Inside the American ghost town with population ZERO – where tourists flock to snap selfies with iconic sign – as one lonely man fights to save its legacy after inheriting it from his father

Deze spookstad midden in de Mojave-woestijn heeft meer bekende borden dan mensen, maar de eigenaar doet er alles aan om het gebied weer in zijn oude glorie te brengen.

Kyle Okura, 31, erfde alle bedrijven en bezittingen binnen Amboy, Californië – die officieel nul inwoners heeft – van zijn overleden vader vorig jaar, de Los Angeles Times gemeld.

De stad ligt direct aan de beroemde Route 66 en toeristen maken graag foto’s met het iconische Route 66-embleem dat in de verharde weg is geschilderd.

Bovendien is een 15 meter hoog neonbord voor Roy’s Motel & Café, het enige operationele bedrijf in Amboy, het middelpunt geworden van de revitaliseringsinspanningen van de stad.

‘Het ligt in de middle of nowhere in de woestijn, maar je ziet een groot aantal verschillende soorten mensen in Amboy’, zegt Okura, eigenaar van Roy’s. ‘Dat is zo geweldig. Je hoort verhalen uit alle delen van de wereld.’

Roy’s werd oorspronkelijk geopend door Roy Crowl om te dienen als rustplaats voor automobilisten die reizen op wat ooit de belangrijkste oost-west snelweg in de VS was, Route 66.

Dit gebied is lange tijd een tussenstop geweest voor reizigers, vanaf het moment dat het in 1858 werd opgericht als mijnkamp. Het terrein groeide geleidelijk uit tot een echte stad met een Atlantic and Pacific Railroad-station dat Amboy heette.

Tegenwoordig is Amboy bezaaid met lege huizen en gebouwen, een postkantoor met luiken, een kerk zonder gemeenteleden en een school zonder studenten.

Het laatst overgebleven teken van leven in de stad is Roy’s, waar koude drankjes, snacks en souvenirs verkrijgbaar zijn. Buiten de winkelpui staan ​​drie mechanische pompen waarvoor een begeleider nodig is om de benzine te tappen, die de laatste tijd $ 6,49 per gallon kost.

Maar Roy’s is voor sommigen veel meer dan een benzinestation.

Voor Jan Kuzelka, een reisgids die al twaalf jaar toeristen uit Tsjechië en Slowakije begeleidt op reizen naar nationale parken, is Roy’s een attractie die net zo belangrijk is als andere grote trekpleisters van de Amerikaanse cultuur, zoals de Grand Canyon.

Assistent-manager Nicole Rachel ontsluit het kleine historische kerkje voor toeristen

Op de foto: Amboy’s oude school, nu dichtgetimmerd en verlaten

‘Je zinkt hier weg in de jaren zestig’, zei Kuzelka, 49, tegen de LA Times. ‘Het is net een levend museum.’

Assistent-manager Nicole Rachel, 48, zei dat Roy’s het populairst lijkt bij Duitsers, hoewel klanten uit Brazilië, België, Canada, Frankrijk en vele andere landen het doo-wop schetterende etablissement regelmatig bezoeken.

‘Ze houden erg van de Americana – de Route 66, de oude diners,’ zei Rachel.

‘Ze komen door en ze kijken en zeggen: “Wat zijn dat?” En ik heb zoiets van: “Het zijn hotdogs.”‘

Okura verlichtte het beroemde neonbord van Roy in november 2019 opnieuw, een evenement dat 500 mensen trok en minstens 50 vliegtuigen die naar de landingsbaan van Amboy vlogen.

‘Ik weet nog dat toen mijn vader Amboy kocht, iedereen het afschreef als een slechte beslissing. Veertien jaar worstelen om de eens zo beroemde boomtown te herstellen en we zijn eindelijk begonnen om dit tij te keren’, schreef Okura in een Instagram na.

Amboy was ooit een levendige gemeenschap. Nadat Route 66 in de jaren twintig werd geasfalteerd, woonden er een paar honderd inwoners.

