Hoe een chique Engelse erfgename die ooit een buiging maakte voor de koningin, een beruchte IRA-soldaat werd die vanuit een helikopter bommen op de politie liet vallen

IRA-terrorist Rose Dugdale, vastbesloten om moord te plegen, bekogelde het Royal Ulster Constabulary-station met bommen vanuit een gekaapte helikopter.

Toch moet de aanval van de fanatieke bandietenkoningin haar mede-Provo-afvalligen perplex hebben achtergelaten.

9

9

9

Dugdale was immers een Engelse erfgename die als debutante een buiging had gemaakt de koningin bij Buckingham paleis.

Ze groeide op op een uitgestrekt landgoed in Devon, had een gouvernante, ging naar de middelbare school en ging daarheen Oxford universiteit.

Ondanks een leven vol privileges zou ze de meest gezochte vrouw ter wereld worden, nadat ze het brein achter de grootste kunstroof uit de geschiedenis van de geschiedenis was. IRA.

Was Dugdale – die maandag op 83-jarige leeftijd stierf – een ernstig maar misleid arm, rijk meisje?

Of had ze zich door angst en schaamte over haar vergulde opvoeding in een koelbloedige moordenaar laten veranderen?

Haar reis van meisje uit de Engelse society tot IRA-bommenwerper was zeker de ultieme daad van rebellie voor een dochter van het establishment.

Dr. Bridget Rose Dugdale werd geboren in een zilveren lepel luxe in 1941.

Haar vader, luitenant-kolonel Eric Dugdale, leidde een succesvol syndicaat bij verzekeraar Lloyd’s, terwijl de familie van moeder Caroline rijk was door middel van katoen.

De familiestapel werd geplaatst op 600 hectare nabij Axminster, Devon.

Rose leerde ponyrijden en piano spelen tijdens haar ‘heel, heel gelukkige’ jeugd.

De familie bezat ook een Georgisch herenhuis in ChelseaWest-Londen, waar Dugdale werd verzorgd door een Franse gouvernante.

Ze werd later opgeleid aan Miss Ironside’s School for Girls in het nabijgelegen Kensington.

Er was ook een leerling toekomst pijn tante Virginia Ironside, wier twee oudtantes de zaak runden.

‘Fanatisch pad’

Virginia schreef deze week dat Dugdale was grootgebracht met ‘verstikkende conventionele opvattingen’.

Ze zei dat Rose en haar oudere zus Caroline “door hun moeder verplicht waren om alleen blauwe jurken te dragen met bijpassende linten in hun haar”.

De auteur voegde eraan toe dat de meisjes “voor elke bezoeker een buiging moesten maken” en “voor het diner formele kleding moesten aantrekken en lange witte handschoenen moesten dragen”.

Later ging Dugdale naar de eindschool in Europa Vervolgens was ze in 1958 een van de laatste debutantes.

Samen met andere meisjes uit de hogere klasse werd ze aan de koningin ‘voorgesteld’ voordat ze werd gelanceerd in het vier maanden durende ‘seizoen’ van glinsterende ballen in de hoop een rijke echtgenoot te vinden.

Later beschreef ze haar coming-out-bal als “een van die pornografische aangelegenheden die kosten wat 60 gepensioneerden in zes maanden ontvangen”.

Na het winnen van een plaats aan het St Anne’s College, Oxford, zou Dugdale hartstochtelijke affaires hebben gehad met romanschrijver Iris Murdoch en een vrouwelijke docent.

Ze haalde voor het eerst de krantenkoppen nadat ze zich als man had voorgedaan om lid te worden van de debatvereniging van Oxford Union, die alleen voor mannen toegankelijk is. Het zou ertoe leiden dat vrouwen officieel zouden worden toegelaten.

Toekomstig Tory-parlementslid Edwina Currieeen Oxford-tijdgenoot uit Dugdale, herinnert zich dat ze samen met haar sherry dronk.

