The news is by your side.

Er komt een totale zonsverduistering aan. Dit is wat u moet weten.

0

Op 8 april zal Noord-Amerika zijn tweede totale zonsverduistering in zeven jaar meemaken. De maan zal over het oppervlak van onze zon glijden en een schaduw werpen over een strook aarde eronder. Langs dit pad zal de wereld donker worden als de nacht.

Skywatchers in Mexico zullen de eersten zijn die de zonsverduistering op het vasteland zullen zien. Van daaruit glijdt de show naar het noorden, komt via Texas de Verenigde Staten binnen en gaat vervolgens naar het noordoosten voordat de show voor de meeste mensen voor de kust van Canada eindigt.

Waarom verduisteringen plaatsvinden is eenvoudig: de maan komt tussen ons en de zon in. Maar ze zijn ook ingewikkeld. Dus als u al uw eclipsfeiten, tips en how-to’s sinds 2017 bent vergeten, zijn wij hier om het voor u uit te leggen.

Maar voordat we erin duiken, is er één ding dat we moeten weten dat belangrijker is dan wat dan ook: het is nooit veilig om tijdens een zonsverduistering rechtstreeks in de zon te kijken (behalve de paar momenten waarop de maan zijn oppervlak volledig heeft verduisterd). Bekijk op alle andere momenten de gebeurtenis door oogbescherming. Lees verder om te leren hoe u veilig naar een zonsverduistering kunt kijken.

Een zonsverduistering vindt plaats wanneer de maan zich tussen de aarde en de zon oriënteert en het zonneoppervlak voor ons zicht afschermt.

In kosmische termen is het ongebruikelijk dat dit gebeurt: de maan is zo’n 400 keer kleiner dan de zon, maar staat zo’n 400 keer dichter bij ons. Dat betekent dat wanneer deze twee hemellichamen op één lijn staan, ze aan de hemel even groot lijken te zijn.

Ringvormige zonsverduisteringen doen zich voor wanneer de maan verder van de aarde verwijderd is en te klein lijkt om het oppervlak van de zon volledig af te schermen. In plaats daarvan blijft het buitenste deel van de zonneschijf onbedekt: een ‘ring van vuur’ in de lucht.

Gedeeltelijke zonsverduisteringen vinden plaats wanneer de aarde, de maan en de zon niet perfect op één lijn staan. De maan verduistert slechts een deel van de zon. In 2025 zullen dat er twee zijn.

De aarde kan ook tussen de maan en de zon komen, waardoor een maansverduistering ontstaat. Dit kan worden waargenomen een of twee keer per jaar.

Op elke willekeurige plaats langs het eclipspad zal de gebeurtenis ongeveer twee uur of langer duren.

De gebeurtenis begint met een gedeeltelijke zonsverduistering, waarbij de maan een klein hapje uit de rand van de zon neemt en vervolgens steeds meer van het oppervlak in beslag neemt. Volgens NASAdit kan 70 tot 80 minuten duren.

De fase van de zonsverduistering waarbij de maan het oppervlak van de zon volledig heeft geblokkeerd, wordt totaliteit genoemd. Dit is de enige keer dat het evenement met het blote oog kan worden bekeken.

De lengte van de totaliteit varieert per locatie. In april zullen sommige plaatsen deze fase langer dan vier minuten doormaken; anderen slechts één tot twee minuten.

Tijdens de totaliteit wordt de lucht donker als de nacht en daalt de temperatuur. Piekerige witte lichtslierten uit de buitenste atmosfeer van de zon, of corona, zullen plotseling zichtbaar zijn. Gelukkige kijkers kunnen zelfs een dunne, roodachtig roze cirkel rond de rand van de maan ontdekken. Dat is de chromosfeer, een atmosferische laag onder de corona van de zon. De kleur komt van de aanwezigheid van waterstof door de hele laag.

Na de totaliteit zal de zon langzaam weer achter de maan vandaan gluren – opnieuw een gedeeltelijke zonsverduistering die even lang zal duren als de eerste. De maan zal zich terugtrekken totdat de zon weer de normale helderheid aan onze hemel heeft.

Over het algemeen moet u voorkomen dat u rechtstreeks in de zon kijkt zonder speciale apparatuur om uw ogen te beschermen. Goedkope opties voor het bekijken van de zonsverduistering zijn onder meer papieren zonnekijkers en brillen. Als u apparatuur gebruikt die u voor een eerdere zonsverduistering hebt gekocht, zorg er dan voor dat u deze inspecteert. Gooi alles weg met krassen of andere tekenen van schade.

