10 on-Be-Reef-Able medische doorbraken gevonden in de oceaan
Hoewel oceanen al eeuwen bestaan, blijven ze een mysterie voor de mens. Oceanen strekken zich kilometers over de hele planeet uit, met veel verhalen over verraderlijke reizen over de zee. De oceanen van de aarde zijn gevuld met verpletterende druk, angstaanjagende roofdieren en intense stromingen, waardoor het vrijwel onmogelijk is om de diepten van deze donkere en mysterieuze rijken volledig te verkennen.
Hoewel deze omstandigheden de oceaan onbewoonbaar maken voor mensen, hebben diepzeedieren zich kunnen aanpassen en gedijen in deze gevaarlijke delen. Oceaandieren hebben fascinerende verbindingen en chemicaliën ontwikkeld om in de diepten van de oceaan te overleven, en deze opmerkelijke elementen kunnen ook effectief zijn in het vergroten van de overleving van de mens.
Dus laten we erin duiken terwijl we enkele van de meest onmogelijke medische doorbraken ontdekken die in de oceaan zijn ontdekt!
Verwant: Top 10 walgelijke en onverwachte medische behandelingen
10 Slakkengif 1000 keer krachtiger dan morfine
Het klinkt een beetje raar als mensen voor het eerst horen dat er een soort bestaat die de Pacifische kegelslak heet, maar wees niet op je hoede voor deze wezens! Smithsoniaanse tijdschrift stelt dat de “giftige harpoenachtige angels van de Pacifische kegelslak vissen en mensen kunnen verlammen en doden.” Een biochemicus genaamd Baldomero Olivera besloot buiten de gebaande paden te denken en theoretiseerde dat het gif van de Pacifische kegelslak therapeutische remedies voor mensen zou kunnen bieden en begon uitgebreid onderzoek.
Uiteindelijk leidde verder onderzoek naar slakkengif tot de creatie van een medicijn genaamd Prialt. Een Iers farmaceutisch bedrijf ontdekte dat Prialt “duizend keer krachtiger lijkt te zijn dan morfine”, terwijl het de verslavende en geestverruimende bijwerkingen mist. In een klinisch onderzoek met Prialt meldde een man die aan langdurige bijwerkingen van kanker leed, dat zijn pijn binnen enkele dagen na behandeling met Prialt aanzienlijk was verminderd. Met de ontdekking dat Prialt effectieve therapeutische voordelen had, kreeg Prialt goedkeuring van de FDA en wordt het nog steeds wereldwijd gebruikt. [1]
9 Baanbrekende AIDS-behandeling gevonden in zeesponzen
Nee, deze echte zeesponzen leven niet in een ananas onder de zee. In plaats daarvan zwerven ze over de zeebodem. Ondanks hun bescheiden uiterlijk bevatten zeesponzen uiterst nuttige biochemische verbindingen. Volgens Smithsonian Ocean ontdekte organisch chemicus Werner Bergmann dat zeesponzen krachtige chemicaliën bevatten die virale infecties een halt toeroepen. Hieruit werden de verbindingen gevonden in zeesponzen gebruikt als modellen voor medicijndoorbraken. Zo werd het baanbrekende hiv-medicijn AZT ontdekt!
Michigan Medicine stelt dat de bron van het vermogen van HIV om grote schade aan te richten in het lichaam een eiwit is dat Nef wordt genoemd. Zoals in het artikel staat: “HIV gebruikt Nef om te voorkomen dat zijn dekking wordt opgeblazen en om de snelle gerechtigheid van het immuunsysteem naar zijn schuilplaatsen te brengen.” Gelukkig kunnen de bacteriën van de zeespons stoffen maken die de werking van Nef kunnen verstoren. Met goedkeuring van de FDA kon AZT dus in de jaren tachtig worden gedistribueerd en hielp het de symptomen te bestrijden van velen die aan HIV/AIDS leden.[2]
8 We kunnen degenkrabben bedanken voor veilige vaccinaties
Degenkrabben zijn opmerkelijke onderwaterwezens. Deze soort lijkt bijna mythologisch, met een bestaan van meer dan 450 miljoen jaar en helderblauw bloed. Deze dieren zijn echter niet alleen echt, maar ook levensreddend! Volgens het Natural History Museum bevat het bloed van degenkrab belangrijke immuuncellen die ‘uitzonderlijk gevoelig zijn voor giftige bacteriën’. Wanneer binnendringende bacteriën de degenkrab binnendringen, klonteren deze cellen rond de indringers en beschermen ze de rest van het lichaam van de krab tegen gifstoffen.
