Hoe Golden Globes lieve Emma Stone eelt op haar stembanden en verlammende paniekaanvallen overwon om de toost van Hollywood te worden

Op een avond waarop de A-lijst van Hollywood eindelijk terugkeerde naar de volledige glitter van feesten, prijzen, jurken en diamanten voor de eerste grote prijzen sinds de schrijvers en acteursstaking van 2023, was niets zoeter dan de aanblik van vriendinnen die elkaars triomfen vierden.

Emma Stone’s Golden Globe-overwinning voor beste actrice werd naar de hoogten toegejuicht door haar beste vriendin van meer dan 15 jaar: popsuperster Taylor Swift. Swift, in op maat gemaakte Gucci- en De Beers-diamanten, stond op en huilde toen Stone’s naam werd voorgelezen, iets wat de actrice later ‘geweldig’ zei.

Haar overwinning werd ook met pure vreugde begroet door Jennifer Lawrence, die ook deel uitmaakt van de meidenbende van het hoogste niveau die Hollywood regeert (andere leden zijn onder meer actrices Brie Larson, Blake Lively, Sophie Turner, Selena Gomez en zangeres Adele).

Nadat Lawrence op toneel tegen een camera had gezegd: ‘Als ik niet win, ga ik weg’, vierde Lawrence de triomf van Emma Stone alsof het haar eigen triomf was. Dat is nogal wat, aangezien ze in dezelfde categorie genomineerd werd voor een Golden Globe.

De alliantie van Stone en Swift gaat terug tot een ontmoeting in 2008 tijdens de Young Hollywood Awards. ‘Sindsdien hebben we contact gehouden en zijn we goede vrienden geworden,’ zei Stone.

Destijds waren beiden nog steeds alleen maar rijzende sterren – Stone speelde vorig jaar in de middelbare schoolkomedie Superbad en Swift had succes geproefd met haar eerste, titelloze album, maar was nog niet de machtige culturele moloch die ze nu is.

Hun vriendschap verdiepte zich naarmate beide vrouwen steeds beroemder en succesvoller werden. Ze woonden een aantal jaren in de buurt van New York en soms werden ze samen gezien tijdens een diner of in nachtclubs.

Er wordt gedacht dat Stone hielp bij het spelen van Cupido voor Swift met haar vorige langdurige vriend, de knappe Britse acteur Joe Alwyn, die Stone’s co-ster was in The Favorite – hoewel Stone altijd te discreet en te loyaal is geweest om deze berichten te bevestigen.

Er wordt ook gedacht dat Taylor het nummer ‘When Emma Falls In Love’ schreef over haar vriend, die nu getrouwd is met komedieschrijver Dave McCary. Onlangs vertelde Taylor op het podium dat het nummer over ‘een van’ haar ‘beste vrienden’ ging. (Gevraagd naar het nummer zegt Stone dat alleen Taylor kan antwoorden over wie het gaat.)

Naast een gedeeld droog gevoel voor humor waarderen beide vrouwen hun privacy, ondanks dat ze in de schittering van mondiale roem leven.

In 2018 zei Stone: ‘Ik denk dat vriendschap vrijwel alles is. Hier is nog iets dat ik me heb gerealiseerd toen ik dertig werd: jij kiest je gezin. Je realiseert je dat je vriendschappen, de mensen die met je meegaan naar de volgende fasen van je leven – jij kiest voor je gezin.’ Ze voegde eraan toe: ‘De loyaliteit is enorm.’

Gisteravond maakte Stone grapjes over het rauwe applaus van haar vriendin: ‘Wat een a-gat, heb ik gelijk?’ Ze voegde eraan toe: ‘Ik ken haar al bijna twintig jaar en ik was erg blij dat ze er was.’

Stone, 35, heeft Hollywood al veroverd, nadat ze in 2018 een Oscar won voor La La Land – en dit jaar zou ze het misschien nog een keer kunnen doen (de ceremonie is op 10 maart).

Haar triomf bekroont een opmerkelijk succesverhaal dat begon toen tiener ‘Emily’ Stone uit Scottsdale, Arizona haar ouders ervan overtuigde dat ze een kans op roem verdiende met een Powerpoint-presentatie. Daarin smeekte ze haar om haar te laten stoppen met school en op 15-jarige leeftijd naar Los Angeles te verhuizen om haar acteerdromen na te jagen.

