Na de tragische dood van Sinead O’Connor vorig jaar benadrukte een ex-partner gisteren dat de bevestiging dat haar dood door natuurlijke oorzaken betekent dat ze stierf aan een ‘gebroken hart’.

De 56-jarige ster werd in juli vorig jaar door de politie ‘niet reagerend’ aangetroffen in haar flat in Herne Hill, in het zuidoosten van Londen – 18 maanden nadat haar geliefde 17-jarige zoon Shane zelfmoord had gepleegd. Dinsdag oordeelden ambtenaren dat ze een natuurlijke dood was gestorven.

Dermot Hayes, die twee jaar met zangeres Sinead uitging nadat hij een vroege autobiografie over haar had geschreven, zei tegen The Irish Sun: ‘Hieruit kun je concluderen dat een gebroken hart een echt ziektesymptoom is, en een doodsoorzaak.

‘Het maakt het overlijden van Sinead niet minder pijnlijk. Het had meer te maken met een gebroken hart dan met iets anders.’

Hier onderzoekt Mail Online hoe artsen nu kijken naar nieuwe manieren om het gebroken-hartsyndroom (medisch bekend als takotsubo-cardiomyopathie) te behandelen…

Dierenarts Sarah Woodward was aan het werk toen ze een telefoontje kreeg om te zeggen dat de vader van haar beste vriendin was overleden.

‘Ik kende hem al 45 jaar’, zegt Sarah uit Worthing, West Sussex. ‘Het was alsof ik mijn eigen vader verloor.’

Nog voordat ze de telefoon had neergelegd, begon er een stekende pijn in haar borst. Het straalde vervolgens door haar rug, naar haar kaak en langs haar linkerarm.

Ze begon moeite te krijgen met ademen en veranderde de kleur van krijt – allemaal klassieke tekenen van een hartaanval.

Sarah, 54, was echter uitzonderlijk fit en deed minstens tien uur per week aan lichaamsbeweging, inclusief kickboksen. Ze rookte niet, kookte elke dag helemaal opnieuw met echtgenoot Kevin, 58, een gasingenieur, en dronk slechts één keer per week alcohol.

Het kwam dus nooit bij haar op dat ze een hartaanval kreeg. In plaats daarvan dacht ze dat het gewoon een paniekaanval was of dat ze tijdens het sporten een spier had verrekt.

Een collega belde echter een ambulance en een paar uur later bleek uit onderzoek dat het iets heel anders was. Sarah had het gebrokenhartsyndroom, waarbij er een plotselinge verzwakking is van de spier in de linker hartkamer, de belangrijkste pompkamer.

De mysterieuze en potentieel fatale aandoening treft ongeveer 2.500 Britten per jaar en treedt vaak op na een sterfgeval, vandaar de naam.

Ongeveer 90 procent van de patiënten zijn vrouwen van 50 jaar of ouder, en ongeveer één op de twintig zal als gevolg daarvan in het ziekenhuis overlijden.

Bij overlevenden keren de vorm en het pompvermogen van het hart gewoonlijk binnen drie maanden terug naar normaal, maar velen lijden aan langdurige problemen, waaronder pijn op de borst, hartkloppingen en kortademigheid.

Terwijl symptomen zoals plotselinge hevige pijn op de borst en kortademigheid die van een hartaanval weerspiegelen, wordt takotsubo niet veroorzaakt door geblokkeerde slagaders – zoals hartaanvallen doorgaans wel het geval zijn.

In plaats daarvan, zegt dr. David Gamble, een klinisch onderzoeker in de cardiologie aan de Universiteit van Aberdeen, is in ongeveer 70 procent van de gevallen een stressvolle gebeurtenis de oorzaak (in andere gevallen is de oorzaak onduidelijk).

Dit kan emotioneel zijn, zoals de dood van een dierbare of het einde van een relatie, of fysiek, zoals een mishandeling of een auto-ongeluk.

Intrigerend genoeg hoeft de stress niet negatief te zijn; gelukkige gelegenheden kunnen ook de aandoening veroorzaken. Uit een onderzoek uit 2016 door het Universitair Ziekenhuis Zürich in Zwitserland onder 485 patiënten bij wie de takosubo een emotionele trigger had, bleek dat hoewel 96 procent droevige gebeurtenissen had meegemaakt, de overige 4 procent dit volgde op een vreugdevolle gebeurtenis zoals een verjaardagsfeestje, het winnen op een casino of zelfs een verrassend huwelijksaanzoek.