Edwina, 77, De geheime minnaar van voormalig premier John Majorzei: ‘Ik beschouwde Rose als een van die bevoorrechte idioten die vonden dat ze kon doen wat ze wilde.

“Binnen de volgende Ongeveer tien jaar lang probeerde haar lot mijn lot te vermoorden.

9

9

Dugdale werd doctor in de wijsbegeerte na zijn studie in de VS en aan de London University, en werkte later als overheidseconoom.

In 1972 ontmoette ze ex-gardesoldaat en kleine crimineel Wally Heaton, die zichzelf omschreef als een ‘revolutionair socialist’.

Ze maakten regelmatig uitstapjes naar Noord-Ierland om te marcheren in politieke demonstraties terwijl The Troubles woedden.

Dugdale had eindelijk haar doel gevonden en niets, zelfs niet de pijn die ze haar familie had bezorgd, kon haar van een fanatiek pad afbrengen.

In de nacht van 6 juni 1973 wist ze dat haar ouders weg zouden zijn bij de races in Epsom. Samen met Heaton stal ze schilderijen en antiek ter waarde van £ 82.000 uit het familiepad.

Men dacht dat de opbrengst bestemd was voor de IRA.

Gearresteerd en voor de rechter gestuurd, zei ze vanaf de kade tegen haar vader: ‘Ik hou van je, papa, maar ik haat alles waar je voor staat.’

Ze voegde eraan toe dat haar ouders “gangsters, dieven en onderdrukkers van de armen” waren.

Een rechter legde Dugdale een voorwaardelijke straf van twee jaar op, in de overtuiging dat het onwaarschijnlijk was dat ze opnieuw een overtreding zou begaan.

Het zou een fatale inschattingsfout blijken te zijn, toen ze naar het zogenaamde bandietenland tussen Noord-Ierland en de Republiek reisde om contact te maken met een actieve IRA-diensteenheid.

De verharde Provo’s uit de arbeidersklasse moesten ervan overtuigd worden dat Dugdale geen MI5 plant. En in januari 1974 kwam haar kans.

Ze werkte samen met de eigenzinnige IRA-agent Eddie Gallagher, die nu haar minnaar was, en kaapte een helikopter in County Donegal.

Terwijl ze boven de zwaar versterkte RUC-kazerne in Strabane zweefden, lieten ze melkbussen vol explosieven vallen.

De geïmproviseerde apparaten ontploften niet, maar nu was Dugdale buiten de verwijten van IRA-collega’s.

Later noemde ze de mislukte inval de gelukkigste dag van haar leven.

Op 26 april 1974 werd het voormalige trustfonds Toff de meest gezochte voortvluchtige ter wereld.

Het was een warme lente ‘s avonds rond 21.30 uur toen ze aanklopte bij Russborough House, County Wicklow, de thuisbasis van diamantmagnaat Sir Alfred Beit en zijn vrouw Lady Clementine.

9

9

9

Ze waren de vrienden van haar ouders en ze zou hebben geweten dat ze rijk waren, met een onschatbare kunstcollectie.

Een Frans accent aannemen en een zwarte pruik dragen en bedenkenzei ze haar zilver Ford Cortina was kapot.

Enkele seconden later werd ze vergezeld door drie mannen die met revolvers zwaaiden.

Sir Alfred werd met een pistool op zijn hoofd geslagen en hij en zijn vrouw werden vastgebonden.

De bende stal schilderijen van Gainsborough, Rubens, Goya en Vermeer ter waarde van £ 8 miljoen.

Tijdens het proces bracht ze een gebalde vuistgroet vanaf de kade en noemde Groot-Brittannië ‘de smerige vijand’

Het eerste lid van de Ieren politie force, of Gardai, ter plaatse was de jonge sergeant Sean Feeley.

Hij vertelde me in 2009: ‘Dugdale had de leiding en vertelde de bende welke foto’s ze moesten maken.

‘Geslepen glasaccent’

“Ze wees naar de muren en zei: ‘Die, die’. Ze was eerder als gast in het huis geweest.

