Murder accused’s sinister threat to kill Charlise Mutten’s mother – as his courtroom tears are mocked by the prosecution after shocking claim

De man die beschuldigd werd van de moord op Charlise Mutten dreigde de moeder van het meisje te vermoorden in een dreigend telefoontje toen hij woedend was: ‘Raad eens? Ik heb mijn verdomde pistool en ik ga je vermoorden.’

In een tweede telefoontje later die ochtend, gespeeld in de rechtbank, waarschuwt een verbolgen Justin Stein: ‘Ik ga jou en alle anderen pijn doen.

‘Ik zal de politie vertellen dat jij degene bent die je dochter heeft meegenomen’.

De oproepen werden maandag afgespeeld in de moordzaak van Stein over de dood van het negenjarige schoolmeisje terwijl hij door Ken McKay SC werd verhoord voor de vervolging.

De heer McKay trok de eerdere getuigenis van Stein in twijfel en spotte ook met de tranen in de rechtszaal van de vermeende moordenaar, wat suggereert dat hij eerder had gehuild terwijl hij tegen de politie loog.

De man beschuldigd van de moord op Charlise Mutten had in de rechtbank gesnikt toen hij beweerde dat het kind door haar eigen moeder was neergeschoten, en gezien zijn versie van de laatste momenten van het schoolmeisje.

Stein vertelde de jury in zijn moordzaak bij de NSW hoge Raad dat mevrouw Mutten haar dochter in het gezicht en in de rug schoot voordat ze tegen hem schreeuwde: ‘Je hebt me dit laten doen.’

Charlise Mutten, 9, was op vakantie vanuit haar huis in de buurt van Tweed Heads toen ze naar verluidt werd vermoord met een jachtgeweerwond aan het hoofd en haar lichaam in een ton werd gedumpt

Kallista Mutten, een ijsverslaafde, had Justin Stein ontmoet toen ze allebei gevangenisstraffen uitzaten wegens drugsgerelateerde misdrijven en zetten hun relatie voort na hun vrijlating

Stein zei dat hij op zijn familieterrein was geweest toen hij een schot hoorde klinken en Charlise zijn naam schreeuwde en vervolgens ‘Mama, nee’ riep voordat een tweede schot klonk.

‘Ik liep naar het hek. Toen zag ik Charlise op de grond. (Kallista) had een geweer in haar hand’, vertelde hij de rechtbank maandag vanuit de getuigenbank.

‘Ik zei:’ Wat heb je verdomme gedaan? en ze begon te schreeuwen: “Je hebt dit gedaan”. Ze bleef maar schreeuwen: “Je hebt dit gedaan”, en toen schreeuwde ze “Je liet me dit doen”.

‘Ze schreeuwde tegen mij dat ik een zeildoek moest pakken. Ik zei nee”. Toen hief ze het geweer op alsof ze wilde schieten. Ik stak beide handen op.’

Stein zei dat hij vervolgens een schuur binnenging en na ongeveer 10 minuten een blauw zeildoek vond, maar toen hij naar buiten kwam, waren zowel Kallista als Charlise verdwenen.

Hij zei dat hij een ‘zwart vierkant van 20 cm uit de grond had gesneden’ voordat hij terugliep naar het hoofdgebouw van het landgoed van zijn familie in Wildenstein, op Mount Wilson in de NSW Blauwe bergen.

‘Ik ging… regelrecht naar mijn slaapkamer… zat daar te trillen, rolde een joint voor mezelf, barstte tien tot vijftien minuten in tranen uit, stopte met huilen, rookte die joint en viel in slaap’, zei hij.

Stein gaf zijn dramatische verslag van de gebeurtenissen ongeveer een uur nadat hij het standpunt had ingenomen om te getuigen tijdens zijn proces voor de vermeende moord op het negenjarige schoolmeisje.

De verdachte, gekleed in een grijs pak, een crèmekleurig overhemd en een donkere stropdas, en voorzien van een baard en snor, ging om 10.07 uur de getuigenbank binnen.

Stein, 34, ontkent de moord op Charlise, maar geeft toe dat ze haar lichaam heeft weggegooid.

Stein zou het lichaam van het kind in een plastic ton hebben verborgen en het 50 km verderop aan de oevers van de rivier de Colo hebben gedumpt.

Hij gaf voor de rechtbank toe heroïne te hebben gebruikt sinds zijn twaalfde en op zijn 21e werd de diagnose schizofrenie gesteld.

