Glen-Marie Frost: How a high-flying Sydney socialite went from living in a sprawling harbourside mansion to sleeping in her car

Een glamoureuze PR-goeroe heeft onthuld hoe ze van het leven in een van de meest exclusieve buitenwijken van Australië naar het slapen in haar auto ging.

Glen-Marie Frost leefde ooit het goede leven in Sydney, mengde het met de rijken en beroemdheden, jetsetting over de hele wereld, en woonde in een weelderig herenhuis aan de haven.

Maar haar wereld stortte in nadat een scheiding de slimme zakenvrouw nauwelijks bezittingen, geld of een plek om te verblijven achterliet.

Dit is haar ongelooflijke verhaal over veerkracht.

Vroeger

Glen-Marie groeide op in Brisbane, waar haar moeder een modeschool en een modellenbureau leidde.

Ze deed zelf wat modellenwerk en won op 18-jarige leeftijd een zwemkledingwedstrijd van de Great Barrier Reef Promotional Council, waarmee ze de ‘Coral Queen’ werd, die haar kennis liet maken met de wereld van media en public relations.

‘Nadat ik dat had gewonnen, noemde ik mezelf de ‘Coral Trout’, maar ik reisde door Australië en deed media-interviews’, vertelde Glen-Marie aan Daily Mail Australia.

‘Het is bijna alsof ik een kleine ster was. Maar buiten Brisbane heb ik een andere wereld mogen ervaren.’

Verhuizen naar Sydney

In 1969, op 19-jarige leeftijd, verhuisde Glen-Marie naar Sydney, alleen gewapend met de goede wensen van haar ouders: een elektrische koekenpan, een broodrooster en een elektrische deken.

Haar carrière kwam snel van start dankzij hard werken en het geloof dat mensen in haar hadden.

‘Ik heb zoveel geluk gehad, ik heb altijd mensen gehad die mij een geweldige kans boden. Ik heb nog nooit naar een baan gesolliciteerd,’ zei Glen-Marie.

Ze begon te werken bij de International Centre Foundation, die een thuisgastprogramma uitvoerde voor buitenlandse studenten die bij Australische gezinnen logeerden.

De organisatie organiseerde ook de Miss International Quest om geld in te zamelen, en Glen-Marie begeleidde de winnaar naar 13 landen over de hele wereld.

‘Toen ik 21 was, reisde ik de wereld rond als gast van overheden. Het heeft mijn horizon van Brissy verbreed.’

Ze mengde zich met belangrijke politieke spelers in Canberra en vroeg ‘allemaal door bluf’ overheidssubsidies aan.

Op 25-jarige leeftijd was Glen-Marie het gezicht van de marketingcampagne voor Bankcard, de eerste grote creditcard van Australië.

Glen-Marie trad in 1978 in dienst bij De Beers, een groot diamantbedrijf, als hoofd van de marketing van Australazië.

Het promoten van diamanten was ‘een heel ander verhaal’.

De baan bracht haar naar Londen en New York, maar ook naar verder gelegen bestemmingen in Azië en Europa – en ze werd bekend als de ‘Diamond Lady’.

‘Ik genoot van de verfijning van dit alles. Ik omhelsde het. Ik heb zoveel over het leven geleerd’, zei ze.

Glen-Marie werkte vijf jaar voor De Beers, voordat ze in 1983 besloot haar eigen internationale PR-adviesbureau te leiden.

De glinsterende wereld van diamanten was passend. In de jaren tachtig stond Sydney bekend als de ‘Emerald City’.

Het was een decennium van decadentie, aangewakkerd door champagne en spectaculaire sociale evenementen, waaronder het beroemde gekostumeerde Cointreau Ball.

Glen-Marie herinnert zich de jaren ’80 als een onstuimige tijd van hard werken en hard spelen.

‘Alles draaide om glamour, plezier maken en feesten. Feesten is prima, maar de volgende dag moest je toch werken.’

‘Het was de tijd van groot haar, waar ik van hield, vooral nu ik het meeste ervan kwijt ben. Het waren schoudervullingen, een silhouetjurk en hoge hakken.’

Glen-Marie wreef over gewatteerde schouders met de A-listers, presidenten en acteurs van Australië, waaronder Donald Trump, Bill Clinton en de koningin.

In 1985 trouwde Glen-Marie met Bob Frost, de uitvoerend voorzitter van de Australische dochteronderneming van een Britse vastgoedgroep.

De blitse huwelijksreceptie voor ongeveer 300 gasten, waaronder politici en zakenmensen, duurde tot 04.00 uur.

Het leven was goed, Glen-Marie had een geweldige carrière, was getrouwd met de ‘meest genereuze man ter wereld’ en toen werd hun zoon Andrew geboren.

Ze verhuisden ook naar een uitgestrekt landhuis in Bellevue Hill, in de exclusieve oostelijke buitenwijken van Sydney.

In 1997 werd Glen-Marie benaderd om aan de Olympische Spelen in Sydney te werken in de krachtige rol van General Manager of Communications and Community Relations.

Glen-Marie heeft gemengde gevoelens over deze keer: ‘Sydney stond in brand. Je was er zo trots op dat je Australiër was.’

De baan was echter stressvol.

‘De eerste paar jaar heb ik er gewoon mee gerend, en alles ging prima, en de laatste paar jaar was een hel.’

Het was tijdens haar werk voor de Olympische Spelen dat er scheuren in het leven van Glen-Marie begonnen te verschijnen.

