Ik overleefde ternauwernood nadat ik in een mijnschacht was gevallen: dit is wat er volgens mij had kunnen gebeuren met de vermiste moeder Samantha Murphy… nu er een huiveringwekkende nieuwe theorie naar voren komt

Een tradie die in een verlaten mijnschacht viel, deelde zijn sombere kijk op de kansen dat Samantha Murphy zou overleven als ze daarin vast zou komen te zitten.

De moeder van drie kinderen verliet op 4 februari omstreeks 7.00 uur haar huis aan Eureka Street in Ballarat, ten westen van Melbourne, om door het Woowookarung Regional Park te gaan joggen en is sindsdien niet meer gezien.

Te midden van speculaties over wat er met mevrouw Murphy is gebeurd, is er een populaire theorie ontstaan ​​dat ze in een van de vele verlaten mijnschachten in het gebied is gevallen.

De 56-jarige betongieter Brad Osborne uit Sydney onthulde dat hij vier jaar geleden ternauwernood had overleefd toen hij in een mijnschacht viel en zei dat mevrouw Murphy waarschijnlijk niet meer zou leven als ze er zelf in vast zou komen te zitten.

Hij sprak met Daily Mail Australia nadat een plaatselijke mijnschachtonderzoeker zei dat hij gelooft dat mevrouw Murphy ontvoerd had kunnen zijn door iemand die in een verlaten tunnel in het gebied woonde.

De heer Osborne viel in mei 2020 in een oude mijnschacht in Sunny Corner State Forest, nabij Lithgow in de Central Tablelands van NSW.

Hij hield er verwoestende verwondingen aan over en kan nog steeds niet goed werken of lopen.

De heer Osborne vertelde aan Daily Mail Australia dat hij zijn gruwelijke val ternauwernood overleefde, ondanks dat hij vier uur later werd gered.

Hij zei dat de ervaring hem weinig hoop gaf voor mevrouw Murphy als ze inderdaad in een verlaten schacht was gevallen.

'Het verschilt van geval tot geval, maar de val veroorzaakt enorme verwondingen', zei hij.

'Bovendien is het daar beneden koud, nat en donker, dat kun je je wel voorstellen.'

De heer Osborne herinnerde zich dat hij met zijn vriend op zijn motorfiets rond Sunny Bank reed toen ze een oude mijntunnel tegenkwamen.

Omdat ze in de omgeving geen waarschuwingsborden hadden gezien, besloot het tweetal de tunnel te verkennen, waarbij meneer Osborne voorop ging.

Even later sloeg het noodlot echter toe toen hij in een onzichtbare schacht stapte.

'Ik kwam niet ver naar binnen en plotseling was er een gat en gleed ik naar beneden in een hoek van 45 graden', zei hij.

'Ik probeerde me ergens aan vast te grijpen, maar ik kon niet stoppen met vallen. Ik werd bewusteloos geslagen toen ik landde; toen ik wakker werd was het pikkedonker.

'Het enige dat ik kon zien was een klein gaatje licht, zo'n tien meter boven mijn hoofd.'

Meneer Osborne landde met zijn voeten eerst op de vloer van de put en verbrijzelde bij de botsing alle botten in zijn voeten en enkels.

Hij brak verschillende ribben, ontwrichtte zijn schouder, brak een bot in de kom en scheurde een spier in zijn biceps. Ook liep hij ernstige kneuzingen en snijwonden op.

'De pijn was onbeschrijfelijk, ik kon nauwelijks ademen', zei hij.

De heer Osborne zei echter dat wat hem bijna het leven kostte, de vriestemperatuur in de mijnschacht was.

'Ik was onderkoeld en rilde en trilde ongecontroleerd', zei hij.

'Het zou niet veel langer geduurd hebben voordat ik dood was toen er hulp arriveerde.'

De beproeving van meneer Osborne ging door terwijl reddingswerkers een manier probeerden te vinden om hem uit de schacht te tillen – een notoir moeilijke klus.

Hij zei dat zijn zoon Brody, 26 jaar oud, toekeek terwijl hij half opgetild en half uit het gat werd geklommen, terwijl hij leed aan de pijn van zijn gruwelijke verwondingen.

