Tragisch verhaal van Chicago’s iconische Walking Man die dakloos werd na de dood van VIER broers en zussen

Chicago’s beruchte Walking Man, die in brand werd gestoken tijdens een ‘slechte’ aanval op straat waarbij zijn oor en oogleden smolten, werd dakloos na de dood van zijn vier broers en zussen.

Joseph Kromelis was decennialang een berucht personage in de straten van Chicago, aangezien hij ongeveer 20 mijl per dag liep in stijlvolle pakken, met zijn iconische snor en lange haar.

Jarenlang slenterde hij door de stad met zijn lange lichaamsbouw, voorbijgangers verwarrend: sommige mensen theoretiseerden dat hij een excentrieke miljardair was, terwijl anderen mythen verzonnen dat hij een beroemde muzikant of een professor in de universiteitsliteratuur was.

Maar na het verlies van vier broers en zussen werd Kromelis dakloos en sliep hij op straat toen hij in mei 2022 in brand werd gestoken door een beroepscrimineel, waarbij hij gruwelijke brandwonden over het hele lichaam veroorzaakte die hem uiteindelijk zeven maanden later het leven kostte.

De Chicago tribune heeft nu het levensverhaal onthuld achter Kromelis, die geen geschiedenis van geweld, verslaving of geestesziekte had, maar in plaats daarvan een lokale legende was vóór zijn hartverscheurende dood.

Kromelis werd op 13 januari 1947 in Duitsland geboren uit Litouwse ouders, en hij was een van de zes kinderen die met hen naar Amerika emigreerden.

In april 1968, toen Joseph 21 was, pleegde zijn vader zelfmoord in het ouderlijk huis na een zes maanden durende strijd tegen terminale kanker. Hij was 64.

Erika ‘Ricky’ Singree, de enige nog levende broer of zus van Kromelis, zei over hun vader: ‘Hij was al centimeters verwijderd van de dood. Hij liet een brief achter voor mijn moeder en voor ons kinderen en zei hoeveel hij om iedereen gaf en dat hij mijn moeder niet meer tot last wilde zijn.’

Maar de afgelopen jaren kreeg Kromelis ook te maken met een reeks levensveranderende problemen, beginnend in 2012, toen hij halverwege de zestig was. Dit viel ook samen met toen hij op straat begon te slapen.

In november 2012 stierf zijn zus Irene en enkele weken later, op kerstavond, stierf zijn oudste broer John.

Toen stierven twee van zijn andere broers en zussen, Bruno en Peter, slechts enkele maanden na elkaar eind 2014 en begin 2015. Peter Kromelis pleegde zelfmoord.

Maanden later, in mei 2016, beleefde Kromelis zijn eerste bloedige aanval in de straten van Chicago. Een misdadiger met een vleermuis viel hem brutaal aan en stak zijn ogen uit ‘tot het punt dat het bloed uit zijn oogkassen stroomde’.

En de tweede aanval werd uiteindelijk fataal. Hij sliep vroeg op 25 mei 2022 buiten onder dekens, toen de politie zei dat een man met een uitgebreid strafblad hem in brand had gestoken.

Hij goot benzine over Kromelis en zijn lichaam stond drie minuten in brand terwijl hij zelf tevergeefs probeerde de vlammen te doven. Op camerabeelden is te zien hoe hij tegen een muur zakt terwijl hij nog in brand staat.

Pas nadat een beveiliger van een aangrenzend gebouw naar buiten kwam met een brandblusser, konden de vlammen worden geblust.

Maar de schade was aangericht. Meer dan 65 procent van zijn lichaam was verbrand, inclusief zijn gezicht, waardoor hij onherkenbaar werd. Zijn iconische snor was geschroeid en hij kon zijn ogen niet sluiten of knipperen omdat zijn oogleden waren afgebrand.

Hij verloor ook een deel van zijn oor door de gruwelijke brandwonden.

De infectie veroorzaakt door de ernstige verbranding was zo hevig dat hij op 11 december op 75-jarige leeftijd bezweek aan zijn verwondingen.

Joseph Guardia, 27, werd gearresteerd voor de misdaad. Advocaat van Assistant Cook County, Danny Hanichak, zei tijdens de hoorzitting van Guardia: ‘Er is een speciaal soort kwaad voor nodig om te doen wat de beklaagde deed.

‘De beklaagde besloot zich te richten op de meest kwetsbare persoon die mogelijk was: een 75-jarige dakloze die op straat sliep.

‘In 16 jaar vervolging van zaken heb ik nog nooit zo’n gruwelijke video gezien.’

