10 misvattingen over ons lichaam die velen van ons nog steeds geloven

We leven in een complexe wereld, maar de meesten van ons missen expertise in meer dan een paar onderwerpen of disciplines. We horen veel beweringen, waarvan sommige vreemd lijken en al decennia of zelfs eeuwen van de ene generatie op de andere worden doorgegeven. Het zijn meestal producten van geruchten, bijgeloof, traditie, valse veronderstellingen, reclame en andere dubieuze bronnen.

Helaas onderzoeken we deze uitspraken zelden, waarvan sommige mantra’s en axioma’s zijn geworden waarin we geloven, omdat het lijkt alsof alle anderen dat doen. Deze lijst met tien misvattingen over ons lichaam geeft voorbeelden van de mythen waarin velen van ons zelfs vandaag de dag nog steeds geloven.

Verwant: 10 veelvoorkomende misvattingen over natuurverschijnselen

10 Verloren wimpers betekenen pech

Michael Van Der Ham begint zijn artikel over verloren wimpers met een interessante, zij het vreemde, retorische vraag, waarbij hij zich afvraagt ​​of zijn lezers ooit het bijgeloof hebben gehoord dat “als je wimpers uitvallen, dit betekent dat iemand kwaad over je spreekt.” Als dat niet het geval is, is de reden niet dat de misvatting nieuw is; ‘Dit oudevrouwenverhaal bestaat al jaren’, zegt hij. Het is ook waar dat we onze wimpers verliezen.

Ze vallen van tijd tot tijd uit als gevolg van genetica, leeftijd, bepaalde medische aandoeningen, in de ogen wrijven of het gebruik van ‘agressieve make-up verwijderaars of mascara’s’. Maar het incidentele verlies van wimpers betekent niet dat we blind zullen worden, krijgen wat we wensen (zolang we de uitgevallen wimper maar wegblazen), of dat de ontbrekende wimper niet zal worden vervangen door een nieuwe. Kortom, verloren wimpers betekenen geen pech.^[1]

9 We kunnen gifstoffen uitzweten en vet afzweten

Velen van ons hebben gehoord, en geloven misschien nog steeds, dat we gifstoffen en vet kunnen uitzweten. Dat kunnen we niet. We zweten allemaal – het is tenslotte een natuurlijke reactie – maar het voornaamste doel ervan is om ons lichaam af te koelen. Ons zweet bestaat zelfs voor 99% uit water. Er is dus niet veel ruimte meer om al die slechte dingen uit ons lichaam te halen die die gezondheidsretraites en sauna’s beweren.

Het idee dat we beide zouden kunnen doen, is niets meer dan een misvatting. Alleen onze levers, geholpen door onze nieren, kunnen de eerste prestatie leveren, en het enige dat we uitzweten in een sauna of tijdens het sporten is watergewicht. Zoals Dr. Pariser, hoogleraar dermatologie, opmerkt: “De volgende keer [we] drink een glas water, dan komt dat gewicht allemaal terug.”^[2]

8 Fluoride is gevaarlijk voor onze gezondheid

Zelfs vandaag de dag zijn sommige mensen ervan overtuigd dat fluoride gevaarlijk is voor hun gezondheid – en ook voor die van anderen. In feite bloeiden in de jaren veertig en vijftig, toen waterfluoridering in de Verenigde Staten werd geïntroduceerd, samenzweringstheorieën die deze praktijk aan de kaak stelden als ‘een communistisch complot’ of als ‘een mind-control-truc van de overheid’.

Volgens een artikel van de American Council on Science and Health van Susan Goldhaber, die een masterdiploma in volksgezondheid heeft, hebben rechtszaken nu de plaats ingenomen van complottheorieën. Toen tegenpartijen hun tegengestelde standpunten niet met elkaar konden verzoenen, stelde een rechter een proces uit in afwachting van de publicatie van het rapport van het National Toxicology Program over de ‘Neurotoxiciteit van fluoride’.

