Reduced to skin and bones in Putin’s ‘Nazi-like’ detention camps: Horrific pictures show painfully thin Ukrainian Chernobyl guard after his release following two years held by Russia

Verontrustende foto’s onthullen de gruwelijke behandeling van een Oekraïense Tsjernobyl-bewaker die ruim twee jaar in Russische gevangenschap werd vastgehouden voordat hij vorige maand werd vrijgelaten.

Roman Vasiliovich Gorilyk, een van de 74 gevangenen die op 31 mei tijdens een gevangenenruil werden uitgewisseld, is zwak afgebeeld, met uitstekende botten na zijn terugkeer uit erbarmelijke omstandigheden. Volgens critici zijn deze in strijd met de Conventies van Genève.

De voormalige gevangene, een senior controller bij de kerncentrale van Tsjernobyl, was vóór zijn detentie niet betrokken bij gevechten, maar werd ‘gegijzeld’ door de Russen en in maart 2022 teruggesleept door Wit-Rusland, volgens de legerhotline ‘I Want to Live’. .

Volgens het project werden noch Roman, noch de andere 74 gevangenen gedurende hun hele gevangenschap bezocht door waarnemers van het Internationale Comité van het Rode Kruis, wat in strijd is met het internationaal recht.

‘De toestand van Romeinse en andere Oekraïense krijgsgevangenen is gruwelijk en doet denken aan de donkerste pagina’s van de menselijke geschiedenis, de concentratievernietigingskampen van de nazi’s’, schreef het project in een uitgebreide post op Twitter/X.

Roman, een van de 74 gevangenen, keerde in mei terug naar Oekraïne. Ondanks dat hij naar verluidt niet betrokken was bij de gevechten, werd Roman in maart 2022 ‘gegijzeld’ door Russische troepen

Terwijl Roman werd vrijgelaten, verblijven maar liefst 89 van zijn groep in Russische detentiecentra

De OCHCR heeft schrijnende omstandigheden van mishandeling en misbruik in gevangenschap gedocumenteerd

Roman was een van de 169 leden van de Nationale Garde die de kerncentrale van Tsjenobyl bewaakten toen Russische troepen er in maart 2022 doorheen trokken, slechts enkele dagen na het uitbreken van de invasie.

Hij en zijn collega’s werden ‘gegijzeld’ en via Wit-Rusland uit Oekraïne weggevoerd, volgens ‘I Want to Live’, een project opgezet met steun van het Oekraïense Ministerie van Defensie en het hoofddirectoraat van de inlichtingendienst om bescherming te garanderen aan overgevend Russisch personeel.

Maar liefst 89 mensen kwijnen nog steeds weg in Russische detentiecentra, volgens het project, ‘en de Russische zijde gebruikt ze om te ruilen voor Russische militairen die in de strijd gevangen zijn genomen’.

Terwijl het ruilen van gevangenen legaal is waren ooit Zoals gebruikelijk in oorlogen, beweerde ‘I Want to Live’ dat de gevangenen nooit werden bezocht door onafhankelijke waarnemers van het Internationale Comité van het Rode Kruis (ICRC) – een schending van het internationaal recht.

‘Het niet toestaan ​​dat waarnemers krijgsgevangenen zien, in strijd met de bepalingen van de Conventies van Genève, is een doelbewust en doelgericht beleid van de Russische autoriteiten’, schreef de groep op Twitter/X.

‘Dit wordt specifiek gedaan zodat het Internationale Rode Kruis niet kan vastleggen hoe de Russische zijde krijgsgevangenen behandelt.

‘Om de inhumane behandeling van Oekraïners door Rusland, letterlijk het genocidebeleid van het Oekraïense volk, voor de hele wereld te verbergen.’

Volgens de Conventies van Genève kan het ICRC humanitaire bescherming en hulp bieden tijdens gewapende conflicten – en strijdende landen moeten het ICRC toestaan ​​krijgsgevangenen te bezoeken.

In hun verklaring riep ‘I Want to Live’ Rusland op om ‘de kwestie van de krijgsgevangenen op te lossen en eindelijk een uitwisseling uit te voeren volgens de formule van ‘allen voor allen’.

