We hebben honderden inzendingen ontvangen voor onze Inspirerende Vrouwen Awards. Nu zetten we enkele van de genomineerden in de spotlight… Maak kennis met de ongelooflijke vrouwen die JOU inspireren

Er is vandaag de dag in Groot-Brittannië duidelijk geen tekort aan inspirerende vrouwen. Sinds we begonnen met onze zoektocht naar de meest hardnekkige campagnevoerders en onbaatzuchtige gemeenschapsleiders van het land, zijn we overspoeld met nominaties.

Nu is de toegang tot de spiring Women Awards, gehouden in samenwerking met M&S, gesloten en moeten onze juryleden de moeilijke beslissing nemen om honderden inzendingen terug te brengen tot slechts vijf winnaars.

De winnaars zullen een WOW Foundation-evenement bijwonen in Buckingham Palace, voordat ze hun trofeeën en een M&S-voucher van £ 500 ontvangen tijdens een galadiner in Londen.

We zullen het oordeel van het panel in april bekendmaken, maar tot die tijd spreekt TESSA CUNNINGHAM met slechts een paar van de geweldige vrouwen die je hebt genomineerd…

Veteranenkampioen: Claire Lilly

Toen Alan, de ex-man van Claire Lilly, vermist werd, maakte ze zich onmiddellijk zorgen om zijn veiligheid. Als voormalig lanskorporaal bij de Coldstream Guards leed hij aan een complexe posttraumatische stressstoornis (PTSS) en kreeg hij last van ernstige depressies. Maar Claire kon de politie er niet van overtuigen hoe kwetsbaar hij was.

Tragisch genoeg vond de politie drie dagen nadat hij voor het laatst was gezien in mei 2020 het lichaam van de 40-jarige in het bos vlakbij zijn huis in Stockton-on-Tees. Hij had zichzelf opgehangen.

'Ik heb gedurende drie dagen met elf verschillende politieagenten gesproken', zegt Claire, 47, een holistische therapeut die in Essex woont met de 22-jarige zoon van het echtpaar, Josh. 'Ik legde uit dat Alan in het verleden had geprobeerd zelfmoord te plegen. Maar niemand begreep de ernst van de situatie.'

Alan leed aan PTSD door de verschrikkingen waarvan hij getuige was toen hij in Noord-Ierland en Kosovo diende.

'Hij had last van nachtelijke paniekaanvallen', zegt Claire. 'We waren te jong en naïef om te weten hoe we ermee om moesten gaan. En toen hij zelfmedicatie begon te gebruiken met drank en drugs, vond ik dat we moesten scheiden omwille van onze zoon. Maar ik gaf nog steeds veel om hem.'

Toen Claire ontdekte dat één veteraan per week zelfmoord pleegt in Groot-Brittannië, besloot Claire dat ze in actie moest komen.

Met de steun van staatsminister van Veteranenzaken, Johnny Mercer, haalde Claire de politie van Greater Manchester over om het Forcer Protocol te implementeren. De strategie is erop gericht vermiste veteranen die het risico lopen zichzelf te beschadigen op te sporen en ervoor te zorgen dat ze de hulp krijgen die ze nodig hebben.

Het werd in november 2023 als proefproject geïntroduceerd, heeft al met succes 49 veteranen opgespoord en zal naar verwachting via andere politiekorpsen worden uitgerold.

Claire zegt: 'Er is een gezegde onder de strijdkrachten: 'Als de wapens zwijgen, begint de strijd.' In het belang van onze veteranen moeten we er alles aan doen om ze te helpen.'

Essentiële hulp voor zwarte meisjes: Ebinehita Iyere

Ebinehita Iyere luisterde naar het jonge meisje dat haar hart uitstortte en besefte dat ze iets moest doen om te helpen. De 16-jarige vriendin van het meisje was vermoord, maar niemand leek te begrijpen hoe zwaar ze getroffen was.

'Alle jongens in de gemeenschap kregen steun, maar zij niet', zegt Ebinehita, nu 31, die toen net van de universiteit kwam en nog maar drie maanden bezig was met haar eerste baan als jongerenwerker in Brixton, Zuid-Londen.

'Ik luisterde en stelde toen voor dat we elkaar de week daarop zouden ontmoeten in een fastfoodrestaurant. Deze keer kwam ze met vrienden opdagen en de groep bleef week na week groeien. Ik eindigde met 30 meisjes.

'We spraken over hun gevoelens, wat er gaande was op school, thuis en in hun relaties. Ik besefte dat zwarte meisjes gefaald werden omdat niemand naar hen luisterde.

'Ik begreep hun uitdagingen. Nadat ik op 15-jarige leeftijd het huis verliet, werd ik voor 18-plussers in een hostel geplaatst. Het was zwaar, maar ik ging naar de universiteit. Nu ben ik vastbesloten de pijn die ik heb meegemaakt te gebruiken om mijn gemeenschap te helpen.'

Milk Honey Bees, opgericht door Ebinehita in 2017, is een jongerenorganisatie die zwarte meisjes van 11 tot 22 jaar een veilige plek biedt door middel van mentorsessies en creatieve groepsprojecten.

De organisatie speelt een cruciale rol bij het helpen van zwarte meisjes bij het omgaan met mescriminaliteit. Het domino-effect op het geestelijke welzijn en de onderwijskansen van meisjes kan verwoestend zijn. 'Ze verliezen broers, neven, ooms en hun eerste liefde', zegt Ebinehita.

Tot nu toe heeft Milk Honey Bees met meer dan 500 meisjes gewerkt en heeft het een online community van 4.000 mensen. 'Ik ben vastbesloten om meisjes te helpen de vrouw te worden die ze willen zijn', zegt ze.