Justin Stein staat terecht wegens de moord op Charlise Mutten. De 33-jarige heeft gepleit niet schuldig te zijn aan de schietpartij in januari 2022

Hij zei dat hij mevrouw Mutten voor het eerst ontmoette in de gevangenis in Kempsey aan de NSW Mid North Coast en dat het paar elkaar begon te zien toen ze uit de gevangenis kwamen.

Charlise was tijdens de schoolvakanties van 2021/22 op bezoek bij mevrouw Mutten en zichzelf en bracht tijd door in NSW tussen Wildenstein en Riviera Ski Gardens caravanpark in Lower Portland, waar Stein een busje bezat.

De aanklager heeft beweerd dat Stein de ‘laatste persoon’ was die Charlise zag en de kans had haar te vermoorden tussen 11.16 uur op 11 januari en 12 januari 2022 om 10.06 uur.

Maar in zijn getuigenis op maandag zei Stein dat het kind op de avond van 12 januari door haar moeder was doodgeschoten.

Hij beweerde ook dat Charlise ziek was geweest en moest overgeven nadat haar moeder het kind zijn schizofreniemedicatie had gegeven.

De heer Stein zei dat mevrouw Mutten tijdens hun ‘zeer op en neer’ relatie voortdurend methamfetamine had gebruikt en ‘erg paranoïde werd’.

‘Ze zou… denken dat mensen haar proberen te vermoorden, te vergiftigen, ze zou zich zorgen maken over drones’ en ‘ze was altijd paranoïde dat het huis werd afgeluisterd’.

Hij zei dat Charlise arriveerde voor haar vakantie, de zaken waren ‘onstabieler’ geworden tussen hemzelf en mevrouw Mutten, die ‘af en toe bijna jaloers werd’ op de ‘goede relatie’ die hij met het meisje had.

Hij zei dat hij van plan was hun romance te beëindigen nadat Charlise was teruggekeerd van haar vakantie terug naar Queensland, maar dat hij ook van plan was om met mevrouw Mutten te trouwen.

Hij zei dat hij ‘alles betaalde’ in de relatie, van het gespaarde geld en zijn arbeidsongeschiktheidspensioen voor zijn schizofrenie.

Tijdens de vakantie van Charlise hadden hij en mevrouw Mutten ‘een grote ruzie, waarna ze zichzelf begon te snijden en vervolgens dreigde haar eigen leven te beëindigen’.

Maar hij gaf toe dat hij ook had gegoogled naar huwelijks- en adoptieakten en ‘er was nog steeds een deel van mij dat van haar hield en dacht dat ze kon veranderen’.

Op 12 januari, toen de aanklager beweerde dat Charlise al dood was, zei Stein dat het meisje in zijn huis sliep, samen met zijn jachthond, Dozer.

Hij gaf toe dat hij naar Sydney was gereden om samen met mevrouw Mutten ijs en cannabis te kopen, maar ontkende seks met haar te hebben gehad in Centennial Park.

De heer Stein vertelde de rechtbank dat hij tot de nacht niet had geweten dat het lichaam van Charlise in de ton achter in zijn urine zat en dat hij, toen hij het daar ontdekte, ‘overgaf’.

In plaats daarvan vertelde hij de rechtbank dat hij ‘de hond had uitgelaten terwijl zij ijs in de toiletten aan het schieten was’.

Hij zei dat hij de volgende dag – twee dagen nadat hij Charlise zou hebben vermoord en een dag nadat hij beweerde dat mevrouw Mutten haar eigen dochter had neergeschoten – Wildenstein verliet in de overtuiging dat hij een leeg vat in zijn zak had.

‘Het was helemaal leeg’, zei hij tegen de rechtbank. ‘Ik heb alles geladen. Ik heb twee spanbanden gebruikt.’

Stein vertelde de rechtbank dat het ‘s nachts was, nadat hij cannabis had gerookt en ijs voor mevrouw Mutten had gekocht bij de botenhelling van Drummoyne, toen hij eindelijk hoorde dat Charlise’s lichaam in het vat op zijn auto zat.

Hij zei dat het zeildoek over de ton was losgeraakt en nadat hij aan de kant was gezet om het te repareren, ‘merkte ik dat de spanbanden… ondersteboven zaten’, zei hij tegen de rechtbank.

‘Ik maakte de riemen los… terwijl ik eraan trok, liet ik de loop kantelen. Toen zag ik Charlise gewikkeld in een blauw zeildoek in de ton. Ik heb overgegeven.’

Stein zei dat mevrouw Mutten op 14 januari was teruggekeerd naar Mount Wilson en in de woonkamer tv zat te kijken.

