Het aantal verkeersdoden in Australië blijft stijgen, maar een deskundige zegt dat een simpele verandering door de Albanese regering mogelijk duizenden levens zou kunnen redden

De Australische regering streeft ernaar het aantal verkeersdoden tegen 2030 met 50 procent terug te dringen, maar de aantallen gaan omhoog en niet omlaag: in de twaalf maanden tot 31 oktober stierven 1.247 mensen en werden er dagelijks meer dan 100 in het ziekenhuis opgenomen.

De federale overheid geeft staten en territoria elk jaar 10 miljard dollar aan wegenfinanciering, maar veel organisaties en academici zeggen dat zij meer zou moeten doen om het dodental aan te pakken met behulp van harde gegevens.

Elke staats- en territoriumregering verzamelt essentiële informatie over verkeersdoden en ernstig letsel, maar deelt deze gegevens niet met elkaar, de federale overheid, onafhankelijke experts of het publiek.

De Australian Automobile Association (AAA) zegt dat deze gegevens levens kunnen redden en dat het ‘relatief snel kan worden gedaan – regeringen moeten de boel niet opzij gooien’.

Maar geen enkele federale Labour-politicus heeft zich aangesloten bij de campagne van AAA om deze gegevens te laten delen, waarbij de vereniging een online dienst waar mensen kunnen ‘erachter komen of uw plaatselijke parlementslid zich richt op het redden van levens of het winnen van stemmen’.

‘Ondanks dat er jaarlijks miljarden op onze wegen worden uitgegeven, nemen de sterfgevallen toe en kunnen de gegevens ons vertellen wat er misgaat’, zei AAA-directeur Michael Bradley, die de steun van de Australian Medical Association voor de campagne verwelkomde.

‘Artsen en eerstehulpverleners dienen in de frontlinie van de verkeersveiligheidscrisis in het land. Ze behandelen de tragische menselijke gevolgen van verkeerstrauma’s.

‘Politici moeten naar artsen luisteren en veiligheid boven geheimhouding stellen. Het gebruik van data om levens te redden is geen politieke kwestie. Het is gewoon gezond verstand.’

Na een daling tijdens de lockdown is het aantal sterfgevallen door verkeersongevallen over de hele wereld weer gestegen nu landen uit de Covid-19-pandemie komen.

Hoewel er theorieën zijn dat mensen door de langdurige opsluiting minder geduld hebben met andere bestuurders en sneller te hard rijden en andere risico’s nemen, is de realiteit veel eenvoudiger.

Meer auto’s op de weg en meer kilometers die worden gereden, betekent meer ongevallen, meer doden en meer ernstig gewonden.

Levens verloren en levens geruïneerd

De crashes, verloren levens en verwoeste levens van de afgelopen twaalf maanden in Australië zijn meedogenloos geweest.

In juni kwamen tien mensen om het leven bij het ergste verkeersongeval in Australië in tientallen jaren, toen een bus die mensen naar huis bracht van een huwelijksreceptie in de NSW Hunter Valley reed.

In december kreeg een chauffeur met kentekenplaat die in 2022 vijf tienerschoolvrienden doodde toen hij met een snelheidsovertreding reed, een gevangenisstraf van ten minste zeven jaar.

De straf die aan de 20-jarige Tyrell Edwards werd opgelegd, werd door familieleden van de slachtoffers buiten de Campbelltown District Court in het zuidwesten van Sydney ‘absoluut walgelijk’ genoemd.

In november kwamen vijf leden van twee jonge gezinnen om het leven toen een SUV door een volle biertuin van een pub in Daylesford, Victoria, reed.

De bestuurder, William Herbert Swale, negeerde naar verluidt negen alarmen die hem meldden dat zijn bloedglucose laag was in het uur vóór de crash.

De Melbourne Magistrates’ Court hoorde ook dat Swale eerder 32 boetes had ontvangen, grotendeels wegens buitensporige snelheid.

Academisch en verkeersveiligheidsexpert professor Raphael Grzebieta was verbaasd dat Swale nog steeds mocht autorijden.

‘We hebben een aantal echte fundamentele problemen als het gaat om de manier waarop we mensen kunnen controleren die recalcitrante, gewoontegetrouwe, recidiverende snelheidsduivels, drinkers en drugsgebruikers zijn die onze algemene bevolking in gevaar brengen’, vertelde hij aan Daily Mail Australia.

