Titanic: scans op ware grootte tonen schipbreuk als nooit tevoren

Meer dan een eeuw nadat het zonk, tonen de allereerste scans op ware grootte van de Titanic het historische scheepswrak in verbazingwekkend detail.

Experts hebben duizenden digitale beelden gemaakt om een ​​ongelooflijke 3D-reconstructie te maken van het wrak, dat nu 350 zeemijl voor de kust van Newfoundland, Canada ligt.

De afbeeldingen, gepubliceerd door de BBConthullen het wrak gedetailleerder dan ooit tevoren, inclusief roestige stalactieten op de boeg van het schip, het serienummer op een propeller en een gat boven de plek waar ooit de grote trap stond.

Ze presenteren Titanic bijna alsof het uit het water is gehaald, hoewel dit waarschijnlijk nooit zal gebeuren omdat het wrak zo kwetsbaar is dat het bij elke beweging zou uiteenvallen.

Experts hopen dat studies van de scans meer kunnen onthullen over de mysteries rond wat er gebeurde op de noodlottige nacht in april 1912, zoals de exacte mechanica van hoe het de zeebodem trof.

De luxe oceaanstomer – eigendom van en geëxploiteerd door het Britse bedrijf White Star Line – zonk op tragische wijze in de vroege uren van 15 april 1912 na een aanvaring met een ijsberg in de Atlantische Oceaan, waarbij naar schatting 1.517 van de 2.224 mensen aan boord om het leven kwamen.

De overblijfselen liggen nu op de zeebodem, ongeveer 350 zeemijl voor de kust van Newfoundland, Canada, hoewel het delicate wrak onder water zo snel achteruitgaat dat het binnen de komende 40 jaar volledig zou kunnen verdwijnen.

‘Er zijn nog steeds vragen, fundamentele vragen, die beantwoord moeten worden over het schip’, zei Titanic-analist Parks Stephenson tegen de BBC.

‘[The model is] een van de eerste grote stappen om het Titanic-verhaal naar evidence-based onderzoek te leiden – en niet naar speculatie.’

De heer Stephenson zei dat hij ‘verbluft’ was toen hij de scans voor het eerst zag, die afgelopen zomer zijn gemaakt door diepzeekaartenbedrijf Magellan Ltd tijdens een expeditie en die het onderwerp zullen zijn van een documentaire van Atlantic Productions.

‘Hierdoor kun je het wrak zien zoals je het nooit vanuit een onderzeeër kunt zien, en je kunt het wrak in zijn geheel zien, je kunt het in context en perspectief zien’, zei de heer Stephenson.

‘En wat het je nu laat zien, is de ware staat van het wrak.’

Titanic brak in tweeën net voordat het zijn laatste duik maakte in de vroege uren van 15 april 1912, en nu liggen twee delen van het schip – de boeg en de achtersteven – 800 meter uit elkaar.

Beide helften zijn omgeven door een veld van puin dat bestaat uit stukjes metaal, meubels, ongeopende champagneflessen en zelfs schoenen van passagiers.

Magellan Ltd stuurde duikboten om alle delen van het wrak te onderzoeken, dat ongeveer 4.000 voet onder het wateroppervlak ligt.

De duikboten hebben meer dan 200 uur besteed aan het maken van 700.000 afbeeldingen van elke hoek van het schip om de 3D-reconstructie te maken.

Diepzeekaarten van het schip laten het lijken alsof al het water is afgevoerd, waardoor het gemakkelijker wordt om te zien wat er nog in detail is in vergelijking met camera’s en lichten.

Afbeeldingen tonen de achtersteven – de achterkant van het schip – als een verwrongen puinhoop van metaal nadat het de oceaanbodem raakte en nog steeds tegen de klok in draait.

De V-vormige boeg is beter herkenbaar, compleet met leuningen, hoewel veel ervan door de kracht van de botsing onder de modder is begraven.

De heer Stephenson zei dat we nog steeds ‘echt niet alles begrijpen’ over de botsing van de Titanic met de ijsberg, dus de nieuwe beelden zouden kunnen helpen om meer te onthullen.

‘We weten niet eens of ze hem aan stuurboord heeft geraakt, zoals in alle films te zien is – misschien is ze op de ijsberg aan de grond gelopen’, zei hij.

De RMS Titanic, gebouwd door de in Belfast gevestigde scheepsbouwers Harland en Wolff tussen 1909 en 1912, was het grootste drijvende schip van haar tijd.

Het passagiersschip, eigendom van en geëxploiteerd door de White Star Line, vertrok op 10 april 1912 voor haar eerste reis van Southampton naar New York.

De voering maakte twee korte stops op weg naar haar geplande Atlantische oversteek – een in de Franse haven van Cherbourg, de andere in de haven van Cork, Ierland, waar kleinere schepen passagiers aan en van boord brachten.

Op 14 april raakte de Titanic rond 23:40 lokale tijd een ijsberg, waardoor zes smalle openingen in de stuurboordromp van het schip ontstonden, vermoedelijk als gevolg van het breken van de klinknagels in de romp.

Het wrak werd pas op 1 september 1985 gelokaliseerd, een ontdekking die wereldwijd de krantenkoppen haalde.

Hoewel er enkele scheepswrakken aan land zijn gebracht, zal dit waarschijnlijk nooit gebeuren met de Titanic.

Experts denken dat het te delicaat is om te worden verplaatst vanwege aantasting door corrosie, biologische activiteit en diepe oceaanstromingen. Er zouden ook morele implicaties zijn.

De Britse overlevende van de Titanic, Eva Hart, die haar vader verloor door de ramp, zei kort voor haar dood in 1996: ‘Ik hoop echt dat ze nooit zullen proberen een deel ervan op te halen.

‘Ik hoop echt dat ze zich zullen herinneren dat dit een graf is – een graf van 1500 mensen die nooit hadden mogen sterven, en ik vind niet dat je daar graven moet gaan beroven en ik ben er erg tegen.’