Als Harry echt terug wil naar de Royals, hoe kunnen ze hem dan ooit nog vertrouwen – en hoe zit het met Meghan? MAUREEN CALLAHAN over een bewering over de verloren prins van Montecito

Is de verloren zoon Echt op het punt terug te keren?

In een bombshell-rapport vertellen vrienden van prins Harry aan de UK Times dat hij op zoek is naar een ‘koninklijke terugkeer om de kloof met koning Charles te dichten’. Dat hij bereid is terug te keren naar een ‘tijdelijke koninklijke rol’ ter ondersteuning van zijn vader tijdens zijn ziekte.

En volgens een koninklijke insider heeft Charles het aanbod voorlopig verwelkomd.

Zou dit mogelijk waar kunnen zijn, na alles wat er is gezegd en gedaan? Andere bronnen zeggen dat daar geen sprake van is.

Hoe dan ook, één ding lijkt nieuw mogelijk: Harry mag Echt wil in een bepaalde hoedanigheid terugkeren.

Zou Charles hier zachter worden? Zou hij het risico nemen deze opening te openen?

Als dat zo is, zou dit een enorme, tektonische verschuiving in de Windsor-dynamiek vertegenwoordigen: Charles omhelst Harry en vice versa; Prins William is nog steeds woedend en onverzettelijk; en Meghan… nou ja, Meghan wordt grotendeels niet genoemd.

Een welkom vanuit het paleis zou des te schokkender zijn gezien de gebeurtenissen van vorige week: Harry haastte zich, naar verluidt ongevraagd, van Californië naar Groot-Brittannië om Charles te zien, bij wie zojuist de diagnose kanker was gesteld.

Hij vloog 18.000 kilometer en bracht 21 uur in de lucht door voor een vergadering van slechts 30 minuten.

Nadat hij was vertrokken, vlogen Charles en Camilla zes minuten later per helikopter weg – niet eens een behoorlijke pauze voor de optiek.

William weigerde hem intussen helemaal te zien, terwijl bronnen dicht bij de prins zeiden dat hij 'geen plannen' had voor verzoening. Broeders niet meer.

Maar nu zet de koninklijke bron van de Times, heel plotseling, jaren van vervreemding op zijn kop. Harry's terugkeer zou 'de instelling ten goede komen', aldus de insider.

'Op alle praktische niveaus is het volkomen logisch dat de familie samenkomt om de koning te steunen terwijl hij ziek is. Er is de afgelopen jaren aan beide kanten veel gezegd, maar dat heeft de fundamentele band van bloed nooit verminderd.'

Laten we daar stoppen.

'Er is van beide kanten veel gezegd' is een vrij genereuze uitspraak. Het erkent dat het paleis ondanks alle aanvallen van Harry en Meghan ook pijn heeft veroorzaakt.

'Er zijn nu pragmatische aspecten waarmee rekening moet worden gehouden,' vervolgde de bron, 'waarbij het welzijn van de koning en Kate hierbij voorop staat… het gevoel is dat deze regeling zou kunnen werken.'

Zou het echter kunnen – echt waar? Het is praktisch onmogelijk voor te stellen hoe de koninklijke familie – zo consequent beledigd, gekwetst en uitgebuit door Harry en Meghan – er ooit aan zou kunnen denken hem weer een plaats op de eerste rang toe te vertrouwen.

Maar dat betekent niet Hij Ik kan niet fantaseren over het vooruitzicht.

Ik schreef begin vorige week dat Harry, wiens zelfbenoemde grootste angst is dat hij slechts een 'reserve' is geweest – dat het koningshuis hem niet nodig heeft – nu zeker moet inzien dat het tegenovergestelde waar is.

Zijn 75-jarige vader is ziek. Zijn schoonzus is in ieder geval tot na Pasen buiten dienst. Zijn broer is eerder dan verwacht weer aan het werk gegaan, maar kan geen volledig schema aanhouden nu Kate aan het herstellen is en drie kleine kinderen thuis zijn.

Deze afgeslankte monarchie heeft niet alleen dringend behoefte aan hulp, maar ook aan sterrenmacht.

Misschien heeft de catastrofale diagnose van Charles – hoe behandelbaar ook, kanker is angstaanjagend – deze eigenzinnige zoon geschokt.

Maar het rapport van The Times valt ook op door wat het niet zegt. Meghan krijgt nauwelijks een vermelding.

Charles heeft altijd gezegd dat de deur openstaat voor zijn zoon. Niet in het bijzonder voor Meghan.

Nieuwsgierig is ook de grotendeels stille aanwezigheid van Meghan in Canada deze week, terwijl Harry de Invictus Games van volgend jaar promoot.

Het was alleen Harry die vrijdag met 'Good Morning America' sprak, en – het moet worden erkend – zijn interview gaf geen enkele aanwijzing voor een koninklijke terugkeer.

