Een gevecht om Drag Queen Story Hour sluit de bibliotheek van deze stad af

Lake Luzerne, in de staat New York, is een klein bergstadje met verweerde houten huizen, een torenspitskerk aan Main Street en een openbare bibliotheek met internettoegang, een voedselbank en tweewekelijkse verhaaluren voor kinderen.

Afgelopen april kondigde de bibliotheek een eenmalige toevoeging aan het kinderassortiment aan: Drag Queen Story Hour.

“We wisten dat het waarschijnlijk controversieel zou zijn”, herinnert Amanda Hoffman zich, directeur jeugdzorg van de bibliotheek. “We hadden niet verwacht dat het zou worden wat het werd.”

In de daaropvolgende maanden belde iemand een bommelding naar de bibliotheek, eindigde een bestuursvergadering met klappen en raakte de bibliotheek zelf zo gespannen dat mevrouw Hoffman in het ziekenhuis werd opgenomen met door stress veroorzaakte duizeligheid. Buren noemden elkaar ‘fascisten’ of ‘roofdieren’ en klaagden dat ze werden belaagd, bedreigd en lastiggevallen.

De bibliotheek heeft nooit een Drag Queen Story Hour gehouden.

Uiteindelijk is dit najaar het grootste deel van het personeel en de beheerders van de bibliotheek opgestapt, waardoor de bibliotheek gedwongen werd te sluiten. Na 53 jaar in bedrijf te zijn geweest, heeft de bibliotheek – genoemd naar de aangrenzende Rockwell Falls – sinds 26 september geen boek meer uitgeleend.

Buren die samen zijn opgegroeid, vragen zich af hoe hun rustige plattelandsstadje met 1.400 inwoners, ongeveer een uur rijden ten noorden van Albany, een strijdtoneel werd voor een nationaal polariserend debat over kwesties als inclusiviteit, vrijheid van meningsuiting en de rol van door belasting gefinancierde instellingen.

“Het zijn de cultuuroorlogen die naar het schooldistrict Hadley-Luzerne komen, en de cultuuroorlogen woeden”, zegt Josh Jacquard, een plaatselijke minister die de campagne tegen Drag Queen Story Hour leidde en vervolgens met succes naar een stoel gerend in het bestuur van de bibliotheek en beloofde ‘perverse’ boeken en programma’s uit de kinderafdeling te houden.

“Waar de cultuuroorlogen ook plaatsvinden, er zijn stemmen die deze tot de dood willen uitvechten,” voegde hij eraan toe. “Maar het probleem bij het uitvechten tot de dood is dat iedereen verliest.”

Drag Queen Story Hours, waarin een man in drag meestal verhalen voorleest aan kinderen, begon formeel in 2015 in de Castro-buurt van San Francisco, toen een schrijver en ouder genaamd Michelle Tea “meer vreemde programmering voor hun kinderen wilde in de openbare bibliotheek. ”, zegt Jonathan Hamilt, uitvoerend directeur van de non-profitorganisatie Drag Story-uurdie door het hele land veel verhaaluren organiseert, maar niet allemaal.

De vroege Drag Queen Story Hours werden met “nieuwsgierigheid en opwinding” ontvangen, samen met enige weerstand, zei de heer Hamilt, en de organisatie groeide vóór de pandemie tot ongeveer 50 hoofdstukken in 45 staten. Maar de afgelopen jaren, toen bibliotheken onder vuur kwamen te liggen vanwege boeken met een LHBTQ-thema, gericht op kinderen en tieners, is de oppositie intenser geworden en soms grenzend aan geweld. In september werd een drag queen-verhaaluur in Brooklyn verplaatst na een bommelding tegen de bibliotheek. Demonstranten die zijn geïdentificeerd als leden van de extreemrechtse groep de Proud Boys hebben het dragqueenverhaal urenlang verstoord New York, Californië, Maryland, Ohio en elders.

In Lake Luzerne, een grotendeels conservatieve, economisch gestresste stad in de zuidelijke Adirondacks, begon het driekoppige bibliotheekpersoneel eind 2022 met het plannen van een drag queen-verhalenuur, waarbij ze overlegden met de Vermont-afdeling van Drag Story Hour over hoe ze dit veilig konden houden. De bibliotheek heeft een jaarlijks budget van $ 220.000; het beloofde $ 400 om een ​​drag queen te betalen.

“Het zou een viering worden van wie je bent, hoe dat er ook uitzag”, zei mevrouw Hoffman, destijds bibliotheekmedewerker. “Dat was voor ons het belangrijkste.”

De bibliotheek maakte, volgens de Drag Story Hour-protocollen, pas een week voor de geplande datum promotie voor het evenement, om een ​​georganiseerde verstoring te voorkomen. Vervolgens plaatste het op 8 april het verhaaluur op Facebook en noemde het een kans voor klanten om ‘deel te nemen aan culturele groei’.

De commentaren ontploften, zowel pro als contra.