Dat komt omdat al deze gebeurtenissen – en de stressreactie die ze in het lichaam teweegbrengen – leiden tot een toename van adrenaline, een hormoon dat vrijkomt om het lichaam voor te bereiden op ‘vechten of vluchten’ en dat het hart vertelt sneller te kloppen om de bloedtoevoer naar de hersenen te stimuleren. en spieren.

Bij het takotsubo-syndroom sluit de adrenalinestoot echter de onderkant van de linker hartkamer, de belangrijkste pompkamer, af, zegt dr. Alexander Lyon, honorair adviseur cardioloog in het Royal Brompton Hospital in Londen. Niet in staat om samen te trekken, de onderkant van het ventrikel balloneert naar buiten.

Deze karakteristieke vorm is zichtbaar op röntgenfoto’s van het hart en is van cruciaal belang bij de diagnose van het syndroom. Dit is wat Japanse onderzoekers er in 1990 toe bracht om het te vernoemen naar een ‘takotsubo’ – een traditionele pot met smalle hals en wijde bodem die werd gebruikt om octopussen te vangen tijdens het vissen.

Eén mysterie voor artsen die de getroffenen zien, is het begrijpen waarom deze adrenalinestoot sommige mensen treft, vooral vrouwen, maar anderen niet.

Nu hebben wetenschappers mogelijk een antwoord dat de weg zou kunnen vrijmaken voor betere behandelingen voor de aandoening. In een studie gepubliceerd in het tijdschrift Cardiovascular Research in juni onderzochten Dr. Lyon en collega’s van het Imperial College London hoe hartcellen van mensen en ratten reageerden op adrenaline.

Ze ontdekten dat hartcellen veel gevoeliger zijn voor adrenaline als ze ook worden blootgesteld aan twee moleculen, microRNA-16 en microRNA-26a. Bij degenen die dat wel hadden, was er slechts ongeveer een vijfde van de normale hoeveelheid adrenaline nodig om te voorkomen dat ze samentrokken.

MicroRNA’s zijn kleine verbindingen die de eiwitproductie in cellen controleren. Het is niet bekend waar deze twee vandaan komen, maar één theorie is dat ze door de hersenen worden vrijgegeven in tijden van depressie, angst en stress en via het bloed naar het hart reizen.

Chronische stress kan de niveaus dermate verhogen dat sommige mensen een grotere kans hebben op een takotsubo-aanval als ze later een plotselinge schok krijgen.

Met andere woorden: als twee mensen na een shock dezelfde adrenalinestoot ervaren, heeft de persoon die grotere hoeveelheden van deze microRNA’s in zijn bloed heeft een grotere kans op een takotsubo-aanval, zegt Sian Harding, hoogleraar cardiale farmacologie betrokken bij de studie.

‘Het kan zijn dat chronische stress mensen ertoe aanzet dit syndroom te krijgen, terwijl ze vervolgens aan acute stress lijden’, voegt ze eraan toe.

Een studie van het Massachusetts General Hospital in maart ondersteunt deze theorie. Het bleek dat patiënten die kankerscans ondergingen en een verhoogde activiteit vertoonden in hun amygdala’s (het deel van de hersenen dat stress detecteert) de komende vijf jaar een groter risico liepen op het gebroken-hartsyndroom.

Dr. Gamble zegt dat depressie, angst en andere psychische stoornissen vaker voorkomen bij mensen die last hebben van het Takotsubo-syndroom, en hij onderzoekt of cognitieve gedragstherapie (CGT) – een gesprekstherapie die de geestelijke gezondheid verbetert – het herstel zal bevorderen.

Dertig patiënten zullen twaalf weken cognitieve gedragstherapie ondergaan en hun hartgezondheid zal vergeleken worden met die van patiënten die óf een oefenprogramma van twaalf weken voorgeschreven krijgen (oefening verlaagt cholesterol, bloeddruk en verbetert de bloedsuikerregulatie) óf gewoon behandeld worden met standaardzorg.

Er is weinig bekend over de beste behandelingen voor het syndroom, maar er zijn aanwijzingen dat ACE-remmers, medicijnen die worden voorgeschreven om hoge bloeddruk te behandelen, nuttig zijn.

Genen en hormonen kunnen ook een rol spelen: genen, omdat de aandoening in de familie kan voorkomen, en hormonen, omdat de overgrote meerderheid van de gevallen bij vrouwen na de menopauze voorkomt.

Er wordt gedacht dat mannelijke en vrouwelijke geslachtshormonen bescherming kunnen bieden tegen de aandoening, waardoor vrouwen kwetsbaarder worden na de menopauze, wanneer de oestrogeenspiegels lager zijn. Hogere niveaus van stress en angst bij postmenopauzale vrouwen kunnen dit verband ook helpen verklaren, zegt dr. Gamble.

