10 van de raarste boektoewijdingen uit de geschiedenis – Listverse
Boekinwijdingen bestaan al sinds de oudheid. Lange tijd werden ze vooral geschreven om opdrachtgevers te vleien die de auteurs hielpen steunen, aangezien het bijna onmogelijk was om met de verkoop van boeken in hun levensonderhoud te voorzien. Maar nu is deze pagina vooral gewijd aan uitingen van genegenheid of dankbaarheid aan dierbaren.
Samen met secties als Dankbetuiging, Voorwoord en Bibliografie is de Boektoewijdingspagina iets wat lezers vaak overslaan. Degenen die het wel lezen, worden echter af en toe getrakteerd op iets dat enorm afwijkt van de typische berichten waarin vrienden, familie of collega’s worden geprezen. Sommige auteurs worden geïnspireerd om inwijdingen te schrijven die ongewoon, waanzinnig grappig of gewoonweg schokkend zijn. Deze 10 boekinwijdingen vallen op als raar.
Verwant: Top 10 duistere inspiraties voor beroemde schrijvers van Groot-Brittannië
10 Romantisch koper: zijn lokmiddel en overlevering door Ira B. Joralemon
Veel schrijvers hebben komische uitspraken gedaan over lieve, stralende toewijdingen aan familieleden, die zo vaak aan het begin van boeken te zien zijn. In afwijking van deze sentimentele eerbetoon maken auteurs soms grappen of sarcastische opmerkingen over hun familieleden, waarbij ze er zelfs op wijzen dat ze ertoe zijn aangezet het boek aan hen op te dragen.
Wat geoloog/auteur Ira B Joralemon over zijn echtgenote zegt in de wrange opdracht van zijn non-fictieboek uit 1934 Romantisch koper: zijn lokmiddel en overlevering is beslist onromantisch en onconventioneel. Er zijn minstens twee verschillende manieren om zijn verklaring te interpreteren. Sommige lezers zouden het als een speelse plagerij beschouwen, terwijl het anderen als ronduit beledigend zou overkomen.
Nadat hij enkele van haar positieve eigenschappen heeft erkend, zegt Joralemon over zijn vrouw: “Ze ziet er niet zo knap uit, zodat elke andere kerel dan ikzelf waarschijnlijk aan haar vast zal blijven zitten.”[1]
9 My Lady Jane van Brodi Ashton, Cynthia Hand en Jodi Meadows
Co-auteurs Brodi Ashton, Cynthia Hand en Jodi Meadows deden een paar vreemde maar humoristische dingen tijdens de inwijding van hun YA-fantasieboek uit 2016 Mijn dame Jane. De roman, die deel uitmaakt van het team Dame Janies serie, is losjes gebaseerd op het leven van Lady Jane Grey, een 16e-eeuwse Britse monarch verwikkeld in politieke intriges. Ze staat bekend als de “Nine Days Queen” omdat ze zo lang regeerde voordat ze werd geëxecuteerd.
In hun opdracht schrijven de auteurs: “Voor iedereen die het weet was er genoeg ruimte voor Leonardo DiCaprio op die deur. En voor Engeland. Het spijt ons echt voor wat we met uw geschiedenis gaan doen.’
De verontschuldiging aan Engeland voor de manier waarop het boek zijn geschiedenis beschrijft, is logisch Mijn dame Jane neemt veel vrijheden met feiten, maar de popcultuurverwijzing naar het personage van Leonardo DiCaprio, Jack Dawson, in de film TitanischHoewel grappig, lijkt het niets met dit specifieke boek te maken te hebben. De willekeur van deze opmerking is echter op zichzelf grappig.[2]
8 Skulduggery Pleasant: Het einde van de wereld door Derek Landy
Sommige schrijvers worden heel creatief met het inwijden van boeken, zozeer zelfs dat het bijna verhalen op zichzelf worden. Derek Landy heeft een geschiedenis van het schrijven van lange, humoristische en vermakelijk bizarre boekinwijdingen. In boek #5 van zijn duistere fantasieserie, Skulduggery Aangenaam getiteld Sterfelijke spoelLandy beweert dat hij gedwongen werd het boek aan zijn redacteur op te dragen. In een ander deel, Dood brengerdeed hij er een beetje over dat hij jaloers was op zijn jonge nichtjes omdat ze zoveel aandacht kregen.
In de novelle uit 2007 Skulduggery Pleasant: het einde van de wereld, droeg hij het boek op aan zijn coverartiest Tom Percival. Landy begint met te vertellen hoeveel correspondentie hij heeft ontvangen, waarbij hij de omslagen prijst. Vervolgens vertelt hij over de mogelijkheid om de omslagen zelf te ontwerpen en zegt: ‘Ik denk dat het een algemeen aanvaard feit is dat ik de omslagen zou kunnen tekenen als ik dat echt zou willen. Ik heb het rauwe talent, het oog, en ik heb dat ene jaar kunstacademie op mijn naam staan.
