Het bewijs dat je KAN sterven aan een gebroken hart: het heet takotsubo en artsen vinden nieuwe manieren om het te behandelen

Na de tragische dood van Sinead O’Connor vorig jaar benadrukte een ex-partner gisteren dat de bevestiging dat haar dood door natuurlijke oorzaken betekent dat ze stierf aan een ‘gebroken hart’.

De 56-jarige ster werd in juli vorig jaar door de politie ‘niet reagerend’ aangetroffen in haar flat in Herne Hill, in het zuidoosten van Londen – 18 maanden nadat haar geliefde 17-jarige zoon Shane zelfmoord had gepleegd. Dinsdag oordeelden ambtenaren dat ze een natuurlijke dood was gestorven.

Dermot Hayes, die twee jaar met zangeres Sinead uitging nadat hij een vroege autobiografie over haar had geschreven, zei tegen The Irish Sun: ‘Hieruit kun je concluderen dat een gebroken hart een echt ziektesymptoom is, en een doodsoorzaak.

‘Het maakt het overlijden van Sinead niet minder pijnlijk. Het had meer te maken met een gebroken hart dan met iets anders.’

Hier onderzoekt Mail Online hoe artsen nu kijken naar nieuwe manieren om het gebroken-hartsyndroom (medisch bekend als takotsubo-cardiomyopathie) te behandelen…

Dierenarts Sarah Woodward was aan het werk toen ze een telefoontje kreeg om te zeggen dat de vader van haar beste vriendin was overleden.

‘Ik kende hem al 45 jaar’, zegt Sarah uit Worthing, West Sussex. ‘Het was alsof ik mijn eigen vader verloor.’

Nog voordat ze de telefoon had neergelegd, begon er een stekende pijn in haar borst. Het straalde vervolgens door haar rug, naar haar kaak en langs haar linkerarm.

Ze begon moeite te krijgen met ademen en veranderde de kleur van krijt – allemaal klassieke tekenen van een hartaanval.

Sarah, 54, was echter uitzonderlijk fit en deed minstens tien uur per week aan lichaamsbeweging, inclusief kickboksen. Ze rookte niet, kookte elke dag helemaal opnieuw met echtgenoot Kevin, 58, een gasingenieur, en dronk slechts één keer per week alcohol.

Het kwam dus nooit bij haar op dat ze een hartaanval kreeg. In plaats daarvan dacht ze dat het gewoon een paniekaanval was of dat ze tijdens het sporten een spier had verrekt.

Een collega belde echter een ambulance en een paar uur later bleek uit onderzoek dat het iets heel anders was. Sarah had het gebrokenhartsyndroom, waarbij er een plotselinge verzwakking is van de spier in de linker hartkamer, de belangrijkste pompkamer.

De mysterieuze en potentieel fatale aandoening treft ongeveer 2.500 Britten per jaar en treedt vaak op na een sterfgeval, vandaar de naam.

Ongeveer 90 procent van de patiënten zijn vrouwen van 50 jaar of ouder, en ongeveer één op de twintig zal als gevolg daarvan in het ziekenhuis overlijden.

Bij overlevenden keren de vorm en het pompvermogen van het hart gewoonlijk binnen drie maanden terug naar normaal, maar velen lijden aan langdurige problemen, waaronder pijn op de borst, hartkloppingen en kortademigheid.

Terwijl symptomen zoals plotselinge hevige pijn op de borst en kortademigheid die van een hartaanval weerspiegelen, wordt takotsubo niet veroorzaakt door geblokkeerde slagaders – zoals hartaanvallen doorgaans wel het geval zijn.

In plaats daarvan, zegt dr. David Gamble, een klinisch onderzoeker in de cardiologie aan de Universiteit van Aberdeen, is in ongeveer 70 procent van de gevallen een stressvolle gebeurtenis de oorzaak (in andere gevallen is de oorzaak onduidelijk).

Dit kan emotioneel zijn, zoals de dood van een dierbare of het einde van een relatie, of fysiek, zoals een mishandeling of een auto-ongeluk.

Intrigerend genoeg hoeft de stress niet negatief te zijn; gelukkige gelegenheden kunnen ook de aandoening veroorzaken. Uit een onderzoek uit 2016 door het Universitair Ziekenhuis Zürich in Zwitserland onder 485 patiënten bij wie de takosubo een emotionele trigger had, bleek dat hoewel 96 procent droevige gebeurtenissen had meegemaakt, de overige 4 procent dit volgde op een vreugdevolle gebeurtenis zoals een verjaardagsfeestje, het winnen op een casino of zelfs een verrassend huwelijksaanzoek.

Dat komt omdat al deze gebeurtenissen – en de stressreactie die ze in het lichaam teweegbrengen – leiden tot een toename van adrenaline, een hormoon dat vrijkomt om het lichaam voor te bereiden op ‘vechten of vluchten’ en dat het hart vertelt sneller te kloppen om de bloedtoevoer naar de hersenen te stimuleren. en spieren.

Bij het takotsubo-syndroom sluit de adrenalinestoot echter de onderkant van de linker hartkamer, de belangrijkste pompkamer, af, zegt dr. Alexander Lyon, honorair adviseur cardioloog in het Royal Brompton Hospital in Londen. Niet in staat om samen te trekken, de onderkant van het ventrikel balloneert naar buiten.

Deze karakteristieke vorm is zichtbaar op röntgenfoto’s van het hart en is van cruciaal belang bij de diagnose van het syndroom. Dit is wat Japanse onderzoekers er in 1990 toe bracht om het te vernoemen naar een ‘takotsubo’ – een traditionele pot met smalle hals en wijde bodem die werd gebruikt om octopussen te vangen tijdens het vissen.