‘Als het om de verkeersveiligheid gaat, lijken we om de een of andere reden mensen vrij te stellen door hen dit toe te staan.

‘Hoeveel gevallen heb ik gehoord waarin iemand een recidiverende alcoholist was en (de autoriteiten) hem niet beletten te rijden?

‘Ze waren aan het rijden en uiteindelijk doden ze daardoor iemand. Deze strafrechtelijke aspecten van de wet moeten veel verder worden aangescherpt.’

Snelheid doodt

Mark Stevenson, hoogleraar stadsvervoer en volksgezondheid aan de Universiteit van Melbourne, zei dat het probleem van te hard rijden niet veel is veranderd ten opzichte van vóór, tijdens of na de pandemie.

‘We hebben unieke gegevens waaruit we duizenden automobilisten hebben gevolgd, vóór en na Covid, en uit die gegevens laten we zien dat de snelheidsovertredingen en andere elementen in die periode helemaal niet significant zijn veranderd’, zei hij. .

‘Er bestaat de perceptie dat Covid de manier waarop mensen autorijden heeft veranderd. Maar wat we in die gegevens zien, houdt geen stand als hypothese.’

Maar zelfs als het rijgedrag niet is verslechterd, is het nog steeds een grote factor in het bloedbad op de Australische wegen.

‘Te hard rijden, vermoeidheid, rijden onder invloed en rijden onder invloed van drugs blijven de belangrijkste oorzaken van deze tragedies – allemaal gedragingen die onder controle van bestuurders en berijders liggen’, zei een woordvoerder van Transport for NSW.

Professor Grzebieta zei dat het verlagen van de snelheidslimieten op veel wegen levens zou redden, als politici daar maar de wil voor hadden.

‘Het enige dat hier echt belangrijk is, is de standaardsnelheid op landelijke wegen’, zei hij.

‘De snelheidslimieten op landelijke wegen zijn gewoon te hoog voor wegen die niet over de juiste infrastructuur beschikken.

‘Dus onverdeelde wegen zonder middenbarrières, met niet-afgedichte bermen en zonder voelbare dreunstroken.’

Hij zei dat dergelijke wegen een maximumsnelheid van 80 km/u zouden moeten hebben.

‘Dat is echt de absolute limiet van de overlevingskansen als je een frontale botsing krijgt of van de weg raakt en een boom of een dijk raakt.’

De professor legde uit dat auto’s zijn ontworpen met het oog op de overlevingskansen van een frontale botsing met een snelheid van 64 km/u.

‘Dat is waar ze op getest zijn: 64 km/u (is) waar je wegloopt van de crash, je geschokt bent, maar je loopt weg van de crash.

‘En tot ongeveer 80 jaar zijn er verschillende niveaus van overlevingskansen. Bij 80 km/u heb je misschien tijd om even te remmen en je snelheid terug te brengen naar 70 of 60.’

Hij zei dat 80 km/u ‘de absolute limiet is’ die zou moeten worden toegestaan ​​op onverdeelde plattelandswegen.

‘Als je op een weg met een hoog risico rijdt, is de kans dat je een ongeluk krijgt en probeert te overleven klein als je met een snelheid van 90 of 100 rijdt.’

Woonstraten

Prof Grzebieta zei dat voor straten in de voorsteden de snelheidslimieten moeten worden vastgesteld op maximaal 40 km/u.

‘Op dit moment is de standaardwaarde 50. In de Northern Territory is het een waanzinnige 60’, zei hij.

‘Die is gewoon te hoog en moet op 40 km/uur staan, want als je ‘s nachts in de bebouwde kom rijdt, moet je hem op dimlicht zetten.

‘De grote toevoerwegen zijn voldoende verlicht, maar in woonstraten is de verlichting niet zo goed en zie je geen voetganger met dimlicht.’

De kansen van een voetganger om een ​​aanrijding te overleven zijn tien keer groter als de snelheidslimiet wordt verlaagd van 50 naar 40, zei hij.

‘Als je iemand met een snelheid van 50 kilometer per uur raakt, is de kans 60 procent dat hij of zij uiteindelijk wordt gedood’, zei prof. Grzebieta.