Op basis van deze ontdekking formuleerden wetenschappers een test voor nieuwe vaccins om verontreinigingen te identificeren en te verwijderen. Sinds de jaren zeventig heeft deze techniek artsen in staat gesteld veilige vaccins af te leveren in plaats van spuiten vol slechte bacteriën die mensen erg ziek kunnen maken. Gezien de voordelen die degenkrabben hebben bijgedragen aan de ontwikkeling van vaccins, kan verder onderzoek naar degenkrabben in de toekomst helpen bij nieuwe vaccinontwikkelingen.[3]
7 Zeewormbloed kan helpen bij bloedtransfusies
Hoewel wormen niet opwindend zijn, blijken ze fascinerende eigenschappen te hebben. De National Library of Medicine heeft een onderzoek gepubliceerd waaruit blijkt dat de hemoglobine afkomstig uit de rode bloedcellen van zeewormen “een efficiënte therapeutische O2-drager is met potentiële ontstekingsremmende, antibacteriële en antioxiderende eigenschappen.” Het kan ook een rol spelen bij het helpen van artsen bij het behouden van organen. Deze eigenschappen zouden dus kunnen worden gebruikt om te helpen bij bloedtransfusies.
Omdat er een tekort aan bloeddonaties was, begonnen mensen bloedtransfusies bij dieren te testen; helaas kan dierlijk bloed allergische reacties of schade aan de nieren veroorzaken. Bloed van zeewormen leverde echter een heel ander resultaat op en vertoonde geen van deze effecten. Bovendien brengen menselijke bloedtransfusies het risico met zich mee dat nierfiltratiesystemen verstopt raken, terwijl eiwitten uit mariene wormen een zeer laag risico lopen om dit effect te hebben. Met hun veelbelovende voordelen zijn wetenschappers het erover eens dat zeewormen verder onderzoek waard zijn![4]
6 Gemeenschappelijke oceaanbacteriën kunnen de groei van kankercellen verstoren
Hoewel moeilijk uit te spreken, zijn cyanobacteriën een gemakkelijk te vinden bacterie in de oceaan. Hoewel deze wezens microscopisch klein zijn, bevatten ze verbazingwekkende elementen waarmee ze onder barre omstandigheden kunnen overleven. Over een opmerkelijke verbinding geproduceerd door cyanobacteriën, genaamd gatorbuline-1, werd gerapporteerd in een artikel van het Ocean Smithsonian Institute, waarin werd gesteld dat gatorbuline-1 “de celdeling verstoort door de celmachinerie te belemmeren die het dupliceringsproces uitvoert.”
Het vermogen van kankercellen om zich snel te vermenigvuldigen is schadelijk voor het menselijk lichaam; daarom is het hebben van een verbinding die het duplicatieproces kan stoppen een grote mijlpaal voor wetenschappers. Dolastatine 10, een andere verbinding die voorkomt in mariene cyanobacteriën, diende als blauwdruk voor de ontwikkeling van drie door de FDA goedgekeurde geneesmiddelen voor verschillende lymfomen en refractaire blaaskanker. Net als gatorbuline-1 verstoort het de vorming van microtubuli. De bevindingen van cyanobacteriën hebben voor veel ophef gezorgd in de medische gemeenschap; Daarom blijven wetenschappers diep onder water duiken om meer te weten te komen.[5]
5 Zeesterren kunnen ontstekingsziekten bestrijden
Terwijl de gewone zeester waarschijnlijk geen vriendschap zal sluiten met zeesponzen zoals in Spongebob Squarepantsbieden de twee soorten veel medische voordelen. In een BBC News-artikel wordt gesteld dat zeesterren de ontbrekende schakel kunnen zijn bij het vinden van een “nieuwe behandeling voor ontstekingsaandoeningen zoals astma, hooikoorts en artritis.” Dit komt door het vermogen van de zeester om hun oppervlak vrij te houden, zonder dat er iets aan het dier blijft kleven, terwijl door de mens gemaakte structuren bedekt raken met zeeleven. Zeesterren kunnen voorkomen dat andere wezens eraan blijven plakken vanwege de “slijmerige klodder” die hun lichaam bedekt.
Wetenschappers theoretiseerden daarom dat dit aspect van de overleving van zeesterren mogelijk ontstekingen kan behandelen, die optreden wanneer witte bloedcellen aan de bloedvatwand blijven plakken en zich ophopen, waardoor lichaamsweefsels worden beschadigd. Wetenschappers zijn van mening dat het bedekken van onze bloedvaten met een of andere substantie, net zoals de zeester deze klodder gebruikt, dit probleem zou kunnen voorkomen. Door de zeester als model te gebruiken, proberen wetenschappers behandelingen te creëren die zijn geïnspireerd op de ‘slijmerige klodder’ van zeesterren. Met meer tijd kan zeesterrenonderzoek toegankelijke behandelingen opleveren voor ontstekingsziekten zoals artritis en astma.[3]
4 Sea Squirts: schattige naam en verbluffende voordelen tegen kanker
Kanker is een ernstige ziekte die moeilijk te genezen is; daarom zijn wetenschappers vastbesloten manieren te vinden om kankertumoren te bestrijden. Gelukkig kunnen dieren die zakpijpen worden genoemd, effectieve antitumorcapaciteiten bieden. Onderzoekers van de Universiteit van Harvard ontdekten dat zakvormige zakpijpen die op de zeebodem leven een complex antitumormedicijn honderden tot duizenden keren krachtiger maken dan welk kankerdrankje dan ook dat nu in gebruik is. Deze exponentiële toename van de potentie was baanbrekend in het kankeronderzoek.
