Het grootste probleem waar Amerikanen het over hebben, is ook moeilijk om over eens te worden

Ik weet niet hoe ik het moet begrijpen.

Het doet gewoon pijn aan mijn hart.

Het zou niet zo moeilijk moeten zijn.

Amerikanen debatteren al tientallen jaren over immigratie, vaak met woede, angst en racistische wrok. Maar als het debat vandaag opvalt, is het vanwege een ander sentiment dat door het gesprek stroomt: uitputting.

Tientallen jaren van verwaarlozing en politieke impasse hebben ervoor gezorgd dat het Amerikaanse immigratiesysteem kapot is gegaan op manieren die eenvoudige oplossingen tarten. Het aantal mensen dat de grens oversteekt, is gestegen. Velen vestigen zich in steden ver van de grens, waardoor een abstract probleem voor sommige Amerikanen plotseling concreet wordt.

En nu komen er presidentsverkiezingen.

Voorafgaand aan Super Tuesday, toen Amerikanen in vijftien staten hun eerste stem uitbrengen van het jaar, spraken we met kiezers over immigratie, de kwestie die sprong naar de top van de lijst van hun zorgen.

Uit de gesprekken kwamen zorgen, frustratie, verwarring en achterdocht naar voren. Er was belangstelling voor de harde aanpak van Donald J. Trump, de waarschijnlijke Republikeinse kandidaat die carrière heeft gemaakt op het gebied van anti-immigrantenbeleid en retoriek. Er was empathie voor migranten van wie velen denken dat ze geen andere opties hebben. En er was weinig hoop dat president Biden een uitweg uit het moeras zou vinden. Opvallend is dat de oplossingen die de kiezers voorstelden niet netjes in het ideologische kader van beide partijen pasten.

Gonzalo Torres, 59, kwam ruim dertig jaar geleden vanuit het zuiden van Mexico naar de Verenigde Staten. Hij beschikte niet over juridische papieren, maar vond zonder problemen werk in fabrieken en schoonmaakkantoren. Uiteindelijk kocht hij een huis in La Puente, een diverse middenklasse buitenwijk ten oosten van Los Angeles.

Vorig jaar werd hij staatsburger. En maandag stemde hij voor het eerst bij een Amerikaanse verkiezing.

Hij vergeleek de Verenigde Staten met een prachtige gigantische taart die op een tafel stond, net buiten het bereik van een groep kinderen.

“Je kunt ze vertellen dat ze geen taart willen, maar het is taart en ze zullen het pakken”, zei hij. “We zijn allemaal net als de kinderen. We zien de taart en we willen hem hoe dan ook.”

Jarenlang heeft de heer Torres zich afgevraagd waarom de Verenigde Staten geen robuuster werkvisumprogramma implementeren, waardoor migranten het land een jaar of twee kunnen binnenkomen om geld te verdienen en vervolgens naar hun thuisland kunnen terugkeren.

“We sturen allemaal het geld terug, we willen hierheen komen voor onze gezinnen en dan teruggaan, zo simpel kan het zijn”, zei hij. “Het hoeft niet ingewikkeld te zijn. Mensen willen hun familie helpen.”

“We hebben immigratie nodig die gecontroleerd wordt”, voegde hij eraan toe. “We kunnen zeggen: we hebben zoveel duizenden banen. Je kunt ze komen halen en dan teruggaan.’

De heer Torres woont in een van de meest competitieve congresdistricten van Californië, waar Latino’s ongeveer 50 procent van alle kiezers uitmaken, terwijl Aziatisch-Amerikaanse en blanke kiezers elk 20 procent uitmaken.

Maandag stemde hij grotendeels op de Democraten, zei hij, terwijl hij in zijn vrachtwagen zat nadat hij zijn stem had uitgebracht. “Trump is te gek, hij zal ons in de Derde Wereldoorlog betrekken”, zei hij. “Hij zegt veel dingen die nergens op slaan.”

Niet lang daarna kwamen Susan Wang, 44, een grafisch ontwerper die twintig jaar geleden uit Taiwan emigreerde, en haar man hun stembiljetten afgeven in La Puente. Mevrouw Wang zegt dat ze al maanden overweldigd en verward is door het nieuws van de grens.

“Het is echt moeilijk om bij te blijven, om te weten wat echt is en wat niet”, zei ze, eraan toevoegend dat ze politiek onafhankelijk is en meer gefocust was op lokale onpartijdige verkiezingen, maar geneigd is om op president Biden te stemmen. “Ik weet niet hoe ik het moet begrijpen.”

Het is niet zo dat ze het erg vindt dat er meer immigranten het land binnenkomen: ze weet hoe graag velen meer politieke en economische vrijheid willen vinden. Maar, zei ze, ze kunnen die vrijheid niet verkrijgen door de bestaande wetten te negeren.

‘De meeste mensen komen hier om dingen eerlijk en op de juiste manier te doen’, zei ze. Maar ze vindt het moeilijk om een ​​zeurende stem in haar achterhoofd te negeren. “Wat als dat niet het geval is?” ze zei. ‘Wat als ze verwachten dat alles aan hen wordt overhandigd?’