Hoewel uit het rapport blijkt dat er bewijsmateriaal is dat een mogelijk verband aantoont tussen fluoride en lagere IQ’s, beweert Goldhaber dat correlatie verschilt van oorzakelijk verband en merkt op dat niet alle onderzoeken een verband hebben gevonden tussen fluoridering en lagere IQ’s en dat “veel aanvullende factoren in overweging moeten worden genomen voordat er sprake is van oorzakelijk verband.” kan worden bepaald.”

Matthew Solan, de hoofdredacteur van de Harvard Men’s Health Watch, verwerpt het idee dat fluoride gevaarlijk is voor onze gezondheid en stelt dat “talrijke onderzoeken de beweringen weerleggen dat het gebruikelijke niveau van fluoride in drinkwater hartziekten, allergieën en genetische afwijkingen veroorzaakt,” en nog een heleboel andere problemen. Hij geeft echter toe dat fluoride gevaarlijk kan zijn als het overmatig wordt ingenomen, maar alleen als iemand ‘5.000 tot 10.000 glazen gefluorideerd water op één dag drinkt’.^[3]

7 Alleen vrouwen ontwikkelen spataderen

Hoewel meer vrouwen dan mannen spataderen kunnen krijgen, worden ook mannen door deze aandoening getroffen. Volgens de American Society for Vascular Surgery hebben meer dan 20 miljoen Amerikanen dankzij hun genen spataderen. Omdat erfelijkheid, en niet geslacht, bepaalt wiens aderen spataderen krijgen, hebben zowel mannen als vrouwen de kans om deze gezwollen of verknoopte bloedvaten te krijgen.

Gelukkig is het ook een misvatting dat een operatie de enige oplossing is voor dergelijke aderen. Volgens Piedmont Healthcare kunnen spataderen worden behandeld door niet-invasieve procedures zoals het dragen van compressieslang, dagelijks sporten, het verminderen van de hoeveelheid zout in het dieet, het hoger leggen van de benen en het verliezen van gewicht. ^[4]

6 Krakende knokkels veroorzaken artritis en vergroten deze

Oké. Wimperverlies veroorzaakt geen ongeluk, en fluoride is een veilig wateradditief, maar het kraken van de knokkels veroorzaakt zeker artritis en vergroot de knokkels zelf. Rechts?

Fout. Dit is een andere hardnekkige misvatting over ons lichaam waar velen van ons nog steeds in geloven. Krakende of knallende knokkels kunnen immers alarmerend (en pijnlijk) klinken. Wanneer de knokkel wordt gepoft, ontstaat er een vacuüm terwijl de capsule die de knokkel bedekt, uitrekt. Dit vacuüm zorgt ervoor dat gassen in de synoviale vloeistof, een smeermiddel in de capsule, naar binnen stromen en de leegte opvullen.

De gewoonte kan vervelend zijn, maar zoals het Johns Hopkins Arthritis Center opmerkt, is er geen bewijs dat “krakende knokkels enige schade veroorzaken, zoals artritis in de gewrichten”, en dat deze praktijk ook geen bestaande artritis verergert. Krakende knokkels kunnen ook goed aanvoelen. “Gebarsten knokkels voelen losser aan en genieten een tijdje van meer mobiliteit na het kraken.”

Hoewel sommige recente tests suggereren dat klapperende knokkels de grijpkracht kunnen verzwakken, geven andere recente tests aan dat “chronisch kraken van de knokkels kan leiden tot [an] toename [in the] bewegingsbereik van de vingers.”

