Het harde optreden op de campus heeft een huiveringwekkend effect op de pro-Palestijnse toespraak

Aan de Universiteit van Pennsylvania werd de goedkeuring geweigerd voor de vertoning van een kritische documentaire over Israël.

Aan de Brandeis Universiteit – die een publiek uitdrukte toewijding aan de vrijheid van meningsuiting – een pro-Palestijnse studentengroep werd uitgesloten vanwege verklaringen van haar nationale afdeling.

Aan de Universiteit van Vermont zou een Palestijnse dichter een lezing houden, maar de school schrapte de vergaderruimte nadat studenten klaagden dat hij antisemitisch was.

Er zijn steeds meer tekenen dat universiteiten de pro-Palestijnse protesten en evenementen op de campus beginnen in te dammen, nu de instellingen onder druk staan ​​van donoren, alumni en politici, die woedend zijn over wat zij zeggen een antisemitische campagne tegen Joden te zijn.

Sommige scholen hebben evenementen eenvoudigweg geannuleerd of uitgesteld. Een handvol scholen heeft leerlingengroepen gesloten en leerlingen gedisciplineerd. Sommige studenten zijn simpelweg gestopt met deelname aan protesten, bezorgd over hun eigen veiligheid, opgeschrikt door alumni die een ‘niet-huur-lijst’ hebben opgesteld en externe groepen die studenten hebben bedrogen.

De oorlog in het Midden-Oosten legt de moeilijkheden bloot waarmee Amerikaanse universiteiten worden geconfronteerd bij het navigeren door de vrije meningsuiting. De universiteitsleiders zijn de afgelopen jaren al aangevallen door conservatieven omdat ze het debat over andere onderwerpen afsluiten, maar worstelen nu met het in evenwicht brengen van openlijke uitingen met de angst en klachten van sommige Joodse studenten dat de taal van het pro-Palestijnse protest oproept tot geweld tegen hen.

Toen video’s van sommige protesten viraal gingen, en sommige uitmondden in fysieke ruzies, Universiteitsfunctionarissen staan ​​steeds meer onder druk om een ​​manier te vinden om de demonstraties in bedwang te houden.

Radhika Sainath, een advocaat bij Palestine Legal, een burgerrechtenorganisatie, zei dat haar organisatie sinds de Hamas-aanval meer dan 450 verzoeken om hulp voor campusgerelateerde zaken heeft ontvangen, meer dan een vertienvoudiging ten opzichte van dezelfde periode vorig jaar. Het gaat onder meer om studenten van wie de studiebeurzen zijn ingetrokken of die doxxed zijn, professoren die gedisciplineerd zijn en bestuurders die onder druk zijn gezet door trustees.

“Het is echt zoals niets anders dat we ooit eerder hebben gezien,” zei mevrouw Sainath. “We hebben hier een moment op jaren 60-niveau, zowel wat betreft de repressie als de massale studentenmobilisatie.”

De afgelopen maanden is de meest prominente pro-Palestijnse campusgroep, Students for Justice in Palestine, geschorst aan ten minste vier universiteiten, waaronder Columbia, Brandeis, George Washington en Rutgers. In sommige gevallen beschuldigden de universiteiten de groep ervan voorstander van Hamashet verstoren van de lessen en het intimideren van andere studenten.

De groep, een losjes verbonden netwerk van autonome afdelingen die ongeveer dertig jaar geleden werd opgericht, heeft deze beschuldigingen ontkend.

“Deze schorsingen zijn een gevaarlijke escalatie van de repressieve maatregelen die bestuurders hebben genomen om anti-zionistische studentenorganisatoren te karakteriseren als een gewelddadige en existentiële bedreiging”, zei de nationale groep Students for Justice in Palestine in een verklaring, eraan toevoegend dat bestuurders “de infrastructuur voor massarepressie, censuur en intellectuele manipulatie.”

In Florida, de kanselier van het State University System of Florida schreef een brief eind oktober aan schoolpresidenten dat hoofdstukken van Students for Justice in Palestine in de staat “gedeactiveerd” moeten worden – een bevel dat volgens burgerrechtengroepen duidelijk in strijd is met het Eerste Amendement.

Schoolleiders bevinden zich in een moeilijke positie, zegt Burt Neuborne, hoogleraar rechten aan de NYU en oprichter en juridisch directeur van het Brennan Center for Justice. Universiteiten, zo zei hij, “zullen een prijs betalen voor intellectuele openheid als ze onnodig restrictief zijn in de uiting die ze op hun campussen toestaan”, maar “aan de andere kant heb je getraumatiseerde en bange jonge mensen; je wilt ze niet negeren.