Kinderen met kanker ondersteunen: Kathy August

Terwijl ze in een koffiebar in een ziekenhuis zat, was de gepensioneerde lerares Kathy August geschokt door het gesprek dat ze een moeder hoorde voeren met haar door kanker getroffen zoon.

‘Haar 16-jarige jongen had een behandeling van twaalf maanden ondergaan en had zijn eindexamen niet kunnen halen’, zegt Kathy, 71.

'Hij was aangenomen door zijn plaatselijke zesde klas college, maar ze stonden erop dat hij de eindexamens Engels en Wiskunde zou doen. Hij was erg ongerust nadat hij tijdens zijn ziekte een heel jaar scholing had gemist. En ze boden geen extra ondersteuning of onderwijs.'

Kathy, een 'superhoofd' die in 2014 een damestatus kreeg vanwege haar diensten aan het onderwijs, leidde een van de eerste stadsacademies van het land in Manchester en wist welke berg de jongen moest beklimmen.

Ze was dan ook geschokt toen ze ontdekte dat scholen niet verplicht zijn om extra ondersteuning te bieden aan kinderen met kanker.

'Elk jaar wordt in Engeland bij ongeveer 1.500 kinderen tussen de vijf en negentien jaar kanker vastgesteld. Het is een onrecht dat in het volle zicht verborgen is gebleven', zegt de moeder van twee kinderen.

Dit was in 2018. Ondanks dat ze zelf midden in de behandeling van borstkanker zat, lanceerde Kathy (die nu in remissie is) Teach Cancer A Lesson, een campagne om het woord te verspreiden en het onderwijsbeleid te veranderen.

'We willen dat er aanvullende wettelijke bescherming komt en dat elke lokale overheid verplicht wordt rekening te houden met de speciale onderwijsbehoeften van een jong kind binnen 28 dagen na ontvangst van een brief van een huisarts waarin de diagnose kanker wordt bevestigd', zegt Kathy.

Periodegelijkheid: Molly Fenton

Molly Fenton was pas 15 en lid van de schoolraad in Cardiff toen ze zich realiseerde dat leraren graag over jongenslichamen praatten, maar menstruatie leek een ander verhaal te zijn.

'We hebben niets over menstruatie geleerd', zegt ze. 'Het onderwerp menstruatiecycli werd gezien als iets schandelijks en taboes. Als ons niet wordt geleerd wat normaal is, hoe zullen we dan weten wanneer er iets mis is?'

Woedend ging Molly, nu 21, naar Instagram om een ​​campagne te lanceren, Love Your Period. Het heeft tot doel een einde te maken aan het stigma rond menstruatie en ervoor te zorgen dat alle schoolmeisjes toegang hebben tot sanitaire producten.

'Meisjes misten lessen omdat ze geen menstruatieproducten meer hadden of ze niet bij zich hadden en waren te beschaamd om ernaar te vragen', zegt ze.

Zes jaar later – en niet in de laatste plaats dankzij Molly's campagne – liggen er in heel Wales historische producten in schooltoiletten. En Molly, die samenwoont met haar ouders en zus Tilly, 16, adviseert het ministerie van Onderwijs over hoe het praten over periodes op het nationale leerplan kan worden gezet.

Love Your Period heeft een online community van 10.000 vrouwen van 13 tot 87 jaar. 'Ze delen hun verhalen, zodat iedereen een “grote zus” heeft,' zegt ze. 'Het is van cruciaal belang dat de stem van vrouwen wordt gehoord, omdat de gevolgen van onwetendheid catastrofaal kunnen zijn.'

Het is ongelooflijk dat Molly dit allemaal heeft gedaan terwijl ze te maken kreeg met een goedaardige maar inoperabele hersentumor. 'Dit heeft mij geleerd dat het leven te kort is om te verspillen.'

Rennend voor hospice: Barbara Thackray

Toen haar geliefde oudere zus Audrey stierf aan longkanker, besloot Barbara Thackray iets te doen om het hospice dat voor haar had gezorgd te helpen.

Daarom vroeg ze vrienden en familieleden om haar te sponsoren tijdens een wegwedstrijd van 10 km. Allemaal heel normaal, behalve dat Barbara 77 was en nooit meer had gedaan dan rustig joggen.

Deze opmerkelijke grootmoeder, nu 85 jaar oud, neemt elk jaar deel aan de 10k-races van Altrincham en Trafford en heeft meer dan £ 20.000 ingezameld voor St Ann's Hospice in Stockport. Volgende maand gaat ze op haar 86e verjaardag weer hardlopen.

'Ik ben een fervent wandelaar, maar ik zou nog nooit van mijn leven hebben hardgelopen', zegt Barbara, die in Altrincham woont, over haar eerste race in 2013. 'Mijn zoon zei dat ik tien loopstappen moest afwisselen met tien loopstappen, dus ik deed.'

Gesterkt door het voltooien van de race in één uur en 24 minuten, besloot Barbara, een voormalige universiteitsadviseur, het jaar daarop opnieuw mee te doen. Deze keer besloot ze goed te trainen.

Ze heeft een strikt regime: ze houdt elke week twee races van 10 km door de straten in de buurt van haar huis. 'Ik ga om acht uur 's ochtends uit als de wereld net wakker wordt', zegt ze. 'Ik hou ervan.'

Haar enthousiasme trok zelfs de aandacht van Adidas. Het sportmerk toont Barbara in hun nieuwste wereldwijde tv- en gedrukte reclamecampagne 'Impossible is Nothing', samen met Liverpool-voetballer Mo Salah.

Ze zegt: 'Iedereen verdient het om de zorg te krijgen die Audrey heeft gehad, en ik zal er alles aan doen om dat mogelijk te maken.'