Bange Britse oma, 74, die binnen vijf dagen het land uitgezet zou kunnen worden ondanks dat ze hier 43 jaar gewoond heeft, is ‘het aan het verliezen’ – zoals boze Australiërs wijzen op een flagrante hypocrisie
Een Britse grootmoeder die wordt bedreigd met deportatie terug naar Groot-Brittannië heeft nog maar vijf dagen van haar visum en ‘raakt het kwijt’ uit angst voor de mogelijkheid dat ze met geweld uit haar huis zal worden gesleept.
Mary Ellis wordt geconfronteerd met het vooruitzicht gearresteerd te worden, in immigratiedetentie te worden geplaatst en teruggestuurd te worden naar een land dat ze al meer dan dertig jaar niet meer heeft bezocht.
Het laatste overbruggingsvisum van de 74-jarige loopt af op 21 maart, en de ‘E’-visa die aan Mary worden afgegeven, worden steeds korter, nu slechts vier weken.
Migratieagent Stan Shneider, die haar pro bono heeft geholpen, zei dat Mary, die al 43 jaar in Australië woont, ‘een zieke oude dame’ was die ‘erg verward en verdrietig was en het begon te verliezen’.
De heer Shneider heeft een beroep gedaan op de minister van Immigratie, Burgerschap en Multiculturele Zaken, Andrew Giles, en vraagt zich nu af of hij überhaupt op de hoogte is van Mary’s zaak.
Grootmoeder Mary Ellis, 74, heeft te kampen gehad met een verslechtering van haar gezondheid, aangezien het laatste visum dat ze meeneemt nog maar enkele dagen verloopt en ze geconfronteerd wordt met het vooruitzicht van immigratiedetentie en deportatie.
Mary kwam in de jaren tachtig naar Australië, maar omdat ze het land uit was in een tijdsbestek waarin ze in aanmerking kwam voor de status van ‘geabsorbeerde persoon’, wordt ze bedreigd met deportatie
‘Ik denk dat hij fatsoenlijk, eerlijk en hardwerkend is, maar hij wordt omringd door tweehonderd personeelsleden en zij houden zich gewoon aan de regels’, zei de heer Shneider.
‘Op grond van de Migratiewet is er een trigger om de bevoegdheid van de minister om in te grijpen te verlevendigen, maar ik denk niet dat iemand die ooit heeft getest.’
De heer Shneider vergeleek ook het lot van Mary – die had gewerkt, belasting had betaald en zich vrijwillig had aangemeld voor een goed doel – met strafrechtelijk veroordeelde asielzoekers die waren vrijgelaten uit immigratiedetentie op grond van een uitspraak van het Hooggerechtshof.
Veel Australiërs steunen Mary en zeggen dat ze heeft bijgedragen aan het land, terwijl ze er bij Giles op aandrongen haar te helpen.
Mensen hebben ook kritiek geuit op de Albanese regering, omdat ze ‘criminelen’ toestond in Australië te blijven en haar vertelde ‘een hart te hebben’ en ‘Mary met rust te laten’.
Een vrouw schreef online: ‘In godsnaam, dit is verontwaardiging, ze verdient het zo om te blijven. De minister van Immigratie moet dit oplossen! Het algemeen fatsoen namens de minister zou toch automatisch moeten worden verleend! Waar komt de immigratiedienst in hemelsnaam vandaan als we geen mensen deporteren die gevangen zouden moeten worden gezet, en een goede scout deporteren die niets verkeerds heeft gedaan in de 40 jaar dat ze hier heeft gewoond!!!’
Een mannelijke poster schreef: ‘Als deze gezagsgetrouwe dame wordt gedeporteerd, zal dit land het lachertje worden voor alle moreel ingestelde, lateraal denkende, volwassen en rechtvaardigheidsdenkende mensen over de hele wereld.’
Een andere vrouw zei: ‘Zoveel illegale immigranten die Australië binnenkomen, die onze wetten hebben overtreden en nog steeds hier zijn en een grootmoeder willen deporteren die hier al meer dan veertig jaar woont.’
De online steun voor Mary groeit, evenals de kritiek op Facebook op de minister en het immigratiebeleid van de Albanese regering
De zaak van Mary heeft online tot kritiek geleid op de minister van Immigratie en de Albanese regering, omdat zij criminele gevangenen hebben vrijgelaten, maar een ‘gezagsgetrouwe grootmoeder’ hebben willen opsluiten en afzetten.
Mary Ellis voelt zich ongerust nu haar laatste visum afloopt en de bedreigingen van immigratieambtenaren toeslaan, zoals deze brief (rechts) waarin staat dat ze met ‘ernstige gevolgen’ te maken kan krijgen
In tegenstelling tot de versoepeling door de heer Giles van de beperkingen voor veroordeelde ex-gedetineerde asielzoekers, heeft Mary een dreigbrief ontvangen van het ministerie van Binnenlandse Zaken, waardoor er geen enkele twijfel bestaat over een officieel voornemen om haar te deporteren.
In de brief, met onderstreepte woorden ter nadruk, staat dat ‘je te maken kunt krijgen met ernstige gevolgen, waaronder immigratiedetentie en verwijdering uit Australië’.
Dit betekent dat, tenzij de heer Giles tussenbeide komt en Mary niet bereid is te vertrekken, ze door de politie kan worden gearresteerd en met handboeien naar een immigratiecentrum kan worden gebracht voor deportatie.
