Toen de volwassen dochter van LaVonne Collette, Tamra, een onderkomen nodig had tijdens de pandemie nadat ze uit haar huis was gezet, liet mevrouw Collette haar wonen in een huurwoning die ze bezit in Los Angeles, niet ver van Venice Beach. Dat ging niet goed.

Tamra begon met hamsteren en vulde het huis met kleding en andere spullen die bij liefdadigheidsinstellingen waren ingezameld. Mevrouw Collette zag tekenen van drugsgebruik en groeiende paranoia, en Tamra zei dat ze geloofde dat ze tussen geesten leefde.

“Ze vertelde me dat het spookte in mijn huis en liet me foto’s zien, en ik hoorde haar schreeuwen”, zei mevrouw Collette, die het gedrag van haar dochter vertelde in documenten die bij de rechtbank waren ingediend.

Mevrouw Collette voelde in 2022 dat de situatie alleen maar zou verslechteren en vroeg haar dochter het huis te verlaten en kocht een camper voor haar, waarin ze een tijdje woonde nabij een kreek aan de westkant van Los Angeles. Dat was beter, dacht mevrouw Collette, dan dat haar dochter in een tent of kartonnen doos woonde. Maar de problemen bleven voortduren. Vorig jaar carjackte Tamra haar moeder buiten een supermarkt, zei haar moeder in de gerechtelijke documenten.

Dus toen mevrouw Collette, 68, vorig jaar nieuwsberichten zag over een nieuw staatsprogramma dat gezinnen in staat stelt naar de rechter te stappen om behandeling te krijgen voor dierbaren die mogelijk in tentenkampen wonen en lijden aan psychische aandoeningen zoals schizofrenie, kwam ze terecht in de deur van het gerechtsgebouw als een van de eerste indieners in Los Angeles.

“Ik geloof dat als ze niet wordt geholpen, ze zal sterven”, schreef mevrouw Colette in het processtuk. “En ze is pas 41 en ze heeft een zoon die van haar houdt, en een moeder en broer die van haar houden.”

Het nieuwe initiatief, genaamd CARE Court – for Community Assistance, Recovery and Empowerment – ​​is een hoeksteen van de nieuwste campagne van Californië om de met elkaar verweven crises van psychische aandoeningen en dakloosheid in de straten van gemeenschappen overal in de staat aan te pakken.

Een ander onderdeel van de inspanning is Proposition 1, een stemmaatregel die wordt verdedigd door gouverneur Gavin Newsom en deze maand ternauwernood wordt goedgekeurd door de kiezers in Californië. Het staat 6,4 miljard dollar aan obligaties toe om duizenden behandelbedden en meer huisvesting voor daklozen te betalen – middelen die zouden kunnen helpen bij het betalen van behandelplannen die zijn opgesteld door rechters van het CARE Court.

En de heer Newsom, een democraat in zijn tweede ambtstermijn, heeft niet alleen meer middelen voor behandeling beloofd, maar heeft ook beloofd het gemakkelijker te maken om een ​​behandeling af te dwingen, met het argument dat zorgen over burgerlijke vrijheden veel te veel mensen zonder de zorg hebben gelaten die ze nodig hebben.

Dus toen mevrouw Collette naar de rechtbank ging, was ze verrast en teleurgesteld toen ze hoorde dat de rechter geen behandeling voor Tamra zou kunnen opleggen.

In plaats daarvan zijn het de behandelaars die onder rechterlijk bevel zouden staan ​​– om ervoor te zorgen dat medicatie, therapie en huisvesting beschikbaar zijn in een systeem dat lange tijd moeite heeft gehad om dergelijke diensten op betrouwbare wijze te verlenen.

“Ik hoopte dat het wat meer kracht zou hebben,” zei mevrouw Colette. ‘Ik dacht dat het wat meer macht zou hebben om ze in een of andere vorm van zorg op te dragen.’

Toch leek het haar enige optie, dus diende ze de petitie in en hoopte.

