De twijfels van Taiwan over Amerika nemen toe. Dat kan gevaarlijk zijn.

De verzameling Amerikaanse memorabilia, enorm en goed verlicht in een druk gedeelte van het stadhuis in de Zuid-Taiwanese stad Tainan, weerspiegelde tientallen jaren van gretige verkering. Kaarten benadrukten zustersteden in Ohio en Arizona.

Er werd honkbal gevierd, een Amerikaanse vlag lag op een tafel. En te midden van dit alles verscheen er een kaart die naar de Verenigde Staten werd gestuurd en die de gedachten van Tainan leek te onthullen, een metropool met 1,8 miljoen inwoners, en bijna heel Taiwan.

‘Samen sterker’, stond er. “Solidariteit overwint alles.”

De boodschap was ambitieus – een grafische illustratie van diepe onzekerheid. Taiwan is een democratische natie van 23 miljoen inwoners, bedreigd door een hebzuchtig China, met een toekomst die afhangt van hoe de Verenigde Staten reageren op het ultieme verzoek: vechten tegen de andere supermacht ter wereld als deze het zelfbestuur van het eiland aanvalt en in gevaar brengt.

Meer dan ooit vertoont de beladen psychologie van deze hachelijke situatie tekenen van slijtage. Nu China zijn claim op het eiland met grotere kracht doet gelden, en de Verenigde Staten steeds meer verdeeld Over hoe actief het land zou moeten zijn in mondiale aangelegenheden, is Taiwan een bundel tegenstrijdigheden en twijfels, minder over de plannen van zijn eigen regering of zelfs over die van Peking dan over de bedoelingen van Washington.

Vice-president Lai Ching-te van de Democratische Progressieve Partij won deze maand de presidentsverkiezingen in Taiwan, deels omdat hij leek op de kandidaat die het meest waarschijnlijk Amerika dichtbij zou houden.

Uit peilingen vóór de verkiezingen bleek dat de meeste mensen in Taiwan sterkere betrekkingen willen, ondanks het risico China te provoceren. Zij ondersteunen de recente stijging van de wapenverkoop uit de Verenigde Staten. Ze geloven dat president Biden zich inzet voor de verdediging van het eiland – maar ze zijn bang dat dit niet genoeg is.

Terwijl ze zien hoe Washington in een impasse raakt wat betreft de militaire hulp aan Oekraïne en Israël, en zich proberen voor te stellen wat de Verenigde Staten in een crisis daadwerkelijk voor Taiwan zouden doen, keldert het vertrouwen in Amerika. Hetzelfde Taiwanese opiniepeiling Uit de steun voor de Amerikaanse aanpak bleek dat slechts 34 procent van de respondenten de Verenigde Staten als een betrouwbaar land zag, tegen 45 procent in 2021.

Recent onderzoek naar online discussies laat een vergelijkbare trend zien: de toenemende bezorgdheid dat de oudste democratie ter wereld de kracht of interesse zal ontberen om echt te helpen. In interviews beschreven kiezers dat ze zich passagiers voelden. Velen zien de Verenigde Staten als een onvoorspelbare bestuurder die hen in veiligheid kan brengen, maar net zo goed het stuur kan verlaten.

En op een klein eiland ongeveer 160 kilometer van China, dat een defensiebudget heeft van slechts een fractie van dat van Peking, kunnen die twijfels over Amerika hun eigen gevaarlijke impact hebben.

Taiwanese en Amerikaanse analisten zijn er niet zeker van wat een wijdverbreid gebrek aan vertrouwen in de Verenigde Staten zou kunnen veroorzaken – voor sommigen misschien een engagement om meer met zelfverdediging te doen. Maar voor anderen draagt ​​het bij aan een gebrek aan urgentie. Als het voortbestaan ​​afhangt van de Amerikanen, en wie weet of dat ooit zal gebeuren, luidt het argument: wat heeft dat voor zin?

Het risico voor Taiwan – en voor degenen die het zien als een eerste verdedigingslinie die China, als het verloren gaat van Peking, China meer macht zou geven om Azië te domineren – is dat wantrouwen jegens de Verenigde Staten het gemakkelijker zou kunnen maken dat het eiland wordt opgeslokt. .

“Het is heel belangrijk dat ze geloven dat de Verenigde Staten namens hen zullen ingrijpen, omdat er veel onderzoeken zijn die aantonen dat dit van invloed kan zijn op hoe goed ze standhouden”, zegt Oriana Skylar Mastro, een fellow in internationale studies aan Stanford University en de Amerikaans ondernemingsinstituut. ‘En we hebben ze nodig om het lang genoeg vol te houden om er te komen.’

Een verlatingscomplex

De oorsprong van het Taiwanese wantrouwen is te zien in een rij huizen met schimmel in de bergen boven de wolkenkrabbers van Taipei, de levendige hoofdstad van het eiland. Vanaf ongeveer 1950 bezetten Amerikaanse soldaten deze bungalows, met hun gespikkelde vloeren en grote erven.