Maar hoe zit het met de perceptie dat het laten knallen van je knokkels ze groter maakt? Uit onderzoek blijkt dat dit niet waarschijnlijk is, verzekert plastisch chirurg Lara Devgan ons. De praktijk kan echter zwelling van de handen veroorzaken naarmate iemand ouder wordt.^[5]

5 Onze oren moeten worden schoongemaakt

Om een ​​goede gezondheid te garanderen, denken we misschien dat we onze oren zo nu en dan moeten schoonmaken. Dat kan voor 5% van ons het geval zijn, maar voor de rest is het idee een misvatting. “Voor 95% van de bevolking”, informeert verpleegster Lisa Hellwege haar lezers, maken hun oren zichzelf schoon. Zoals ze uitlegt, vervullen de huidzakjes langs de gehoorgang een ‘transportbandfunctie’, waarbij vuil, oorsmeer en andere deeltjes naar de voorkant van het oor worden verplaatst. Gedurende een bepaalde periode, doorgaans enkele maanden, [this debris] valt eruit of spoelt weg.”

Het is niet nodig om onze oren schoon te maken, tenzij er zich teveel oorsmeer ophoopt. In deze relatief onwaarschijnlijke gebeurtenis zal ons lichaam ons dit laten weten. Tekenen en symptomen hiervan zijn onder meer “gehoorverlies, een vol gevoel of verstopping, oorsuizen, jeuk, pijn, afscheiding, geur of hoesten”, zegt Hellwege.^[6]

4 Roos wordt veroorzaakt door een droge hoofdhuid

Roos is schilferig, zowel letterlijk als figuurlijk. Niemand, behalve misschien aandeelhouders van een bedrijf dat roosshampoo verkoopt, wil dat het over iemands schouders wordt gestrooid. Meestal staat op de etiketten van roosshampoos dat ze zijn ontworpen om de droge hoofdhuid te reinigen en te hydrateren. Dat kan best zo zijn. Roos wordt echter niet door deze aandoening veroorzaakt, hoewel het in verband kan worden gebracht met een droge hoofdhuid.

Zoals de Cleveland Clinic opmerkt, kan een droge hoofdhuid, die jeukend en schilferig kan worden, veroorzaakt worden door contactdermatitis (mogelijk als gevolg van het gebruik van de shampoo), lage luchtvochtigheid, koud klimaat, veroudering of ernstiger aandoeningen. Deze omvatten psoriasis, ringworm op de hoofdhuid of actinische keratose, een precancereuze aandoening die aanleiding zou moeten geven tot een bezoek aan een dermatoloog. Symptomen zoals “aanhoudende jeuk, rode uitslag, [or a scalp that is] gezwollen [and] warm of pijnlijk aanvoelend” rechtvaardigt ook een bezoek aan het kantoor van de dermatoloog. Het type behandeling voor een droge hoofdhuid wordt aangegeven door de oorzaak. Om de jeuk te verlichten, wordt het gebruik van een zachte, vochtinbrengende shampoo, minder vaak shamponeren, omgaan met stress, het verhogen van de waterinname, stoppen met roken en het gebruik van een luchtbevochtiger aanbevolen.

Dus, wat veroorzaakt roos? Te veel olie en te weinig vocht kunnen ervoor zorgen dat huidcellen zich ophopen. Zoals de kliniek opmerkt: “Uw hoofdhuid kan er rood, vettig en schilferig uitzien. De schubben schilferen snel af en dan verschijnt er roos.” Kortom, een niet-medicinale, zachte shampoo voor de droge hoofdhuid kan de droogheid en schilfers helpen tegengaan, schilfering verminderen en jeuk verlichten.^[7]

3 Vet is ongezond

Zeker, we weten allemaal dat vet niet goed voor ons is. Vet veroorzaakt hartziekten. Het verhoogt ook de bloedglucose, verhoogt het cholesterol en maakt ons dikker. Kortom, vet is ongezond. Elk van deze overtuigingen is in feite een misvatting. Zoals het Johns Hopkins Patient Guide to Diabetes-artikel ‘Debunking Myths about Fat’ aangeeft, is een deel van de bezorgdheid die velen van ons nog steeds hebben over vet gebaseerd op het feit dat er niet slechts één type vet is, maar vier: verzadigd, meervoudig onverzadigde, enkelvoudig onverzadigde en transvetten.