Eén mysterie voor artsen die de getroffenen zien, is het begrijpen waarom deze adrenalinestoot sommige mensen treft, vooral vrouwen, maar anderen niet.

Nu hebben wetenschappers mogelijk een antwoord dat de weg zou kunnen vrijmaken voor betere behandelingen voor de aandoening. In een studie gepubliceerd in het tijdschrift Cardiovascular Research in juni onderzochten Dr. Lyon en collega’s van het Imperial College London hoe hartcellen van mensen en ratten reageerden op adrenaline.

Ze ontdekten dat hartcellen veel gevoeliger zijn voor adrenaline als ze ook worden blootgesteld aan twee moleculen, microRNA-16 en microRNA-26a. Bij degenen die dat wel hadden, was er slechts ongeveer een vijfde van de normale hoeveelheid adrenaline nodig om te voorkomen dat ze samentrokken.

MicroRNA’s zijn kleine verbindingen die de eiwitproductie in cellen controleren. Het is niet bekend waar deze twee vandaan komen, maar één theorie is dat ze door de hersenen worden vrijgegeven in tijden van depressie, angst en stress en via het bloed naar het hart reizen.

Chronische stress kan de niveaus dermate verhogen dat sommige mensen een grotere kans hebben op een takotsubo-aanval als ze later een plotselinge schok krijgen.

Met andere woorden: als twee mensen na een shock dezelfde adrenalinestoot ervaren, heeft de persoon die grotere hoeveelheden van deze microRNA’s in zijn bloed heeft een grotere kans op een takotsubo-aanval, zegt Sian Harding, hoogleraar cardiale farmacologie betrokken bij de studie.

‘Het kan zijn dat chronische stress mensen ertoe aanzet dit syndroom te krijgen, terwijl ze vervolgens aan acute stress lijden’, voegt ze eraan toe.

Een studie van het Massachusetts General Hospital in maart ondersteunt deze theorie. Het bleek dat patiënten die kankerscans ondergingen en een verhoogde activiteit vertoonden in hun amygdala’s (het deel van de hersenen dat stress detecteert) de komende vijf jaar een groter risico liepen op het gebroken-hartsyndroom.

Dr. Gamble zegt dat depressie, angst en andere psychische stoornissen vaker voorkomen bij mensen die last hebben van het Takotsubo-syndroom, en hij onderzoekt of cognitieve gedragstherapie (CGT) – een gesprekstherapie die de geestelijke gezondheid verbetert – het herstel zal bevorderen.

Dertig patiënten zullen twaalf weken cognitieve gedragstherapie ondergaan en hun hartgezondheid zal vergeleken worden met die van patiënten die óf een oefenprogramma van twaalf weken voorgeschreven krijgen (oefening verlaagt cholesterol, bloeddruk en verbetert de bloedsuikerregulatie) óf gewoon behandeld worden met standaardzorg.

Er is weinig bekend over de beste behandelingen voor het syndroom, maar er zijn aanwijzingen dat ACE-remmers, medicijnen die worden voorgeschreven om hoge bloeddruk te behandelen, nuttig zijn.

Genen en hormonen kunnen ook een rol spelen: genen, omdat de aandoening in de familie kan voorkomen, en hormonen, omdat de overgrote meerderheid van de gevallen bij vrouwen na de menopauze voorkomt.

Er wordt gedacht dat mannelijke en vrouwelijke geslachtshormonen bescherming kunnen bieden tegen de aandoening, waardoor vrouwen kwetsbaarder worden na de menopauze, wanneer de oestrogeenspiegels lager zijn. Hogere niveaus van stress en angst bij postmenopauzale vrouwen kunnen dit verband ook helpen verklaren, zegt dr. Gamble.

Een mogelijkheid in de toekomst zou een test kunnen zijn die de niveaus meet van de twee microRNA’s die zijn geïdentificeerd in de recente Imperial-studie, om te voorspellen of een patiënt het risico loopt een tweede aanval van het gebroken hart-syndroom te ervaren.

Op dezelfde manier zouden medicijnen die de werking van de twee microRNA’s blokkeren een broodnodige manier kunnen zijn om recidieven te voorkomen.

Ongeveer één op de vijf patiënten met een gebroken hart krijgt een recidief – en Sarah was daar een van. Na haar eerste takotsubo-aanval kreeg ze ACE-remmers, bètablokkers (bloeddrukmedicijnen die de effecten van adrenaline blokkeren) en bloedverdunners voorgeschreven om het risico op stolsels, die een beroerte zouden kunnen veroorzaken, te verminderen.

Maar op 4 januari 2021, bijna drie jaar geleden sinds ze op haar werk instortte, voelde ze dezelfde stekende pijn in haar borst.

De aanleiding was een telefoontje van haar huisarts waarin hij haar verontrustend nieuws vertelde over een andere, niet-gerelateerde gezondheidstoestand.

‘Ik weet nog dat ik in de personeelskamer zat, mijn borst vastgrijpend, huilend en denkend dat ik dood zou gaan, terwijl ik naar de overvolle prullenbak keek. Het was een gevoel van totale berusting en hopeloosheid’, zegt Sarah, die drie volwassen kinderen heeft.

Acht maanden later heeft ze nog steeds pijn op de borst en ben ik kortademig, en hoewel ze nog steeds naar de sportschool gaat, moet ze eerst een dutje doen en zijn intensieve trainingen uitgesloten.

In haar achterhoofd leeft de angst dat ze opnieuw een aanval zal krijgen. ‘Hoe meer ik erover nadenk,’ zegt ze, ‘hoe meer ik bang ben dat een derde keer wel eens de laatste zou kunnen zijn.’