Volgens NASAis het niet veilig om via een optisch apparaat naar de zon te kijken terwijl u een papieren bril of kijker gebruikt. Om de zonsverduistering via camera’s, verrekijkers of telescopen te bekijken, koop je een speciaal zonnefilter.

De enige keer dat je een zonsverduistering met het blote oog kunt zien, is tijdens de momenten van totaliteit. Zodra de maan het oppervlak van de zon weer begint te onthullen, ga dan terug naar het kijken naar de gebeurtenis door middel van beschermende uitrusting om letsel te voorkomen.

Over het algemeen kan direct naar de zon staren, zelfs voor een paar seconden, permanente schade aan uw ogen veroorzaken. Dit kan variëren van wazig of vervormd zicht tot iets ernstigers, zoals blinde vlekken. Omdat er geen pijnreceptoren in het netvlies zitten, voel je het niet terwijl het gebeurt.

Hetzelfde geldt tijdens een zonsverduistering – behalve tijdens de korte momenten van totaliteit, wanneer de maan het gezicht van de zon heeft verborgen. Gebruik op alle andere momenten oogbescherming om de gebeurtenis te bekijken.

Als het te laat is om een ​​bril of kijkers te halen, is er altijd nog een doe-het-zelf-optie: een pinhole-camera om de zonsverduistering indirect te ervaren. Je kunt er een maken met karton, een kartonnen doos, een keukenzeef of zelfs uw vingers. Deze ontwerpen projecteren een beeld van de zonsverduistering op de grond of een ander oppervlak waar je veilig naar kunt kijken.

De totale zonsverduistering zal grote delen van Mexico, de Verenigde Staten en Oost-Canada bestrijken. Voor de meest dramatische show kun je de zonsverduistering het beste ervaren langs het pad van de totaliteit, waar de maan de zon volledig zal verduisteren.

Kijkers in de buurt van Mazatlán, een badplaats aan de Pacifische kust van Mexico, zullen de eerste plek zijn om de totaliteit op het vasteland van Noord-Amerika te ervaren. Verschillende locaties in Mexico langs het pad van de zonsverduistering zullen de langste duur van de totaliteit meemaken: wel vier minuten en 29 seconden.

Steden in de Verenigde Staten, waaronder Dallas, Indianapolis en Cleveland, zullen hoogstwaarschijnlijk hotspots zijn voor de komende zonsverduistering. Andere opmerkelijke locaties zijn Carbondale, Illinois, waar ook de totaliteit plaatsvond tijdens de zonsverduistering in 2017; kleine stadjes ten westen van Austin, Texas, die naar verwachting langs het eclipspad een van de beste weersomstandigheden van het land zullen hebben; en Niagara Falls, als de lucht helder is. Zes provincies van Canada bevinden zich op het pad van de totaliteit, maar veel daarvan hebben zeer sombere vooruitzichten.

De show begint bij zonsopgang, duizenden kilometers ten zuidwesten van de Pacifische kust van Mexico. De maan begint de zon te verbergen nabij Mazatlán om 9.51 uur lokale tijd. Kijkers in de buurt van Mazatlán ervaren de totaliteit om 11:07 uur gedurende vier minuten en 20 seconden.

Dan zal de schaduw van de maan door Mexico vliegen en om 13.10 uur Eastern Time de grens met Texas oversteken. De totaliteit in de Verenigde Staten begint om 14.27 uur en eindigt om 15.33 uur Eastern Time.

Canadezen zullen de zonsverduistering in de middag bijna drie uur lang meemaken. De zonsverduistering eindigt buiten de grenzen van Canada wanneer de zon ondergaat boven de Atlantische Oceaan.

De duur van de totaliteit hangt af van hoe ver een bepaalde locatie op aarde van de maan verwijderd is. Plaatsen met de langste totaliteit liggen het dichtst bij de maan en verder van de zon. De snelheid van de maanschaduw is het langzaamst op plekken met de langste totaliteit.

In april zal de langste periode van totaliteit plaatsvinden boven Durango, een staat in Mexico, met een totaal van vier minuten en 29 seconden. Langs de middellijn bevindt de locatie van de kortste totaliteit op land zich aan de oostkust van Newfoundland en Labrador in Canada, gedurende ongeveer twee minuten en 54 seconden. Maar de totaliteit is zelfs nog korter langs de randen van het totale eclipspad; op sommige plaatsen duurt het minder dan een minuut.

Zonsverduisteringen lijken misschien langzaam te gebeuren, maar de schaduw van de maan raast over het aardoppervlak. Exacte snelheden variëren per locatie. Eclipse rekenmachines schat dat de schaduw tussen de 2.560 en 2.600 km/uur door Mexico zal bewegen, en meer dan 5.000 km/uur tegen de tijd dat hij de Verenigde Staten verlaat. De eclips zal boven de Atlantische Oceaan snelheden bereiken van meer dan 10.000 kilometer per uur.