Een hond dwaalt op 24 mei 2024 over een verlaten parkeerplaats bij het tankstation van Roy

Okura maakt een selfie met vriendin Crysta Bree voor Roy’s terwijl de zon ondergaat

Roy Crowl opende Roy’s voor automobilisten die reisden over wat ooit de belangrijkste oost-west snelweg in de VS was. Samen met zijn schoonzoon Buster Burris breidden ze de supermarkt langs de weg uit met een café en vervolgens een motel.

Maar naarmate de tijd verstreek, was Route 66 niet het einde, want de federale snelwegen breidden zich uit en groeiden.

In 1972 werd de Interstate 40 ongeveer 16 kilometer naar het noorden gebouwd en leidde uiteindelijk bijna al het verkeer weg van Amboy, waardoor feitelijk de hele stad en die van Roy omkwamen.

Okura’s vader Albert, bijgenaamd ‘The Chicken Man’ vanwege de oprichting van de restaurantketen Juan Pollo, zag bijna twintig jaar geleden het potentieel in de verlaten spookstad en kocht het van Burris’ weduwe voor $ 425.000.

Eén van de voorwaarden van de verkoop was dat de stad zou worden hersteld in wat het ooit was.

Okura’s vader begon met het heropenen van het tankstation van Roy en het onderhouden van de lobby in de stijl van de jaren vijftig.

Franse toeristen maken op 24 mei 2024 een groepsselfie op de National Trails Highway (Route 66) voor het bord van Roy’s

Assistent-manager Nicole Rachel werkt achter de toonbank bij Roy’s terwijl toeristen op 24 mei 2024 langskomen voor snacks

Okura was twaalf toen zijn vader Amboy kocht, dat ingeklemd ligt tussen Los Angeles en Las Vegas, en hij herinnerde zich dat hij niet wist waarom hij besloot het te doen.

‘Het enige wat ik kon denken was: “Man, deze plek is zo ver weg. Waar gaan we eigenlijk heen?”‘

Dit was echter niet helemaal vreemd voor zijn vader, die op dat moment de winkelpui in San Bernardino aan Route 66 – voorheen de locatie van de oorspronkelijke McDonald’s – al had gekocht en daar een museum had geopend dat gewijd was aan het burgerrestaurant.

Hij dacht dat Amboy publiciteit zou trekken voor de Juan Pollo-keten, maar Okura herinnerde zich dat hij niet overtuigd was.

Okura kreeg geleidelijk een actievere rol bij het opstarten van Amboy. Het was voor hem een ​​manier om een ​​hechte band met zijn vader te krijgen, die al zo’n veertig jaar lang elke dag had gewerkt en de feestdagen, zijn verjaardagen en de verjaardagen van zijn kinderen had doorstaan.

En net als bij zijn kippenrestaurant werkte Okura’s vader hard aan het werk bij Amboy, vaak als eerste arriverend en als laatste vertrekkend, herinneren zijn medewerkers zich.

Albert “the Chicken Man” Okura, oprichter van de restaurantketens Juan Pollo, op de foto met Kyle in 1994

Okura’s vader kreeg in 2019 de relighting van Roy’s neonreclame te zien, een enorme mijlpaal voor vader en zoon, maar vorig jaar kreeg hij te maken met wat hij dacht dat een buikgriep was.

Tegen de tijd dat hij in het ziekenhuis aankwam, ontdekte de familie dat hij sepsis had opgelopen. Hij stierf vier dagen later op 71-jarige leeftijd, meldde de LA Times.

‘Ik dacht dat ik voor altijd met hem zou blijven samenwerken’, zei Okura, waarbij hij opmerkte dat Albert tot een maand voor zijn honderdste verjaardag regelmatig zijn eigen vader mee naar zijn werk had genomen. ‘Ik dacht dat we hetzelfde zouden zijn, dat we zouden samenwerken tot hij 100 was.’

Okura zei dat hij in gesprek is om een ​​deel van de National Trails Highway, de officiële naam voor Route 66, ter ere van zijn vader om te dopen tot Albert Okura Memorial Highway. Als onderdeel daarvan is Okura van plan om uiteindelijk plaquettes rond Amboy op te hangen die de geschiedenis beschrijven van de zoektocht van zijn vader om de eens zo dynamische stad te redden.