Bonnie Sue Elbert, 60, helpt bij het runnen van de 400 hectare grote boerderij van haar broer langs de grens bij Brownsville, Texas, waarvan een deel achter de grensmuur ligt. Om daar te komen, moeten arbeiders een code invoeren op een poort om de maïs en andere gewassen te verzorgen.

“Er is veel land dat eigenlijk een soort niemandsland is”, zei ze.

Ze wordt boos als ze politici hoort klagen over een kapot immigratiesysteem.

‘Iedereen blijft maar zeggen dat het kapot is,’ zei ze. “Maar we hebben wel wetten, en we hebben maatregelen die we moeten volgen, maar die niet worden nageleefd.”

“Als je geen veilige grens hebt, dan is die wijd open en kunnen mensen komen en gaan wanneer ze willen”, zei ze. “Als je grens niet veilig is, zijn je gemeenschappen niet veilig, zijn je families niet veilig en is je staat niet veilig. Uw land is niet veilig. Het is slechts een kwestie van tijd.”

Mevrouw Elbert, die de heer Trump steunt, is van mening dat het te gemakkelijk is om asiel aan te vragen en dat van Amerikanen wordt gevraagd “de last te dragen” van immigranten die met weinig geld arriveren.

Maar, zei ze, ze is niet anti-immigratie. ‘Legale immigratie is de verantwoorde manier om dit te doen’, zei ze. “Dat geeft de zekerheid dat je de mensen kunt helpen die je nodig hebt.”

Nu, zei ze, ziet ze overal in de stad mensen waarvan ze vermoedt dat het illegale immigranten zijn.

‘Ze hebben niets te doen, kunnen nergens heen, dus dwalen ze maar door de straten’, zei ze. ‘Ik kijk alleen maar naar deze jonge mannen en ik denk: jullie zijn lichamelijk gezond. Waarom komt u niet in actie in uw land en probeert u uw land beter te maken? Waarom ben je hier en heb je niets te doen in mijn land? Dat draagt ​​niet bij aan een goed einde.”

Als immigratieadvocaat in Brownsville heeft Laura Peña, 42, een close-up van de spanningen op het systeem en hoe deze worden gepolitiseerd.

“We hebben onze huid door de jaren heen harder moeten maken en onszelf eraan moeten herinneren dat het echt om mensenlevens gaat”, zei ze. “Het gaat niet om een ​​gespreksonderwerp.”

‘Er is geen sprake van een invasie’, zei ze. “Er is sprake van een humanitaire situatie die niet ongekend is. We hebben als grensgemeenschappen, net als Amerikanen, al eerder migrantenstromen beheerd, en dat zullen we ook in de toekomst blijven doen.”

Mevrouw Peña zei dat ze van plan was te stemmen om president Biden te herverkiezen. “Ik zou graag meer opties in het nationale landschap zien die genuanceerder zijn”, zei ze. “Ik heb vrijwel mijn hele leven op de Democraat gestemd. Ik zal dit waarschijnlijk blijven doen, tenzij zich een andere, haalbare optie aandient.”

“Hoe zorgen we ervoor dat ze succesvol worden? Het zou niet zo moeilijk moeten zijn.”

Heather Carlson, Denver

Heather Carlson, 39, manager bij Albertson’s in Denver, zei dat haar kijk op de grens het afgelopen jaar is veranderd, omdat ze via haar kerk met meer migranten in de stad heeft gewerkt.

Een jaar geleden zag ze het simpel: “We moeten de grenzen sluiten, we zitten op de capaciteit, we kunnen het niet aan dat er nog meer binnenkomen”, zei ze. “Nadat ik heb gezien wat deze mensen moeten doormaken, is het moeilijk, het is moeilijk, en dat is waar mijn zorg ligt.”

De overgrote meerderheid van de immigranten, zei ze, wil gewoon werken.

‘Ze willen deze dingen op de juiste manier doen, maar dat kunnen ze niet’, zei ze. “Hoe zorgen we ervoor dat ze succesvol worden? Het zou niet zo moeilijk moeten zijn.”

Haar opvattingen begonnen te veranderen nadat ze in een gemeentehuis van een kerk had geluisterd naar een Venezolaanse moeder die over haar reis naar de Verenigde Staten sprak. Als moeder van zes kinderen, zei mevrouw Carlson, was ze ontroerd.

“Als je in een positie verkeert waarin het de beste optie is om acht maanden te lopen, kan ik me niet voorstellen dat je dat moet doen en opnieuw moet beginnen,” zei ze. “Ik kon me niet voorstellen dat mijn kinderen op straat zouden slapen, en dat was hun enige optie, en dat was beter dan wat ze waren.”

Wade Olson, 48, die in Sunrise, Minnesota woont, een landelijk stadje vlakbij de grens met Wisconsin, zei dat hij vreesde dat de Verenigde Staten te snel te veel mensen zouden absorberen.

“Het wordt zo druk dat je niet meer kunt ademen of je niet kunt verplaatsen”, zegt de heer Olson, die wegen aanlegt en zichzelf als politiek onafhankelijk beschouwt.