Kenneth L. Marcus, hoofd van het Brandeis Center, een Joodse burgerrechtengroepering (niet gelieerd aan Brandeis University), zei dat bestuurders actie moeten ondernemen wanneer “Joodse studenten worden aangevallen, mishandeld, geïntimideerd en bedreigd.”

“Wat we zien is niet alleen beledigende taal, maar ook schandalig gedrag”, zei de heer Marcus. “Wat we nodig hebben is noch censuur, noch passiviteit. In plaats daarvan moeten universiteiten hun bestaande regels krachtig, consistent en onpartijdig handhaven.”

Arabische en islamitische studenten zeggen dat ze ook te maken hebben gehad met intimidatie en intimidatie, en noteren de moord op een zesjarige Palestijnse jongen in Chicago, een aanval die volgens de autoriteiten door haat werd ingegeven.

Bestuurders van de Universiteit van Vermont annuleerden eind oktober een persoonlijk evenement met de Palestijnse dichter Mohammed el-Kurd, nadat sommige studenten hadden gezegd dat hij antisemitisch was. De heer el-Kurd was niet bereikbaar voor commentaar.

De Anti-Defamation League, die antisemitisme in de gaten houdt, beschrijft de heer el-Kurd op haar website als iemand die een “verontrustend patroon van retoriek en laster vertoont dat veel verder reikt dan beredeneerde kritiek op Israël.”

Lezingorganisatoren verwierpen de beschuldigingen van antisemitisme. “De samensmelting van critici van Israël en antizionisme met antisemitisme is vals en wordt gebruikt om de academische vrijheid te beteugelen”, zegt Helen Scott, een professor die betrokken is bij de planning van het evenement, eraan toevoegend dat veel van de bestuursleden van de lezingenreeks joods zijn.

De universiteit noemde veiligheidsredenen, maar een universiteitsadvocaat erkende later tegenover de faculteit dat er geen bedreigingen waren voor de locatie of de spreker, volgens een video die werd beoordeeld door The New York Times. Het evenement vond in plaats daarvan online plaats. Ambtenaren van de universiteit waren niet onmiddellijk bereikbaar voor commentaar.

“Dit is een klimaat waarin het oké is om op het laatste moment een lezing van een prominente Palestijnse dichter af te gelasten”, zei professor Scott, die opmerkte dat drie studenten van Palestijnse afkomst die andere hogescholen bezochten vorige maand in de stad werden doodgeschoten. (Ambtenaren arresteerden een 48-jarige man bij de schietpartij en onderzochten of het een haatmisdaad was.) “Welke boodschap zendt dat uit?”

William Youmans, universitair hoofddocent aan de George Washington University, waar beheerders dit semester de afdeling Students for Justice in Palestine hebben opgeschort, zei dat de tactieken van universiteitsfunctionarissen het studentenactivisme soms afschrikten, maar dat de druk van externe krachten – met doxxings en waarschuwingen aan potentiële werkgevers – grotere gevolgen hadden.

“In veel opzichten heb ik het gevoel dat deze strategie een beetje effectiever is in het daadwerkelijk tot zwijgen brengen”, zei dr. Youmans, begin jaren 2000 lid van de SJP-afdeling van de University of California, Berkeley. “Als bestuurders spraak onderdrukken, heeft dat een averechts effect, omdat het zo duidelijk niet de bedoeling is dat ze dat doen.”

Maar Dr. Youmans zei dat de reacties van universiteiten nog steeds gevolgen hadden.

“Een deel hiervan is bedoeld om aan te geven: ‘Hé, we zijn dingen aan het doen'”, zei Dr. Youmans. “Het gemakkelijkste wat je kunt doen is verklaringen uitbrengen waar donoren blij mee zijn.” Maar, voegde hij eraan toe: “Veel daarvan hebben natuurlijk het informele effect dat ze soorten groepen en uitingen stigmatiseren.”

Wetenschappers die het Israëlisch-Palestijnse conflict bestuderen en erover schrijven, hebben altijd voorzichtig gehandeld, maar het klimaat is sinds 7 oktober verslechterd. Dat blijkt uit een halfjaarlijks onderzoek dat vorige maand werd uitgevoerd. Uit het onderzoek van de Universiteit van Maryland en George Washington University bleek dat 66 procent van de respondenten zelfcensuur rapporteerde over het Midden-Oosten in het algemeen. 57 procent in de herfst van 2022.