‘Als je echter de snelheid op 40 zet, wat voor zulke woonstraten een redelijke snelheid is, zie je de voetganger net op tijd om te remmen en de snelheid van je auto terug te brengen naar 30.’

Met die snelheid, zei hij, ‘is dat hetzelfde als van het dak van je huis vallen. Dat is het soort overlevingskansen, met een risico op overlijden van ongeveer 6 procent.

‘Dus daarom heb ik aangedrongen op een snelheidslimiet van 40 km/u voor woonstraten, 80 voor (lagere) landelijke wegen die… en dat is wat het landelijk zou moeten worden vastgesteld.’

De moeilijkheid om verandering te krijgen

Professor Grzebieta zei dat alle plannen om de snelheidslimieten op nationaal niveau te verlagen zouden leiden tot een ‘enorme terugslag vanuit WA, vanuit het Northern Territory, delen van de outback van NSW en Queensland. Ze zullen een stank veroorzaken.

‘(Maar) totdat de toezichthouders dat gaan doen, zul je het aantal dodelijke slachtoffers op onze wegen niet verminderen; het aantal doden zal gewoon niet afnemen.’

Hij zei dat Victoria het beter heeft gedaan dan de andere staten bij het terugdringen van het aantal dodelijke slachtoffers op de wegen.

‘Ze hebben geweldige wegen. Ze hebben overal draadkabelbarrières geïnstalleerd.

‘Ze hebben strenge handhaving op het gebied van point-to-point flitsers en geheime flitsers… en het aantal dodelijke slachtoffers is in de loop der jaren gedaald.

‘Dus de dingen die Victoria doet, zouden NSW, Queensland en andere staten moeten overnemen.’

Maar hij zei dat NSW ‘niet happig is op het adopteren van geheime snelheidscamera’s’ en dat zowel de Coalitie als Labour ‘de verkeersveiligheid als politiek voetbal hebben gebruikt’.

‘Het is gek. Ze staan ​​op het punt de snelheidslimiet in de nieuwe WestConnex-tunnel (in Sydney) te verhogen van 80 naar 90 km/u.’

Dat was een verandering waarmee NSW-premier Chris Minns eerder dit jaar tijdens de verkiezingscampagne had ingestemd.

Maar prof. Grzebieta zei: ‘Dat is echt een nee-nee. De hele wereld weet dat je in een tunnel niet harder dan 80 km/uur mag rijden.

‘Dat zag je heel duidelijk in Victoria, al die jaren geleden, toen ze dat enorme vrachtwagenongeluk hadden en de brand en de mensen omkwamen.’

Bij de crash in de Burnley Tunnel in maart 2007 kwamen drie mensen om het leven. Zwarte rook stroomde uit de stapels erboven en de brand – die naar schatting meer dan 1000 graden was – deed een van de betrokken voertuigen onherkenbaar smelten.

‘Ze verminderen onmiddellijk hun snelheid tot 80 km/u (in tunnels) en sindsdien is er niets meer gebeurd’, zei de academicus.

Hij wees erop dat ze in NSW borden voor hun mobiele flitsers plaatsen. Ik bedoel, dat is gek als je erover nadenkt.’

De meeste mensen willen verborgen flitsers

Prof Grzebieta zei dat het slechts een ‘kleine minderheid’ van mensen is die klaagt over het hebben van verborgen flitsers.

‘De meerderheid van NSW is het ermee eens. De kleine minderheid… wil de wet mogen overtreden’, zei hij.

‘Het is een heel eenvoudige formule. Als je de snelheidslimiet niet overschrijdt, is er niets aan de hand, je krijgt geen boete.’

Een woordvoerder van Transport for NSW zei dat de deelstaatregering ‘toegewijd is aan het verminderen van verkeerstrauma’s … met de routekaart die is uiteengezet in het Verkeersveiligheidsactieplan van 2026.

‘Het stelt nieuwe doelen om het aantal sterfgevallen te halveren en het aantal ernstige verwondingen op NSW-wegen tegen 2030 met 30 procent te verminderen, evenals acties om bij te dragen aan het bereiken van deze doelen.’

Daily Mail Australia heeft voor commentaar contact opgenomen met de federale minister van Transport, Catherine King.