Ik dacht dat ik Bali Belly had, maar het bleek iets veel ergers te zijn. Dit is wat ik wil dat elke Australische vrouw weet

Een jonge Australische vrouw heeft zich uitgesproken over het moment waarop bij haar tijdens een backpackreis rond de wereld de diagnose eierstokkanker stadium drie werd gesteld.

Tora Murphy was vorig jaar vier weken onderweg toen ze zich in Zuidoost-Azië een opgeblazen gevoel begon te voelen.

Ze dacht er niet veel over na en dacht dat het misschien te wijten was aan veel voorkomende reisziektes, zoals de Bali-buik.

Haar ongemak bleef echter bestaan ​​terwijl zij en haar vriend, Hewson Perry, hun reis naar Colombia in Zuid-Amerika voortzetten.

‘Ik heb het min of meer toegeschreven aan het feit dat ik duidelijk veel verschillende soorten voedsel dronk en at’, vertelde mevrouw Murphy aan Daily Mail Australia.

'Ik heb het letterlijk gegoogled en er stond dat een opgeblazen gevoel bij reizigers heel gebruikelijk is. Dus eigenlijk dacht ik er niets van. Het was een normaal opgeblazen gevoel en ik dacht dat ik aankwam.

'Maar het werd in die paar weken steeds erger en uiteindelijk zag ik eruit alsof ik ongeveer zes maanden zwanger was.'

Toen haar symptomen verergerden, besefte mevrouw Murphy dat er iets ernstigs aan de hand was.

Ze wachtte tot ze in Londen aankwam om haar symptomen te controleren. Daar aangekomen ging ze rechtstreeks naar de eerste hulp, waar de artsen enkele tests uitvoerden.

Mevrouw Murphy was in ‘complete shock’ toen de dokter terugkwam en ‘de kankerbom liet vallen’, waarbij hij uitlegde dat ze een kankergezwel op haar bekken hadden gevonden.

Er werd gediagnosticeerd als stadium drie eierstokkanker.

'Ik dacht: “Wat bedoel je met een mis? Wat bedoel je met kanker?” Het kwam niet eens in mijn gedachten op', zei mevrouw Murphy.

'Vanaf dat moment was het letterlijk: ga, ga, ga. De consulent wilde me meteen zien en ik moest een beslissing nemen over waar ik behandeld zou worden, in Londen of in Australië.'

Slechts zeven weken na haar droomavontuur als backpacker, en na tien dagen in het ziekenhuis te hebben doorgebracht, vloog mevrouw Murphy terug naar Australië.

Een terugkeer naar Australië

Eenmaal terug in Australië begon mevrouw Murphy met de behandeling in het Mater Hospital in Brisbane.

Artsen onderzochten manieren om haar vruchtbaarheid te behouden, maar kwamen tot de conclusie dat ze een volledige hysterectomie en verwijdering van haar eierstokken nodig had vanwege het vergevorderde stadium van haar kanker.

Helaas konden ze, vanwege hoe gevorderd haar kanker was, geen van de eieren van mevrouw Murphy extraheren of invriezen.

Mevrouw Murphy zei dat ze de operatie nog niet helemaal heeft geaccepteerd, omdat het de mogelijkheid om kinderen te krijgen wegnam voordat ze zelfs maar de kans had gehad om te overwegen een gezin te stichten.

‘Ik heb het een beetje terzijde geschoven als het gaat om het emotioneel omgaan ermee, alleen maar omdat ik jong ben’, zei mevrouw Murphy.

'Ik kan het niet eens echt doorgronden, omdat ik nog niet eens op een punt in mijn leven was dat ik aan kinderen dacht. Ik leefde gewoon mijn beste leven toen ik jong was en met mijn vriend reisde.

'Ik zal er alles aan doen om gewoon gezond en levend te zijn, dus het krijgen van mijn eigen kinderen was op dit moment geen prioriteit in vergelijking met mijn eigen leven.'

De 24-jarige nadert het einde van haar 12-ronde chemotherapieplan, met nog maar vier behandelingsrondes te gaan.

Ze voegde eraan toe dat er een grotere kans op herhaling is omdat haar kanker in een zo laat stadium werd ontdekt, maar blijft hoopvol dat haar ziekte te genezen is.

Mevrouw Murphy zal twee jaar lang elke drie maanden contact moeten opnemen met haar artsen voordat ze overgaat naar controles van zes maanden voor nog eens vijf jaar.

De regelmatige controles hebben de reisplannen van haar en haar vriend niet afgeschrikt. Het paar hoopt aan het einde van het jaar voor drie maanden in Thailand gestationeerd te zijn.

'Wat mij door de dag helpt, is gewoon plannen maken voor de toekomst', zei mevrouw Murphy.