De aanwezigheid van de troepen leek permanent. Er waren ongeveer 9.000 Amerikaanse soldaten in Taiwan in 1971, toen een verdrag ervoor zorgde dat de Verenigde Staten Taiwan tegen elke aanvaller zouden verdedigen. Toen waren ze snel verdwenen.

Het Amerikaanse herstel van de banden met Peking in 1979, na het bezoek van president Richard M. Nixon aan Peking in 1972, leidde tot het vertrek van Amerikaanse beloften en personeel. Buren herinnerden zich dat vrienden verdwenen met speelgoed en keukengerei dat was blijven roesten.

Eva Wang werkte in de jaren zestig als juridisch adviseur voor het Amerikaanse leger. Ze zei dat ze huilde op de dag in 1979 toen Amerikaanse functionarissen voor de laatste keer de Amerikaanse vlag lieten zakken en een krachtige les leerden: ‘Ons lot lag buiten onze macht.’

Haar echtgenoot, Wayne Chen, een gepensioneerde aanklager, kwam – net als vele anderen – tot de conclusie dat de Amerikanen niet te vertrouwen waren.

“Als er echt een oorlog uitbreekt en de CCP komt langs”, zei hij, verwijzend naar de Chinese Communistische Partij, “dan zal het Amerikaanse leger ons natuurlijk niet verdedigen.”

Onderzoekers in Taiwan hebben ontdekt dat 1979 de Taiwanese opvattingen blijft bepalen. Zelfs voor degenen die op dat moment niet in leven waren, worden de Amerikaanse omkeringstekens, net als de overspelige affaire van een ouder, eindeloos besproken.

“Als je kijkt naar het scepticisme dat vandaag de dag vanuit Taiwan wordt gegenereerd, gaat het vooral over het feit dat de VS Taiwan in de steek laat”, zegt Jasmine Lee, de redacteur van Amerikaans-Taiwan horlogeeen denktank die onlangs een bijdrage heeft geleverd een verslag over twijfels over de Verenigde Staten. “Het is redelijk, want we zijn al eerder in de steek gelaten.”

De geschiedenis van Nixon is nog steeds ingebakken in de betrekkingen. De Verenigde Staten voeren sinds 1979 een beleid van “strategische ambiguïteit” en weigeren zich rechtstreeks in te zetten voor de verdediging van Taiwan, dat China als verloren terrein beschouwt. Dat betekent dat alles wat de Verenigde Staten doen nauwlettend in de gaten wordt gehouden door een lens van verraad uit het verleden en mogelijk.

De rampzalige Amerikaanse terugtrekking uit Afghanistan in 2021; de Russische invasie in Oekraïne en het besluit van Washington om geen troepen te sturen; het bezoek van Nancy Pelosi aan Taiwan in 2022, dat leidde tot een krachtige Chinese militaire reactie – nieuwsgebeurtenissen hebben een scherp effect gehad op de Taiwanese publieke opinie over de Verenigde Staten, zo blijkt uit peilingen en discussies in Chineestalige media en online platforms.

Dr. Mastro van Stanford zei dat in sommige gevallen “de opvattingen van Taiwan over betrouwbaarheid nergens op slaan.” Hoewel uit opiniepeilingen in Taiwan bleek dat de twijfel toenam omdat Amerika niet méér deed om Oekraïne te helpen, zei ze, was de realiteit dat de Verenigde Staten zich gedeeltelijk inhielden ‘zodat we voorbereid konden zijn om Taiwan te verdedigen.’

Maar verlating was niet de enige zorg. Datawetenschappers van een Taiwanese denktank identificeerden 84 afzonderlijke verhalen van scepsis jegens de Verenigde Staten in het online discours van 2021 tot 2023. Sommige mensen voerden aan dat de Verenigde Staten te zwak waren om het verre Taiwan te verdedigen, of dat het een destructieve kracht was, een schepper van chaos. Anderen noemden Amerika antidemocratisch en een ‘nepvriend’.

Chinese commentatoren probeerden vaak de kritiek te versterken, en de ‘nepvriend’-lijn kwam van het vasteland, zeiden onderzoekers, maar bijna al het andere kwam voort uit Taiwanese angst.

Hsin-Hsin Pan, universitair hoofddocent sociologie aan de Soochow Universiteit in Taipei, die de Taiwanese publieke opinie bestudeert, zei dat onzekerheid en frustratie over een gebrek aan invloed op het eigen lot een nog groter deel van de Taiwanese identiteit zijn geworden.

