Vrouw, 29, beschrijft WILD-ervaring tijdens een reis naar het Katmai National Park in Alaska – waaruit blijkt dat ze $ 1.200 moest betalen en naar de ‘BEAR’-school moest gaan, alleen maar om vijf uur door te brengen in afgelegen toendra die gevuld is met gevaarlijke dieren in het wild en toegankelijk is met een ‘floatplane’

Een vrouw heeft onthuld dat ze 1.200 dollar heeft betaald en naar de ‘berenschool’ moest gaan om een ​​paar uur door te brengen in het ‘extreem afgelegen’ Katmai National Park in Alaska, dat wordt bewoond door duizenden gevaarlijke dieren in het wild en alleen per boot of vliegtuig kan worden bereikt.

Emily Pogue, 29, een freelance schrijfster en fervent reiziger uit Fort Collins, Colorado, vertelde onlangs in een essay over de enorme maatregelen die ze moest nemen – en de hoge prijs die ze moest betalen – om het reservaat te bezoeken Insider.

Ze legde uit dat zij en haar man, Joe, in september op vakantie waren naar Alaska om hun eerste huwelijksverjaardag te vieren, toen ze besloten een dagtocht naar Katmai National Park te boeken.

Ze vond een pakketje met een retourvliegticket, lunch en vijf uur de tijd om het park te verkennen, maar het zou maar liefst $ 1.200 per persoon kosten.

Hoewel Emily toegaf dat ze geschokt was door het bedrag dat ze moest betalen om slechts een paar uur in het buiten de gebaande paden door te brengen – ‘Ik hapte hoorbaar naar adem’, schreef ze over het ontdekken van de prijs – besloot ze ‘uit te geven’, en het ‘werd uiteindelijk haar favoriete onderdeel’ van hun hele reis naar Alaska.

Katmai ligt op een schiereiland in het zuidelijke deel van de staat en staat vooral bekend om zijn adembenemende landschappen die ‘toendra’s, bossen, meren en bergen omvatten’.

Het heeft ook de voorkeur verdiend onder avonturiers vanwege de enorme hoeveelheid bruine beren – en hoewel de zeldzame kans om het dier van dichtbij te bekijken aantrekkelijk is, brengt het ook enkele risico’s met zich mee.

Bovendien is het niet eenvoudig om daar te komen. Emily legde uit dat ze een ‘floatplane’ moesten nemen, dat ‘kan opstijgen en landen op het water dankzij speciale drijvers op de bodem’ en ‘een populaire manier is om zich in Alaska te verplaatsen, omdat een groot deel van de staat ontoegankelijk is. op een andere manier.’

Zij, haar man en vijf andere passagiers stapten allemaal in het kleine vliegtuig in Anchorage, Alaska, en vlogen ongeveer 45 minuten naar Katmai.

En ze zei dat alleen al het uitzicht vanuit het raam tijdens de vlucht de prijs ‘de moeite waard’ maakte.

‘Als ik zeg dat mijn gezicht de hele vlucht aan mijn raam is geplakt, meen ik het’, schreef ze in het essay.

‘Het landschap leek elke vijf minuten te veranderen, van glasachtig water naar weelderige velden en adembenemende gletsjers.

‘Onze piloot dook zelfs naar een paar valleien, waar we onze eerste beren in de beken zagen vissen.’

Bij aankomst in het park moesten Emily en de rest van de bezoekers iets ondergaan dat zij ‘berenschool’ noemde, zodat ze konden leren zichzelf te beschermen als ze oog in oog kwamen te staan ​​met een van de wezens.

‘Er leven ongeveer 2.200 bruine beren in het park, waardoor bezoekers ongekende toegang hebben tot het aanschouwen van deze wezens in het wild’, legde ze uit.

‘De beren kunnen goed gedijen vanwege de extreme afgelegen ligging van het park. Maar met [thousands] van de rondzwervende beren willen de parkwachters ervoor zorgen dat de gasten de dieren niet bang maken (of zichzelf in gevaar brengen).

Dus de eerste stop na aankomst was het doornemen van de 15 minuten durende ‘berenschool’ om de veiligheidsregels te leren die in de buurt van beren moesten worden gevolgd.’

Wat betreft wat haar tijdens de les werd geleerd, zei ze dat ze had geleerd dat het belangrijkste was om te onthouden ‘niet te rennen’, omdat dat ‘het roofzuchtige instinct van een beer zou kunnen aanwakkeren’.

Bovendien werd hen verteld dat ze te allen tijde ‘in groepen moesten reizen’ en ‘luid moesten praten’ om ‘geen beren te verrassen’.

‘We kregen ook de opdracht om al het voedsel of de geurige voorwerpen in speciale ‘voedselopslag’-gebouwen te plaatsen, zodat de beren niet door de smakelijke geuren van ons werden aangetrokken’, voegde ze eraan toe.

‘We waren vrij om op verkenning te gaan nadat we onze ‘bear school graduate’-speldjes hadden gekregen om te bewijzen dat we aanwezig waren.

‘Hoewel er voldoende parkwachters in de buurt waren, werd benadrukt dat je in Katmai verantwoordelijk bent voor je eigen veiligheid.’

Emily en haar man brachten hun vijf uur in het park door met wandelen en genieten van de prachtige bezienswaardigheden.

Ze bezochten zowel warmwaterbronnen als een ijsmuseum – waar ze drankjes dronken in ‘ijsglazen’ die ze daarna op de grond kapot sloegen.

Ze gingen ook naar Brooks Falls, een prachtige waterval waarvan bekend is dat het een uitstekende plek is om beren te zien, die naar de rivier beneden komen om zalm te vangen.

‘Op een gegeven moment konden we veertien beren verspreid over de rivier zien. In totaal hebben we tijdens onze reis ruim veertig beren gezien’, vertelt ze.

Toen het tijd was om te vertrekken, kregen ze nog een laatste traktatie toen ze vlak voor het vertrek een moederbeer en haar jong tegenkwamen.

‘Toen we dichterbij kwamen [the plane to leave]gebaarde onze piloot zachtjes dat we op de vlotter van het vliegtuig moesten springen,’ herinnerde ze zich.

‘We keken naar rechts en een moederbeer en haar jong waren net uit de bomen langs het strand tevoorschijn gekomen.

‘We hielden onze adem in terwijl ze op ons af liepen, totaal ongestoord door ons kleine mensjes.

‘Uiteindelijk kreeg de welp een uitbarsting van energie en rende voorbij, terwijl zijn moeder met tegenzin volgde.’

Op de terugweg dook de piloot ‘naar beneden voor een laatste blik op de valleien’ en ze konden ‘nog meer beren, kariboes en zelfs een roedel wolven’ zien – een perfecte afsluiting van de magische dag.

‘Over het algemeen had de dag niet beter kunnen verlopen. Ik zou de reis naar Katmai van harte aanbevelen aan elke natuurliefhebber die het Anchorage-gebied bezoekt,’ concludeerde ze.