CARE Court is de poging van de heer Newsom om het zeer publieke en zeer politieke probleem van dakloosheid in evenwicht te brengen met diepgaande vragen over individuele rechten in een land dat generaties lang mensen met een ernstige psychische aandoening in gevaarlijke, disfunctionele instellingen heeft gedwongen.

Onder gouverneur Ronald Reagan leidde Californië het land in een nationale beweging om een ​​einde te maken aan de wijdverbreide praktijk van het opnemen van geesteszieken in staatsinstellingen. Maar net als de rest van het land zorgde de staat er niet voor dat er voldoende middelen naar gemeenschapsdiensten werden verschoven.

Bij het ondertekenen van de wetgeving die de nieuwe rechtbanken instelde, knikte de heer Newsom naar deze geschiedenis en noemde het de ‘erfzonde’ van Californië.

Die mislukking heeft bijgedragen aan het ontstaan ​​van de crisis die zich in stad na stad afspeelt.

De groeiende dakloze bevolking van de staat – iets meer dan 180.000 mensen, volgens federale statistiekenMeer dan een kwart van de daklozen in het land heeft stadsparken en ruimtes onder snelwegviaducten die uitpuilen van kampementen, en degenen die duidelijk in geestelijke nood verkeren zijn een veel voorkomend verschijnsel in gemeenschappen overal in de staat.

“Blijf doen wat je hebt gedaan, en je krijgt wat je hebt”, zei de heer Newsom toen hij de CARE Court-wetgeving ondertekende. ‘En kijk eens wat we hebben. Het is onaanvaardbaar.”

Maar hij lijkt te weten dat het CARE-Hof op zichzelf niet voldoende zal zijn om de problemen op te lossen die gouverneurs en burgemeesters al tientallen jaren achtervolgen en die tijdens de pandemie bijzonder acuut en steeds zichtbaarder werden.

Dus naast de lancering van CARE Court ondertekende dhr. Newsom een ​​wet die het voor rechtbanken gemakkelijker maakt om voogden, bekend als conservators, te benoemen om cruciale levensbeslissingen, zoals psychotrope medicijnen, te controleren.

Maar zelfs met zoveel publieke bezorgdheid over dakloosheid op straat en openbare wanorde, hebben de inspanningen allemaal tegenwind gekend, met name Stelling 1.

In de aanloop naar de stemming op Super Tuesday kreeg het stemvoorstel steun van beide partijen, en weerspiegelde, zoals een kop van de Los Angeles Times het verwoordde, “een crisis die zo ernstig is dat Republikeinen en Democraten samenwerken.” Maar de stemming was zo dichtbij dat de telling twee weken heeft geduurd en de maatregel nauwelijks is doorgevoerd, zei Associated Press deze week bij de bekendmaking van de uitkomst.

En hoewel de krappe stemmingen een weerspiegeling waren van het scepticisme onder sommige kiezers, waren de meest uitgesproken zorgen gericht op de inspanningen van de gouverneur om het conservatorschap gemakkelijker te maken. Critici zeggen dat dit een verontrustende stap achteruit is, en zij vrezen dat de CARE-rechtbanken uiteindelijk zullen worden gebruikt om te pleiten voor conservatoria wanneer mensen zich niet houden aan een vrijwillige behandeling.

Zelfs voordat CARE Court van start ging, werd het geconfronteerd met een juridische uitdaging, geleid door Disability Rights California, die zei dat het programma mensen met een handicap van hun rechten zou kunnen beroven. Het Hooggerechtshof van Californië de kant van de staat en stond de nieuwe rechtbank toe verzoekschriften te ontvangen. Maar de groep voor de rechten van gehandicapten en andere critici zeggen dat ze de nieuwe rechtbank nauwlettend in de gaten houden en een nieuwe uitdaging zouden kunnen aangaan.

Debra Roth, senior wetgevend pleitbezorger bij Disability Rights California, gelooft dat het CARE Court uiteindelijk hand in hand zal gaan werken met de nieuwe wet, waardoor het voor rechters gemakkelijker wordt om curatorschap te bevelen. “Er moet een prijs worden betaald voor mensen die ‘falen’ in de CARE-rechtbank: ze kunnen worden doorverwezen voor curatorschap in de veronderstelling dat er geen minder beperkende optie beschikbaar is”, schreef ze in een kolom voor The Daily Journal, een juridische publicatie.