We hebben inderdaad vet nodig in onze voeding. Zoals het artikel opmerkt, leveren vetten energie, “essentiële vetzuren die ons lichaam niet kan maken.” Ze helpen ons bij het reguleren van hormonen, lichaamstemperatuur, immuunfunctie, voortplanting, insulinesignalering en opname van voedingsstoffen. Om te voorkomen dat vet de bloedglucose verhoogt, vervangt u koolhydraten of verzadigd vet door meervoudig onverzadigde en enkelvoudig onverzadigde vetten, die het totale cholesterol of het LDL-cholesterol (slechte cholesterol) niet verhogen.

Hoewel het waar is dat transvetten het cholesterol verhogen, is het onduidelijk of verzadigd vet dat doet; dit laatste kan het LDL-cholesterol verhogen. Om deze reden wordt aanbevolen om transvetten uit het dieet te verwijderen en het gebruik van verzadigde vetten te beperken. Ten slotte bleek dat mensen die een matige of hoge vetconsumptie volgen, evenveel of zelfs meer gewicht verliezen dan mensen die een vetarm dieet volgen, wat aangeeft dat “dieetvet niet automatisch wordt omgezet in lichaamsvet.”^[8]

2 Wonden genezen niet zonder lucht

We hebben het waarschijnlijk allemaal gehoord: “Wonden genezen niet zonder lucht.” Velen van ons zullen deze raad waarschijnlijk nog steeds geloven. Helaas is het net zo goed een misvatting als de andere verkeerde overtuigingen op deze lijst. Het artikel op de website van Medical News Today van Tim Newman ontkracht deze mythe. In feite is het tegendeel waar.

Zoals Hywel C. Williams, hoogleraar dermato-epidemiologie, uitlegt: “Wonden genezen beter in een schone, vochtige omgeving.” Vooral tijdens de vroege stadia van genezing voegt Williams’ collega, dermatoloog dr. Beth G. Goldstein toe: “Cellen migreren beter om de genezing in een vochtige omgeving te initiëren en voort te zetten.” Een wond bedekt houden met Aquaphor of een soortgelijke zalf en een verband is ideaal, op voorwaarde dat er geen infectie aanwezig is.^[9]

1 Wij hebben maar één neus

“Alles wat ik dacht te weten over een verstopte neus is verkeerd”, bekent Sarah Zhang in de titel van haar boek Atlantische Oceaan artikel. Een van de dingen waarin ze zich vergiste, was haar overtuiging dat ze maar één neus had. Ze ontdekte zelfs dat ze, net als de rest van ons, eigenlijk twee neuzen heeft. Ze leerde haar lesje van Ronald Eccles, een neusexpert die leiding gaf aan het Common Cold Centre aan de Cardiff University in Wales.

Van binnenuit gezien in plaats van vanaf de buitenkant is het duidelijk dat elk neusgat uitmondt in zijn eigen neusholte, die niet rechtstreeks in verbinding staat met het andere. Het zijn ‘twee afzonderlijke organen, zo gescheiden als je twee ogen of je twee oren’, en ze ‘werken in een afwisselende cyclus die op de een of andere manier verbonden is met onze oksels.’

Ook de neus lijkt veel op de penis, onthult Zhabg. Onze neuzen bevatten zwellichamen die zich kunnen vullen met bloed, en infecties of allergieën kunnen de zwelling zo sterk versterken dat de neusholtes volledig verstopt raken. Het is de zwelling van dit weefsel, voegt ze eraan toe, en niet het slijm, dat de voornaamste oorzaak is van een verstopte neus. Door “de bloedvaten in de neus te verkleinen, openen decongestiva de neusholtes voor tijdelijke verlichting.^[10]