'Reizen zal er voor mij in de toekomst een beetje anders uitzien, het is duidelijk dat ik niet een jaar lang zomaar kan gaan… we zullen langzamer reizen, zoals drie maanden achter elkaar soort ding.'

Gelukkig heeft mevrouw Murphy een sterk ondersteunend netwerk dat haar helpt tijdens haar reis naar kanker, waaronder haar vriend, de heer Perry.

'Hij is een lieverd, als de beste steun ooit, alsof ik niet om beter kon vragen. Eerlijk gezegd, ik weet niet wat ik zonder hem zou hebben gedaan', zei mevrouw Murphy.

Ze moedigde jonge vrouwen ook aan om het leven ten volle te leven, want 'het leven kan in een oogwenk veranderen'.

'Leef je leven ten volle en doe dingen waar je blij van wordt, want alles kan gebeuren en je leven kan in een oogwenk veranderen. ‘Wees dankbaar voor elke dag en dankbaar voor je gezondheid’, zei mevrouw Murphy.

'Eierstokkanker is moeilijk op te sporen omdat de symptomen zo vaag zijn. De symptomen laten je niet denken: “Oh mijn God! Ik heb kanker”.

'Maar als ze doorgaan, moet je voor jezelf opkomen. Als er iets mis is, laat je dan onderzoeken.'

TikTok gebruiken om andere jonge vrouwen te bereiken

De gemiddelde leeftijd van een patiënt met eierstokkanker is 64 jaar, waardoor mevrouw Murphy een van de jongste patiënten is die bij Mater voor de ziekte wordt behandeld.

Mevrouw Murphy zei dat ze moeite had om een ​​steungroep te vinden waar ze zich mee kon identificeren, aangezien haar type kanker voornamelijk bij oudere vrouwen wordt gediagnosticeerd.

‘Ik had het meeste moeite met het vinden van mensen met wie ik me kon identificeren, omdat alle steungroepen zoals op Facebook bestaan ​​uit vrouwen van 60 jaar en ouder’, zei mevrouw Murphy.

'Elke keer als ik daarheen ga, heb ik zoiets van: ik voel de sfeer hier gewoon niet. Dus alsof het een beetje moeilijk is om met iemand met mijn diagnose om te gaan, omdat het altijd oudere vrouwen zijn.'

De jonge vrouw besloot haar kankertraject op TikTok te documenteren en heeft per ongeluk een steungroep opgericht voor een jongere generatie die aan eierstokkanker lijdt.

'Ik wilde gewoon die persoon zijn voor het geval iemand anders zich in dezelfde situatie bevond als ik en ik heb een flink aantal mensen bereikt die het erg nuttig vonden en me bedankten voor het delen van het proces.'

Ze drong er bij vrouwen op aan om voor zichzelf op te komen en een arts te raadplegen als ze merken dat er iets mis is met hun lichaam.

Maand van de voorlichting over eierstokkanker

Mevrouw Murphy deelt haar verhaal voor de Ovarian Cancer Awareness Month in februari – een tijd om de aandacht te vestigen op een ziekte, die jaarlijks het leven eist van ongeveer 1.000 Australische vrouwen.

Eierstokkanker komt vaak voor bij vrouwen ouder dan 50 jaar, waarbij jaarlijks ongeveer 1.300 Australische vrouwen worden gediagnosticeerd.

Eierstokkanker is de dodelijkste gynaecologische kanker en heeft een vijfjaarsoverleving van 49 procent.

Er is geen screeningstest voor eierstokkanker beschikbaar, wat betekent dat de meeste gevallen al in een vergevorderd stadium zijn wanneer ze worden ontdekt.

Mater is een van de slechts drie ziekenhuiscentra voor de behandeling van gynaecologische kankers in Queensland en behandelt ongeveer 130 patiënten met eierstokkanker per jaar – iets minder dan de helft van het totale aantal nieuwe jaarlijkse gevallen in de staat.

Senior medisch oncoloog bij het Mater Cancer Care Center, dokter Catherine Shannon, zei dat de kanker van mevrouw Murphy ongebruikelijk was.

'Eierstokkanker is grotendeels een ziekte van oudere vrouwen, maar mevrouw Murphy heeft een slijmachtig subtype dat we soms bij jonge vrouwen zien, hoewel het uiterst ongebruikelijk is', zei dr. Shannon.

'Tora's operatie is succesvol geweest en ze verdraagt ​​de chemotherapie goed. Haar casus illustreert hoe vaag de symptomen van eierstokkanker zijn.

'Het is belangrijk voor alle vrouwen, van elke leeftijd, om de tekenen en symptomen van eierstokkanker te kennen, inclusief een opgeblazen gevoel, bekkenpijn en opgezette buik.

'Als ze deze symptomen aanhoudend ervaren, is het belangrijk om naar een arts te gaan en ze te laten onderzoeken.'