Momenteel jongleert Okura met zowel Amboy’s revitalisering als met Juan Pollo, toen hij na de dood van zijn vader president werd van de kippenrestaurantketen.

Emily en Joe Coombs uit Montana krijgen een exclusief kijkje in de kleine historische kerk aan de overkant van Roy’s

Gelukkig heeft hij een kleine maar toegewijde groep die Amboy weer op de kaart wil zetten, te beginnen met de heropening van het motel en café bij Roy’s, waar ooit gasten langer werden ontvangen dan alleen een korte stop voor benzine of een snack.

Okura’s dreamteam bestaat uit Rachel en Roy’s manager Ken Large, een geschiedenisfanaat die de dagelijkse leiding heeft over de zaken.

Large is ook een fervent postzegelverzamelaar die hoopt ooit het Amboy-postkantoor te heropenen.

Rachel, die voorheen in de kinderopvang werkte, verzorgt de sociale media-accounts, advertenties en filmlogistiek van de stad.

Amboy is ook een plaats met een lange traditie in het hosten van film- en commerciële opnames.

Het winderige woestijnstadje is de locatie geweest waar veel slasherfilms zijn opgenomen, waarbij Rachel klaagt dat er nog geen ‘romantische komedies’ zijn opgenomen.

Roy’s verscheen echter enkele jaren geleden op de cover van Louis Vuitton’s Route 66 Travel Book.

Okura poseert voor het klassieke Roy’s-bord op de motorkap van Lincoln Continental

Nog recenter filmde Olivia Rodrigo een deel van haar muziekdocumentaire ‘Driving Home 2 U’ in Amboy. Een jaar later, in 2023, deed David Yarrow een fotoshoot met supermodel Cindy Crawford, die in een Ferrari Spider uit 1953 van $ 7 miljoen zat met die van Roy op de achtergrond.

‘Een van de beste herinneringen die ik heb is dat ik hier bij zonsondergang ben met Cindy Crawford,’ zei Large. ‘Ik ben oud. Dat is misschien wel het beste voor mij.’

Okura heeft zich beziggehouden met het grote werk dat nodig is om Amboy weer werkend te krijgen, waarbij stap één het vervangen van het septische systeem is.

Zodra dat klaar is, kan Roy’s weer openbare toiletten hebben en de draagbare toiletten achterwege laten, waar het bij een hitte van 120 graden minder leuk is om je zaken te doen.

De grootste uitdaging voor Okura is ongetwijfeld het terug laten stromen van drinkbaar water naar Roy’s, wat van cruciaal belang is om het café te kunnen heropenen.

Het bronwater van het pand is blijkbaar tien keer zo zout als de oceaan, grotendeels als gevolg van de nabijgelegen zoutmijnen, waardoor een filtersysteem met omgekeerde osmose voortdurend moet draaien. Okura overweegt in plaats daarvan water naar de stad te vervoeren.

Oude Route 66 is afgebeeld met Roy’s op de achtergrond aan de linkerkant van de historische weg

Het doel van Okura is om een ​​groot deel van dit werk gedaan te hebben vóór de 100ste verjaardag van Route 66 in 2026, waarvan toeristenfunctionarissen hopen dat dit de zegen zal zijn die nodig is om bedrijven langs de historische slagader een vliegende start te geven.

Twintig jaar geleden, toen hij nog maar net een tiener was, zag Okura Amboy als niets anders dan een zanderig overblijfsel uit vervlogen tijden. Nu beschouwt hij het als een plek die de moeite waard is om te redden, net zoals zijn vader dat deed.

‘Het is anders dan elke andere plaats die je kunt bezoeken’, zei hij. ‘Er gaat niets boven en je kunt op geen enkele manier zoiets als Amboy nabootsen.’

Okura zei dat ‘lot’ het favoriete woord van zijn vader was, wat hem ertoe aanzette zijn toekomstige dochter zo te noemen, mocht hij er een krijgen.

‘Toen Amboy langskwam, bleef hij tegen zichzelf zeggen: “Het is mijn lot”, zei Okura over zijn overleden vader. ‘Dus ik geloof echt dat het nu, in de toekomst, deel uitmaakt van mijn lot om dat te eren.’