Het is niet van een leien dakje gegaan. Toen Stone zich inschreef voor de Screen Actors Guild, het Amerikaanse equivalent van equity, werd de naam Emily Stone aangenomen. In de eerste tv-rollen speelde ze de rol van Riley Stone en Emily J Stone, voordat ze besloot voor Emma te gaan, ter ere van haar held Emma Bunton van de Spice Girls.

Ze herinnerde zich: ‘Ik ging naar elke show op Disney Channel en deed auditie om de dochter te spelen in elke sitcom. Uiteindelijk heb ik er geen gekregen.’ Het kostte haar nog eens drie jaar om haar eerste grote filmrol te bemachtigen, tegenover Jonah Hill in Superbad in 2007.

Maar terwijl haar filmcarrière een vlucht nam, werd ze geplaagd door gezondheidsproblemen, waaronder angst en astma.

Als baby, geboren in november 1988 uit Krista en Jeffrey Stone, had ze ernstig last van koliek.

‘Mijn moeder had de eerste zes maanden van mijn leven 24 uur per dag te maken met een schreeuwende baby. Ik schreeuwde mezelf elke dag hees en kreeg als baby knobbeltjes’, zegt ze. Dat vroege trauma heeft geleid tot de kenmerkende stem die ze nu heeft. ‘Ik heb eelt op mijn stembanden, waardoor ik voortdurend mijn stem verlies en het keer op keer doen van zoiets als schreeuwen in een scène heel ruw is, want dan ben ik mijn stem voor ongeveer een week kwijt. Dus ik probeer er altijd behoorlijk beschermend tegenover te staan, maar ja, ik heb zo geklonken sinds ik een kind was.’

Toen ze begon als tieneractrice, kreeg ze zelfs logopedie om haar schorre gegrom naar een hoger register te krijgen.

Er waren ook andere uitdagingen. Ze heeft een hiatushernia, waardoor een deel van haar maag in haar slokdarm steekt. ‘Ik ben ermee geboren, ik was als een klein oud mannetje als jongedame.’

En ze is openhartig geweest over de geestelijke gezondheidsproblemen die haar vanaf jonge leeftijd achtervolgden – ze kreeg haar eerste paniekaanval toen ze nog maar zeven was.

‘De eerste keer dat ik een paniekaanval kreeg, zat ik in het huis van mijn vriend en ik dacht dat het huis afbrandde. Ik belde mijn moeder en zij bracht me naar huis, en de daaropvolgende drie jaar hield het maar niet op.

‘De meeste dagen ging ik tijdens de lunch naar de (school)verpleegkundige en wringde ik gewoon mijn handen. Ik vroeg mijn moeder om me precies te vertellen hoe de dag zou verlopen, en vroeg het 30 seconden later opnieuw. Ik moest gewoon weten dat er niemand zou sterven en dat er niets zou veranderen.’

De aanvallen kwamen de volgende twee jaar elke dag en uiteindelijk ging ze naar een therapeut, die de diagnose gegeneraliseerde angst- en paniekstoornis bij haar stelde, maar het haar niet vertelde. Ze zei in 2018: ‘Ik ben heel dankbaar dat ik niet wist dat ik een stoornis had. Ik wilde acteur worden en er waren niet veel acteurs die spraken over paniekaanvallen.’

Stone ontdekte later dat acteren en improviseren een andere vorm van therapie voor haar angst waren.

‘Met improvisatie heb ik geleerd dat ik al deze grote gevoelens kan verdragen en echt naar het moment kan luisteren en al mijn associatieve brein kan gebruiken, dat me nog steeds midden in de nacht wakker maakt en datgene wat me tot op de dag van vandaag nog steeds achtervolgt. nuttig zijn voor mijn werk’, zei ze.

‘Ik geloof ook dat er veel empathie is als je intern veel worstelt’, zei ze. ‘Er is een neiging om te willen begrijpen hoe de mensen om je heen werken of wat er intern bij hen aan de hand is, wat geweldig is voor karakters.’

Ze beschouwt haar angst nu als een ‘superkracht’ en zegt: ‘Ik geloof dat mensen met angst en depressie heel, heel gevoelig en heel, heel slim zijn, omdat de wereld hard en eng is en er veel gebeurt, en wanneer als je daar echt op afgestemd bent, kan het verlammend zijn. En als je je er niet door laat verlammen en het voor iets positiefs en productiefs gebruikt, is het als een superkracht.’