Het is bekend dat Kormelis niet in slaapzakken sliep en alleen dekens gebruikte. Toen hem werd gevraagd waarom, wordt aangenomen dat hij zei: ‘Ben je gek? Ze kunnen je echt pakken als je vastzit in een tas.’

In de weken voor zijn dood kreeg Kromelis, nadat hij uit coma was ontwaakt, bezoek van een non, zuster Paul Wilson.

Ze zei dat ze samen baden en naar oude films keken, waarbij ze opmerkte dat de 75-jarige een grote fan was van CNN. De non speelde muziek voor hem op Spotify en hij zwaaide met zijn handen alsof hij een dirigent was.

Zuster Paul Wilson zei over zijn laatste momenten: ‘Ik denk niet dat hij uiteindelijk veel heeft geleden, maar zijn lichaam was gewoon geteisterd door ziekte. Het was erg grimmig. Heel, heel moeilijk.’

Na zijn dood hebben de lokale bevolking in Chicago geprobeerd meer te weten te komen over de beruchte man die vroeger op straat liep. Maar voordat de Tribune een profiel van hem maakte, was er weinig bekend over zijn leven.

Erika, zijn broer of zus die in Alaska woont, gaf toe dat hij zelfs voor zijn eigen familie een mysterie was – en hij was een vrijgezelle, onafhankelijke man die het best omschreven kon worden als een vrije geest.

Ze onthulde dat hij als tiener in de VS dol was op mooie kleren, Elvis Presley imiteerde en ging zwemmen met zijn vrienden. Ze beschreef hem als ‘vriendelijk, zachtaardig en intelligent’.

Zijn zus zei: ‘Wat hij leuk vond, zelfs als jonge tiener, was hele mooie kleding. Als de meeste kinderen snoep of rommel kochten, werkte hij parttime of kreeg hij wat geld van papa en ging dan door de goede ouwe Maxwell Street op zoek naar een nieuw overhemd.’

En soms, als hij niet genoeg geld had om met zijn vrienden met de bus naar het meer te gaan om te zwemmen, rende de vastbesloten Kromelis in plaats daarvan naast het voertuig.

Maar net als in zijn latere leven, ‘was hij altijd voor zichzelf, zelfs als kind’.

Naarmate hij ouder werd, kreeg de stijlvolle Kromelis een grote interesse in sieraden en hing hij rond op de Maxwell Street Market in de open lucht, waar hij al snel nep-designerhorloges begon te verkopen.

Het was een passie waarvan Kromelis geloofde dat hij zijn eigen baas zou worden en hem de vrijheid zou geven die hij wilde, zei zijn zus.

En het was ook rond deze tijd dat arbeiders en voetgangers in de binnenstad hem funky bijnamen gaven die pasten bij zijn excentrieke buitenkant. Ze noemden hem de Walking Man, de Walking Dude, Walking Yanni en de man uit de jaren 70, volgens de Tribune.

Een van zijn vrienden uit die tijd was Viki Mammina, zei dat ze hem Mojo noemde ‘omdat hij gewoon zo mooi was, zo stijlvol met zijn driedelige pakken, gouden ringen en kettingen.’

Mammina kwam in 1985 weer in contact met haar oude vriend, die opmerkte dat hij nog steeds gewoon rondliep en sieraden verkocht. Ze zei: ‘Hij voelde zich het meest op zijn gemak bij andere straatmensen. Ik denk niet dat hij wist hoe hij iets anders moest doen. Dat is wie Joe was.

‘Het was zijn identiteit.’

In een overlijdensadvertentie voor hem werd hij herinnerd als een plaatselijk icoon, wiens vriendelijke gezicht de dagen van talloze voorbijgangers opfleurde.

Er stond: ‘Goed gekleed en zelfverzekerd in zijn houding, zijn kenmerkende uiterlijk maakte hem onmiddellijk herkenbaar en een plaatselijk icoon.

‘Hij droeg zijn dikke, golvende haar lang en droeg een brede snor, die de laatste jaren allemaal grijs werd en een sfeer van wereldsheid en verfijning uitstraalde.

‘Hij stopte een netjes opgevouwen zakdoek in de borstzak van zijn blazers, die openging op zijn kenmerkende T-shirts met V-hals.

‘En bovenal liep hij… en liep, en liep. Tussen de drukte. Langs de Magnificent Mile. Over bruggen over de Chicago River. Door de L-schaduwrijke straten van de Loop.

‘Hij is het onderwerp geweest van nieuwsverhalen, foto-essays en een documentair project. Maar bovenal was hij een vriendelijk gezicht dat de dagen van talloze voorbijgangers opfleurde.’