De popster Britney Spears stond dertien jaar lang onder zo’n bevel vanwege zorgen over haar geestelijke gezondheid en middelenmisbruik, en de strijd om haar conservatorschap te beëindigen opende bij velen de ogen voor de enorme kracht van conservatoria.

In Californië worden mensen die voor de CARE Court belanden en zich niet aan het behandelplan van de rechter houden, geconfronteerd met een soortgelijk vooruitzicht. Een afzonderlijke rechtbank zou kunnen oordelen dat iemand ‘ernstig gehandicapt’ is vanwege een psychiatrische stoornis, waardoor opsluiting in een beveiligde instelling voor geestelijke gezondheidszorg mogelijk zou zijn voor verplichte behandeling.

Terwijl critici vrezen dat CARE Court een nieuwe, gemakkelijkere weg naar conservatorschap zal worden, zei Dr. Lisa Wong, de directeur van het Department of Mental Health van Los Angeles County, dat deze zorgen ongegrond waren. “Ons doel voor CARE Court is om mensen te helpen een restrictievere benadering van de behandeling te vermijden”, zei dr. Wong, die eraan toevoegde dat haar afdeling tientallen nieuwe maatschappelijk werkers en artsen had ingehuurd om te helpen.

Net als de heer Newsom hebben leiders van enkele andere grotendeels liberale jurisdicties, zoals Oregon en New York City, actie ondernomen om dwangmaatregelen uit te breiden om mensen tot behandeling te dwingen. Geen van hen dringt aan op een terugkeer naar de dagen van massa-institutionalisering, maar ze proberen een evenwicht te vinden tussen waarden als vrijheid en mededogen en de druk waarmee het publiek wordt geconfronteerd om de straten schoon te maken.

En ondanks het enorme politieke kapitaal en overheidsgeld dat de heer Newsom investeert in de staat $ 57 miljoen gereserveerd om CARE Court op te starten en besteedt geld uit miljarden dollars aan nieuwe huisvesting, behandelbedden en gedragsmatige gezondheidszorg – het is een experiment en niemand weet zeker hoeveel impact het zal hebben.

Het is nog vroeg, maar ambtenaren zeggen dat ze verbaasd zijn over hoe weinig verzoekschriften er tot nu toe zijn ingediend in de acht provincies waar sinds de herfst CARE-rechtbanken actief zijn. Ambtenaren hebben voorspeld dat er in het eerste jaar in Los Angeles County 4.500 verzoekschriften zouden kunnen worden ingediend, maar eind februari waren er slechts 80 ingediend – inclusief die van mevrouw Collette. (Daarvan zijn er twintig ontslagen en zijn er nog zestig actief.)

Ricardo Garcia, de openbare verdediger van Los Angeles County, wiens kantoor de mensen zal vertegenwoordigen die voor de nieuwe rechtbank in die provincie verschijnen, zei dat zijn bureau op zijn hoede zou zijn voor elke dwang – zoals een verwijzing voor conservatorschap – en deze zou bestrijden als cliënten zich daartegen verzetten.

Eve Garrow, beleidsanalist dakloosheid voor de ACLU van Zuid-Californië, die de mislukte pogingen steunde juridische uitdaging voor de CARE Court, zei dat ze zich zorgen maakt over raciale verschillen, en wijst erop dat zwarte mensen veel vaker dakloos raken dan anderen. In Los Angeles vertegenwoordigen zwarte mensen ongeveer 8 procent van de bevolking, maar meer dan 30 procent van de daklozenbevolking.

Ze zei dat de politie, die zelf petities kan indienen om daklozen voor de rechter te brengen, waarschijnlijk nauw betrokken zal zijn.

Voor veel familieleden die al jaren, zo niet tientallen jaren met de ziekte van dierbaren te maken hebben, is de mogelijkheid van dwang wat de inspanningen een beetje veelbelovend maakt.