Misschien heeft haar gelukkige persoonlijke leven een rol gespeeld bij het beheersen van haar angstgevoelens. Ze ontmoette schrijver McCary toen ze eind 2016 de Amerikaanse sketchshow Saturday Night Live presenteerde – haar derde van vijf keer als presentator. Hij werkte daar als segmentredacteur. De romantiek begon in de zomer van 2017 en ze kondigden hun verloving aan in 2019, waarbij McCary een foto deelde van haar verlovingsring, een parel gezet in diamanten.

Ze waren van plan in maart 2020 te trouwen, maar moesten vanwege de pandemie uitstellen tot later dat jaar. In maart 2021 kreeg Stone dochter Louise Jean, nu twee, die zei: ‘Het is heel erg spannend. Ik heb geluk met wat de lockdown is geweest, maar het was een waanzinnig jaar.’

Een bron vertelde aan People magazine: ‘Hij steunt haar volledig en is onzelfzuchtig in zijn verlangen naar haar succes. Dat zijn geweldige eigenschappen van een man voor iemand als Emma. Ze is onder de indruk van zijn talent en respecteert hem enorm. Twee zeer succesvolle mensen in de entertainmentwereld geven de ander niet altijd de ruimte die ze nodig hebben. Maar hij moedigt haar aan, en dat vindt ze geweldig.’

Hoe perfect hun verbintenis ook klinkt, ze gaf onlangs toe dat ze met een glans door het gangpad liep. Het was niet de meest veelbelovende start, maar de actrice pakte het allemaal op haar gemak aan: ‘In de week dat ik trouwde, opende ik een koelkast en het handvat brak af en ik kreeg een blauw oog.’ Ze voegde eraan toe: ‘Ik heb een helm en uitgebreide therapie nodig.’

Het echtpaar runt nu samen een productiebedrijf, Fruit Tree. Hun eerste project zou een tv-bewerking zijn van de thriller The Shadows, maar Stone heeft laten zien dat ze op haar lange weg naar het sterrendom vrijwel alles kan.

Na Superbad was haar eerste hoofdrol als onbegrepen middelbare scholier in de tienerfilm Easy A in 2010 een succes, gevolgd door verdere lof voor de romcom Crazy Stupid Love in 2011. Haar optredens als Peter Parker’s klasgenoot Gwen Stacy in de Spider-Man-films (hiernaast toenmalige vriend Andrew Garfield) hielp haar status te versterken, net als het succes van de film uit 2011 van de klassieke roman The Help.

Er waren echter veel blindgangers, waaronder een tv-piloot die niet werd opgepikt, een lauwe periode op Broadway als Sally Bowles in Cabaret en twee Woody Allen-films, waarvan er één werd bekritiseerd vanwege de ‘witgekalkte’ cast nadat Allen alleen blanke acteurs had ingehuurd. .

Maar het was als heroïneverslaafde in Birdman uit 2014 dat Stone echt indruk maakte: de uitdagende rol die haar een eerste Oscar-nominatie opleverde. Twee jaar later maakte ze die belofte waar en won ze een Oscar voor beste actrice voor haar betoverende optreden tegenover Ryan Gosling in La La Land.

Gevestigd als een Hollywood-zwaargewicht, kwam toen haar Yorgos Lanthimos-tijdperk, waarin Stone een rol op zich nam in de Griekse regisseurshit The Favourite, naast Olivia Colman, gevolgd door haar laatste Golden Globe-winnende rol als Bella Baxter in Poor Things, die volgens haar is dit de rol van je leven. Een derde Oscarnominatie lijkt vrijwel verzekerd. Om in deze Franken-fabel een vrouw te portretteren bij wie de hersenen van een kind in haar lichaam zijn getransplanteerd, was enorme moed nodig – om nog maar te zwijgen van de bereidheid om tientallen seksscènes te ondernemen. Co-ster Mark Ruffalo noemt haar een talent dat maar één keer in de generatie voorkomt.

Ze zei: ‘Voordat ik zelfs maar de kans kreeg om het script te lezen, had ik het gevoel dat ik haar reis begreep… van gloednieuw naar volwassenheid. Ze is mijn favoriete personage ooit. Iedereen zou het geluk hebben Bella te mogen spelen. Het was zo’n lang proces. De voorbereiding erop duurde waarschijnlijk vier jaar vanaf het begin van het praten erover tot het moment dat we het daadwerkelijk mochten filmen. Dus ik had het gevoel dat ik al een hele tijd bij haar woonde. Yorgos en ik praten er nog steeds over hoe we haar nu missen.’

Dat kan zo zijn, maar aangezien het Hollywood-awards-seizoen nog maar net is begonnen, koestert ze zich misschien nog vele maanden in de glans van de film.