Maar het was vintage Harry: afwisselend verward, verzoenend, provocerend en wrokkig.

Zelfs toen hij sprak over de ziekte van zijn vader en blijk gaf van een zeldzame discretie door te zeggen dat dergelijke informatie 'tussen hem en mij' zou blijven en dat hij van plan was Charles vaak te bezoeken, zei Harry ook dat hij overwoog Amerikaans staatsburger te worden.

Dergelijke uitingen voelen bijna schizofreen aan. Het is in overeenstemming met het feit dat Harry en Meghan zich vastklampen aan hun koninklijke titels, terwijl ze met modder gooien en geheimen strooien en hun de facto spreekbuis Omid Scobie toestaan ​​Charles en Kate als ‘racisten’ weg te gooien.

Kan die schade ooit ongedaan worden gemaakt?

En als deze delicate repatriëring inderdaad de afgelopen twee weken in de maak is, waarom zouden Harry en Meghan dan hun website opnieuw lanceren en linken naar SussexRoyal.com – een domein dat de koningin had laten sluiten?

Waarom zouden ze bij de minste provocatie uithalen?

‘Ze werken nog steeds en streven nog steeds na waar ze in geloven, ondanks dat ze voortdurend worden uitgedaagd en bekritiseerd’, zei hun kamp donderdag. Dit was een reactie op de suggestie dat de Invictus-reis een make-or-break was voor hun merk.

'Dit koppel zal niet gebroken worden'.

Wauw, wat een overdreven reactie. Dat klinkt eigenlijk als het superdefensieve, overcompenserende iets dat een echtpaar dat het echt moeilijk heeft, zou kunnen zeggen.

De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat de spanningen waar Harry en Meghan onder hebben geleden, hoe zelfgecreëerd ze ook mogen zijn, het sterkste huwelijk onder druk zouden zetten.

Meghan moet zich afvragen: waar is zij in dit alles?

Misschien is ze tevreden met het nastreven van haar Hollywood-ambities terwijl Harry weg is. Misschien begrijpt ze eindelijk dat hun enige munteenheid de nabijheid van de koning en de koningin is, en dat dit het moment is om het goed te maken.

Als dat betekent dat ze achterover leunt en haar mond houdt – voor één keer! – zo veel beter. Daar zouden we allemaal van profiteren.

De echte kloof ligt bij William, die – naar mijn mening – vorige week heel duidelijk maakte dat er onder zijn bewind geen weg terug meer zou zijn.

Maar als Harry alleen de koninklijke taak op zich neemt, Meghan terug in Montecito en alles doet wat hij kan om het vertrouwen van zijn broer te herwinnen – zouden ze dan langzaam de weg kunnen vinden naar een fragiele wapenstilstand? Wil William er überhaupt wel een?

Zoals wijlen koningin tegen Harry en Meghan zei, was er voor hen geen manier om ‘half-in, half-out’ te zijn.

Maar dat klinkt volgens het Times-rapport precies hetzelfde als wat wordt voorgesteld: dat Harry van tijd tot tijd terugkeert om taken te vervullen die Charles of William niet kunnen vervullen.

En hoe zit het met Camilla? Na de overhaaste top van vorige week zeiden bronnen dat Harry eiste dat Camilla niet in de kamer was.

Anderen vertellen de Times echter dat de koningin was daar.

Zou Camilla echt de vreselijke dingen kunnen vergeven die Harry over haar heeft gezegd – door in ‘Spare’ te schrijven dat hij en William Charles hebben gesmeekt om niet met haar te trouwen, en aan een andere interviewer te hebben verteld dat ze ‘gevaarlijk’ was en ‘lichamen op straat had achtergelaten’ – als een verzoening Charles gelukkig zou maken?

Het zou Harry ongetwijfeld ook gelukkig maken, of zo gelukkig als hij maar kan zijn.

Zelfs de uitdaging om het Britse volk terug te winnen, door actief om vergeving en welwillendheid te vragen, zou op een vreemde manier voldoening kunnen schenken.

Het experiment in Californië was een strijd. Echt: hoe vult Harry zijn dagen?

De memoires zijn geschreven, Netflix was een feest, en 'South Park' maakte van H&M een lachertje.

Wat Harry echt nodig heeft is een reputatierehabilitatie.

Terugkomen om de boel te redden, toenadering tot zijn vader en mogelijk, verderop in de rij, zijn broer – dat is iets waar Harry zeker van zou genieten, of het Paleis het ooit zou toestaan ​​of niet.

'Ik zat in de val, maar ik wist niet dat ik in de val zat', vertelde Harry aan Oprah in dat beruchte interview. Dat was, zei hij, totdat hij Meghan ontmoette.

Drie jaar later vraag je je af: hoe gevangen zou hij zich kunnen voelen in Montecito? Hoeveel meer vrijheid zou er, ironisch genoeg, kunnen zijn bij het terugwinnen van zijn geboorterecht?