“Ik denk echt dat elke oplossing die je bedenkt en die geen onvrijwillige behandeling met zich meebrengt, gedoemd is te mislukken”, zegt Harold Turner, die in Los Angeles pleitbezorger werd voor de National Alliance on Mental Illness terwijl hij had te maken met de afdaling van een dochter in een psychische aandoening.

Zijn dochter stak haar jongere zus neer en werd in 2007 beschuldigd van poging tot moord. Ze werd niet schuldig bevonden wegens krankzinnigheid en werd opgenomen in een staatsinstelling voor geestelijke gezondheidszorg. Nadat ze werd ontslagen, ging ze weer naar school, kreeg een baan in een ziekenhuis en het gaat goed met haar.

Maar de heer Turner vraagt ​​zich af of dat trauma voorkomen had kunnen worden door meer interventie. Dus hoewel hij de nieuwe rechtbank steunt, zou hij willen dat deze ‘dwingender’ was.

Nadat ze haar petitie had ingediend, belde en sms’te mevrouw Collette haar dochter om haar aan te sporen naar de rechtbank te gaan. Ze zei dat het proces haar zou kunnen helpen de voogdij over haar 10-jarige zoon terug te krijgen, die voor de laatste keer door mevrouw Collette is opgevoed. vijf jaar. Maar mevrouw Colette zei dat Tamra recalcitrant was. ‘Ze wil er niets van weten,’ zei ze. Dus wachtte ze terwijl het ministerie van Geestelijke Gezondheid van de provincie Tamra probeerde te vinden om haar te voorzien van de gerechtspapieren.

Mevrouw Collette wist niet of ze haar überhaupt zouden kunnen vinden. Ze zei dat ze niet weet waar haar dochter elke nacht slaapt. ‘Ze wil het ons niet vertellen,’ zei mevrouw Collette. (The Times heeft geprobeerd Tamra te bereiken via sms, telefoon en sociale media, maar is daar niet in geslaagd.)

Een paar weken na het indienen van haar verzoekschrift ontving mevrouw Collette een brief van de rechtbank: het verzoek werd afgewezen. Artsen hadden Tamra gevonden en ontdekt dat ze zorg kreeg van een sociale dienst in Venetië. Zolang zij die behandeling voortzette, kwam zij niet in aanmerking voor de nieuwe rechtbank.

Voorlopig kan mevrouw Collette alleen maar hopen dat Tamra in behandeling blijft. ‘Ik ga haar niet opgeven’, zei ze, maar ze zal niet aarzelen om het opnieuw voor de rechtbank te proberen. “Als ik haar weer op straat zie, ga ik terug.”

Two local races in the Chicago area on Tuesday will gauge voters’ enthusiasm for progressive causes in an Illinois primary lacking drama at the top.

Progressive Democrats, who have built political power in Chicago over the past decade but received mixed reviews of their governance, are pushing for a change to the city’s property tax that would raise rates on prime properties to fund homelessness programs.

Progressives are also trying to hold on to the Cook County prosecutor’s office as the incumbent, Kim Foxx, who scrutinized the systems but drew criticism, prepares to leave office after two terms.

The contests have sparked debates about Chicago’s post-pandemic struggles with homelessness, crime and empty downtown office space, and the races will give voters a chance to have their say on the direction of the city under Ms. Foxx and Mayor’s leadership Brandon Johnson, a fellow progressive. who was elected last year.

With presidential nominations for the major parties already finalized, the results in Democratic-dominated Chicago could come down to whether progressives or moderates are more successful as voters.

The proposed tax change, which opponents say would be a major blow to the struggling commercial real estate industry, calls for lowering the transfer rate on properties selling for less than $1 million and imposing higher rates on homes and commercial buildings sold for are sold more. than $1 million.

The additional money — supporters say it would be at least $100 million a year — would be spent on addressing homelessness, with the details of that spending to be finalized later. The city council has yet to determine the new tax rates. Mr. Johnson, a former union organizer, supports the ballot measure and made it part of his campaign platform.