Drie dagen later belegden tientallen boze bewoners een doorgaans slaperige vergadering van de raad van bestuur van de bibliotheek. Terwijl het bestuur niet-gerelateerde zaken deed, eiste de heer Jacquard, die leiding geeft aan de Victory Bible Baptist Church in het nabijgelegen Porter Corners, dat hij en andere bewoners zouden worden gehoord. De kerk beschrijft homoseksualiteit op haar website als “zondig en verfoeilijk in de ogen van God.”

De heer Jacquard, een 35-jarige vader van drie kinderen, kwam voorbereid met statistieken en een argument tegen wat hij ‘travestietenverhalenuur’ noemde, waarbij hij een term gebruikte die velen nu als aanstootgevend beschouwen. ‘Jullie hebben iets gedaan dat de integriteit van deze bibliotheek beledigt en onze kinderen in gevaar brengt,’ zei hij tegen de beheerders, onder applaus van de menigte die alleen maar stond.

Drag Queen Story Hour, zei hij, heeft tot doel “onze kinderen te bekeren tot een overdreven geseksualiseerde levensstijl en manier van denken.” Hij voegde eraan toe: “Mensen in deze gemeenschap komen massaal naar buiten als je onze kinderen erbij betrekt.”

Andere aanwezigen beschuldigden de bibliotheek ervan ‘grooming’, seksueel fetisjisme en zelfs marxisme te promoten.

Waarom, zo vroegen sommigen, geen Firefighter Story Hour of State Trooper Story Hour?

Jade Eddy, 38, eigenaar van een flessenretourcentrum, was een van de weinige aanwezigen die zich vóór Drag Story Hour uitsprak en het een theatraal evenement noemde met een personage in kostuum, en geen seksueel optreden. Daarna, zei ze, ging ze naar huis en huilde. “Ik hoorde zoveel homofobe en onverdraagzame dingen uit de mond van mensen komen,” zei ze, “dingen waarvan ik dacht dat niemand er in 2023 meer aan dacht.”

Twee dagen later stelde de bibliotheek het evenement voor onbepaalde tijd uit. Maar de woede in de gemeenschap bleef bestaan.

Een groot deel ervan viel op de drie vrouwen die het personeel van de bibliotheek vormden. “Ik werd een trimster, een pedofiel en een kindermisbruiker genoemd”, zei mevrouw Hoffman, die zich identificeert als queer en non-binair, maar niet naar de mensen in de bibliotheek was gekomen. ‘Iemand bad dat Satan mijn ziel zou verlaten.’

Jake Evans, die optreedt als Scarlet Sagamore, studeerde voor een masterdiploma in bedrijfskunde toen hij ermee instemde om te lezen tijdens Drag Story Hour. De heer Evans, een homoseksuele man die geen transgender is, zei dat hij tijdens zijn jeugd depressies en angsten had ervaren omdat hij geen vreemd figuur had om naar op te kijken. Met Drag Story Hour, zei hij, wilde hij “deze kinderen laten zien dat je nog steeds een gelukkig leven kunt leiden, ook al ben je anders.”

Tegenstanders beschuldigden de bibliotheek – een openbare instelling die wordt ondersteund door belastinggeld – ervan kinderen te gebruiken om een ​​agenda over genderfluïditeit door te drukken.

“De kinderen raken er middenin, als een touw in dit enorme ideologische touwtrekken”, zegt Aaron Rayder, 50, een consultant voor visuele communicatie die opgroeide in Lake Luzerne en nu in Porter Corners woont. “Waarom moeten we de kinderen betrekken bij deze volwassen vragen? Dat is het grotere. Veel mensen kijken hiernaar en zeggen: ‘Hier hebben we niet om gevraagd.’ Op een dag verscheen het gewoon op een rol, maar het was niet zo dat de gemeenschap zei: ‘We hebben dit nodig.’

De heer Evans, die zich voorbereidde op zijn eindexamen en afstuderen, zei dat hij doodsbedreigingen ontving en dat zijn persoonlijke gegevens online openbaar werden gemaakt. Klanten in de bibliotheek hadden nu nieuwe klachten – over boeken met een homo-thema en de manier waarop de bibliotheek geld uitgaf – die zo hartstochtelijk werden dat de drie vrouwen probeerden ervoor te zorgen dat niemand ooit alleen werkte, zei mevrouw Hoffman.

Maar er was ook een andere reactie op de aanvallen op de bibliotheek. Verschillende inwoners van het gebied vormden de Upper Hudson Queer Alliance en organiseerden het eerste Pride-evenement van de stad tweedaagse picknick dat in juni zou plaatsvinden, inclusief dragqueens die voorlezen aan kinderen.

De heer Jacquard verdubbelde zijn verzet en plaatste een campagnevideo waarin hij het bibliotheekpersoneel ervan beschuldigde ‘de waarden van San Francisco, New York City of Portland, Ore’ op te leggen. aan het meer van Luzerne. In mei, een maand na het afgebroken verhaaluur, won hij de verkiezing voor de raad van bestuur van de bibliotheek.

Tijdens zijn eerste openbare bijeenkomst vroeg hij om een ​​lijst van alle boeken die de bibliotheek in het fiscale jaar had gekocht, waarbij hij zei dat er in de afdeling voor jongvolwassenen boeken stonden die “een homoseksuele levensstijl promootten” en pornografisch waren. Opnieuw applaudisseerden verscheidene aanwezigen voor hem.