Het bedrijf van haar man had eerder financiële problemen gehad, maar de weelderige levensstijl was voortgezet.

Uiteindelijk werden ze gedwongen te verhuizen naar een huurwoning.

Glen-Marie geeft toe dat ze waakzamer had moeten zijn en vragen had moeten stellen, maar zei dat ze, zoals veel vrouwen, dat niet deed.

‘Ik heb altijd zo hard gewerkt, en tijdens de Olympische Spelen maakte ik me wel zorgen over een paar dingen.’

Het stel ging in 2001 uit elkaar, maar niet vanwege financiële problemen, zei Glen-Marie.

‘We gingen uit elkaar omdat hij zo slecht over zichzelf dacht en hij niet goed reageerde op het feit dat ik zo’n profiel had bij de Olympische Spelen in Sydney.’

Glen-Marie verliet het huwelijk met niets anders dan haar persoonlijke bezittingen, waardigheid en trots.

Er viel niets te splitsen na haar scheiding.

Daarna werkte ze als executive coach voor Goldman Sachs en had ze andere zakelijke klanten, maar werd geplaagd door medische problemen en werd gedwongen haar baan op te zeggen.

Hoe Glen-Marie dakloos werd

Ze moest een knieoperatie ondergaan en dacht dat ze een particuliere verzekering had, maar dat was niet het geval, en al het geld ging naar de operatie.

Glen-Marie moest een jaar wachten op de operatie en omdat haar werk veel reizen met zich meebracht, moest ze weglopen.

‘Je kunt niet op een stok zitten en met jonge mensen praten.’

Ze had alleen pensioen uit haar tijd bij de Olympische Spelen: ‘Ik was de generatie vóór het pensioen’, legde ze uit.

Dat ging al snel op aan de huur en eenmaal uitgeput moest ze onder ogen zien dat ze dakloos was.

‘Ik haatte het woord ‘dakloos’, maar het was de realiteit.’

‘Als dat gebeurt, denk ik dat je een keuze hebt. Ofwel ben je een slachtoffer en zeg je: ‘Wee mij, ofwel denk je: wat moet ik eraan doen?’

‘Ik denk dat ik de eerste paar jaar zonder enige twijfel in angst heb geleefd.’

Haar netwerk van vrienden kwam tussenbeide.

Met haar geliefde kat Teigetje logeerde Glen-Marie het jaar daarop bij voormalig minister Helen Coonan en andere vrienden.

Glen-Marie was zich ervan bewust de vriendschap niet op de proef te stellen en haar welkom niet te overtreffen.

Ze was inmiddels aan beide knieën geopereerd en was op 64-jarige leeftijd werkloos, zonder echte vooruitzichten en zonder huis.

Het was tijdens een van deze donkere tijden dat ze twee dagen in haar auto woonde.

‘Ik heb veel nagedacht, maar er waren momenten dat je gewoon wilde toegeven. En er was een keer dat ik dacht: waarom ben ik hier?’

‘Ik ben voor iedereen beter af als ik er niet ben. Dus je maakt die momenten mee, maar dan reik je naar binnen en denk je: verdomme, dit kan mijn leven niet zijn. Dit kan mijn leven niet domineren.’

De reddende genade

Ze werd uitgenodigd om te verblijven in het pand van voormalig politicus Michael Yabsley in de zuidelijke hooglanden van NSW.

Zes weken werden bijna vier jaar toen Glen-Marie zich tussen de landelijke retraites van vrienden bewoog.

Ze zei dat dit het moment was waarop ze vrede vond en ‘Waar ik mezelf echt heb gevonden.’

Glen-Marie keerde terug naar Sydney, terwijl vrienden betaalden voor de huisvesting voor haar eerste jaar en anderen haar negen maanden in huis namen voordat ze naar een sociale woning verhuisde, nadat ze zeven jaar op een wachtlijst had gestaan.

Ze had al bijna zeven jaar geen eigen huis meer.

Haar kracht en veerkracht zijn duidelijk zichtbaar en haar leven draait nu om focussen op de toekomst.

In 2017 werd Glen-Marie burgerlijk celebrant en leidde bruiloften en levensvieringen.

‘Ik hou ervan. Voor mij is het totaal anders, maar ik ben een geboren romanticus, dus het past bij mij.’

Glen-Marie wilde haar verhaal delen als dakloosheid haar kan overkomen, het kan iedereen overkomen. ‘Dakloosheid discrimineert niet.’

In 2022 sprak ze over haar ervaringen tijdens een parlementair onderzoek van NSW naar dakloosheid onder ouderen boven de 55 in NSW.

‘Een van de redenen dat ik mezelf op de markt heb gebracht, was om andere vrouwen te helpen die zeggen: ‘Ik weet niet wat ik moet doen.’

Glen-Marie is gepassioneerd door iets terug te geven na wat ze heeft meegemaakt en is nu een media-advocaat en gastspreker voor de kwesties van dakloze vrouwen.

Ze zit in het bestuur van de Sunrise Foundation en New Beginnings Foundation en is betrokken bij The Equanimity Project.

Het woord dat Glen-Marie’s levenshouding het beste beschrijft is ‘veerkracht’.

‘Ik ben gezegend met een geweldige zoon en onze kleinzoon. Ik beschouw mezelf nooit als ongelukkig. Het verbaast me niet dat ik zo volhardend en veerkrachtig ben, omdat ik in mijn leven een aantal uitdagingen heb gehad.’