Democratic voters in Chicago and its inner-ring suburbs will also choose between two candidates vying to succeed Ms. Foxx, who made promised changes to the local justice system but also faced criticism for persistently high crime rates and her handling of a case involving the actor was involved. Jussie Smollett.

Clayton Harris III, a university professor and former prosecutor, has consolidated support from progressive politicians. His opponent, Eileen O’Neill Burke, a retired appellate judge, is trying to win the nomination by appealing to moderate and conservative voters.

The winner of the primary will face a Republican in November, but partisan races across the country are rarely competitive.

Every morning, the man once called Britain’s Bill Gates goes to work in his mansion in San Francisco’s cool Pacific Heights neighborhood.

That man, Mike Lynch, contacts his investment firm Invoke Capital about its recent performance. He speaks to researchers in Cambridge, England, whom he personally funds, about the ways artificial intelligence can be used to help people with hearing problems. He receives updates on the heritage Red Poll cattle and other livestock on his farm in Suffolk, eastern England.

Ultimately, the 58-year-old Mr. Lynch turns to his most important task: defending himself against 16 charges of conspiracy and fraud. If convicted, he faces 20 years behind bars.

The trial begins Monday in San Francisco, where federal prosecutors — who extradited Mr. Lynch from Britain in May and placed him under house arrest — have accused the former technology magnate of defrauding Hewlett-Packard of billions when he HP sold its software company Autonomy for $11 billion in 2011.

In 2012, HP announced a Write-down of $8.8 billion and blamed “serious accounting irregularities” at Autonomy. Stunned investors called it one of the worst takeovers in history. Mr. Lynch has since fought a series of complex, overlapping legal battles in the United States and Britain.

In 2022, a London judge ruled a civil case found Mr Lynch and Sushovan Hussain, Autonomy’s former chief financial officer, liable for defrauding HP. The judge said the case was “one of the longest and most complex in English legal history”, with the trial lasting more than three months, the presentation of dozens of thousands of documents and ultimately a judgment running to more than a thousand pages.

Mr. Lynch disputes HP’s claims and plans to appeal the ruling. His lawyers called it “a case study in buyer’s remorse” and pointed the finger at HP executives for mismanaging Autonomy. Hearings were held last month to decide damages, with HP demanding around $4 billion and Mr Lynch claiming he was owed nothing.

Mr. Lynch’s legal troubles also recall the decline of Hewlett-Packard, once a titan of the American technology industry. The former Silicon Valley giant has since broken up and has long been overshadowed by younger leviathans like Alphabet, Apple and Microsoft.

Mr. Lynch’s chances for his upcoming criminal trial do not look good. The judge, Charles Breyer of the Northern District of California, rejected some of the evidence that Mr. Lynch’s lawyers tried to present that they said showed HP mismanaged Autonomy after acquiring the company. Judge Breyer also oversaw the trial of Mr. Hussain, who was also convicted in 2018 of charges similar to those Mr. Lynch now faces. Mr. Hussain was recently released from a federal prison in Pennsylvania.

Last year, Mr. Lynch lost a bid to avoid extradition despite lobbying the British government, which approved his transfer to the United States on the same day as the verdict against him in the civil case brought by HP.

Last month he sued the Serious Fraud Office, the British securities regulator, over the way the US government handled data requests. The lawsuit, a last-ditch effort to delay the American criminal trial, was arranged earlier this month.

Mr. Lynch still has significant resources to defend himself in a San Francisco courtroom. “Mike Lynch is confident he will be proven right when he finally gets the chance to tell his story to a jury,” Reid Weingarten, one of the prominent white-collar lawyers representing Mr. Lynch in the United States, said in a statement . . “We look forward to this opportunity to tell Mike Lynch’s story and enable him to put this unfortunate chapter behind him.”

Since his extradition, Mr Lynch has lived under 24-hour surveillance and court-mandated private security, a drastic fall for a man once considered one of Britain’s greatest technology success stories.