Klanten begonnen de bibliotheek te overspoelen met verzoeken op grond van de Wet op de Vrijheid van Informatie, waarin werd gevraagd om “opheldering over elke cent die door de bibliotheek was uitgegeven”, zegt Kathleen Jones, een gepensioneerde onderwijzeres die werd gekozen in de raad van bestuur van de bibliotheek. hetzelfde moment als meneer Jacquard. Anderen schreeuwden tegen het personeel of beledigden het personeel, wat aanleiding gaf tot politierapporten, zei mevrouw Hoffman.

De maandelijkse vergaderingen van het vrijwilligersbestuur – voorheen rustige zaken, waar maar weinig bewoners aanwezig waren – werden steeds controversiëler. De heer Jacquard ging herhaaldelijk in gesprek met mevrouw Jones of de bibliotheekmanager, Courtney Keir, die klaagde dat het bestuur het bibliotheekpersoneel niet beschermde tegen beledigende klanten.

De heer Jacquard beschuldigde mevrouw Keir ervan een agenda van buitenaf op te leggen in plaats van tegemoet te komen aan de behoeften van de bibliotheek en de gemeenschap. Tijdens een bijeenkomst belde mevrouw Keir de politie om de heer Jacquard te verwijderen, omdat ze zei dat hij een ander bestuurslid lastigviel. De agenten arriveerden maar ondernamen geen actie. Mevrouw Keir reageerde niet op verzoeken om een ​​interview.

Eén beheerder nam op advies van haar arts ontslag in juni en schreef in een openbare ontslagbrief dat de heer Jacquard het werk van de bibliotheek onmogelijk had gemaakt.

Ook de heer Jacquard voelde zich aangevallen vanwege zijn standpunt en zei dat zijn familie met de dood was bedreigd. ‘Ik ben doxxed,’ zei hij. “Ik heb ongewenst bezoek gehad in mijn huis. Mensen hebben mijn vrouw en mijn kinderen lastiggevallen.” Hij liet een beveiligingssysteem bij hem thuis installeren en gaf zijn kinderen ter bescherming pepperspray.

In september, na weer een verhitte bestuursvergadering, namen twee medewerkers, mevrouw Hoffman en mevrouw Keir, ontslag bij de bibliotheek, waardoor er alleen nog een klerk overbleef, die de bibliotheek niet alleen kon runnen. Nu het nieuwe schooljaar net begonnen is, werd de bibliotheek gesloten, samen met al haar programma’s.

Alle pogingen om vervangend personeel aan te werven liepen snel op niets uit. In oktober namen nog twee beheerders ontslag uit de vijfkoppige raad, waardoor alleen de heer Jacquard, mevrouw Jones en een derde lid, Jason Hall, overbleven. Mevrouw Jones nam vervolgens ontslag om de staat te dwingen nieuwe beheerders te benoemen, zei ze. Met slechts twee stemmen konden de heer Jacquard en Jason Hall geen personeel aannemen, noch verkiezingen houden voor nieuwe beheerders. De bibliotheek bleef gesloten.

Tijdens een bestuursvergadering vlak voor Thanksgiving moest de politie worden gebeld nadat twee mannen elkaar klappen hadden uitgewisseld. Op de deur was een handgeschreven bordje geplakt met de tekst: ‘Ik mis de bibliotheek.’

Ten slotte benoemde de Raad van Regenten van het staatsonderwijsdepartement op 8 december drie nieuwe beheerders, zonder inbreng van bewoners uit het gebied.

Het vijfkoppige bestuur kan nu beginnen met het interviewen van sollicitanten, het aanstellen van een manager en het weer open krijgen van de bibliotheek. Maar de verdeeldheid blijft bestaan.

“We moeten het vertrouwen in onze gemeenschap herstellen”, zegt Rosemarie Gardner, een van de drie nieuwe bestuursleden, die in het verleden met de heer Jacquard in botsing was gekomen. Ze voegde er zijdelings aan toe: ‘De persoonlijke overtuigingen van mensen kunnen niet in een bibliotheek standhouden.’

De bijkomende schade was aanzienlijk. Bijna vier maanden lang moesten zowel volwassenen als kinderen die afhankelijk waren van de bibliotheek naar andere bibliotheken reizen of het zonder doen. De bibliotheek had voorheen gemiddeld zo’n 750 bezoeken per maand.

De heer Jacquard blijft lid van het bestuur, hoewel hij er niet in is geslaagd het voorzitterschap van het bestuur op zich te nemen. Hij zei dat hij zich niet terugdeinsde voor de kwesties waarmee hij zich bezighield, waaronder ‘ervoor zorgen dat de bibliotheek kinderen geen agenda oplegt’.

Wat betreft het moment waarop de bibliotheek weer open zou gaan, dat bleef in de lucht hangen. “Ik zou het graag binnen een maand willen zeggen,” zei mevrouw Gardner. “Maar dat is moeilijk te weten.”