig worden gekweekt, geoogst en gedroogd, waardoor het vrijwel onmogelijk wordt om de kosten omlaag te brengen.^[8]

2 Verse vis

Verse vis is al een van de vreemdste producten die je in de supermarkt ziet, vanwege de eigenaardigheid van verse vis om mee te beginnen. Hoewel de temperatuur al dan niet op of onder het vriespunt kan worden bereikt, worden de meeste vissen op ijs geplaatst om te laten zien en worden ze onmiddellijk op ijs gezet wanneer een visser ze vangt. De meesten van ons accepteren echter gewoon hoe vis werkt en nemen het spul omdat het het meest verse is dat we in handen kunnen krijgen.

We zijn vaak meer bezorgd over wat we kopen, wat het zegt wat betreft het soort vis en of het duurzaam is of niet. Dit is jammer, omdat uit onderzoek is gebleken dat veel vis in de supermarkt verkeerd geëtiketteerd is. Uit twee afzonderlijke onderzoeken waarbij vis in de supermarkt werd getest, bleek dat veel vis ten onrechte als andere vis werd geëtiketteerd of als duurzaam gevangen werd geëtiketteerd, terwijl dat in werkelijkheid niet het geval was. Uit één onderzoek bleek dat 30% niet klopte met het label, en uit een ander onderzoek bleek dat 21% niet was wat ze genoemd werden. Als je dit uitgemiddeld, betekent dit dat ongeveer een kwart van de vis niet is wat het wordt genoemd.^[9]

1 Metro tonijn

Ten eerste moest Subway een controverse doorstaan ​​over een ingrediënt met de naam azodicarbonamide dat soms in yogamatten en ook in sommige broodproducten wordt aangetroffen. Nu hebben ze te maken met een lopende rechtszaak waarin wordt beweerd dat de tonijn van Subway helemaal geen tuan is, maar een andere, goedkopere vis die ze voor tonijn laten doorgaan om de consument te misleiden en hen uit hun zuurverdiende centen te halen. geld.

Door deze aanhoudende puinhoop hebben onafhankelijke verkooppunten Subway-tonijn in laboratoria getest in een poging erachter te komen of de beweringen waar waren of niet, terwijl we wachten tot de rechtszaak is afgerond. Van opmerkelijke verkooppunten, de New York Times onderzocht de controverse en testte de tonijn van Subway met onduidelijke resultaten. De test kon het DNA van tonijn niet identificeren, maar de tonijn was al gekookt, waardoor de test in het begin grotendeels waardeloos is.

Om daar goed achter te komen, zal de rechter waarschijnlijk een test van de tonijn in de conservenfabriek moeten bestellen voordat deze wordt gekookt, omdat er geen andere manier is om het zeker te weten. Wat waar is, is dat de tonijnsalade van Subway slechts (vermeende) tonijn en mayonaise is, waarbij werknemers een vijftig-vijftig-verhouding rapporteren.^[10]