Taiwan bevindt zich op een scheef kruispunt in de betrekkingen tussen de VS en China. Het bevindt zich in de schaduw van een steeds autoritairdere reus die Taiwan ziet als een hooghartig, afgescheiden aanhangsel dat moet worden teruggegeven, desnoods met geweld. En het ligt duizenden kilometers verwijderd van de Verenigde Staten, waar peilingen sinds 2021 dat hebben aangetoond een veelvoud aan Amerikanen zich verzetten tegen het inzetten van troepen ter verdediging van Taiwan. In een recente peilingVolgens 53 procent van de Republikeinen moeten de Verenigde Staten zich buiten de mondiale aangelegenheden houden.

“Er is hier geen sprake van anti-Amerikanisme,” zei Dr. Pan. “Maar er heerst grote scepsis.”

Op zoek naar stabiliteit

Enkele van de meest uitgesproken Amerikaanse sceptici van Taiwan hebben niet alleen van de geschiedenis geleerd, maar ook van persoonlijke ervaringen. Ze waren afgestudeerde studenten in New York tijdens de Covid-19-pandemie, gedesillusioneerd door de chaotische reactie en anti-Aziatische vooroordelen. Anderen zijn ingenieurs met connecties in Silicon Valley die zich zorgen maken dat de Taiwanese microchipindustrie, die 90 procent van de meest geavanceerde halfgeleiders ter wereld maakt, verzwakt zal worden door de druk om in de Verenigde Staten te produceren – waardoor het juweel wordt gestolen waardoor de wereld het eiland buiten de deur wil houden. van Chinese handen.

Het zijn ook immigranten zoals Amy Chou, 67, een no-nonsense restauranteigenaar in San Francisco die deze maand naar Taiwan terugkeerde om te stemmen. Net als vele anderen zei ze dat ze dacht dat de Verenigde Staten Taiwan in een oorlog zouden helpen, maar ze wist het niet zeker en vertrouwde er niet op dat Amerika aan iets anders zou denken dan aan zijn eigen economische belangen.

“Amerikanen willen gewoon dat we meer wapens kopen”, zei ze tijdens een politieke bijeenkomst in Tainan. “Ze willen ons geld en onze chips. ”

“Als Trump wint,” voegde ze eraan toe, uit angst voor het effect van nog eens vier jaar met een “America First” buitenlands beleid, “zal het nog erger zijn.”

Taiwanese politici aarzelen om dergelijke zorgen te bespreken – waaronder de heer Lai, een voormalig burgemeester van Tainan, de stad met het pro-Amerikaanse heiligdom. Maar als teken van zijn prioriteiten sprak hij de internationale media toe voordat hij de supporters bedankte na het veiligstellen van de overwinning afgelopen zaterdagavond. Voor een leider die door Peking werd verguisd omdat hij zichzelf ooit een ‘pragmatische werker voor de Taiwanese onafhankelijkheid’ had genoemd, leek dat te suggereren dat hij geloofde dat voor Taiwan niets belangrijker was dan steun van buitenaf.

Niet dat hij of andere functionarissen uitsluitend om hulp lobbyen. De Taiwanese begroting voor 2024 omvatte sprong in de militaire uitgaven tot 2,5 procent van het bruto binnenlands product, oftewel 19 miljard dollar. Maar de leiders zijn dat wel geweest langzaam te verschuiven richting de drones, raketten en andere asymmetrische wapens die volgens analisten nodig zouden zijn om een ​​Chinese amfibische invasie af te weren.

Er is zelfs nog minder urgentie in de Taiwanese samenleving. Er zijn vrijwilligerswerk gedaan in het Taiwanese leger sinds 2021 gedaald. Opschorting van de dienstplicht komt vaak voor, en opleidingen op het gebied van de civiele bescherming op gemeenschapsniveau verbeteren weliswaar, maar blijven zeldzaam.

Amerikaanse functionarissen en analisten betreuren vaak de passiviteit. Ze hebben minder belangstelling getoond voor twijfels over de Verenigde Staten. Laura Rosenberger, voorzitter van het American Institute in Taiwan, de Amerikaanse ambassade in alles behalve naam, prees eenvoudigweg de “robuuste democratie” van Taiwan toen haar op een persconferentie werd gevraagd naar het toenemende scepticisme.

Maar in plaats van vleierij verlangen velen op het eiland naar een openhartige afrekening over het verleden, de Amerikaanse strijd in het heden, en een verschuiving van strategische ambiguïteit naar strategische duidelijkheid. Zet Amerikaanse troepen of uitrusting in Taiwan, zo beweren sommigen; wissel inlichtingen uit, maak en publiceer gedeelde plannen – zet je voor de lange termijn in om een ​​eiland te beschermen dat zowel een pion kan zijn als waar de door de VS geleide wereldorde wint of verliest.

“Er moet een engagement komen om uit te leggen waarom Taiwan belangrijk is voor de nationale belangen van Amerika,” zei Dr. Pan.

Ze voegde eraan toe: “We moeten weten dat de macht standvastig is.”

John Liu En Christoffel Buckley bijgedragen rapportage uit Taipei, Taiwan.