Landy vervolgt door te speculeren dat Percival zich hiervan bewust is en zich bedreigd voelt door zowel zijn bekwaamheid als zijn motivatie, en daarom dwingt hij zichzelf om zo goed werk te leveren. Landy beëindigt de satirische opdracht door tegen Percival te zeggen: “PS You’re Welcome.”[3]
7 Liber de Illustribus Henricis van John Capgrave
De scholastieke theoloog en historicus John Capgrave, een vijftiende-eeuwse monnik, gebruikte de opdracht voor een boek dat hij had geschreven over de Engelse geschiedenis om tijdens de Rozenoorlog van politiek kamp te wisselen. Hij had zijn boek eerder opgedragen Liber de Illustribus Henricis aan Henry VI, waarin hij niet alleen de koning zelf prees, maar ook zijn Lancastrische voorgangers. Hij zei dat zijn regering door God was goedgekeurd. Nadat de koning echter was afgezet door zijn controversiële rivaal voor de Britse kroon, Edward IV, gebruikte Capgrave de inwijdingspagina van zijn Kroniek van Engeland (1462) om de nieuwe koning te steunen. Capgrave’s grote prestatie om de eerste geschiedenis van Engeland op te schrijven die niet in het Latijn was geschreven, wordt soms overschaduwd door zijn flip-floppende manieren.
Hoewel velen Capgrave hebben bekritiseerd vanwege wat tegenwoordig schandalige ontrouw en bruine neuzen lijkt, hebben anderen erop gewezen dat de bescherming van royalty’s en andere machtige mensen in deze tijd zo belangrijk was voor de uitgeverswereld dat de acties van de monnik min of meer een weerspiegeling waren van de tijd. Dit betekent niet dat het vinden van de juiste mensen helemaal tot het verleden behoort als het gaat om het inwijden van boeken, maar moderne auteurs zijn daar vaak wat subtieler in.[4]
6 Ziek in het hoofd: gesprekken over het leven en komedie door Judd Apatow
Schrijver, cabaretier, regisseur en producer Judd Apatow staat bekend om zijn ongebruikelijke gevoel voor humor. Maar soms overrompelt zijn humor de fans. In de opdracht van zijn boek uit 2015 Ziek in het hoofd: gesprekken over het leven en komedie, noemt hij eerst Leslie, Maude en Iris (de namen van zijn vrouw en dochters). Vervolgens maakt hij een achterbaks compliment aan zijn ouders door te zeggen: ‘En voor mama en papa. Jouw steun – en de geestelijke gezondheidsproblemen die je mij hebt bezorgd – hebben dit allemaal mogelijk gemaakt.”
De meeste lezers zouden het laatste deel van Apatows toewijding als een grap beschouwen, vooral in het licht van zijn oneerbiedige komische stijl. Maar als je bedenkt hoeveel komedie in het algemeen wordt geïnspireerd door emotionele bagage en familierelaties, zou het geen verrassing zijn om te horen dat er een kern van waarheid aan de basis van deze brutale opmerking lag.[5]
5 De avonturen van Huckleberry Finn door Mark Twain
Gezien de excentriciteit van Mark Twain en zijn beroemde ongebruikelijke gevoel voor humor, is het misschien niet verrassend om te horen dat hij een vreemd amusante boekopdracht heeft geschreven. Eigenlijk had Twain een speciaal talent voor dit soort dingen en schreef hij in de loop der jaren een aantal gekke en zeer memorabele opdrachten op, waaronder die voor De gevierde springkikker van Calaveras County en andere schetsen opgedragen aan John Smith, met als grap dat hij verwacht dat iedereen met die veel voorkomende naam een exemplaar van het boek koopt.
Mark Twain, ook bekend als Samuel Clemens, heeft zichzelf echter misschien overtroffen met degene die aan het begin van zijn klassieke kinderroman uit 1884 verschijnt. de avonturen van Huckleberry Finn. Hoewel het meestal een opdracht wordt genoemd, is de boodschap eigenlijk meer een humoristische noot aan het begin van het boek, die een van Twains beroemdste citaten is geworden:
“Personen die proberen een motief in dit verhaal te vinden, zullen worden vervolgd; personen die proberen er een moraal in te vinden, zullen worden verbannen; personen die proberen er een complot in te vinden, zullen worden neergeschoten.
Deze satirische en chagrijnige uitspraak straalt Twains unieke humor uit, die fans van de auteur al generaties lang charmeert.[6]
4 Maskerade van Terry Pratchett
Veel onconventionele boekinwijdingen vallen in een van de volgende twee kampen: raar of vervelend. De toewijding van auteur en humorist Terry Pratchett voor zijn fantasieroman uit 1995 Maskerade: een roman van Discworld slaagt erin om beide te zijn.