De heer Olson zei dat hij in 2016 op de heer Trump had gestemd, maar in 2020 een hekel aan hem had gehad en de voormalige gouverneur Jesse Ventura van Minnesota had verzocht een proteststem uit te brengen. De heer Olson gaf de heer Biden de schuld van de toename van het aantal grensovergangen en noemde zijn beslissing om een ​​aantal beleidsmaatregelen van zijn voorganger terug te draaien een grote vergissing.

“Het lijkt erop dat alle andere landen een ordelijke manier hebben om mensen hun land binnen te krijgen, terwijl het onze gewoon chaos is”, zei de heer Olson.

De heer Olson zei dat zijn favoriete nieuwskanaal NewsNation was, een rechtse kabelnieuwszender. Hij zei dat hij van plan was dinsdag tijdens de Republikeinse voorverkiezingen op Nikki Haley te stemmen en in november op Robert F. Kennedy Jr.

Ondanks zijn zorgen over de grens zei de heer Olson dat hij de bijdragen van immigranten op prijs stelde. Zijn vrouw is geboren in Guyana, een Zuid-Amerikaans land, en verschillende mensen met wie hij samenwerkt bij het asfalteren zijn hardwerkende buitenlanders, zei hij. Ongeveer 9 procent van de inwoners van Minnesota is immigrant.

“Voor veel van de banen die zij doen, kun je blanke mensen dat soort banen niet laten doen”, zei hij.

“Ik vind het echt niet leuk dat er zoveel mensen komen. En ik bedoel niet dat die mensen slechte mensen zijn, maar je moet de goede kant op gaan. “

Linda Wang, Denver

Linda Wang, 70, emigreerde dertig jaar geleden uit China en nam allerlei baantjes aan om genoeg geld te verdienen om haar studie te bekostigen. “Ik begon vanaf nul”, zegt ze.

Nu maakt ze zich zorgen dat andere immigranten niet hetzelfde willen of kunnen doen om voet aan de grond te krijgen in het land. “Mensen hebben geen baan, geen plek om te wonen, en dan hebben we meer misdaad en meer kapotte dingen, dus het is best eng”, zei ze.

Hoewel ze bij de afgelopen verkiezingen doorgaans op de Democraten heeft gestemd, zei ze dat ze niet zeker wist of ze de heer Biden dit jaar opnieuw zou steunen.

Afgelopen zomer, zei ze, zag ze busladingen migranten vanuit Texas in Denver aankomen. Velen vonden een paar weken onderdak in een hotel vlakbij de snelweg. ‘Toen werden ze eruit gezet,’ zei ze, en ze verhuisden naar tenten op straat. “Ik ben niet zo blij om die te zien.”

Er is sindsdien verschillende keren ingebroken in haar drank- en buurtwinkel in de buurt van het centrum van Denver, zei ze, en ze vraagt ​​zich af of de nieuwe immigranten de schuldige zijn.

Ze wil dat de grens gesloten wordt, zei ze. “Het maakt de mensen niets uit, ze hebben niet eens een visum, ze kunnen er gewoon instappen en blijven”, zei ze. “Ik vind het echt niet leuk dat er zoveel mensen komen. En ik bedoel niet dat die mensen slechte mensen zijn, maar je moet de goede kant op gaan. “

Nieuwe immigranten, zei ze, zouden moeten bewijzen dat ze iets te bieden hebben in de Verenigde Staten. “Je moet iets doen, niet alleen maar lopen, klimmen en blijven”, zei ze. “Ik wil ze niet in mijn hoek.”

“Politici gebruiken de grens momenteel als circusact.”

Nicola Huffstickler, Denver

Nicola Huffstickler, 36, medewerker van de openbare bibliotheek, zei dat ze zich vooral zorgen maakte dat de leiders in de Verenigde Staten niet genoeg doen om immigranten te helpen.

“Ik maak me zorgen over de mensen die op straat leven en niet de zorg en de faciliteiten krijgen die ze nodig hebben om ons land binnen te komen – vooral wanneer mensen ontvluchten uit door oorlog geteisterde landen,” zei mevrouw Huffstickler. “Politici gebruiken de grens momenteel als circusact. Ik geloof dat we gewoon mensen aan de grens moeten posten om degenen te helpen die binnen willen komen.’

“Het is logisch waarom mensen hierheen willen komen en willen ontsnappen aan oorlog, weet je, en aan bendes en allerlei soorten krankzinnig geweld in hun eigen land,” voegde ze eraan toe. En zij ziet het als de taak van iedere gemiddelde burger om ‘hen te helpen wennen aan ons land’.

In haar baan bij de Denver Public Library helpt ze vaak mensen die immigratiepapieren invullen of werk zoeken. Als ze de middelen had om dat te doen, zei ze, zou ze maaltijden koken voor honderden migranten die ze nu op straat ziet leven.

“Het doet gewoon pijn aan mijn hart”, zei ze. ‘Weet je, ze kwamen uit een land waar ze een huis hadden en nu leven ze op straat. Ik heb het gevoel dat we alleen maar een pleister op een enorme situatie plakken en niet het daadwerkelijke werk doen dat gedaan moet worden.”

Michaël Ciaglo rapportage bijgedragen.