Een mogelijkheid in de toekomst zou een test kunnen zijn die de niveaus meet van de twee microRNA’s die zijn geïdentificeerd in de recente Imperial-studie, om te voorspellen of een patiënt het risico loopt een tweede aanval van het gebroken hart-syndroom te ervaren.

Op dezelfde manier zouden medicijnen die de werking van de twee microRNA’s blokkeren een broodnodige manier kunnen zijn om recidieven te voorkomen.

Ongeveer één op de vijf patiënten met een gebroken hart krijgt een recidief – en Sarah was daar een van. Na haar eerste takotsubo-aanval kreeg ze ACE-remmers, bètablokkers (bloeddrukmedicijnen die de effecten van adrenaline blokkeren) en bloedverdunners voorgeschreven om het risico op stolsels, die een beroerte zouden kunnen veroorzaken, te verminderen.

Maar op 4 januari 2021, bijna drie jaar geleden sinds ze op haar werk instortte, voelde ze dezelfde stekende pijn in haar borst.

De aanleiding was een telefoontje van haar huisarts waarin hij haar verontrustend nieuws vertelde over een andere, niet-gerelateerde gezondheidstoestand.

‘Ik weet nog dat ik in de personeelskamer zat, mijn borst vastgrijpend, huilend en denkend dat ik dood zou gaan, terwijl ik naar de overvolle prullenbak keek. Het was een gevoel van totale berusting en hopeloosheid’, zegt Sarah, die drie volwassen kinderen heeft.

Acht maanden later heeft ze nog steeds pijn op de borst en ben ik kortademig, en hoewel ze nog steeds naar de sportschool gaat, moet ze eerst een dutje doen en zijn intensieve trainingen uitgesloten.

In haar achterhoofd leeft de angst dat ze opnieuw een aanval zal krijgen. ‘Hoe meer ik erover nadenk,’ zegt ze, ‘hoe meer ik bang ben dat een derde keer wel eens de laatste zou kunnen zijn.’

De populairste beroemdheden van Australië kwamen zaterdag naar de Birdcage op de Flemington Racecourse om de Cup Week af te trappen op Wedstrijddag – en terwijl velen langs de baan verbijsterd waren, struikelden anderen helaas bij de poort.

De dresscode voor de eerste zaterdag van het Lentecarnaval in Melbourne is zwart en wit, waarbij de meesten traditioneel kiezen voor op maat gemaakte, smaakvolle en bescheiden monochrome kledingstukken.

Maar zelfs het niet beperken van het kleurenpalet garandeerde een hit in de modewereld, waarbij velen ervoor zorgden dat de ogen om de verkeerde redenen op hen gericht waren.

Slechtst gekleed

Socialite Christian Wilkins maakte een vroege run voor de slechtste, gekleed in een gewaagd maar toch bizar zwart ensemble met capuchon.

Zijn kenmerkende lokken zaten weggestopt in de strakke zwarte capuchon van een laag uitgesneden overhemd met lange mouwen, dat in een broek met zeer hoge taille was gestopt.

De outfit werd afgewerkt met een hangende ketting, dubbele duimringen en glimmende nette schoenen.

Erin Holland koos die dag ook voor een optie met capuchon, maar de bruiloftsachtige outfit was niet echt een schot in de roos.

De jurk bevatte een enorme witte roos die haar figuur overspoelde – terwijl de bovenste helft van de outfit met zijn ‘blazer met capuchon’ heel anders was dan al het andere dat ze eerder droeg.

De zangeres poseerde onhandig en pronkte met haar zwarte visnethandschoenen voordat ze de Vogelkooi binnenging.

Maar beiden konden opgelucht ademhalen toen Jessica Gomes binnenkwam in een tentachtige jurk met polkadots.

Het 38-jarige model combineerde de bizarre jurk met een strakke hoofdband en kniehoge leren laarzen.

De gevlekte jurk overschaduwde haar lichaam en had een vreemde versiering op de schouder. Maar het meest bijzondere waren de mouwen, waardoor het leek alsof het model geen armen had.

Model Tess Shanahan liep rechtstreeks naar de ‘wat je niet moet dragen’-lijst in een opvallende jurk die bewijst dat meer niet altijd meer is.

Het strakke lichaam van de prachtige jonge vrouw was te zien in de buikloze ‘mul’-jurk met een verwarrende halslijn. Ze combineerde de jurk met een vlakke hoofdband en een zwarte tas met bandjes en een paar populaire hartvormige hakken.