Hij schrijft: “Mijn dank aan de mensen die mij hebben laten zien dat opera vreemder was dan ik me kon voorstellen. Ik kan hun vriendelijkheid het beste terugbetalen door hun namen hier niet te noemen.”
Mensen hebben de neiging om van de opera te houden of er een hekel aan te hebben. Als zijn sarcasme enige aanwijzing is, behoort Pratchett waarschijnlijk tot de laatste groep. Deze toewijding is tenminste relevant voor het onderwerp van Maskerade. Het bovennatuurlijke verhaal, dat doet denken aan een geliefde gotische klassieker, gaat over een geest die een reeks moorden pleegt in het Ankh-Morpork Opera House.[7]
3 Wildvuur van Nelson DeMille
In de inwijding van de 2006-editie van de spannende thriller Wild vuurhet vierde boek in zijn ‘John Corey’-serie, maakte Nelson DeMille grapjes over auteurs die naam droppen en elk excuus gebruiken om beroemdheden en andere publieke figuren te noemen in de inwijdingen van hun boeken, ook al is dat erg overdreven.
DeMille begint met het bedanken van “de keizer van Japan en de koningin van Engeland voor het bevorderen van geletterdheid” en noemt vervolgens verschillende spraakmakende mensen die op een of ander moment DeMille’s werk hebben gecomplimenteerd. Eén van die personen was Bruce Willis, die de auteur op een dag belde om hem te zeggen: “Hé, je bent een goede schrijver.”
Op de lange lijst van DeMille staat zelfs Paris Hilton, omdat de cadeauwinkels van de hotelketen van haar familie zijn boeken in voorraad hebben. Ter afsluiting bedankt hij Albert II, koning der Belgen, die naar hem zwaaide in Brussel tijdens een koninklijke processie, ‘waardoor hij het verkeer een half uur lang in de war bracht en mij daardoor dwong de tijd te doden door een groots complot te bedenken om de koning te onttronen. van de Belgen.”[8]
2 Het slechte begin van Lemony Snicket
Onder zijn pseudoniem Lemony Snicket schreef auteur Daniel Handler donker-humoristische inwijdingen voor de kinderboekenreeks Een reeks ongelukkige gebeurtenissen. Snicket, die ook een personage is in de verhalen, schrijft aan een vrouw genaamd Beatrice, een verloren liefde die hun verloving verbrak en trouwde met een man genaamd Bertrand. De twee stierven jaren later en lieten hun kinderen, de Baudelaire-wezen, achter.
Het originele bericht verschijnt in Het slechte begin: boek het eerste. Snicket zegt: ‘Aan Beatrice – lieveling, liefste, dood.’
Hij gaat verder met het thema en schrijft een oneerbiedige vorm van deze opdracht voor alle dertien delen van de serie, gepubliceerd tussen 1999 en 2006. Elk van hen begint met ‘For Beatrice’. Enkele van de slimste zijn: ‘Toen we samen waren, voelde ik me buiten adem. Nu ben je dat,’ uit Het verachtelijke dorp: boek het zevende en “Mijn liefde vloog als een vlinder, totdat de dood als een vleermuis naar beneden dook”, uit De ellendige molen: boek het vierde.
Tegen het einde van de serie komen we er eindelijk achter wat de arme Beatrice precies heeft gedood: een huisbrand. In Het voorlaatste gevaar: boek de twaalfdeSnicket schrijft haar: “Niemand kon mijn liefde of jouw huis doven.”[9]
1 Anansi Boys van Neil Gaiman
Veel auteurs wijzen erop, zelfs binnen de context van een opdracht zelf, hoe teleurgesteld een vriend of familielid is dat een bepaald boek niet aan hen is opgedragen. Als gevolg hiervan zal de schrijver de persoon soms in het volgende boek erkennen. Auteur Neil Gaiman vond echter een heel slimme manier om dit probleem te omzeilen door een opdracht te schrijven voor zijn humor-fantasieroman uit 2005 Anansi-jongens dat zou voor iedereen en niemand tegelijk kunnen zijn, met deze humoristisch ongrijpbare woorden:
“Omdat we elkaar nog niet hebben ontmoet/slechts een vluchtige kennis hebben/gewoon gek op elkaar zijn/elkaar al veel te lang niet hebben gezien/op de een of andere manier verwant zijn/zullen elkaar nooit ontmoeten, maar dat zullen we, denk ik, ondanks dat, denk altijd liefdevol aan elkaar! Deze is voor jou. Met je weet wat, en je weet waarschijnlijk ook waarom.
Of de komische stijl van de opdracht de lezers nu aanspreekt of niet, ze kunnen niet anders dan opmerken dat Gaiman alle aspecten lijkt te hebben gedekt. Hoewel sommigen misschien klagen dat ze niet bij naam worden genoemd, kan het de auteur niet worden verweten dat hij iemand buiten beschouwing heeft gelaten.[10]