Uiteindelijk werd een medicijn genaamd ecteinascidine ontwikkeld om chemotherapie aan kankerpatiënten te geven. Helaas vereiste het medicijn moeizame inspanningen en had het een grote hoeveelheid zakpijpen nodig. In feite leverde tien pond (4,5 kilogram) zeescheden slechts een miljoenste van een ounce ecteinascidine op. Dus toen postdoctoraal collega David Gin een manier vond om het medicijn synthetisch te maken, nam ecteinascidine een grote vlucht.
Na langetermijnanalyse werd vastgesteld dat ecteinascidine, ook wel trabectidine genoemd, “geassocieerd werd met hoge overlevingspercentages en klinische voordelen voor patiënten met gevorderde hoogwaardige weke delen sarcomen.” Het feit dat een soort genaamd de zakpijp chemotherapie aan mensen kan geven, herinnert ons eraan dat we een boek niet op zijn omslag moeten beoordelen![7]
3 Fytoplankton kan spierschade bestrijden
Met de vermelding van sponzen, krabben en zeesterren konden we het niet laten om ook plankton te noemen! Onderzoekers ontdekten dat fytoplankton, kleine diepzeealgen die in de oceaan drijven, rijk zijn aan antioxidanten die kunnen helpen de prestaties te behouden en spierschade te verminderen. In een studie gepubliceerd in de National Library of Medicine werden de deelnemers in twee groepen verdeeld. De ene groep kreeg fytoplanktonsupplementen, de andere een placebo. Vervolgens ondergingen beide groepen een inspannende crosstraining.
Onderzoekers ontdekten dat de placebogroep grotere spierschade vertoonde dan degenen die de fytoplanktonsupplementen kregen. Daarom concludeerden onderzoekers dat, omdat fytoplanktonsupplementen ‘werken via een verhogende oxidatieve capaciteit in de skeletspieren’, de deelnemers die de supplementen kregen ‘in staat waren het herstel te verbeteren, de kracht te behouden en krachtverlies tijdens herhaalde uithoudings- en crosstraining-aanvallen te voorkomen.’ Met verder onderzoek kunnen atleten die concurreren in omgevingen met hoge stress binnenkort toegang krijgen tot verbeterde kracht en herstel.[8]
2 Mosachtige zeedieren verbergen mogelijk kankerbestrijders
De Bugula neritina soorten worden wel plagen genoemd die vooral bekend staan om het vervuilen van het mariene milieu. Dit bryozo-dier verbergt echter een opmerkelijke kracht in zijn bacteriën. Bryostatine 1 is een stof die “zich bindt aan celsignaliserend enzymeiwit en deze remt”, wat de snelle celgroei kan stoppen en de dood van kankercellen kan bevorderen. Onderzoekers van het Scripps Institution of Oceanography ontdekten dat het antikankermedicijn Bryostatin 1 kan worden gewonnen uit kolonies van Bugula neritina.
Hoewel er bryostatine uit wordt gehaald Bugula neritina Hoewel het moeilijk bleek om ze te verzamelen zonder het milieu te schaden, zouden de dieren kunnen dienen als onderzoeksmodellen voor een efficiëntere productie van bryostatine. Na decennia van testen ontdekten Stanford-onderzoekers een productiemethode die tienduizenden keren efficiënter was dan het extraheren van bryostatine uit B. neritina. Dankzij klinische onderzoeken die veelbelovend zijn, is Bryostatin 1 op weg om kanker, de ziekte van Alzheimer en beroertes te behandelen![9]
1 Een wereld van mogelijkheden in onze oceanen
Met de constante evolutie en weerstand van ziekten van vandaag de dag is het belangrijk om te blijven zoeken naar nieuwe, effectieve medische behandelingen. Een door de National Library of Medicine gepubliceerde studie stelt dat er in de oceaan ‘meer dan 13.000 moleculen zijn beschreven, waarvan er 3.000 actieve eigenschappen hebben’, wat wijst op de overvloed aan medische doorbraken die nog steeds onder water verborgen zijn.
Het is echter belangrijk om de ecosystemen in de oceanen ongerept te houden. Zoals vermeld in een video van de National Oceanic and Atmospheric Administration: “De oceaan kan de sleutel zijn voor het vinden van nieuwe medicijnen, maar niet als we de oceaan – en alles wat daar leeft – niet gezond en vrij van vervuiling houden.” Behandel de oceaan dus met respect: als de oceaan floreert, kan het voortbestaan van de mens ook floreren![10]