‘Dit is een humanitaire kwestie. De Rus moet ophouden het lijden van deze mensen en hun families als wapen te gebruiken.’

‘I Want to Live’ is een staatsproject dat is opgezet om Russisch militair personeel over te leveren, waarbij gevangenen worden gegarandeerd dat ze zich houden aan de Geneefse Conventies over de behandeling van krijgsgevangenen, regelmatig voedsel, medische zorg en communicatie met familie.

Gevangenen krijgen ook de mogelijkheid om asiel aan te vragen in Oekraïne of in het buitenland, of om uit te wisselen met Rusland, en krijgen monitoring van het ICRC en juridische steun van andere internationale organisaties, aldus de website.

De Oekraïense politieagente Mariana Checheliuk heeft twee jaar in een Russisch kamp gezeten. Op de foto: Checheliuk barst in tranen uit als ze wordt vrijgelaten en terugkeert naar Oekraïne

De 24-jarige rechercheur van de Oekraïense nationale politie onderging meedogenloze fysieke en mentale martelingen door haar ontvoerders

Zowel Rusland als Oekraïne zijn door het Bureau van de Hoge Commissaris voor de Mensenrechten (OHCHR) beschuldigd van mishandeling van gevangenen.

Het OHCHR zei dat het ‘patronen van marteling en mishandeling van krijgsgevangenen die door de Russische Federatie werden vastgehouden’ had geïdentificeerd, evenals schendingen gepleegd door Oekraïense staatsagenten tegen gevangenen, waaronder sporadische gevallen van marteling en mishandeling.

In Rusland omvatte dit ook ‘force[ing] twee gewonde Oekraïense militairen met gebroken benen moeten ongeveer 500 meter naar de dichtstbijzijnde Russische positie kruipen’, gefilmd en online geplaatst.

Een ander stierf naar verluidt drie dagen na de arrestatie in een ‘geïmproviseerd detentiecentrum’ ‘omdat hij niet voldoende medische hulp kreeg’.

Oekraïense gevangenen die in Russische kampen waren geïnterneerd ‘in bijna alle faciliteiten’ werden ‘in cellen vastgehouden, soms overvol, zonder enige tijd buiten om te oefenen’.

Anderen die in geïmproviseerde kampen werden vastgehouden, ontbeerden volgens de OHCHR sanitaire voorzieningen en ‘adequate levensomstandigheden’.

Meer dan 80 procent van de terugkerende gevangenen klaagde over de kwaliteit of kwantiteit van het voedsel en beweerde dat de maaltijden verrot waren of zand en kleine steentjes bevatten.

Anderen beschreven dat ze gedurende maximaal drie maanden slechts 250 gram ingeblikt voedsel per dag kregen, en dat ze gedwongen werden om brandend heet voedsel in slechts 45 seconden te consumeren.

Velen die terugkeerden, hebben beschreven dat slechte sanitaire voorzieningen hebben geleid tot wijdverbreide ziekten en infecties, waardoor mensen ‘black-out’ raakten van honger en ziekte.

Sommigen hebben ook schokkende beschuldigingen van marteling geuit. De OCHCR erkende claims van ‘steken, wurgen, aanvallen of bedreiging met aanvallen door honden, schieten met verdovingsgeweren, bedreigingen met wapens, schijnexecuties, plaatsing in een hotbox of een stresspositie, ophangen aan handen of benen, brandwonden met sigaretten of aanstekers. , blootstelling aan koude temperaturen, bedreigingen met seksueel geweld in combinatie met acties zoals strippen en het verdraaien of breken van gewrichten of botten’.

Vrouwelijke gevangenen beschreven schrijnende verhalen over het feit dat ze zich moesten uitkleden en naakt rondlopen, en dat ze werden onderworpen aan ‘invasieve onderzoeken’ in aanwezigheid van mannelijke bewakers.

Sommigen beschreven het ‘gekwelde geschreeuw van mannelijke krijgsgevangenen die in nabijgelegen cellen werden gemarteld of mishandeld’.

Gevangenen in Oekraïne hebben ook melding gemaakt van omstandigheden van mishandeling of marteling. Velen hebben geklaagd over fysiek geweld ‘zoals in het gezicht geslagen worden, en in de romp geslagen en geschopt worden na overgave’.