Terwijl de heer Shneider de zeer weinige mogelijkheden onderzoekt die beschikbaar zijn onder de Migratiewet, waarvan hij delen beschrijft als een ‘verschrikkelijk stuk wetgeving’, gaat Mary’s gezondheid achteruit.
Mary kwam vorige maand op televisie en smeekte het ministerie van Binnenlandse Zaken om haar in Australië te laten blijven nadat ze met deportatie was bedreigd vanwege beweringen dat ze een verkeerde voorstelling van zaken had gegeven van haar voortdurende verblijf in het land sinds haar aankomst uit Groot-Brittannië.
Ze zei dat de beweringen van Binnenlandse Zaken dat ze Australië tussen 1983 en 1986 drie keer onder een alias had verlaten, niet waar waren, evenals de beweringen dat haar overleden echtgenoot Martin Ellis in werkelijkheid een man was die Trevor Warren heette.
Volgens haar eigen verhaal arriveerde Mary in december 1981 voor het eerst in Australië, na een mislukte huwelijk, en begon een relatie met de heer Ellis.
Om in aanmerking te komen als ‘geabsorbeerd persoon’ onder de Australische Migratiewet, zou Mary Ellis alleen in aanmerking komen als ze vanaf 2 april 1984 in Australië was en het land sindsdien niet meer had verlaten.
Mary zei dat ze sinds haar aankomst in 1981 nooit meer naar Groot-Brittannië was teruggekeerd en dat ze ‘doodsbang’ was om terug te gaan naar Groot-Brittannië, omdat ze daar ‘geen ziel kende’ en verklaarde ‘Ik ben een Aussie’.
Mary Ellis (hierboven) houdt van Australië en wil blijven en met het verzamelen van online steun lijkt het erop dat veel Aussies geloven dat ze het verdient na tientallen jaren werken en belasting betalen hier
De stroom van meningen in Facebook-discussies over de zaak van Mary Ellis staat vierkant achter haar en is in strijd met de immigratiewetten van de regering
Mary’s dochter Angela (hierboven) zei dat haar moeder in 1986 naar huis terugkeerde, maar op Facebook leken mensen zich niets aan te trekken van de details, alleen dat Mary het soort persoon was dat Australië zou moeten toestaan om in dit land te blijven
Ze zei dat ze belasting had betaald in Australië en in het bezit was van een Medicare-kaart, een pensioenkaart en een Australisch rijbewijs.
Een onderzoek van MailOnline maakte echter gaten in haar verhaal, waardoor Mary’s dochter in Groot-Brittannië werd opgegraven, die zei dat haar moeder naar Groot-Brittannië was teruggekeerd, zij het 34 jaar geleden.
MailOnline gebruikte genealogisch onderzoek om Mary’s tien broers en zussen op te sporen die in Groot-Brittannië wonen, en haar vervreemde dochter Angela, die Mary’s beweringen effectief torpedeerde en zei dat haar moeder in 1986 naar Groot-Brittannië was gevlogen om haar huis in Croydon, Surrey, te verkopen.
Het vond ook de Facebook-pagina van Mary, waaruit bleek dat ze contact had met de meerderheid van haar broers en zussen, die allemaal in Groot-Brittannië woonden, ondanks dat Mary zei dat ze in andere landen over de hele wereld woonden.
De heer Shneider vertelde aan Daily Mail Australia dat hij nog steeds vertrouwen had in het verhaal van Mary dat ze Australië nooit had verlaten en dat het deel van de Migration Act dat de minister de bevoegdheid geeft om in te grijpen op zijn best beperkt was, of in het slechtste geval een soort Catch 22.
Binnenlandse Zaken vertelde aan Daily Mail Australia dat de persoonlijke interventiebevoegdheden van minister Giles alleen werden versterkt onder bepaalde secties van de Migration Act, namelijk wanneer iemand een visum wordt geweigerd, of een beoordelingstribunaal weigert tussenbeide te komen in de zaak.
De heer Shneider reageerde hierop echter door te zeggen dat Mary Ellis geen visum voor een geabsorbeerde persoon had aangevraagd – omdat volgens de Migratiewet niemand dat kan doen, het is slechts een status die je krijgt als je daarvoor in aanmerking komt – en daarom is haar geen visum geweigerd.
Migratieagent Stan Shneider heeft mevrouw Ellis onwankelbaar gesteund en zegt dat de Migratiewet de minister slechts beperkte mogelijkheden biedt om in te grijpen, maar hij probeert het wel
Bovendien, als Mary geen visum is geweigerd, kan ze geen verzoek indienen bij een tribunaal zoals de AAT voor een herziening van die weigering.
‘Desondanks ben ik bezig met een aanvraag bij de AAT met het verzoek de aanvraag snel te weigeren’, zei hij. ‘Ik hoop dat dit voldoende zal zijn om het recht van de minister om in te grijpen in werking te stellen.
‘Mary ontkent dat ze hier illegaal is en ik ben het meestal met haar eens. Het is allemaal prima dat het ministerie beweert dat ze een illegale immigrante is, maar ondanks talloze verzoeken van mij de afgelopen jaren aan het ministerie om zogenaamd bewijs te leveren, is dat nooit gebeurd.
‘Ik neem aan dat dit nooit het geval is geweest, omdat dat niet mogelijk is.’