Lokale mijnschachtonderzoeker Raymond Shaw, van Victorian Historical Mine Shaft Chasers, was het ermee eens dat mevrouw Murphy waarschijnlijk geen negen dagen zou hebben overleefd als ze in een oude schacht was gevallen.

'Ik ben al meer dan 200 meter gedaald in Ballarat. Ik ben geen fan, er is daar niet veel', zei hij tegen Daily Mail Australia.

'Als je valt, kom je hoogstwaarschijnlijk op je rug terecht. Op weg naar beneden kunt u ook uw nek breken.

'Als dat het geval was, zou je het waarschijnlijk een dag of zeven overleven.'

Hij voegde eraan toe dat de omstandigheden in de schachten het moeilijk zouden maken om te overleven.

'Er kunnen problemen zijn met water. Er is ook geen telefoonontvangst en je kunt niemand aan de oppervlakte horen.

'Er zijn slangen, maar die zijn er maar heel weinig. Goanna's kunnen een probleem zijn, daar leggen ze hun eieren.'

De heer Shaw zei dat hij en zijn vrouw zondag vanuit Melbourne naar het Woowookarung Regional Park zijn gereisd om 40 mijnschachten op 15 locaties te controleren op tekenen van mevrouw Murphy.

'We hebben zondag alle mijnen en ondiepe alluviale werkzaamheden gecontroleerd', zei hij.

'We hebben in een aantal zeer afgelegen schachten gekeken. Er heeft niets of niemand in gezeten.'

De heer Shaw acht het 'zeer onwaarschijnlijk' dat mevrouw Murphy in een mijnschacht is gevallen.

Hij voerde ook een onderzoek uit naar zijn eigen theorie over de verdwijning van de 51-jarige.

De heer Shaw zei dat hij verschillende mensen heeft ontmoet die in verlaten 'adits', mijntunnels, op andere locaties in Victoria wonen.

Naar aanleiding van berichten over een man die vrouwelijke zoekers lastigviel, vroeg hij zich af of er misschien iemand in het verlaten mijnsysteem woonde.

'Ik ben hem gaan zoeken. Ik denk dat hij in de adit bij de kreek woont,' zei hij.

'Het ligt verborgen in de bush. We hebben daar beneden niemand gezien. Er staan ​​een paar aanpassingen daar beneden, één is een beetje ingestort.'

Hij beschreef andere adit-bewoners die hij eerder ontmoette als 'gekken die over het algemeen aardig zijn'.

'Ze zullen zichzelf echter verdedigen,' zei hij. 'De meesten die ik heb ontmoet, stonden in de advertenties.'

Mevrouw Murphy verliet haar huis in Ballarat East om zondagochtend vroeg 14 km te gaan hardlopen.

Haar familie maakte zich echter zorgen nadat ze niet kwam opdagen voor hun brunchplannen om 11.00 uur.

Een grote zoekactie combineerde middelen van politie, SES en vrijwilligers om haar te vinden.

De oudste dochter van mevrouw Murphy, Jess, en echtgenoot, Mick, deden een emotioneel pleidooi voor hun geliefde om op de vijfde dag van haar verdwijning naar huis te komen.

'Mama is een heel sterke vrouw, en ze is veel te vastbesloten om deze strijd op te geven', zei Jess in tranen tegen verslaggevers.

'Mam, we houden zoveel van je en we missen je. We hebben je bij ons thuis nodig. Kom alsjeblieft snel naar huis. Ik kan niet wachten om je te zien en je de grootste knuffel te geven als ik dat doe.

'En om je te bedanken omdat je ons zoveel stress bezorgt. Ik houd van je.'

De heer Murphy voegde hieraan toe: ‘Mensen verdwijnen niet zomaar in het niets. Iemand moet iets weten.'

'Of het nu om iets kleins gaat waarvan je denkt dat het relevant is, bel gewoon de politie en laat het hen weten. Het zal ons een beetje gemoedsrust en hoop geven.'

De politie kondigde dit weekend aan dat het de zoektocht naar mevrouw Murphy zou terugschroeven.

Vrijwilligers zijn echter doorgegaan met het coördineren van zoekacties in het Woowookarung Regional Park in de hoop de vermiste moeder van drie kinderen te vinden.

Vrijwilligers kregen de opdracht om in paren te zoeken en ervoor te zorgen dat ze voldoende voedsel en water bij zich hadden.