Born into a working-class family outside London, he went to private school on a scholarship and graduated from Cambridge before founding Autonomy in 1996. The company helped clients analyze unstructured information to discover hidden insights about their business.

By 2011, Autonomy had become one of Britain’s leading technology companies, based in Cambridge, also known as ‘Silicon Fen’.

“He has certainly raised the profile of Cambridge technology,” says Tony Quested, editor of Business Weekly, a technology trade magazine based in Cambridge. “There wasn’t much back then.”

Mr Lynch became a celebrity in British tech circles. He was a member of the Royal Society, one of the country’s top scientific societies; an adviser to David Cameron, then Prime Minister; and was on the board of the BBC.

HP, led at the time by Léo Apotheker, a former head of German software giant SAP, came up with the idea of ​​acquiring Autonomy to transform itself from an aging hardware supplier to a higher-margin software company. PK agreed to purchase Autonomy in mid-2011 for approximately 60 percent more than the market value.

The situation deteriorated rapidly.

Mr. Apotheker resigned from his position as CEO a month after the deal was announced, as investors and analysts revolted against both the high price of the Autonomy acquisition and a plan to spin off HP’s personal computer division (which emerged from another major acquisition of Compaq.)

He was replaced by Meg Whitman, the former eBay chief who served on HP’s board. Within HP, Autonomy’s star quickly faded as sales fell rapidly. Mr Lynch, who clashed with Ms Whitman, was fired in May 2012.

Later that year, HP said it had been duped by Autonomy, misled by improprieties including rolling back contracts and using hardware sales to boost revenue, especially at the end of a quarter. The multibillion-dollar write-off marked the start of Mr. Lynch’s legal troubles, which will culminate this month in another long and complex lawsuit.

Over the years, Mr. Lynch has denied the characterization that the company was rife with fraud. He has accused Ms. Whitman, now U.S. ambassador to Kenya, and other senior executives who clashed with him over Autonomy’s breakup. His lawyers have argued in lawsuits that HP executives, for example, knew about the hardware sales and did not raise them as a problem.

They have pointed to internal emails showing shifting calculations of Autonomy’s value, which at one point was estimated at more than $11 billion. They also noted that accountants from EY, the global accounting and consulting firm formerly known as Ernst & Young, who worked for HP, had not believed that Autonomy’s acquisition price was too high because of accounting irregularities.

U.S. federal prosecutors argued in court papers that Mr. Lynch, long known as a tough boss, liked to be tough and maintain control. (In one filing, government attorneys described an internal sales video at Autonomy in which he portrayed himself as (a Mafia don, and noted that he had named conference rooms after villains from the James Bond films.) Witness testimony included Ms. Whitman and Catherine Lesjak, HP’s former chief financial officer.

Prosecutors have sought to introduce tens of thousands of pieces of evidence and a witness list of 44 people, and they estimate the trial could last until the end of May.

Mr. Lynch’s freedom and his legacy are at stake.

He has tried to foster a reputation as a public intellectual by giving interviews on the subject of technology, but has kept a low profile since his extradition. His last published piece was in April, when he encouraged British policymakers to do so embrace AI startups.

Autonomy is now part of the Canadian software company OpenText. Mr. Lynch’s investment firm, Invoke, has made crucial early investments in companies such as cybersecurity provider Darktrace.

But associations with Mr. Lynch can be fraught. In December, Darktrace shareholders rejected a candidate for the board proposed by Invoke. And in the company financial returnsDarktrace has described “Autonomy-related matters” as a risk “from both a reputational and legal perspective.”

Early detection of colon cancer can potentially prevent a majority of deaths from this disease 73 percent theirs. But just 50 to 75 percent middle-aged and older adults who need regular screening to be tested.

One reason, doctors say, is that the screening methods scare many people away.

For people at average risk, there are two options: a colonoscopy every 10 years or a fecal test every one to three yearsdepending on the type of test.

Or, as Dr. Folasade P. May, a gastroenterologist at UCLA Health, says: “Either you take this horrible laxative and then a doctor puts an instrument on your butt, or you have to manipulate your own poop.”