Half november stemde het bestuur van de Harvard Law Review om een ​​stuk van Rabea Eghbariah, een Palestijnse geleerde en mensenrechtenadvocaat, niet te publiceren, wiens artikel betoogde dat de gebeurtenissen in Gaza moeten worden geëvalueerd binnen en buiten het wettelijke kader van genocide. zoals gedefinieerd door de Verenigde Naties.

In een verklaring die na het besluit werd vrijgegeven, zei de Harvard Law Review dat de publicatie “rigoureuze redactionele processen kende die bepalen hoe het vraagt, evalueert en bepaalt wanneer en of een stuk moet worden gepubliceerd.”

In een online verklaring veroordeelden verschillende afwijkende redacteuren van de Review de beslissing om het stuk terug te trekken in het licht van “een publieke intimidatie- en intimidatiecampagne.”

In een verklaring aan de Times noemde de heer Eghbariah het besluit ‘verschrikkelijk en alarmerend’, waarbij hij zei dat het ‘niet alleen discriminerend is, maar ook de Palestijnse uitzondering op de vrijheid van meningsuiting onthult’.

Het stuk werd gepubliceerd in De natie.

Aan de Universiteit van Pennsylvania zei Jack Starobin, lid van Penn Chavurah, dat de progressieve Joodse studentengroep sinds juli een vertoning van de film ‘Israelism’ had gepland, maar de geplande vertoning van 24 oktober had uitgesteld omdat deze zo dicht bij de Hamas was. aanval.

De film, een documentaire gemaakt door Amerikaanse joden die hun opvattingen over Israël heroverwegen nadat ze het land hadden bezocht en de behandeling van de Palestijnen hadden gezien, heeft de campussen gepolariseerd. Hunter College annuleerde vorige maand een vertoning van de film.

Toen ze probeerden het evenement om te boeken naar eind november, zei de heer Starobin, wees de universiteit het verzoek af. De studenten gingen naar het Middle East Center van de school, dat goedkeuring kreeg voor een ontmoetingsruimte op de campus om een ​​film te vertonen, zei de heer Starobin. Toen campusbeheerders hoorden dat de film ‘Israëlisme’ was, kregen de studenten te horen dat ze gestraft konden worden als de vertoning doorging, zei de heer Starobin.

Een woordvoerder van Penn weigerde commentaar te geven op de studentendiscipline, maar zei dat de universiteit besloot de vertoning uit te stellen tot februari “omdat onze eerste verantwoordelijkheid de veiligheid en beveiliging van onze campusgemeenschap is.” De woordvoerder zei dat de organisatoren de wens van de school om de film in februari te vertonen ‘negerden’. De heer Starobin zei dat de universiteit zich pas aan februari had verbonden nadat hij de ontkenning van de ruimte openbaar had gemaakt.

Deze maand nam de president van de Universiteit van Pennsylvania, M. Elizabeth Magill, ontslag na een rampzalige verschijning voor het Congres, waarin ze een juridisch antwoord gaf op de vraag of ze, op grond van de gedragscode van de school, studenten zou straffen die oproepen tot de genocide op Joden.

Toch zei Erin Axelman, de mededirecteur van ‘Israelism’, dat de meeste universiteiten drukcampagnes hebben doorstaan ​​en de film hebben vertoond. En sommige studenten hebben gezegd dat ze meer bereid waren zich uit te spreken.

Chisato Kimura, een 23-jarige rechtenstudent aan Yale en lid van Yalies4Palestine, zei dat ze zich niet heeft laten afschrikken en zou blijven protesteren namens de Palestijnen.

Ze zei dat scholen veel over diversiteit praten “en onze gezichten graag op posters en promotiemateriaal plakken”, maar dat ze moeten accepteren dat “als je verschillende gezichten hebt op campussen, je ook verschillende stemmen en meningen zult hebben.”

Op Harvard zei een studentenorganisator van het Palestine Solidarity Committee van de school dat studenten zich zorgen maakten over de gevolgen van het uitspreken voor de Palestijnen. Ze wilde niet genoemd worden uit angst voor haar fysieke veiligheid en mogelijke gevolgen voor de universiteit. Zorgen over de discipline van haar school zorgen ervoor dat sommige leerlingen twee keer nadenken over het openlijk spreken over hun mening in de klas, zei ze.

Maar uiteindelijk, zei de studente, heeft ze, gezien de brute dood van duizenden burgers in Gaza, het gevoel dat er geen andere keuze is dan te blijven protesteren en zich uit te spreken op de campus, wat de gevolgen ook zullen zijn. De inzet in Gaza, zei ze, “is te groot om op een moment als dit te zwijgen.”

Alan Blinder rapportage bijgedragen