‘Sir Alfred had bloed uit zijn achterhoofd stromen waar hij door een pistool was geraakt.’

Dugdale’s eenheid eiste de vrijlating van de zussen Dolours en Marian Price, gevangen gezet vanwege hun aandeel in een IRA-bomaanslag, plus £ 500.000 in ruil voor hun buit.

Na acht dagen leidde een enorme jacht de Gardai naar een gehuurd huisje in Glandore, County Cork, waar ze Dugdale en de schilderijen vonden.

Tijdens het proces bracht ze een gebalde vuistgroet vanaf de kade en noemde Groot-Brittannië “de smerige vijand”.

Ze kreeg negen jaar gevangenisstraf nadat ze ‘trots en onvergankelijk schuldig’ had gepleit en beviel van Gallagher’s zoon Ruairí in de gevangenis van Limerick.

Nu is hun brutale overval het middelpunt van de film Baltimore, met in de hoofdrol Imogen Poots, die gisteren werd uitgebracht en ervan wordt beschuldigd een sympathieke weergave van Dugdale’s karakter te bieden.

In oktober 1975 ontvoerden Gallagher en handlanger Marian Coyle de Nederlandse industrieel Dr. Tiede Herrema en eisten de vrijlating van Dugdale en twee andere terroristen.

De ontvoerders werden getraceerd naar een huis in Monasterevin, County Kildare, en er begon een belegering van twee weken.

Gallagher – die een pistool tegen Herrema’s hoofd had gehouden – gaf zichzelf uiteindelijk over en werd veroordeeld tot twintig jaar achter de tralies.

Op 24 januari 1978 trouwden Dugdale en Gallagher in de kapel van Limerick gevangenis terwijl de driejarige Ruairi toekeek.

De pasgetrouwden mochten een huwelijksreis van vijf uur doorbrengen in een van de cellen.

Dugdale werd in 1980 vrijgelaten nadat ze zes jaar van haar straf had uitgezeten.

Gallagher verliet de gevangenis in 1990, maar na veertien jaar in de gevangenis overleefde hun relatie niet.

Dugdale vestigde zich in een buitenwijk van de arbeidersklasse in Dublin en hielp bij de organisatie van de IRA-burgerwacht campagnes tegen drugsdealers en het onderwijzen van Engels en milieu wetenschap op een school.

Vervolgens onthulde een geautoriseerde biografie van journalist Sean O’Driscoll in 2022 dat Dugdale na haar vrijlating uit de gevangenis een sleutelrol speelde als IRA-bommenmaker.

Het boek – Heiress, Rebel, Vigilante, Bomber – vertelde hoe zij en haar nieuwe minnaar Jim Monaghan een krachtig explosief uitvonden, genaamd Ballycroy 3-4, dat werd gebruikt bij het bombardement op Glenanne in 1991. Leger kazerne in Armagh waarbij drie soldaten omkwamen.

Ze ontwikkelden apparaten waarbij drie mensen omkwamen en 91 gewond raakten op de Baltic Exchange in Londen in 1992, plus nog twee anderen in Londen. Londen Docklands in 1996.

In 2009 sprak ik Dugdale buiten haar huis in Dublin en vroeg of ze spijt had van het bloed aan haar handen.

Met een wollig Keltisch FC-hoed trok over haar grijzende haar haar, en gekleed in een smerig jasje en een gevechtsbroek, blafte ze: ‘Ga weg, oké. Ik beantwoord geen vragen.”

Nadat ze haar land, klasse en familie had verraden, was de enige hint van haar verleden haar geslepen glasaccent.

Na de dood van Dugdale werd ze geprezen door republikeinse aanhangers, die haar een “vrijheidsstrijder” en een “echte revolutionair” noemden.

Maar Ann Travers, wier zus door de IRA werd vermoord, had een ander grafschrift.

“Ze was een terrorist, bommenwerper en moordenaar”, schreef ze op X/Twitter.

‘Ik denk aan al haar slachtoffers, die niet de natuurlijke dood hebben gekregen die zij had.’

9