Sommigen meldden dat ze na hun gevangenneming in vrachtwagens of minibusjes waren gepakt, met hun handen achter hun rug.

In één strafkolonie meldden gevangenen dat ze ‘welkome afranselingen’ kregen en dat ze werden geslagen met stokken of geschokt met tasers omdat ze zich verplaatsten nadat ze enkele uren moesten knielen.

Het OCHCR constateerde ook ‘een patroon van slechte of vroegtijdige rechtsbijstand’.

Vorige maand bracht de Britse regering een verklaring uit waarin zij de Russische ‘marteling en mishandeling van Oekraïense krijgsgevangenen’ veroordeelde.

Oleksandr, een evacué uit het frontliniedorp Lyptsi arriveert op 13 mei in een gepantserd voertuig bij een controlepost, buiten Charkov.

Oekraïense militairen van de 92nd Assault Brigade vuren op 15 mei de BM-21 ‘Grad’ meervoudige raketwerper af op Russische posities in de regio Charkov

Wetshandhavingsfunctionarissen werken op de plaats van een raketaanval in Charkov, op een afbeelding vrijgegeven op 23 mei 2024

Een Oekraïense militair van de 24e Gemechaniseerde Brigade bereidt zich voor om op 4 juni 2024 een 120 mm mortier af te vuren op een Russische positie aan de frontlinie

In een slotverklaring zei ambassadeur Neil Holland vanuit Wenen: ‘Wij roepen Rusland op zijn internationale wettelijke verplichtingen te respecteren.

‘Rusland moet de oorlogswetten handhaven die het heeft helpen creëren, ook 150 jaar geleden in Brussel. Krijgsgevangenen mogen niet worden onderworpen aan marteling.

‘Hun omstandigheden voor internering moeten adequaat zijn, inclusief toegang tot voldoende voedsel, schoon water en medische hulp.

‘Rusland moet de verblijfplaats van alle gevangenen delen en hen toestaan ​​contact op te nemen met hun families.

‘Rusland moet humanitaire toegang verlenen tot alle detentiecentra.

‘En alle illegaal vastgehouden Oekraïners – inclusief onze collega’s van de Speciale Waarnemingsmissie – moeten onmiddellijk worden vrijgelaten.’

Een woordvoerder van het ICRC zei: ‘Het ICRC heeft meer dan 3.000 krijgsgevangenen bezocht aan beide kanten van het internationale gewapende conflict tussen Rusland en Oekraïne.

‘Als we een detentieplaats bezoeken, beoordelen we de omstandigheden en behandeling van krijgsgevangenen en uiten we eventuele zorgen privé bij de autoriteiten.

‘We delen ook het langverwachte nieuws van hun families en voorzien waar mogelijk spullen als dekens, warme kleding, artikelen voor persoonlijke hygiëne en boeken.

‘Tot op heden heeft het ICRC geen volledige toegang tot alle krijgsgevangenen. We weten dat veel krijgsgevangenen en burgergeïnterneerden nog steeds wachten op bezoek en we blijven ons inspannen om toegang te krijgen tot hen allemaal.

‘We weten ook dat elke dag vol onzekerheid is voor hun families die op zoek zijn naar geruststelling.

‘Volgens de Derde en Vierde Conventie van Genève moet het ICRC alle krijgsgevangenen en burgergeïnterneerden kunnen zien, toegang hebben tot alle plaatsen waar zij worden vastgehouden en toestemming krijgen om hun bezoeken zo vaak als nodig te herhalen.

‘Alle staten zijn wettelijk verplicht dit mogelijk te maken, aangezien ze allemaal de Conventies van Genève hebben ondertekend. Elk misbruik van krijgsgevangenen is niet alleen verboden onder de Derde Conventie van Genève, maar ook volkomen onaanvaardbaar.

‘We begrijpen de frustraties van de families die in angst wachten zonder enig nieuws. Families hebben het recht om te weten over het lot van hun dierbaren, of ze nu levend, gewond of dood zijn.

‘Velen hebben te lang met spanning gewacht; ze hebben vandaag antwoorden nodig. We zullen niet rusten voordat we alle krijgsgevangenen kunnen zien, niet slechts één keer, maar herhaaldelijk, waar ze ook worden vastgehouden.’