‘Ik begon haar te misbruiken door het haar te vertellen [she was] een stuk stront, een rottende hond voor wat ze deed. Ik zal dit nooit vergeten, glimlachte ze.’

Hij zei dat hij vervolgens het ijs dat hij voor haar had gekocht ‘in haar gezicht’ gooide. Ze begon te schieten.’

Tijdens een kruisverhoor werd de verdachte gevraagd naar zijn huilen terwijl hij had getuigd over het horen van een geweerschot en vervolgens riep Charlise zijn naam.

‘Je was een beetje emotioneel,’ zei meneer McKay. ‘Heb je een paar tissues nodig gehad om je ogen af ​​te vegen? Vind je het goed om te praten dat Charlise is neergeschoten?’

Stein antwoordde: Ik doe mijn best.’

De heer McKay speelde vervolgens een politie-interview af met Stein, dat werd opgenomen op het politiebureau van Penrith op de zaterdag nadat Charlise was verdwenen maar nog niet was gevonden.

In het interview barst Stein in tranen uit, vraagt ​​om een ​​zakdoekje en roept: ‘Ik voel me verantwoordelijk.’ Maandag gaf hij voor de rechtbank toe dat hij tijdens dat verhoor enkele leugens had verteld.

‘Toen u van streek raakte, vertelde u de politie feitelijk dingen die niet waar waren?’ vroeg de heer McKay. ‘En op het moment dat u van streek raakte, was u bezig met het vertellen van leugens?’

‘Ja,’ gaf Stein toe.

De aanklager suggereerde dat de getuigenis van de heer Stein niet waar was.

‘De waarheid was dat Charlise op 12 januari niet bij u in de auto zat’, vroeg meneer McKay, maar Stein hield herhaaldelijk vol dat ze ‘absoluut’ in de auto zat.

De heer McKay betwistte ook de getuigenis van de heer Stein, waarin werd beweerd dat mevrouw Mutten Charlise twee keer had neergeschoten en vervolgens met het moordwapen en het lichaam van het kind uit het pand was verdwenen.

De heer Stein zei dat het vuurwapen, een geweer van kaliber .22, in zijn slaapkamer had gelegen met munitie in de kledingkast, en dat mevrouw Mutten het moet hebben meegenomen toen hij naar buiten ging om een ​​voertuig in zijn schuur te repareren.

De heer McKay trok het verhaal van Stein in twijfel over het horen van geweerschoten en het huilen van Charlise en vervolgens door mevrouw Mutten, nog steeds gewapend met het pistool, te horen krijgen dat ze een zeildoek voor Charlise op de grond moest leggen.

‘Het was erg donker waar Kallista en Charlise waren?’ zei de heer McKay.

‘Je kwam terug en beiden waren weg. Zat er een gat in de grond? Heb je geen schop bij haar gezien om een ​​gat in de grond te maken?

‘Maar jij gaat een zeildoek halen; beide zijn weg en de brok aarde is weg?’

Stein zei dat hij dat had gezien.

De heer McKay trok vervolgens het verslag van de heer Stein in twijfel over het terugkeren naar het huis, maar het niet op slot doen terwijl hij een joint rookte, huilde en vervolgens in slaap viel.

Charlise, 9, werd naar verluidt doodgeschoten op het landgoed van de familie Stein op Mount Wilson en vervolgens werd haar stoffelijk overschot in een ton achterin Stein’s rode Holden Colorado-auto geplaatst en op de rivieroever gedumpt.

‘Het huis werd opengelaten terwijl deze psychotische vrouw met een vuurwapen rondliep?’ vroeg hij Stein.

‘[She] had het pistool gericht en je bedreigd, nadat je Charlise twee keer had neergeschoten, maar laat je de deur openstaan?

‘Je denkt er niet aan om de deuren op slot te doen, je denkt er niet aan om Triple-0 te bellen?

‘Je hebt er niet over nagedacht, want het is niet gebeurd.’

Stein hield vol: ‘Het is gebeurd’.

De heer McKay vroeg Stein ook waarom hij ooit Triple-0 had gebeld toen mevrouw Mutten psychotisch was op het ijs, maar hij niet hetzelfde had gedaan voor Charlise toen ze werd neergeschoten.

‘Je zou niet weten of Charlise nog leefde of dood was,’ zei meneer McKay, waarop Stein antwoordde: ‘Moeilijk te zeggen.’

Er werd alarm geslagen toen mevrouw Mutten op 14 januari 2022 om 8.15 uur Triple-0 belde om te melden dat haar dochter vermist was.

Het proces voor rechter Helen Wilson gaat door.