Volgens de American Astronomical Society, komen totale zonsverduisteringen ongeveer een keer per jaar voor, maar ze kunnen alleen langs een smal pad op het aardoppervlak worden bekeken. Velen komen voor boven water of op andere plaatsen die moeilijk te bereiken kunnen zijn. Een bepaalde locatie zal eens in de ongeveer 400 jaar een totaliteit ervaren.

Maar sommige plaatsen hebben geluk: Carbondale, een universiteitsstad in het zuiden van Illinois, zag de totale zonsverduistering in de Verenigde Staten op 21 augustus 2017 en zal in april nog een keer meemaken. San Antonio heeft afgelopen oktober een ringvormige zonsverduistering meegemaakt en bevindt zich ook op het pad van de totaliteit voor de zonsverduistering van dit jaar.

Ja, elke planeet in ons zonnestelsel met een maan kan een zonsverduistering ervaren. In februari een Mars-rover Phobos gevangengenomeneen van de manen van de rode planeet, die langs de zon beweegt.

Op andere planeten zijn alle zonsverduisteringen echter gedeeltelijk. Alleen de aarde heeft een maan die precies de juiste grootte heeft en zich op precies de juiste afstand bevindt om totaliteit te produceren.

Naarmate de zonsverduistering zijn maximale fase nadert, wordt de lucht koeler, wordt de lucht donkerder, worden de schaduwen scherper en merkt u dit misschien afbeeldingen van halve manen – kleine projecties van de zonsverduistering – daarbinnen. Langs het pad van de totaliteit zal de wereld donker worden terwijl de maan langzaam dichter bij een perfecte uitlijning met de aarde en de zon komt.

Dieren zullen ook reageren op de zonsverduistering. Bijen stoppen met zoemen, vogels stoppen met fluiten en krekels beginnen te fluiten. Sommige huisdieren kunnen verwarring uiten. Zelfs planten worden getroffen, ontdekten wetenschappers na de zonsverduistering in 2017. Ze hebben de snelheid van fotosynthese en waterverlies verminderd, vergelijkbaar met, maar niet zo extreem als, wat er ‘s nachts gebeurt.

Kijkers op locaties ver van het eclipspad zullen zien dat de maan de zon gedeeltelijk verduistert, hoewel hoe waarneembaar de effecten zijn, afhangt van de afstand van de locatie tot de middellijn. (Hoe dichterbij je bent, hoe opmerkelijker het zal zijn.) Toch zal het niet helemaal hetzelfde zijn als het ervaren van de zonsverduistering tijdens de totaliteit.

Vergeet niet dat u altijd oogbescherming moet dragen als u naar een gedeeltelijke zonsverduistering kijkt.

Als je het pad van de totaliteit niet kunt bereiken, maar het toch wilt ervaren, bieden veel organisaties live videostreams van de eclips aan, inclusief NASA En Tijd en datum. Het Exploratorium, een museum in San Francisco, zal dat ook doen aanbod een sonificatie van de zonsverduistering en een uitzending in het Spaans.

In de 19e eeuw ontdekte een Franse astronoom het element helium door het spectrum van zonlicht te bestuderen dat tijdens een zonsverduistering werd uitgezonden. Deze gebeurtenissen lieten ook de eerste wetenschappelijke observaties van coronale massa-ejecties – gewelddadige uitdrijving van plasma uit de corona van de zon – die stroomuitval en communicatiestoringen op aarde kan veroorzaken. Wetenschappers bevestigden ook Einsteins algemene relativiteitstheorie, die zegt dat massieve objecten het weefsel van ruimte-tijd buigen tijdens een zonsverduistering in 1919.

En er valt nog meer te ontdekken. In april, NASA-plannen om instrumenten in vliegtuigen te laten vliegen om beelden van de zonnecorona vast te leggen, en raketten te lanceren om te bestuderen hoe de daling van het zonlicht tijdens een zonsverduistering de atmosfeer van de aarde beïnvloedt. Een radiotelescoop in Californië gaat proberen de maan als schild te gebruiken meet de uitstoot van individuele zonnevlekken.

Ook het publiek doet mee. Tijdens de eclips, een team van hamradio-operators zal signalen door het hele land uitzenden om te bestuderen hoe zonnestoringen de communicatie kunnen beïnvloeden. Sommige mensen op het pad van de totaliteit zullen dat wel doen geluiden van dieren in het wild opnemen. Anderen zullen hun telefoons gebruiken om foto’s te maken van de eclips om de vorm van de zonneschijf te helpen schetsen.

Leave A Reply

Your email address will not be published.