Nikki Phillips trok dapper een chaotische zwart-witte jurk aan, maar het wilde patroon deed weinig meer dan toeschouwers in verwarring brengen die zich afvroegen waar ze moesten kijken. Het in Nieuw-Zeeland geboren model combineerde de jurk met lange mouwen met een leuke tas en een hoed met een brede rand.

Styliste Lana Wilkinson shockeerde in haar ongebruikelijke off-shoulder Cappellazzo-jurk met wit gaas dat begon vanaf de zoom van de minirok en tot op de grond hing.

De 41-jarige plaatste video’s waarin ze om vijf uur ‘s ochtends de races klaarmaakte, omdat ze voldoende tijd moest overlaten om haar klanten te helpen met het aankleden op de grote dag.

Maar het lijkt erop dat haar plan om het met haar eigen uiterlijk te ‘vleugelen’ mislukte.

Hetzelfde witte gaas is te zien in de wijde mouwen. Het onhandige ensemble werd afgewerkt met een klein ringtasje.

Jesinta Franklin maakte een statement in haar oversized zwarte pak. De WAG zag er ontspannen uit in de combinatie van een broek met wijde pijpen en een cropped blazer, maar de saaie sfeer klopte niet helemaal.

De doorgaans elegante Demi Bereton, de Melbourne Cup-ambassadeur van dit jaar, tuitte haar lippen terwijl ze buiten de Birdcage poseerde in een zwart-witte jurk die haar kleine lichaam overspoelde.

De enorme strik in de jurk leek de socialite uit balans te brengen, net als de hoed met de superbrede rand en scherpe veren.

Het is niets voor Demi om het doel te missen: ze is eerder uitgeroepen tot winnaar van de felbegeerde mode op de veldcompetitie.

De rode lippenstift en het tasje in jaren 50-stijl van de brunette schoonheid pasten echter perfect bij de klassieke stijl van de dag.

Model en ontwerpster Nadia Bartel maakte geen indruk met haar witte jurk met knoopjes. Op het eerste gezicht leek de witte jurk op een extra grote hotelhanddoek.

Ze heeft Henne getagd in haar foto’s, hoewel de strapless jurk niet op hun site staat.

Nadia droeg een schattige strik in haar haar die ze los droeg. Haar make-up was eenvoudig en elegant voor die dag.

Best gekleed

Yummy Mummy Rachel Watts zag er prachtig uit op het circuit in een schattig off-the-shoulder mini-jurkje van ontwerper Rachel Gilbert.

Ze combineerde het statement-stuk met een doorschijnende zwarte panty en eenvoudige zwarte hakken en voegde een schattige handtas met envelopketting, fijne sieraden en een klassieke sluier toe om de look af te maken.

Rachel werd vergezeld door co-ster Lorinska Merrington in The Birdcage. Lorinska was gekleed in een nauwsluitende, lange zwarte jurk met een hoge halslijn, lange mouwen en overdreven satijnen manchetten.

Hoewel haar jurk niet dezelfde sterrenkracht had als die van Rachel, waren haar accessoires op punt met schattige oorvormige hakken, een vergelijkbare sluier en een klassieke zwarte tas.

Racestijlicoon Kate Waterhouse was onder de indruk van haar inspanningen op de racedag: een prachtig a-symmetrisch zwart-wit nummer met een stompe halslijn en opvallend rokdetail.

De schrijver combineerde de unieke jurk met een eenvoudige gouden tas, een zwarte hoofdband en stijlvolle puntige schoenen.

Ze poseerde zelfverzekerd in de Birdcage, wetende dat ze de Derby Day-opdracht had volbracht.

AFL WAG Jessie Murphy zorgde ook voor de Derby Day-look in een eenvoudige witte theelange jurk.

De blonde schoonheid droeg haar haar los en spelde een enorme witte, door Alice in Wonderland geïnspireerde strik op de kruin.

De look werd afgewerkt met een schattig ringhandtasje en eenvoudige witte puntige stiletto’s.

Model Georgina Burke – die ook wel ‘de volgende Jen Hawkins’ wordt genoemd – speelde op safe op Derby Day – haar eerste evenement als ambassadeur.

Ze plaatste een video op Instagram om haar opwinding te laten zien voordat ze naar de baan ging waar ze zelfverzekerd poseerde bij de Birdcage.

Het model hield haar make-upkleuren neutraal voor het evenement.

Olivia Molly Rogers zag er prachtig uit in haar op ballerina’s geïnspireerde korsetjurk.

Ze maakte de eenvoudige outfit af met een puntige pump, een klassieke sluier en een harde clutch.