But something much simpler is in store: a blood test. Gastroenterologists say such tests could become part of the routine blood tests that doctors order when someone comes for an annual physical, for example.

“I think this is going to take off,” said Dr. John M. Carethers, a gastroenterologist and vice chancellor for health sciences at the University of California, San Diego.

About 53,000 Americans are expected to die from colorectal cancer this year. It is the second most common cause of cancer-related deaths in the United States, and while the death rate has decreased among older adults, it has increased among people under age 55.

Current guidelines recommend screenings from age 45. The problem is causing more people to get screened.

Enter the blood test. It takes advantage of the discovery that colon cancer and large polyps – clumps of cells lining the colon that occasionally turn into cancer – release fragments of DNA in the blood.

a study published Wednesday in The New England Journal of Medicine found that a blood test that looks for such DNA, called Shield and made by the company Guardant Health, revealed 87 percent of cancers were in early and curable stages. The false positive rate was 10 percent.

“This will be big news,” said Dr. May, an advisor to Exact Sciences, maker of the Cologuard fecal test.

But there’s a caveat to the blood test: Although it detects cancers, it misses most large polyps; he finds only 13 percent of it. In contrast, the fecal test detects 43 percent and a colonoscopy finds 94 percent, said Dr. Carethers.

Although polyps are usually harmless, a few can turn into cancer. Therefore, doctors want to find and remove them all to prevent the formation of cancer.

Dr. Barbara Jung, chair of the department of medicine at the University of Washington and president of the American Gastroenterological Association, said patients should be fully informed before opting for a blood test. In particular, they need to understand that while this test helps detect cancer at an early stage, it does not prevent it because it is not good at detecting precancerous polyps.

“We need to have that discussion,” with patients, she said. But, she added, “much of this will end up with GPs who already have very little time to get through a litany of screenings and counselling.”

Doctors will also need to explain to patients that if the blood test result is abnormal, they should schedule a colonoscopy to detect polyps or cancer early and remove them if they are present.

It is also not clear how often people should take the blood test. Guardant suggested every three years, but that recommendation is not well supported, Dr. Jung said.

Dr. Jung added that she would like to know whether the blood test performs well in people who are too young to qualify for existing screening tests. But this requires additional research. She is concerned about the rising rates of colon cancer among younger people. It would be “very attractive,” she said, if people could get a blood test for colon cancer at age 30.

“That would be my biggest excitement,” said Dr. Jung.

The big unknown, however, is the costs. Guardant has applied to the Food and Drug Administration for approval to commercialize the test. The company now sells it as a “laboratory-based test,” which does not require FDA approval but is also not covered by health insurance. For those who want to pay out of pocket, the price is $895. But, said Matt Burns, a spokesman for Guardant, the company will work with Medicare and Medicaid and private insurers to “finalize prices” if they become approved, said Matt Burns, a spokesman for Guardant.

Dr. William Grady, the medical director of the Fred Hutchinson Cancer Center’s Gastrointestinal Cancer Prevention Program who is a corresponding author on the Guardant-sponsored study, said the company might settle on a price that makes it comparable to the price of the other screening methods. The costs of the Cologuard fecal test $581 to $681. Colonoscopies, which are usually needed half as often, tend to cost $1,250 to $4,800, although some hospitals charge more. The average cost of a colonoscopy in the United States is $2,750. The tests are usually covered by insurance.

Dr. May cautioned that patients should know that these three screening tests are not equivalent. With the blood test, she said, “we are moving from prevention to early detection.”

But, she said, the blood test is quite simple. When a doctor requests routine blood tests, all that needs to be done is a colorectal cancer test.

“That’s phenomenally exciting,” she said.

And the ease of use could outweigh the test’s limitations, said Dr. Carethers, who wrote an editorial team in the journal associated with the research. After all, he said, the goal of screening is to reduce the number of deaths from colon cancer for the population as a whole.

If a blood test means that many more people are screened, the result – fewer deaths from colon cancer – will be favorable.

“The best screening test is the one completed by the patient,” he wrote.